บทที่ 82 ความเข้ากันอย่างสมบูรณ์แบบ

  ศูนย์การประชุมและนิทรรศการฮ่องกงเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย และรถยนต์หรูเรียงรายอยู่ทุกที่

เมื่อถังหยวนจูงมือเวินมู่เสวี่ยเดินออกมา ทันทีที่จ้าวไห่เว่ยและคนอื่น ๆ ที่ได้รับข่าวล่วงหน้าทราบเรื่องก็รีบเข้ามารุมล้อมถังหยวนเพื่อคุ้มกันอย่างแน่นหนา

“ท่านประธานถัง!”

จ้าวไห่เว่ยมาถึงตัวถังหยวนและทักทายด้วยน้ำเสียงนอบน้อม ระหว่างนั้น สายตาของเขาไม่อาจห้ามมองไปยังกล่องนิรภัยขนาดเล็กที่ถังหยวนถืออยู่ด้วยมือขวาได้ ในแววตาของเขาแฝงไปด้วยความตื่นตะลึง

ในฐานะผู้บริหารระดับสูงของคินเวย์ซีเคียวริตี้ จ้าวไห่เว่ยรู้ดีว่าภายในกล่องนิรภัยขนาดเล็กนี้มีสิ่งของล้ำค่าอะไรอยู่

ชุดแหวนหยกเหอเถียนและหยกเจไดต์จากยุคราชวงศ์ชิง รัชกาลเฉียนหลง จำนวน 7 ชิ้น...

มูลค่า 90 ล้านดอลลาร์ฮ่องกง!

ต้องรู้ว่า คินเวย์ซีเคียวริตี้ ทั้งบริษัท ก่อนที่ถังหยวนจะเข้ามาซื้อกิจการ ยังมีมูลค่าเพียง 80 ล้านดอลลาร์ฮ่องกงเท่านั้น กล่าวอีกนัยหนึ่ง คินเวย์ซีเคียวริตี้ ทั้งบริษัทเมื่อรวมกันก็ยังไม่เท่าความล้ำค่าของวงแหวนหยก 7 ชิ้นในกล่องนิรภัยขนาดเล็กนี้

นี่คืออะไรที่เรียกว่าการลงทุนที่ยิ่งใหญ่?

นี่แหละคือลงทุนที่ยิ่งใหญ่!

“ผู้จัดการจ้าว แค่ส่งคนมาเพิ่มก็น่าจะพอแล้ว ทำไมถึงต้องมาเองด้วย?”

ถังหยวนยิ้มให้กับจ้าวไห่เว่ยที่มาพบหน้าเขาอย่างเป็นกันเอง พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงคุ้นเคย

เมื่อเสร็จสิ้นการชำระเงินค่าคอมมิชชั่นและราคาที่เคาะขายแล้ว ถังหยวนตัดสินใจรับชุดแหวนหยกเหอเถียนและหยกเจไดต์จากยุคราชวงศ์ชิง รัชกาลเฉียนหลงไปในที่นั้นเลย ส่วนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อื่น ๆ เขาได้มอบหมายให้บ้านประมูล Sotheby's ส่งไปยังบ้านของเขาที่ กูเป่ยหมายเลขหนึ่งในจงไห่

“จำเป็นสิครับ จำเป็น” จ้าวไห่เว่ยตอบกลับด้วยรอยยิ้ม และสอบถามต่อว่า “ท่านประธานถัง เราจะกลับโรงแรมทันทีเลยไหมครับ?”

ถังหยวนได้ยินคำถามนั้น เขามองไปที่เวินมู่เสวี่ยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “คิดออกหรือยังว่าอยากกินอะไร?”

“พี่ชาย ฉันคิดว่า…”

“เรากลับโรงแรมก่อนดีกว่าค่ะ ในงานประมูลเมื่อครู่ แค่ขนมและผลไม้ก็เกือบจะทำให้ฉันอิ่มแล้ว ตอนนี้ฉันยังไม่ค่อยหิวค่ะ”

เวินมู่เสวี่ยเมื่อเห็นว่าถังหยวนมีความตั้งใจจะถือแหวนหยกมูลค่า 90 ล้านดอลลาร์ฮ่องกงไปทานอาหารค่ำ เธอรู้สึกตกใจเล็กน้อย จึงพูดอย่างสุภาพ

“ก็ได้”

“ถ้าไม่หิว งั้นกลับโรงแรมก่อน ถ้าหิวแล้วค่อยว่ากัน”

“ในงานประมูล ทำมาหลายอย่างติดต่อกันเกินสี่ชั่วโมง ก็เหนื่อยไม่น้อยเลยทีเดียว”

