บทที่ 628: ยาเสพติดทำให้เกิดภาพหลอน
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[คนอ่านแต่ละตอนไม่ถึง 10 คน ขอร้องอย่า copy ไปเลยนะ อันนี้แปลเพราะอยากแปลจริง ๆ ไม่งั้นทิ้งไปนานแล้ว ,เพราะไปทำงานอื่นได้เงินกว่าเยอะ ที่แปลเนี่ยได้วันละ 20 บาทเอง]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 628: ยาเสพติดทำให้เกิดภาพหลอน
ปืนคาบศิลาในโลกวันพีชนั้นแปลกประหลาด ทั้งโหมดการบรรจุกระสุนและปัญหาการยิงรัวไม่ตรงกับคุณสมบัติของปืนคาบศิลาจริงๆ ความแม่นยำก็สูงกว่าปืนคาบศิลาทั่วไปมาก แต่ปืนคาบศิลาส่วนใหญ่ก็มีระยะยิงไม่ไกลนัก
ปืนในมือของโฮดี้ก็เช่นกัน เนื่องจากอาศัยอยู่ใต้น้ำและส่วนใหญ่เป็นการสู้รบทางทะเล อาวุธประจำกายของกองทัพเนปจูนส่วนใหญ่ไม่ใช่ปืน แต่เป็นสามง่าม
แม้ว่าจะมีปืนอยู่บ้าง แต่ทหารองครักษ์ที่ติดตามโอโตฮิเมะและเนปจูนไม่ได้พกอาวุธแบบนั้น
เนื่องจากปัญหาเรื่องระยะยิง ตำแหน่งของโฮดี้จึงไม่ได้อยู่ไกลจากสถานที่จัดงานมากนัก โฮดี้ที่ไม่เคยออกจากเกาะเงือกมาก่อนเป็นเหมือนกบในกะลา ไม่ค่อยเชื่อเรื่องการรับกระสุนด้วยมือเปล่า เมื่อเห็นว่าไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เขายังคิดว่าตัวเองยิงพลาดไป
เขาไม่ได้สังเกตเห็นด้วยซ้ำว่ามีคนกำลังเข้ามาใกล้ในทิศทางนี้ เขายังคงเล็งไปที่สถานที่จัดงาน รอโอกาสครั้งต่อไป
อารองเมาเล็กน้อย แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของจินเบ เขาก็รู้สึกถึงความผิดปกติ
"เฮ้ จินเบ มีอะไรรึเปล่า? ฉันเหมือนได้กลิ่นคาวเลือด"
นอกจากพละกำลังที่มากกว่าคนทั่วไปถึงสิบเท่า เผ่าเงือกยังสืบทอดลักษณะบางอย่างของปลา เช่น แอนโชวี่เงือกมีไฟชีวภาพบนหัวที่ใช้เป็นแฟลชได้ หรือปลาหมึกบลูริงเงือกมีพิษร้ายแรง อารองเองก็ไวต่อกลิ่นคาวเลือดมาก
ไม่ต้องให้จินเบตอบ อารองก็เห็นเป้าหมายในครั้งนี้แล้ว โฮดี้กำลังเล็งปืนไปที่สถานที่จัดงานแต่งงาน และข้างๆ เขายังมีศพมนุษย์อยู่หนึ่งศพ นั่นคือที่มาของกลิ่นคาวเลือดที่อารองได้กลิ่น
ศพนั้นเป็นโจรสลัดที่โฮดี้ฆ่าอย่างไม่ใส่ใจ แม้จะอยู่บนเกาะเงือก แต่ก็ไม่ใช่ว่าโจรสลัดทั้งหมดจะเป็นคนแข็งแกร่ง ในนั้นมีพวกอ่อนแออยู่มากมาย การที่เงือกผู้ใหญ่จะฆ่ามนุษย์แบบนี้ไม่ใช่เรื่องยาก
นี่คือแพะรับบาปที่โฮดี้เตรียมไว้ หากถูกจับได้ เขาก็วางแผนจะให้คนนี้เป็นตัวตายตัวแทน
แต่ด้วยความที่เขามุ่งมั่นเกินไป เขาจึงไม่ทันสังเกตว่าตัวเองถูกพบเห็นแล้ว
อารองไม่สนใจการตายของมนุษย์ แม้แต่ตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น แต่เขานึกถึงคำพูดที่โฮดี้เคยพูดกับเขา เมื่อรวมกับสถานการณ์ในตอนนี้ สิ่งที่โฮดี้กำลังทำก็ชัดเจนแล้ว
"เฮ้ โฮดี้ แกกำลังทำอะไร?!"
