ตอนที่ 15 การจัดอันดับศิษย์สามสำนัก ข้าเป็นเซียนสำนักเจี๋ย ใครจะต้านดาบในมือข้าได้?

หลินจู้และเสวียนตู้เดินทางกลับมาถึงเขาคุนหลุน

ที่หน้าผาฉีหลินบนเขาคุนหลุน

พวกเขาพบกับนักพรตหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาหา

นักพรตหนุ่มเห็นทั้งสองคนก็ตะโกนเรียกทันที

น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง

ราวกับว่าถ้าทั้งสองไม่อธิบายเหตุผลที่มาอยู่ที่นี่ เขาก็จะลงมือทันที

หลินจู้และเสวียนตู้รู้สึกแปลกใจและสงสัย

หลินจู้เห็นว่าผู้มาเยือนมีวรยุทธ์ไม่สูงนัก

แต่กลับปรากฏตัวบนเขาคุนหลุนและพูดจาราวกับเป็นเจ้าของสถานที่

เขาจึงเดาได้ว่าคนผู้นี้คือใคร น่าจะเป็นกวางเฉิงจื่อ

ศิษย์อันดับหนึ่งของสำนักฉานที่หยวนซื่อเทียนจวินพากลับมา

เสวียนตู้ไม่รู้เรื่องนี้และกำลังจะพูด แต่หลินจู้รีบพูดขึ้นก่อน

"พวกเราเป็นนักพรต สามารถไปได้ทุกหนแห่งใต้หล้า"

"อย่างไร เขาคุนหลุนนี้เป็นบ้านของท่านหรือ พวกเราจึงมาไม่ได้?"

นักพรตหนุ่มได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเย็นชา

"ดี เมื่อพวกท่านพูดไม่ออก ก็อย่าโทษข้าที่ไม่สุภาพ จะขับไล่พวกท่านออกไป"

พูดจบ ร่างของเขาก็พุ่งขึ้นไปเหนือศีรษะทั้งสอง

มือโบกเรียกดาบยาวสองเล่มออกมา แล้วฟันเข้าใส่ทั้งสองคน

พลังอันแข็งแกร่งแผ่ซ่านออกมาในอากาศ

คมดาบพุ่งแหวกอากาศมา

ราวกับจะฟันทั้งสองคนเป็นสองท่อน

หลินจู้เห็นอีกฝ่ายลงมือก็ไม่รีรอ

มือเคลื่อนไหว ดาบชิงผิงก็ปรากฏในมือ

ทันใดนั้น แสงสว่างจากดาบชิงผิงก็พุ่งออกไปต้านคมดาบที่ฟันเข้ามาของนักพรตหนุ่ม

วรยุทธ์ของนักพรตหนุ่มก็อยู่ในระดับเซียนลึกลับเช่นกัน

แต่หากพูดถึงความเข้าใจในดาบ ยังด้อยกว่าหลินจู้อยู่มาก

หลังจากที่หลินจู้ต่อสู้กับสัตว์ร้าย

ความเข้าใจในดาบของเขาก็สูงขึ้นมาก

เพียงฟันดาบเบาๆ ก็มีพลังมหาศาล

คมดาบทั้งสองปะทะกันกลางอากาศ

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว

คมดาบของนักพรตหนุ่มถูกทำลายหายไปในทันที

แต่ยังไม่จบเพียงเท่านี้

คมดาบของหลินจู้พุ่งเข้าไป

บังคับให้นักพรตหนุ่มต้องถอยหลังไปหลายสิบจั้ง

จึงหลบพ้นไปได้อย่างหวุดหวิด

"ที่แท้ก็เป็นผู้บุกรุกจริงๆ สมแล้วที่กล้ามา หยุดนะ ลองรับดาบของข้าอีกที!"

เสียงของนักพรตหนุ่มเพิ่งขาดคำ

ดาบในมือก็ฟันออกมาอีกครั้ง

ดอกดาบมากมายพุ่งเข้าใส่หลินจู้

ครั้งนี้ นักพรตหนุ่มไม่ได้เก็บกำลังไว้เลย ใช้พลังทั้งหมดที่มี

คมดาบอันทรงพลังพุ่งตรงเข้าหาหลินจู้

หลินจู้แค่นเสียงเย็นชา ดาบชิงผิงฟันออกไปอีกครั้ง

เจตนาแห่งดาบเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งส่วน!