ถังหยวนได้ยินดังนั้น เขาไม่ได้บังคับอีกต่อไป และหันไปบอกกับจ้าวไห่เว่ยว่า “ผู้จัดการจ้าว จัดคนไปส่งเรากลับโรงแรมเถอะ”

แต่เดิมเมื่อจ้าวไห่เว่ยได้ยินว่าถังหยวนตั้งใจจะถือแหวนหยกมูลค่า 90 ล้านดอลลาร์ฮ่องกงไปทานอาหารค่ำ หัวใจของเขาก็ลอยขึ้นไปอยู่ที่คอ และมีเหงื่อซึมออกมา จนกระทั่งถังหยวนยกเลิกความตั้งใจนั้น จ้าวไห่เว่ยถึงได้โล่งอก

“ท่านประธานถัง เชิญทางนี้ครับ…”

เมื่อได้รับคำสั่งจากถังหยวน จ้าวไห่เว่ยก็รีบเดินนำหน้าเพื่อทำหน้าที่คุ้มกัน พร้อมทั้งสั่งการให้บอดี้การ์ดของคินเวย์ซีเคียวริตี้ ระวังไม่ให้เกิดช่องว่างในความปลอดภัยรอบตัวถังหยวน

ภายใต้การคุ้มกันอย่างเข้มงวด ถังหยวนและเวินมู่เสวี่ยจึงได้ขึ้นรถ Mercedes-Maybach ที่มาด้วยกัน และขบวนรถทั้งหมดก็เริ่มมุ่งหน้าไปยังโรงแรม Four Seasons ของฮ่องกง

……

15 นาทีต่อมา

ถังหยวนจูงมือเวินมู่เสวี่ยด้วยมือซ้าย มือขวาถือกล่องนิรภัยขนาดเล็ก แล้วกลับมาที่ห้องสวีทวิวทะเลของโรงแรม Four Seasons ของฮ่องกง

“ไม่หิวจริง ๆ เหรอ?”

ถังหยวนวางกล่องนิรภัยขนาดเล็กลงบนโต๊ะรับแขก แล้วถอดเสื้อสูทออกพร้อมถามเวินมู่เสวี่ย

“ไม่หิวจริง ๆ” เวินมู่เสวี่ยตอบพลางถอดรองเท้าแล้วเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะผ้าฝ้ายใหม่ “ขนมของบ้านประมูล Sotheby's อร่อยมาก ๆ ฉันรู้สึกว่ามันอร่อยกว่าขนมของโรงแรมห้าดาวที่เคยกินอีก เมื่อกี้อดไม่ได้ที่จะกินไปหลายชิ้น มันอร่อยจริง ๆ”

“ถ้างั้น ถ้าหิวเมื่อไหร่ก็บอกฉัน ฉันจะให้คนส่งอาหารว่างมาให้”

ถังหยวนพยักหน้าเบา ๆ ตอบรับ

เวินมู่เสวี่ยรับรู้ถึงความใส่ใจของถังหยวน ใบหน้าสวยหวานของเธอเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าวกับถังหยวนว่า “พี่ มีเรื่องอะไรที่ต้องทำอีกไหมคะ? ถ้าไม่มีอะไร ฉันขอไปแช่น้ำก่อนนะคะ”

“ไม่มีอะไร เธอไปแช่น้ำได้เลย”

ถังหยวนโบกมือให้และตอบกลับด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

“ค่ะ”

เวินมู่เสวี่ยตอบกลับ จากนั้นหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำใหม่สีขาวจากตู้เสื้อผ้า แล้วเดินเท้าเปล่าเข้าไปในห้องน้ำ

ไม่นาน เสียงน้ำไหลจากการเปิดน้ำก็เริ่มดังมาจากในห้องน้ำ

เมื่อเวินมู่เสวี่ยเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ถังหยวนก็มองไปที่กล่องนิรภัยขนาดเล็กที่อยู่ตรงหน้า แววตาเขาฉายแววร้อนแรง

กล่องนิรภัยขนาดเล็กนี้ใช้ระบบการปลดล็อคทั้งแบบลายนิ้วมือและรหัสผ่าน ถังหยวนทำตามวิธีที่หยางอิงสอนให้ เขาจึงสามารถเปิดกล่องนิรภัยขนาดเล็กนี้ได้สำเร็จ และหยิบกล่องแกะสลักลายปลาสามตัวในสายน้ำที่บรรจุแหวนหยกเหอเถียนและหยกเจไดต์จากยุคราชวงศ์ชิง รัชกาลเฉียนหลงทั้ง 7 ชิ้นออกมา