"เมื่อกี้มนุษย์คนนี้พยายามจะโจมตีเจ้าหญิงโอโตฮิเมะ ผมเห็นทันจึงฆ่าเขาครับ"
เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้โฮดี้ตกใจ แต่เขายังคงพูดโกหกที่เตรียมไว้ แถมยังยัดอะไรบางอย่างเข้าปาก
ถ้าก่อนหน้านี้โฮดี้ไม่ได้พูดอะไรแปลกๆกับเขา อารองก็คงเชื่อข้ออ้างนี้ เขาไม่ค่อยระแวงเพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์เท่าไหร่
แต่จินเบไม่เหมือนกัน มีคนปรากฏตัวในเวลาและสถานที่ที่ไม่เหมาะสม เขาไม่ง่ายที่จะเชื่อคำพูดของอีกฝ่าย
"งั้นนายอธิบายให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม ว่าทำไมนายถึงเล็งปืนไปที่งานแต่งงาน?"
เผชิญหน้ากับคำถามของจินเบ จริงๆแล้วโฮดี้สามารถหาข้ออ้างมาแก้ตัวได้ เพราะพวกเขาไม่มีหลักฐานโดยตรง และบนเกาะเงือก จินเบก็ยังคงต้องปฏิบัติตามกฎหมายที่นี่
แต่โฮดี้เห็นอารองและเพียร์แมนที่อยู่ข้างๆจินเบ
"พี่อารอง ในที่สุดพี่ก็ทรยศเผ่าเงือก ลืมความแค้นของเผ่าเงือก และไปเข้าข้างมนุษย์แล้วสินะ?"
ก่อนหน้านี้เขายังมีความหวังเล็กๆน้อยๆกับอารอง แต่สถานการณ์ตอนนี้สำหรับเขา ก็เหมือนกับการเห็นคำตัดสินของไอดอลตัวเอง
"อย่าพูดไร้สาระ บอกฉันมา แกมาทำอะไรที่นี่!"
"ก็แน่นอนว่าต้องมาฆ่าอีโอโตฮิเมะ ปลุกความโกรธของเผ่าเงือกอีกครั้งไง! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พี่อารอง ไม่สิ อารอง ดูเหมือนว่านัดนั้นจะพลาดไป ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มจากแกเลยแล้วกัน!"
เขาก็เตรียมพร้อมไว้แล้วสำหรับกรณีที่กระสุนพลาดเป้าหมาย ลูกน้องของเขาซุ่มอยู่แถวนั้น การฆ่าโอโตฮิเมะเป็นหนึ่งในเป้าหมาย ที่ดีที่สุดคือทำให้มนุษย์และเงือกที่อยู่ในเหตุการณ์เกิดความเกลียดชังกัน แล้วใช้โอกาสนี้ฆ่าราชวงศ์ทั้งหมด
เมื่อถึงตอนนั้น ด้วยความโกรธของเผ่าเงือก เขาจะได้เป็นผู้นำคนใหม่ พาเผ่าเงือกไปข้างหน้า
เดิมทีเขาไม่จำเป็นต้องเปิดเผยตัวตนกับจินเบโดยตรง แต่ตอนนี้ความโกรธในใจของเขาลุกโชนจนแทบจะควบคุมไม่อยู่
นี่เป็นผลกระทบจากสิ่งที่เขากินเข้าไปก่อนหน้านี้ ยาเสพติด E·S สิ่งที่ซ่อนอยู่ในกล่องสมบัติ โฮดี้ฉวยโอกาสตอนที่โอโตฮิเมะและเนปจูนกำลังเลือกของขวัญแต่งงานขโมยมันมา
มันสามารถมอบพลังที่แข็งแกร่งขึ้นให้กับผู้ใช้ โดยแลกกับการลดอายุขัย และยังทำให้ผู้ใช้หงุดหงิดง่ายขึ้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงถูกเรียกว่า "ยาคลั่ง"
"แก.. ไอ้สารเลว.. กล้าคิดจะทำร้ายพวกเดียวกันงั้นเหรอ?!"
