บทที่ 260 อู๋ต้า มาเยือน
บทที่ 260 อู๋ต้า มาเยือน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ท้องฟ้าแจ่มใสและแดดจ้า อู๋ต้า ออกมาจากสถานีรถยนต์ที่เมืองหรงเฉิงด้วยความยินดี และเรียกรถสามล้อด้วยความมั่นใจทันที พร้อมบอกว่าจะไปที่ร้านซ่อมเฉิน ของเฉินเฉิง โดยตรง
ส่วนคนขับรถสามล้อจะพาวกไปทางไหนนั้นเขาไม่สนใจ เพราะยังไงเขาก็ต่อราคาไว้แล้ว แค่สองหยวน ไม่ว่าพาไปถึงเมืองหยางเฉิงก็ให้สองหยวนเท่านั้น
เจ้าเศรษฐีรุ่นสองคนนี้อาจจะไม่รู้ว่ามันไม่ได้ต้องใช้สองหยวนหรอก งานนี้แค่สามเหรียญก็พอแล้ว! แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ เพราะถึงยังไงก็มาถึงมณฑลกวางตุ้งแล้วนี่ เป็นเขตปฏิรูปการค้า จะให้คนดูถูกได้ยังไง
“เอ้ พี่คนขับ ที่นี่แหละ…” อู๋ต้า ชี้บอกอย่างร่าเริง “ตรงนี้แหละ ตรงนี้แหละ ปล่อยผมลงตรงนี้เลย!”
คนขับรถสามล้อปล่อยอู๋ต้าลงตามที่เขาบอก
อู๋ต้ายื่นเงินให้คนขับ แล้วตะโกนอย่างร่าเริงเข้าไปข้างในร้านว่า “เฉินเกอ พี่ชายที่ดีของนายมาแล้ว! ฉันมาหานายแล้ว!”
เสียงนี้ทำเอาหลี่ต้าเหอ ที่กำลังซ่อมของอยู่ตกใจจนต้องยืดตัวขึ้นมาดู แล้วถามด้วยสีหน้าสงสัยว่า “คุณมาหาใครเหรอ?”
“เฉินเกอ ไงล่ะ เขาบอกว่าร้านเขาอยู่ที่นี่ ฉันก็มาหาเขา แล้วคนไปไหนแล้ว?” อู๋ต้า ถามด้วยความแปลกใจ
“เฉินเกอ เขา… เขาตอนนี้ไม่อยู่ที่นี่ คุณรอหน่อยละกัน เดี๋ยวเขามา” หลี่ต้าเหอ ตอบ
“ก็ได้!” อู๋ต้า ไม่ได้ถือสาอะไร เขายกเก้าอี้ขึ้นมานั่งรออยู่ข้างๆ
แต่เพราะนั่งคนเดียวมันเหงา เขาก็เลยย้ายเก้าอี้มาอยู่หน้าหลี่ต้าเหอ แล้วนั่งมองเขาซ่อมของ
“เอ้อ เฉินเกอ เป็นเจ้าของร้านใช่ไหม? เขาซ่อมของพวกนี้เป็นเหรอ?”
หลี่ต้าเหอ พยักหน้า “เทคนิคของผมก็คือเขาสอนทั้งหมด เขาน่ะเก่งกว่าผมเยอะ”
“จริงเหรอ?” อู๋ต้า พูดพร้อมกับเสียงตกใจ “เขาเก่งขนาดนั้นเชียว ฉันนึกว่าเฉินเกอ แค่ทำธุรกิจอย่างเดียว ไม่คิดว่าจะซ่อมของพวกนี้เป็นด้วย”
หลี่ต้าเหอ ยิ้มเล็กน้อย
“เอ้อ นายรู้จักฉันไหม?” อู๋ต้า ถาม
หลี่ต้าเหอ ตกใจ เขาจะไปรู้จักคุณได้ยังไง
“ฉันเป็นเพื่อนของเฉินเกอ !” อู๋ต้า พูดพร้อมกับตบหน้าอกตัวเอง “ครั้งที่แล้วฉันรู้จักกับเขาที่หยางเฉิง เขาแนะนำธุรกิจหนึ่งให้ฉันทำ เขาคงเห็นพรสวรรค์พิเศษในตัวฉัน เลยยอมรับฉันมาก”
หลี่ต้าเหอ : “…”
“ฉันไม่ทำให้เฉินเกอ ผิดหวังเลยนะ ของที่ฉันได้มา ขายหมดในเวลาไม่นาน พ่อของฉันบอกว่าฉันมีพรสวรรค์พิเศษ เป็นมือหนึ่งในเรื่องการทำธุรกิจ ยืนกรานว่าฉันต้องสืบทอดตำแหน่งของเขา บอกว่าเขาในที่สุดก็วางใจที่จะเกษียณได้แล้ว มันทำให้ฉันรู้สึกเกรงใจมาก ฉันบอกว่ามันไม่ใช่ผลงานของฉันทั้งหมด ครึ่งหนึ่งเป็นผลงานของเฉินเกอ แต่เขายืนกรานให้ฉันพาเขามาดูความเก่งกาจของเฉินเกอ ฉันปฏิเสธไม่ได้ ก็เลยต้องพาเขามาดู แต่เขาไปที่หยางเฉิงก่อนเพื่อเจรจาเรื่องการซื้อของ แล้วค่อยมาเจอฉันที่หรงเฉิง ฉันก็เลยมาหาเฉินเกอ ก่อน”
ระหว่างที่กำลังพูด เฉินเฉิง ก็เดินเข้ามาพร้อมกับหลิวชุ่ยเฟิง
พอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เฉินเฉิง ก็รู้ทันทีว่าอู๋ต้า มาหาแล้ว
เฮ้ ธุรกิจดูเหมือนจะไปได้สวยนะ!