การโจมตีเมื่อครู่ เขาเพียงแค่ใช้เจตนาแห่งดาบแค่หนึ่งในสิบเท่านั้น

ทันใดนั้น เจตนาแห่งดาบอันมหาศาลก็ถาโถมออกมา

พายุพลังงานปั่นป่วนในอากาศ พุ่งตรงเข้าใส่นักพรตหนุ่ม

โครม! คมดาบของทั้งสองปะทะกันอีกครั้งกลางอากาศ

เสียงระเบิดดังสนั่น กระแสพลังงานอันไร้ขีดจำกัดแผ่ซ่านออกไปทุกทิศทาง

นักพรตหนุ่มด้อยกว่าหลินจู้มากในด้านเจตนาแห่งดาบ

แม้จะมีวรยุทธ์ระดับเซียนลึกลับ

แต่ก็ยังไม่อาจต้านทานเจตนาแห่งดาบสองในสิบส่วนของหลินจู้ได้

เจตนาแห่งดาบของนักพรตหนุ่มหายวับไปในทันที

เจตนาแห่งดาบชิงผิงของหลินจู้ถาโถมเข้ามา

นักพรตหนุ่มรีบถอยหนีอย่างรวดเร็ว

หวังจะหลบการโจมตีของหลินจู้

แต่เจตนาแห่งดาบชิงผิงของหลินจู้

จะเป็นสิ่งที่เขาสามารถหลบพ้นได้ง่ายๆ หรือ?

แสงดาบสายหนึ่งพุ่งฟันเข้ามา

หยุดอยู่ห่างจากหน้าผากของนักพรตหนุ่มเพียงสามนิ้ว

หากขยับเข้าไปอีกนิด

นักพรตหนุ่มก็คงถูกหลินจู้ฟันเป็นสองท่อนแล้ว

นักพรตหนุ่มตกตะลึง จ้องหลินจู้เขม็ง

"ข้าคือกวางเฉิงจื่อ ศิษย์ของหยวนซื่อเทียนจวินแห่งสำนักเต๋าอวี้ชิง

หากท่านฆ่าข้า อาจารย์ของข้าจะไม่ปล่อยท่านไว้แน่"

หลินจู้ได้ยินดังนั้นก็โบกมือเก็บดาบชิงผิง แล้วหัวเราะพูด

"ที่แท้ก็เป็นพวกเดียวกัน"

"พวกเดียวกัน?"

กวางเฉิงจื่อได้ยินก็งุนงง

เสวียนตู้ก้าวเข้ามา

"น้องกวางเฉิงจื่อ ข้าคือเสวียนตู้

ศิษย์ของไท่ซางเหลาจื่อแห่งสำนักไท่ชิง

ท่านนี้คือหลินจู้ ศิษย์ของอาจารย์ทงเทียน

พวกเราไม่ใช่คนกลุ่มเดียวกันหรอกหรือ?"

กวางเฉิงจื่อได้ยินดังนั้นก็ตบหน้าผากตัวเอง

เดินเข้ามาคำนับพี่ทั้งสอง

"คารวะพี่ทั้งสอง"

กวางเฉิงจื่อผู้นี้มักจะหยิ่งผยองมาตลอด

หลินจู้จำกวางเฉิงจื่อได้ตั้งแต่แรก

จงใจให้บทเรียนเล็กน้อย

เขาเข้าสำนักก่อน พูดได้ว่าเป็นพี่ใหญ่ของกวางเฉิงจื่อ

หากไม่สามารถทำให้กวางเฉิงจื่อยอมรับ

ลดทอนความหยิ่งผยองลงบ้าง ต่อไปคงยากที่จะอยู่ร่วมกัน

หลินจู้ยิ้มพูด

"น้องกวางเฉิงจื่อ วรยุทธ์ดาบของเจ้าไม่เลว วันหน้าต้องเป็นผู้มีความสามารถแน่"

หลินจู้พูดเช่นนี้ กวางเฉิงจื่อกลับรู้สึกเขินอายขึ้นมา

"พี่พูดเกินไปแล้ว หากพูดถึงวรยุทธ์ดาบ ข้ายังห่างไกลพี่อีกมาก"

กวางเฉิงจื่อรู้ว่าความสามารถของหลินจู้เหนือกว่าตนมาก

ความหยิ่งผยองแต่เดิมหายไป

กลับเกิดความนับถือต่อหลินจู้ขึ้นมาแทน

เขาไหนเลยจะรู้ว่า นี่ยังเป็นการที่หลินจู้จงใจลดฝีมือลงอีกด้วย

การเดินทางครั้งนี้ ต่อสู้กับสัตว์ร้าย

ประสบการณ์การต่อสู้ของหลินจู้เพิ่มขึ้นอย่างมาก

อีกทั้งกวางเฉิงจื่อเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเซียนลึกลับ

