บทที่ 53 การจับตัวประกันและการสกัดกั้น

เมื่อเขาเพิ่งเรียกรถแท็กซี่ได้และเปิดประตูเข้าไปนั่ง ยังไม่ทันที่จะพูดอะไร ก็รู้สึกได้ถึงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงที่สั่นอยู่ตลอดเวลา

เวลานี้เป็นเวลาทำงาน ความเคยชินในอาชีพพิเศษของเขาทำให้เขามักจะตั้งค่าโทรศัพท์เป็นระบบเงียบและเปิดเฉพาะโหมดสั่นเท่านั้น และตั้งค่าไม่ให้แจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันทั่วไป ยกเว้นกลุ่มงาน “สามกลุ่ม” ซึ่งเขาไม่ได้ตั้งค่าให้ปิดแจ้งเตือน

แม้ว่าเขาจะอยู่ในช่วงลาพัก แต่หลายเดือนที่ทำงานมาก็สร้างความเคยชินที่ดีให้กับเขา ทำให้เขายังคงตอบสนองต่อการแจ้งเตือนของกลุ่มงานได้อย่างรวดเร็ว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิดหน้าจอเพื่อเช็คดูข้อความในกลุ่มงาน “สามกลุ่ม” และพบข้อความหลายรายการ ข้อความที่แสดงเป็นสีแดงสดซึ่งแสดงถึงความเร่งด่วนเป็นอย่างมาก

“ด่วน: ผู้ที่อยู่ใกล้บริเวณถนนเลียบแม่น้ำ ใกล้โรงแรมบินเจียง รีบไปที่จุดหมายปลายทางโดยด่วน สกัดกั้นรถลีมูซีนสีดำ หมายเลขทะเบียน XV0008 โปรดระมัดระวังความปลอดภัยของตัวประกัน” ข้อความนี้ถูกส่งมาสามครั้งติดต่อกัน

ต่อมา มีการส่งข้อความอธิบายเหตุการณ์เสริมเข้ามา โรงเรียนมัธยมหมิงหลันเกิดเหตุการณ์จับตัวประกัน โดยตัวประกันคือซุนลี่ซู นักเรียนชั้น ม.6 ห้อง 1 คนขับรถที่ไปรับเธอถูกฆ่าตายทันที และผู้ที่คอยคุ้มกันบนรถก็ถูกฆ่าด้วยเช่นกัน ผู้ร้ายมีอาวุธปืน เบื้องต้นระบุว่ามีผู้ร้ายสองคน และอาจมีผู้ร่วมขบวนการที่รออยู่ข้างนอก

“แซ่ซุน และในเวลาประมาณ 10 โมงเช้า สามารถเข้าออกโรงเรียนได้อย่างอิสระ และยังมีรถลีมูซีนหรูรับส่ง พร้อมด้วยคนขับรถและผู้คุ้มกัน ซุนลี่ซูคนนี้ต้องมีพื้นฐานครอบครัวที่ไม่ธรรมดา หรือว่า...”

เขานึกถึงที่เห็นในกลุ่มงานก่อนหน้านี้ ที่พี่สาวต้วนตังเคยกล่าวถึงเรื่องการเลือกตั้งที่กำลังจะมาถึง และเตือนอย่างละเอียดว่าในช่วงเวลานี้อย่าให้เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น

โรงเรียนหมิงหลันก็เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงว่าเป็นโรงเรียนของคนมีฐานะ ลูกหลานของนักการเมืองชั้นสูงและเศรษฐีใหญ่ หรือไม่ก็เป็นนักเรียนที่มีความสัมพันธ์พิเศษเท่านั้นที่จะเข้าเรียนได้ จากข้อมูลเหล่านี้ ทำให้โจวผิงอันเกือบจะแน่ใจแล้วว่า ซุนลี่ซูมีความเกี่ยวข้องกับการเลือกตั้งที่จะมาถึง หรืออาจจะเป็นเพราะกฎหมายสามมาตรการที่ซุน เสนอขึ้นมา

