บทที่ 118 แหวนประหลาด
ดวงตากลมโตของไป๋เสวี่ยจ้องมองไปที่แหวนบนมือขวาของชายหนุ่มอย่างไม่วางตา เสียงครางต่ำดังออกมาจากลำคอของเธอ ขนทั่วร่างกายตั้งชันราวกับกำลังโกรธ แต่ภายใต้ท่าทางโกรธเกรี้ยวของไป๋เสวี่ย เสิ่นหยวนกลับรู้สึกได้ถึงความสั่นสะเทือนของร่างกายเล็กๆ ของเธอ ราวกับว่าความโกรธนั้นเป็นเพียงการปกปิดความกลัวที่แท้จริง...