“อู๋ต้า ?” เฉินเฉิง เรียกขึ้นมา
“อ้าว เฉินเกอ !” พอเห็นเฉินเฉิง อู๋ต้าก็ดีใจจนกระโดดเข้ามากอดเฉินเฉิง พร้อมพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “เฉินเกอ ฉันมาหานายแล้ว นายไม่รู้นะว่าของที่ฉันได้มาครั้งก่อน ขายหมดในเวลาไม่นาน พ่อฉันบอกว่าฉันเป็นอัจฉริยะในการทำธุรกิจ บอกให้ฉันสืบทอดตำแหน่งของเขา บอกว่าเขาวางใจที่จะเกษียณแล้ว ทำให้ฉันเกรงใจมาก ฉันบอกว่าไม่ใช่ผลงานของฉันทั้งหมดนะ ครึ่งหนึ่งเป็นผลงานของเฉินเกอ แต่เขายืนกรานให้ฉันพาเขามาดูความเก่งกาจของเฉินเกอ ฉันปฏิเสธไม่ได้ ก็เลยพาเขามาดู แต่เขาไปที่หยางเฉิงก่อนเพื่อเจรจาเรื่องการซื้อของ แล้วค่อยมาเจอฉันที่หรงเฉิง ฉันก็เลยมาหาเฉินเกอ ก่อน”
คำพูดที่ออกมาเหมือนกระสุนรัวจนหลิวชุ่ยเฟิง ฟังแล้วงง
ชายคนนี้เป็นใครกัน?
เฉินเฉิง เกือบจะหัวเราะออกมา แต่ก็รู้ดีว่าอู๋ต้า เป็นคนแบบนี้
ทีแรกที่ไม่เห็นอู๋อี้กัง เขายังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่พอรู้ว่าอู๋อี้กังจะมาพรุ่งนี้ ก็ดีเลย!
เหตุผลที่เฉินเฉิง ร่วมงานกับอู๋ต้า ก็เพราะเขาหมายตาอู๋อี้กัง อยู่แล้ว
เศรษฐีแบบนี้ ตอนนี้ต้องรีบคว้าโอกาสไว้ให้ได้!
“พ่อของนายก็มาด้วยเหรอ!” เฉินเฉิง พยักหน้า “พ่อนายทำงานอะไร?”
“ฉันก็ไม่รู้ แต่เขายืนกรานจะมาพบนาย ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เราค่อยรอเขาก็ได้!”
เฉินเฉิง ยิ้ม เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว จึงชวนว่า “ก็ดี งั้นฉันจะพาไปกินข้าว แล้วหลังจากนั้นค่อยพักผ่อนหน่อยก็แล้วกัน ฉันเห็นว่านายเดินทางมาเหนื่อยมากแล้ว!”
“ไม่มีปัญหา!”