แม้ว่านี่จะเป็นแค่การคาดเดา แต่สถานการณ์ที่พี่สาวต้วนตังซึ่งปกติมีลักษณะสุขุมเยือกเย็นถึงกับตกใจและออกคำสั่งฉุกเฉินแบบนี้ ย่อมแสดงให้เห็นว่าความร้ายแรงของเหตุการณ์นี้ถึงขั้นใด อาจไม่ใช่แค่กลุ่มงานสามกลุ่มที่ออกมาดำเนินการ แต่พี่สาวอาจจะขอความช่วยเหลือจากกลุ่มอื่นด้วย

หากไม่สามารถช่วยเหลือตัวประกันได้ หรือล้มเหลวในการจับตัวผู้ร้าย ผลลัพธ์ที่จะตามมาอาจจะส่งผลกระทบอย่างร้ายแรง ฝ่ายตำรวจย่อมถูกวิจารณ์อย่างหนัก ไม่ใช่แค่พี่สาวต้วนตังจะประสบปัญหาที่ไม่ดีในอนาคต แม้แต่พวกเราที่เป็นสมาชิกในกลุ่มก็อาจถูกลดเงินรางวัลหรือถูกลงโทษ

เรื่องเงินรางวัลเขาไม่ใส่ใจเท่าไหร่ แม้ตอนนี้เขาจะจนและยังมีหนี้สิน แต่การที่เขามีโลกอีกใบหนึ่งในมือก็ทำให้ไม่ใช่เรื่องยากที่จะหาทางรวยขึ้นมา สิ่งที่เขาใส่ใจจริงๆ คือความรับผิดชอบและจิตสำนึกที่ได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งอาจารย์ได้สอนเขามาตลอด

“ไปที่ถนนเลียบแม่น้ำ โรงแรมบินเจียง” เขาสั่งเปลี่ยนจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะอยู่ในช่วงลาพัก แต่เรื่องนั้นก็ต้องถูกเลื่อนไปก่อน

ในใจเขามีความคิดเล็กๆ ที่เริ่มก่อตัวขึ้น การที่เขาถูกควบคุมตัวในฐานะผู้ต้องสงสัย แม้จะไม่มีหลักฐานอะไรก็ตาม แต่ก็ถูกสอบสวนหลายครั้ง เป็นเพราะเขามีสถานะต่ำเกินไป

สังคมยังคงเป็นสังคมแบบนี้ ไม่ว่าจะผ่านมากี่พันปี บางสิ่งบางอย่างอาจดูเหมือนจะเปลี่ยนไป แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย มนุษย์ไม่เหมือนกัน ความยาวของชีวิตอาจไม่ต่างกันมาก แต่ความหนาของชีวิตแตกต่างกันมาก

บางทีการสร้างผลงานและเลื่อนตำแหน่งอาจเป็นอีกทางเลือกหนึ่ง เมื่อมีสิทธิ์มากขึ้น เขาก็จะไม่ต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่น่าลำบากใจเช่นวันนี้อีกต่อไป

หลังจากที่ใช้เวลาไม่ถึงสิบ นาที แท็กซี่ก็มาถึงโรงแรมบินเจียงซึ่งสูงถึง 32 ชั้น และมีผนังสีขาวเงินที่โดดเด่น

บนถนนมีการตั้งแนวกั้นด้วยริบบิ้นสีเหลือง มีเสียงไซเรนดังแสบแก้วหู และมีแนวกั้นสีแดงขาวเพิ่มความตึงเครียดเต็มที่

โจวผิงอันตาไว เขามองเห็นเพื่อนร่วมงานบางคนที่กำลังทำงานอย่างรีบเร่ง และมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล

ตรงข้ามกับสีหน้าของเพื่อนร่วมงาน เขามองเห็นกลุ่มคนที่ยืนมองเหตุการณ์อย่างสนใจและส่งเสียงดังไม่สนใจการเตือนของตำรวจ

เขายังเห็นอีกว่ามีวัยรุ่นบางคนกำลังถือโทรศัพท์มือถืออย่างตื่นเต้น เพื่อถ่ายทอดสดเหตุการณ์

