บทที่ 59 เสียงแห่งชาติ ทีมไนติงเกล

“666…”

“666.”

“666.”

เสียงที่ปรากฏจากเส้นใยพลังจิต ส่วนใหญ่เป็นการตะโกน “666” ที่ไม่มีความหมายอะไรเลย

แต่ก็มีเสียงบางส่วนที่บอกกับโจวผิงอันอย่างชัดเจนว่า เส้นใยพลังจิตสีขาวเหล่านี้มาจากไหน

ในอีกด้านหนึ่งคือจากกล้องของสตรีมเมอร์ชื่อ “เกวางน้อยวิ่งเร็ว” ที่ถ่ายภาพเหตุการณ์ที่เขาบุกฝ่าและฆ่าเพื่อช่วยตัวประกันไว้อย่างชัดเจน

แม้ว่าเธอจะเป็นสตรีมเมอร์เต้นรำ แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด

ท่ามกลางความโกลาหลและเสียงปืนกระหน่ำ เธอก็ยังคงถ่ายทำตั้งแต่ต้นจนจบ โดยไม่สั่นไหว และยังไม่ได้หยุดการถ่ายทอดสด

ไม่รู้ว่าเธอสมองเบาเกินไป หรือว่าเส้นประสาทของเธอแข็งแกร่งเกินไป

นอกจากสตรีมเมอร์ชื่อ “เกวางน้อยวิ่งเร็ว” แล้ว

ยังมีเส้นใยพลังจิตบางส่วนที่มาจากหนุ่มหล่อที่ทำวิดีโอ “การทักทายบนท้องถนน”

คนนี้กลัวจนเกือบจะคลานหนี และเกือบจะล้มจนหน้าหัก แต่โทรศัพท์ของเขาไม่ปิด และก็ไม่พัง ทำให้ได้บันทึกเหตุการณ์หลายอย่าง

เหตุการณ์เหล่านี้ดูเหมือนจริงเกินไปจนทำให้ผู้คนมากมายตกตะลึงและชื่นชม

แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่เชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องจริง คนส่วนใหญ่คิดว่ากำลังถ่ายทำภาพยนตร์

ชมเชยทักษะการแสดงและความสามารถของ “นักแสดงนำ” คนนี้

บางคนที่ส่งมอบพลังจิตนี้พูดว่า พวกเขาดูแล้วชอบมาก จึงกดไลก์

บางคนก็ไปเจอวิดีโอเก่าของโจวผิงอันที่แสดงศิลปะการต่อสู้ในช่อง “Tianyin”

“แบบนี้แสดงว่าช่อง ‘Tianyin’ คงมีพลังหนุนหลังมาก หรือบางทีพวกเขาคิดว่าเรื่องนี้ไม่จริงเลยไม่ได้ระงับทันที”

แต่ทั้งหมดนี้เป็นประโยชน์กับโจวผิงอัน ที่ได้กระแสติดมาด้วย

สำหรับเขา กระแสไม่ใช่แค่กระแส แต่มีความหมายลึกซึ้งกว่านั้น

“โอ้พระเจ้า…”

“ฉันแค่คิดว่าอาจต้องทำแบบกองทัพโฮ่งเหลียน ที่ใช้ประชาชนรวมตัวกันเพื่อรับความเชื่อและความเคารพจากคนทั่วไป ยิ่งมีมากก็ยิ่งดี…”

“แต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าไลก์นี้ก็สามารถสร้างพลังจิตได้เช่นกัน”

เมื่อรู้ว่าไลก์สามารถเพิ่มเส้นใยพลังจิตได้ ดวงตาของโจวผิงอันเปล่งประกายสีฟ้า

นี่คือทะเลสีฟ้าขนาดใหญ่

แม้ว่าจะไม่สามารถสร้างสถานการณ์มหัศจรรย์เช่นนี้ได้อีกครั้ง

แต่ถ้าดำเนินการจัดการช่องวิดีโอได้ดี

จริงๆ แล้วอาจทำให้หลายคนประทับใจและชื่นชม

“ในกรณีนั้น เส้นใยพลังจิตจะเพิ่มขึ้นมากจนฉันแทบจมน้ำตายเลยทีเดียว…”

โจวผิงอันรู้สึกทั้งดีใจและเศร้าในเวลาเดียวกัน

สมองของเขาเหมือนกับถูกสั่นไหวจนชา

ในอดีตที่ประชากรมีไม่มากนัก

แม้ว่าจะเริ่มการกบฏในเมืองได้ ก็จะมีเพียงไม่กี่หมื่นถึงแสนคน

ในนั้นส่วนใหญ่เป็นคนที่ไม่สนใจอะไร

คนที่สามารถให้พลังจิตจริงๆ ได้มากที่สุดเพียงไม่กี่พันถึงหมื่นคน

แค่นี้ก็ก่อกองทัพโจรที่มีพลังต่อสู้สูงและบ้าคลั่งได้แล้ว

แต่วิดีโอช่องที่นี่ล่ะ?