อารองไม่สนใจว่าคนที่โฮดี้จะฆ่าคือโอโตฮิเมะหรือไม่ เขาแคร์มากกว่าเรื่องเผ่าพันธุ์ เขาไม่ชอบโอโตฮิเมะ แต่โอโตฮิเมะก็เป็นเงือก เป็นส่วนหนึ่งของพวกพ้อง
การที่โฮดี้คิดจะฆ่าพวกเดียวกันเอง ทำให้เขารับไม่ได้ ก่อนที่โฮดี้จะได้ขยับตัว เขาก็พุ่งเข้าใส่แล้ว เขาจะสั่งสอนโฮดี้ให้รู้สำนึก
เผชิญหน้ากับอารองที่พุ่งเข้ามา รอยยิ้มอันตรายผุดขึ้นที่มุมปากของโฮดี้ เขาจับลำกล้องปืนแล้วใช้มันเป็นกระบอง ฟาดไปทางอารองที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างแรง
ในตอนนี้อารองอยู่ในสภาพ "บินต่ำ" โดยใช้แรงระเบิด นี่เป็นสไตล์การต่อสู้ของเขา เขาอ้าปากกว้าง ฟันที่แข็งแรงและแรงกัดมหาศาลของเขาสามารถกัดปืนให้แตกได้อย่างง่ายดาย
เขาต้องการสั่งสอนโฮดี้ เด็กหนุ่มคนนี้ แต่ผลลัพธ์กลับต่างจากที่เขาคิดไว้โดยสิ้นเชิง ความเร็วและพลังของโฮดี้เกินความคาดหมายของเขา เขาอ้าปากงับแต่กลับพลาด โดนโฮดี้ฟาดเข้าที่ท้ายทอยแทน
แรงประหลาดผลักเขาลงไปกองกับพื้น กินดินเต็มปาก คนทั้งคนนอนแผ่อยู่บนพื้น
"อะไรกัน?!"
จินเบเบิกตากว้างมองด้ามปืนที่ถูกโฮดี้ทุบแตก ในสายตาของเขา อารองมีพลังต่อสู้ต่ำ แต่ก็ไม่น่าจะถูกคนอย่างโฮดี้จัดการได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
"ฮ่าฮ่าฮ่า เห็นไหม? นี่แหละพลังของฉัน ฉันคือความเกลียดชังของเผ่าเงือก ฉันจะนำพาเผ่าเงือกให้มนุษย์ได้รู้จักความน่ากลัวของพวกเรา! จินเบ พวกแกมันพวกนอกรีตที่สมควรตาย!"
"ไอ้บ้า.. พี่จินเบ ถ้าพี่ไม่ลงมือ ผมลงมือเองก็ได้ เหล้าฉลองของพี่แมนเดรลล์ยังกินไม่หมดเลยนะ"
"ไม่ได้!! มันเป็นเรื่องของมนุษย์เงือก.. ปล่อยให้ฉันจัดการเองเถอะ"
จินเบขวางเพียร์แมนไว้ แล้วก้าวทีละก้าวเข้าหาโฮดี้ที่คลุ้มคลั่ง เมื่อเห็นว่าจินเบไม่หนี แถมยังเดินเข้ามาหาเขา สีหน้าของโฮดี้ก็ยิ่งโหดเหี้ยมขึ้น
การที่สามารถล้มอารองได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองอยู่ยงคงกระพัน
"จินเบ แกตายซะเถอะ! ฉันจะบีบหัวแกให้แตก! มนุษย์เงือกคาราเต้ ท่าฉลามหยาบ!"
มือใหญ่ของโฮดี้พุ่งเข้าหาจินเบ จินเบไม่หลบ ไม่แม้แต่จะขยับ ปล่อยให้เขาจับหัวตัวเองไว้
"ถึงจะไม่รู้ว่าแกได้ความมั่นใจและพลังมาจากไหน แต่แกไม่มีสิทธิ์ยะโสขนาดนี้ คาราเต้มนุษย์เงือก ท่ากำปั้นฉลามทลายกระเบื้อง 100 แผ่น!"