ภายใต้แสงไฟ สีของกล่องแกะสลักเป็นสีแดงที่ดูสดใสแต่ไม่จัดจ้าน ฝาและกล่องประกอบกันอย่างแนบสนิทไร้ช่องว่าง รูปปลาสามตัวดูมีชีวิตชีวาและสมจริง งานแกะสลักมีความละเอียดอ่อนและชำนาญ เส้นโค้งเป็นระเบียบเรียบร้อย และไม่มีรอยเสียหาย ถือเป็นผลงานชิ้นเอกของงานแกะสลักโบราณ

ถังหยวนชื่นชมอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเปิดฝาออกช้า ๆ

เขาพบว่ามีแหวนหยกเจ็ดวงที่มีสีต่างกันนอนอยู่บนผ้าไหมสีเหลือง ทุก

วงเป็นหยกที่ส่องประกายใสสะอาด และเมื่อเทียบกับภาพถ่ายในงานประมูลแล้ว ของจริงนั้นงดงามยิ่งกว่าหลายเท่าตัว ทำให้ยากที่จะละสายตาไปจากมัน

ถังหยวนหยิบผ้าเช็ดมือออกมาเช็ดมือของตัวเองอย่างระมัดระวัง รอจนมือแห้งแล้วจึงค่อย ๆ ยื่นมือขวาไปหยิบแหวนหยกสีเขียวมรกตขึ้นมา ความเนียนนุ่มและสีเขียวใสสะอาดของมันเผยให้เห็นถึงความสง่างามที่ลึกซึ้งและทรงคุณค่า

วงแหวนหยกสลักไว้อย่างละเอียดอ่อน ด้านบนมีบทกวีสี่บรรทัดดังนี้:

"สุดท้ายไม่อาจลืมเลือนแต่คุณธรรมอันเลิศล้ำ

สวมใส่แล้วไม่คลาย คำกล่าวนี้หาใช่เพียงคำลอยลม

ภายในวงแหวนสว่างสดใสทั้งภายนอกและภายใน

หนึ่งเดียวที่กลมกลืน ครอบคลุมทุกหลักการ”

ถังหยวนดูอยู่นานกว่าจะอ่านบทกวีทั้งสี่บรรทัดได้ชัดเจน เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประทับใจในความฉลาดและฝีมือของคนโบราณ

วงแหวนหยกเล็ก ๆ นี้กลับถูกทำให้สวยงามถึงเพียงนี้ ทำให้ยากที่จะไม่รู้สึกชื่นชม

“อ๊ะ?”

“ขนาดของวงแหวนบั้นหยกนี้ช่างเข้ากับนิ้วโป้งของฉันอย่างพอดี”

ถังหยวนเล่นอยู่นานจู่ ๆ เขาก็คิดอยากลองสวมใส่เองดู และเมื่อใส่เข้าไปแล้ว เขาพบว่าวงแหวนหยกสีเขียวมรกตนี้พอใส่เข้าไปแล้ว มันเข้ากับนิ้วของเขาอย่างพอดี ยกเว้นว่าจะรู้สึกคับเล็กน้อยเท่านั้น นอกนั้นไม่มีปัญหาอะไร

แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ สำหรับถังหยวนแล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่

คับหน่อย ก็ดี!

ดีกว่าหลวม!

จากนั้นถังหยวนก็หยิบแหวนหยกอีกหกวงที่เหลือมาลองใส่ดู พบว่าแหวนหยกทั้งหมดนี้เหมือนกับวงแรก ยกเว้นคับเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีปัญหาในการสวมใส่

“สร้อยคอหรือเครื่องประดับอะไร ถ้าเทียบกับแหวนหยกนี้แล้วล่ะก็ ช่างเทียบไม่ติดจริง ๆ...”

“นี่คือสิ่งของที่เคยอยู่กับจักรพรรดิคนหนึ่ง มีค่ามหาศาลและมีความหมายลึกซึ้งมาก!”

ถังหยวนยกมือขึ้นมองแหวนหยกสีเขียวมรกตที่อยู่บนนิ้วโป้งขวาของเขาผ่านแสงไฟ แววตาของเขาฉายแววหลงใหลออกมา

สำหรับวงแหวนหยกเจ็ดวงนี้ ถังหยวนรู้สึกชื่นชมมันมากจนเขาเล่นกับมันอยู่นานเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะนำแหวนหยกที่อยู่ในมือกลับไปวางในกล่อง

ตอนนี้...

ได้เวลาจัดการธุระที่แท้จริงแล้ว!