ถ้าไม่มีไลก์ถึงล้านก็ไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเน็ตไอดอล

“วิดีโอช่อง ‘Tianyin’ ที่มีผู้ใช้งานในสหพันธ์จู้เซียเพียงอย่างเดียวก็มีประชากรเกือบ 2 พันล้านคน...”

ถ้ารวมพันธมิตรเถี่ยอิงและพันธมิตรยุโรปเหนือ และประเทศเล็กๆ อีกหลายแห่ง ประชากรก็จะถึง 2-3 พันล้านคน

ไม่ต้องพูดถึงทั่วประเทศ แค่พูดถึงเขตซานหนานเพียงเขตเดียว ถ้ามีประชากรสิบล้านคน และแค่สิบเปอร์เซ็นต์ของพวกเขารู้สึกประทับใจ

เกิดความชื่นชมและยอมรับ กดไลก์ให้สักครั้ง ก็สามารถยกฉันขึ้นไปถึงอวกาศได้

“ต้องทำวิดีโอ ต้องทำการถ่ายทอดสด”

“ต้องทำให้หมด”

โจวผิงอันรู้สึกกระตือรือร้นอย่างมาก

เพราะสถานะ “สมองโอเวอร์คล็อก” นั้นน่าทึ่งมาก

ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้ การทำความเข้าใจ หรือแม้แต่การต่อสู้

ในสภาวะนั้น มันเกินกว่าคำว่า “เหนือมนุษย์”

“การฝึก ‘จั้นล่างเก้าชั้น’ มันยากตรงไหน? พี่จะฝึกให้ถึงจุดสูงสุดในเวลาอันสั้น”

“แม้แต่พลังหมุนเก้าชั้น ‘ฟุ้บปู้’ ก็จะฝึกให้สำเร็จ”

ถึงเวลานั้น แค่ฝึกปราณสำเร็จ เปลี่ยนเลือดจากความเป็นมนุษย์ธรรมดา ก็จะสามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งในระดับห้าอวัยวะได้เหมือนกับฆ่าไก่

เมื่อนึกถึงในโลกอื่น ที่เจ้าแห่งถ้ำไป่เฉ่าถังเตรียมตัวโจมตีอย่างไม่รอช้า

และแก๊งเฮยซานที่กำลังจะมาถึงเพื่อแก้แค้นอย่างบ้าคลั่ง...

โจวผิงอันที่กังวลใจตลอดเวลา รู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย

“ในโลกอื่น จากข้อมูลที่ได้รับ สามารถอนุมานได้ว่าวิชาการต่อสู้ที่นั่นทรงพลังมาก”

“บางคนอาจฝึกจนสามารถทำลายความว่างเปล่าหรือมีชีวิตที่ยั่งยืน”

“หลังจากเก้าขั้นของศิลปะการต่อสู้ ยังมี ‘ความจริง’ และ ‘พลังศักดิ์สิทธิ์’ หรือแม้กระทั่งระดับที่สูงขึ้น”

“ผู้แข็งแกร่งสามารถออกกระทำได้เหมือนเป็นตำนาน เหมือนกับกระสุนดำที่เคลื่อนไหวได้…”

“ถ้าสวรรค์มอบโอกาสนี้ให้ฉัน แล้วจะปล่อยให้มันหลุดลอยไปได้อย่างไร?”

ไม่ไปสัมผัสภูมิทัศน์แห่งศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงสุด มันก็เหมือนกับเป็นคนโง่

“13,580 เส้นใยพลังจิต”

ไม่ต้องไปนับอย่างละเอียด

แค่คิดก็รู้แล้วว่า การกระทำอันกล้าหาญเมื่อครู่

ได้นำพาโชคลาภมามากมายเพียงใด

เมื่อออกมาจากโรงแรมปินเจียง ถังถังและคนอื่นๆ กำลังหอบหายใจและเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้า “ศิษย์น้อง คราวนี้คุณทำให้พี่สาวตาสว่างจริงๆ”

ในความทรงจำ ศิษย์พี่คนนี้มักจะเป็นคนที่อบอุ่นและใจดี แต่ในภารกิจ เธอไม่เคยพูดเล่น

เพราะผู้กำกับถังเชื่อว่า

ในฐานะหัวหน้าทีมและผู้หญิงที่สวยเกินไป ถ้าพูดเล่น มันจะทำให้ทีมงานสูญเสียความเคารพ

จนอาจเกิดอุบัติเหตุในภารกิจได้

การพูดเล่นเช่นนี้ แสดงให้เห็นว่าอารมณ์ของเธอกำลังดีมาก

เธอเอนตัวเข้าไปใกล้หูของโจวผิงอัน ปิดปากพูดเบาๆ ว่า “ศูนย์กลางการควบคุมเพิ่งพบว่า กลุ่มผู้ร้ายนี้คือทีมไนติงเกล อันดับ 73 ในบัญชีดำระหว่างประเทศ พวกเข

าได้รับเงินเพื่อทำงาน โดยไม่สนใจว่าทำเพื่อใคร อัตราความสำเร็จของงานพวกเขาสูงมากถึง 90 เปอร์เซ็นต์…”