“พวกคุณเห็นความใหญ่โตของสถานการณ์ข้างหลังไหม นี่ไม่ใช่การซ้อมหรือการถ่ายทำภาพยนตร์ ตำรวจกำลังดำเนินการจริงๆ อยากเห็นเหตุการณ์ต่อไป โปรดแตะสองครั้งที่หน้าจอและกดไลก์ด้วย”

“เวรเอ๊ย ไม่รู้จักสถานการณ์เลย”

โจวผิงอันยังเห็นผู้หญิงวัยรุ่นคนหนึ่งที่กำลังเต้นอยู่กลางถนน โดยไม่สนใจเหตุการณ์อันตรายที่อาจเกิดขึ้น

“พี่สาว คุณไม่เห็นสถานการณ์หรือไง เต้นแบบนี้คุณอาจจะเต้นจนตัวเองหายไปเลยนะ”

บางทีคนเหล่านี้อาจคิดว่าเหตุการณ์นี้เป็นแค่การจับตัวโจรธรรมดาๆ ที่ไม่มีผลกระทบต่อพวกเขาเลย

แต่คราวนี้คนร้ายไม่ใช่โจรธรรมดา พวกนี้เป็นอาชญากรร้ายกาจที่พร้อมจะฆ่าใครก็ได้ และที่แย่ที่สุดคือ พวกมันมีอาวุธปืน

“ลุงอู๋ อีกนานแค่ไหน?” โจวผิงอันถามเพื่อนร่วมงานวัยกลางคนที่กำลังรีบวิ่งไปที่แนวกั้น

ลุงอู๋เป็นคนที่มีผิวดำๆ และมีใบหน้าที่ดูซื่อๆ แต่มีนิสัยที่ชอบแกล้งสมาชิกใหม่ในทีม

เมื่อโจวผิงอันเข้ากลุ่มครั้งแรก เขาก็ถูกลุงอู๋แกล้งบ่อยๆ ซึ่งทำให้เขาไม่พอใจอยู่ช่วงหนึ่ง แต่เมื่อคุ้นเคยกันมากขึ้น เขาก็รู้ว่า ลุงอู๋ไม่มีเจตนาร้ายจริงๆ เพียงแค่มีกิจกรรมที่ค่อนข้างแปลกๆ เท่านั้น

เนื่องจากนิสัยที่มีปัญหานี้ ลุงอู๋จึงไม่เคยได้รับการเลื่อนตำแหน่ง แต่เขาก็ไม่สนใจ และมักจะพูดติดปากว่า “ความปลอดภัยต้องมาก่อน”

“ความปลอดภัยต้องมาก่อน ระวังอย่าผลีผลามเข้าไป”

ลุงอู๋กล่าวพลางวิ่งไปที่รถและพูดต่อว่า “ผิงอัน เธอกำลังอยู่ในช่วงลาพัก มาทำอะไรที่นี่? ไม่มีอาวุธด้วย อยากตายหรือไง? ไปหลบอยู่ข้างหลังดีกว่า”

“ถ้าพี่เลิกนิสัยปากเสียได้ ผมจะถือว่าพี่เป็นคนดีจริงๆ” โจวผิงอันพูดติดตลก

ไม่รู้ทำไม ในเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงรู้สึกตื่นเต้น หัวใจเต้นแรง แต่คราวนี้เขารู้สึกสงบมาก

เขามองไปยังรถสามคันที่กำลังแล่นมาอย่างรวดเร็ว คันหน้าเป็นรถลีมูซีนสีดำที่เปิดหน้าต่าง และมีมือหนึ่งยื่นออกมาพร้อมกับเสียงปืนดังขึ้น “ปัง ปัง ปัง”

ทันใดนั้น รถคันหลังที่เป็นสีฟ้าก็เสียการควบคุม พุ่งชนรั้วกั้นแม่น้ำ รถคันหน้าบี้และหมุนจนมีประกายไฟพุ่งออกมา

(จบบท)