เขาพาอู๋ต้า ไปร้านอาหารใกล้ๆ
นี่เป็นความรู้สึกที่เฉินเฉิง รู้สึกได้ทันที
ก่อนหน้านี้แถวนี้แทบจะไม่มีร้านอาหาร แต่ช่วงนี้มีร้านอาหารเปิดใหม่ติดๆ กันหลายร้าน
สายลมแห่งการปฏิรูปได้พัดผ่านไปแล้ว แม้แต่หญ้าป่าก็ยังเติบโตขึ้น นี่แหละคือผลประโยชน์ของยุคสมัย
เฉินเฉิง ไม่อยากพลาดผลประโยชน์นี้อีก
หลังจากเข้าไปสั่งอาหารและพาอู๋ต้า กินอย่างจุใจแล้ว อู๋ต้าก็พอใจมาก เขาลูบปากและท้องแล้วบอกว่านี่อิ่มแล้ว
เฉินเฉิง จ่ายเงิน แล้วพาอู๋ต้าไปเปิดห้องที่โรงแรมแถวนั้น
“พักก่อนแล้วกัน พักผ่อนให้ดีๆ พรุ่งนี้พ่อนายมา ฉันจะพาไปเลี้ยงอาหารหรู”
อู๋ต้าหัวเราะ “โอเค จริงๆ นะ อาหารที่นี่อร่อยมาก”
เฉินเฉิง ยิ้ม “โอเค ไว้เจอกัน มีอะไรไปหาฉันที่ร้านได้ นายก็รู้ว่าร้านอยู่ไหน”
“โอเค ฉันก็เหนื่อยแล้ว ขอไปพักก่อนแล้วกัน!”
เฉินเฉิง รีบกลับมาที่ร้าน
“เฉินเกอ นั่นใครเหรอ?” หลังจากกินข้าวเสร็จ หลี่ต้าเหอ กำลังพักผ่อน เห็นเฉินเฉิงกลับมาก็รีบถามด้วยความอยากรู้
“ใช่ คำพูดของเขาทำฉันสงสัยว่าเขาเป็นบ้าไหมเนี่ย!” หลิวชุ่ยเฟิง ก็รีบเข้ามาถาม
“คำนี้พูดกับฉันก็พอนะ อย่าไปพูดกับคนอื่นเชียว!” เฉินเฉิง รีบหันไปมองหลิวชุ่ยเฟิง แล้วบอกว่า “บางคนเขาอาจจะคิดต่างจากคนอื่น นายอาจจะบอกว่าเขาซื่อไปหน่อย แต่ไม่ได้หมายความว่าเขามีปัญหาทางสมอง”
หลิวชุ่ยเฟิง หัวเราะแห้งๆ และเกาหัว “ใช่ เฉินเกอ ฉันพูดผิดไปแล้ว!”
เฉินเฉิง พยักหน้า จากนั้นจึงพูดต่อว่า “ที่จริงก็แค่ความคิดต่างจากคนอื่น ซื่อไปหน่อยเท่านั้น นี่คือคนที่ฉันเจอที่หยางเฉิงครั้งก่อน บอกว่าจะทำธุรกิจ และก็คุยโวอยู่ที่นั่นจนฉันทนไม่ไหว ในยุคนี้แม้จะมีเงินก็ไม่ควรไปโอ้อวดคนอื่นแบบนั้น ไม่งั้นจะมีเรื่องได้ ฉันเลยเข้าไปห้ามเขาหน่อย แล้วก็ได้ฟังว่าเขาจะทำธุรกิจอะไรบ้าง เลยแนะนำธุรกิจสติ๊กเกอร์ให้เขาทำ…”
เฉินเฉิง เล่าเหตุการณ์คร่าวๆ
“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!” หลิวชุ่ยเฟิง พยักหน้า “อย่างนี้เขาก็ต้องขอบคุณพี่แล้วล่ะ เฉินเกอ ใจดี คนดีมีผลดี”
เฉินเฉิง หัวเราะเบาๆ ที่เขาใจดีก็จริง แต่ก็อยากได้โอกาสเกาะคนรวยด้วย
ก็ต้องดูว่าเขาจะเกาะติดอู๋อี้กัง ได้หรือเปล่า
แต่ถ้าไม่ได้…ให้เงินสักหน่อยก็พอ
อย่างน้อยก็ช่วยให้ฉันผ่านช่วงวิกฤตนี้ไปได้!
เพราะแม้แต่เงินซื้อเครื่องทอผ้าเครื่องแรกก็ยังเก็บไม่ครบเลย
อู๋อี้กัง มา ถ้าอย่างไรก็ต้องเอาเงินมาให้บ้างแล้วล่ะ และถ้าเธอคบหาฉัน ฉันก็จะไม่ทำให้เธอเสียหายแน่ อย่างน้อยก็ไม่ปล่อยให้เธอต้องเจอสถานการณ์ลำบากเหมือนในชาติก่อนหรอก!