“อาชญากรระหว่างประเทศ? นั่นหมายความว่ามีรางวัลสินะ”

โจวผิงอันไม่สนใจว่าอันดับในบัญชีดำจะเป็นที่ 70 หรือที่ 7

เขาสนใจแค่ว่าอาชญากรระหว่างประเทศเหล่านี้ ในระบบตำรวจมักมีรางวัลที่สูง

โดยเฉพาะชื่อที่โด่งดัง

การจับหรือฆ่าหนึ่งคน จะได้รับรางวัลมากกว่าทำงานทั้งชีวิตเสียอีก

ที่นี่มีถึงสี่คน

“รางวัลน่ะคุณก็จะได้อยู่แล้ว แต่ต้องทำตามขั้นตอน”

ถังถังมองเขาแปลกๆ

สายตาของคนนี้สั้นขนาดไหนกัน

ความสำเร็จในภารกิจครั้งนี้ไม่ใช่แค่เรื่องใหญ่ แต่ยังเปิดทางให้กับตำแหน่งสูงๆ อีกด้วย

และหลังจากที่ช่วยคนไว้ได้ เขาก็ได้สร้างความสัมพันธ์กับหนึ่งในบุคคลที่มีอำนาจในเมืองตงเจียง อย่างสมาชิกรัฐสภาซุน ในอนาคตคงก้าวหน้าไปได้สูงทีเดียว

แต่คุณยังสนใจเรื่องรางวัลอีกเหรอ?

กลัวว่าจะไม่มีเงินใช้หรือไง?

“คุณไม่เคยจนสินะ ศิษย์พี่ เคยเห็นเมืองตงเจียงตอนตีสี่ไหม?

เคยเห็นผมต้องเรียนหนังสือและยกตู้เย็นขึ้นชั้นเจ็ดเพื่อหารายได้เสริมหรือเปล่า?”

โจวผิงอันพูดเล่น แล้วมองเห็นสมาชิกรัฐสภาซุนลงจากรถ

ก้าวเท้าสามก้าวแล้วมาหาเขา

จับมืออย่างแรง

“น้องโจว ดีมากๆ เลย... พรุ่งนี้ ป้าของคุณจะทำอาหารสักสองสามจาน เชิญคุณกับถังน้อยมาทานนะ

ได้ยินว่าคุณยังลาพักอยู่ พักผ่อนสักสองสามวันก็ดี แต่ก็อย่าหยุดนานเกินไป ความก้าวหน้าในอาชีพของคนหนุ่มสาวยังสำคัญ

อีกไม่กี่วันคุณกลับไปทำงานได้ พวกเราชาวตงเจียงยังต้องการคนปราบอาชญากรรมอย่างคุณอยู่”

“ฮ่าฮ่า ขอบคุณครับลุงซุน”

สมาชิกรัฐสภาซุนยิ้มอย่างเป็นกันเอง ตบไหล่โจวผิงอัน แล้วขึ้นรถไป ขบวนรถเคลื่อนตัวจากไป

โจวผิงอันที่เพิ่งแสดงอาการเหนื่อยล้าออกมา

“เหนื่อยแล้วใช่ไหม? ผิงอันกลับไปพักเถอะ ที่นี่พี่ดูแลเอง”

ถังถัง ศิษย์พี่ที่คอยดูแลอย่างดี ใส่ใจทุกรายละเอียด

มองออกทันทีว่าโจวผิงอันกำลังเหนื่อย

“ได้ครับ ศิษย์พี่ ลาวู พี่ยู คุณทำงานต่อเถอะ…”

โจวผิงอันโบกมือ ขอโทษทุกคน แล้วเดินจากไป ท่ามกลางสายตาที่มองเขาเหมือนเป็นเทพเจ้า

ไม่ใช่ว่าเขาตั้งใจทำท่าเหนื่อยเพื่อหลอกศิษย์พี่ถังถัง เพื่อหลีกเลี่ยงงานที่น่าเบื่อหน่าย...

แต่เพราะเขาทนไม่ไหวจริงๆ...

ในสมองยังมีเส้นใยพลังจิตกว่า 13,000 เส้น

“คราวนี้จะสมองโอเวอร์คล็อกได้นานแค่ไหน? แล้วจะฝึก ‘จั้นล่างจิ้น’ ได้ถึงระดับไหน?”

“ใช่แล้ว ยังต้องไปที่สำนักฝึกยุทธ์หลงหู่ ต้องถามศิษย์น้องตงหมิงเยว่ว่า...

อาจารย์ตงทิ้งเบาะแสอะไรไว้หรือไม่ ที่อาจช่วยหาผู้บงการการลอบสังหารได้...

เอาเถอะ ฝึกฝนพลังของตัวเองก่อนดีกว่า”

คิดไปคิดมา โจวผิงอันยังรู้สึกว่า ถ้ามีพลังมากขึ้น ก็จะรู้สึกสบายใจขึ้น

เขาจึงเดินกลับไปที่ห้องเช่าของเขา

(จบบท)