ระดับขั้นยังต่างกันมาก รวมถึงหลินจู้มีประสบการณ์มากกว่า

ไม่อาจเทียบกับกวางเฉิงจื่อได้เลย

การที่กวางเฉิงจื่อพ่ายแพ้ต่อหลินจู้ จึงเป็นเรื่องธรรมดา

"น้องทั้งสอง พวกเราเพิ่งพบกันครั้งแรก

มาชุมนุมกันที่หน้าผาฉีหลินนี้

ชงชาสนทนาธรรม จะไม่สนุกหรอกหรือ" หลินจู้กล่าว

เสวียนตู้และกวางเฉิงจื่อได้ยินดังนั้นก็รู้สึกสนใจยิ่ง

ทันใดนั้น หลินจู้ก็นำชาวิเศษที่เก็บมาจากการเดินทาง

ใช้พลังวิเศษชงชาสามถ้วย

ทั้งสามนั่งขัดสมาธิบนก้อนหิน

จิบชาและสนทนาเรื่องการบำเพ็ญเพียร

กวางเฉิงจื่อเพิ่งเข้าสู่สำนักคุนหลุน

จึงถามหลินจู้เกี่ยวกับเรื่องต่างๆ

หลินจู้ก็ไม่ปิดบังความรู้

ตอบคำถามทั้งหมดอย่างละเอียด

เสวียนตู้ที่อยู่ข้างๆ ก็ได้รับความรู้สึกใหม่ๆ มากมาย

ทั้งสามคุยกันเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน

ความคิดเห็นของหลินจู้เกี่ยวกับการบำเพ็ญเพียรนั้น

แม้แต่ท่านอาจารย์ทงเทียนยังชื่นชม

ไม่ต้องพูดถึงกวางเฉิงจื่อและเสวียนตู้

หลังการสนทนาครั้งนี้

กวางเฉิงจื่อเกิดความนับถือหลินจู้อย่างมาก

และได้รับประโยชน์มากมาย

ส่วนเสวียนตู้ ตลอดการเดินทางก็ได้รับคำตอบจากหลินจู้แล้ว

แต่การได้ยินอีกครั้งก็ทำให้เกิดความเข้าใจใหม่ๆ

"ข้าได้รับประโยชน์จากคำสอนของพี่ใหญ่มากมาย

จำเป็นต้องปิดด่านสักระยะเพื่อย่อยความรู้ที่ได้รับ ขอลาก่อน"

กวางเฉิงจื่อกล่าว

พอดีกับที่หลินจู้และเสวียนตู้เดินทางมาครั้งนี้

ก็ได้รับประสบการณ์มากมายเช่นกัน

วัตถุวิเศษบางอย่างยังต้องนำไปฝึกฝนเพิ่มเติม

ดังนั้น ทั้งสามจึงแยกย้าย

กวางเฉิงจื่อกลับไปยังสถานที่ฝึกฝนของหยวนซื่อเทียนจวิน

เสวียนตู้กลับไปยังสถานที่ฝึกฝนของไท่ซางเหลาจื่อ

หลินจู้กลับไปยังสถานที่ฝึกฝนของท่านอาจารย์ทงเทียน

เมื่อกลับมาถึง ท่านอาจารย์ทงเทียนยังคงปิดด่านอยู่

เพื่อเข้าใจความลึกลับของระดับเซียน

หลินจู้เห็นอาจารย์ยังปิดด่านอยู่ จึงไม่รบกวน

กลับไปยังถ้ำของตน

นำไข่มุกควบคุมทะเลสิบสองเม็ดออกมาเริ่มฝึกฝน

เขามีวิชาปรุงลมปราณต้าเหยียน

การฝึกฝนจึงไม่ช้า

แต่ไข่มุกควบคุมทะเลสิบสองเม็ดนี้

แต่ละเม็ดมีคาถาป้องกันหลายชั้น

การฝึกฝนให้สำเร็จไม่ใช่เรื่องง่ายใช้เวลาถึงห้าร้อยปี

หลินจู้จึงฝึกฝนไข่มุกควบคุมทะเลทั้งสิบสองเม็ดสำเร็จ

หลินจู้ลืมตาขึ้นเบาๆ โบกมือ

ไข่มุกควบคุมทะเลทั้งสิบสองเม็ดส่องประกายจ้า

พุ่งออกมาล้อมรอบร่างกายของหลินจู้ หมุนวนไปมา

หลินจู้โบกมือ ไข่มุกเหล่านั้นก็บินไปตามจิตใจของเขา

วัตถุวิเศษที่ฝึกฝนสำเร็จแล้ว ใช้งานได้อย่างใจนึก

หลินจู้ดีใจยิ่งนัก

จากนั้น เขาเคลื่อนไหวมือ ไม้วัดสวรรค์หงเหมิงก็ปรากฏในมือ

ไม้วัดสวรรค์หงเหมิงเป็นวัตถุวิเศษที่เกิดจากบุญบารมีภายหลัง

มีคาถาป้องกันถึงสี่สิบเก้าชั้น การฝึกฝนจึงยากยิ่งกว่า

หลินจู้จึงปิดด่านอีกครั้ง เริ่มฝึกฝนไม้วัดสวรรค์หงเหมิง

***********************************************************************************

(จบตอนที่ 15 การจัดอันดับศิษย์สามสำนัก ข้าเป็นเซียนสำนักเจี๋ย ใครจะต้านดาบในมือข้าได้?)

 

“ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านและสนับสนุน”

~หากชอบเนื้อหานี้อย่าลืมกด Like โปรดติดตามและแนะนำด้วยขอบคุณมากครับ~