บทที่ 29 คดีหย่าร้าง 

งานประมูลทั้งหมดมีสินค้าอยู่ 30 รายการ ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงสิ้นสุดการประมูล พัดสะสมทุกเล่มถูกขายไปโดยไม่มีการคืนสินค้าใดๆ

“ต่อไป ขอเชิญพบกับสินค้าชิ้นที่ 29 ‘ทิวทัศน์กว้างใหญ่’ โดยศิลปิน จาง ต้าเชียน!”

“ราคาเริ่มต้นที่ 20,000 หยวน!”

เมื่อสินค้าชิ้นที่เป็นไฮไลต์ของงานปรากฏขึ้น พนักงานที่อยู่สองข้างของสถานที่ประมูลต่างก็รับโทรศัพท์ของตนเองทันที แสดงให้เห็นว่ามีผู้คนมากมายกำลังจับตาดูสินค้าชิ้นนี้อยู่

ในห้องพักของหอพัก ถังหยวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งเพื่อโทรหาพนักงานที่ช่วยเขาประมูลในสถานที่จริง ขณะที่กวนหยุนเทาและหลี่ฉีหมิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ถังหยวนต่างก็ดูชินชาไปแล้ว

หลี่ฉีหมิงอดไม่ได้ที่จะถาม “พี่หยวน คุณจะประมูลอีกเหรอ?”

ถังหยวนพยักหน้าเบาๆ “นี่เป็นผลงานของ จาง ต้าเชียน มันมีคุณค่าทางศิลปะและการสะสมสูงมาก เป็นของที่หาได้ยากมาก เมื่อตกมาถึงมือเราแล้ว จะพลาดได้ยังไง”

ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน ราคาของพัดสะสมที่เขียนโดย จาง ต้าเชียน ก็พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจากราคาเริ่มต้นที่ 20,000 หยวน พุ่งทะยานไปถึง 2,760,000 หยวน ทำลายสถิติการประมูลสูงสุดในงานนี้ และราคายังคงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

หนึ่งนาทีต่อมา ราคาพุ่งทะลุ 4,000,000 หยวน!

สามนาทีต่อมา ราคาทะลุ 5,000,000 หยวน!

“โอ้พระเจ้า!”

“ราคาพุ่งไปถึง 5 ล้านเลยเหรอ!”

“โลกนี้มันบ้าบอจริงๆ!”

กวนหยุนเทาพูดด้วยสีหน้าตกตะลึง

ในขณะเดียวกัน ถังหยวนที่เพิ่งโทรติด แต่ยังไม่ได้พูดอะไร ก็เริ่มเสนอราคาเป็นครั้งแรก “เสนอราคา 6,000,000 หยวน”

เมื่อคำพูดของถังหยวนสิ้นสุดลง พนักงานที่ช่วยประมูลให้ถังหยวนในสถานที่ประมูลก็ยกป้ายหมายเลขขึ้นทันที

“6,000,000 หยวน!”

ทันใดนั้น การประมูลที่ดุเดือดก็หยุดชะงักไปชั่วครู่ เพราะราคาที่ถังหยวนเสนอสูงกว่าราคาที่เสนอไว้ก่อนหน้านี้ถึง 700,000 หยวน แต่เนื่องจากพัดสะสมที่เขียนโดย จาง ต้าเชียน มีคุณค่าเกินกว่าราคา 6,000,000 หยวน การประมูลจึงเริ่มขึ้นอีกครั้งหลังจากหยุดไปชั่วขณะ

“7,000,000 หยวน!”

เมื่อเผชิญกับการแข่งขัน ถังหยวนไม่แม้แต่จะกะพริบตา เขาเสนอราคาเพิ่มอีก 1,000,000 หยวนทันที

คราวนี้ ผู้เข้าร่วมการประมูลหลายคนเริ่มลังเล เพราะราคา 7,000,000 หยวนนี้เข้าใกล้ขีดจำกัดมูลค่าของพัดสะสมเล่มนี้แล้ว หากประมูลต่อไป อาจจะเกินมูลค่าสูงสุดที่ประเมินไว้

ในห้องพักของหอพัก กวนหยุนเทาจับหน้าอกของตัวเอง หายใจอย่างหนักหน่วง

พัดเล่มเดียวมีค่าเทียบเท่ารถ Lamborghini Aventador!

และหากการประมูลดำเนินต่อไป รถ Lamborghini Aventador ของเขาอาจจะมีราคาน้อยกว่าพัดเล่มนี้ก็เป็นได้!

ข้างๆ กวนหยุนเทา หลี่ฉีหมิงที่กำลังถือแก้วเครื่องดื่มไว้ มือของเขาสั่นตลอดเวลาและแทบจะไม่กล้าหายใจเลยเพราะกลัวว่าจะรบกวนถังหยวนที่กำลังประมูล

ในอดีต หลี่ฉีหมิงคิดว่าครอบครัวของเขามีฐานะดี แม้จะไม่เทียบเท่ากวนหยุนเทา แต่ก็ถือว่าตัวเองเป็นลูกคนรวยที่โดดเด่นกว่าใครหลายๆ คน แต่ในตอนนี้ หลี่ฉีหมิงรู้สึกว่าตนเองเทียบไม่ได้กับถังหยวนเลยแม้แต่น้อย เขารู้สึกเหมือนเป็นคนจนที่นั่งอยู่ข้างถังหยวน

ถังหยวนไม่ได้สนใจความรู้สึกของกวนหยุนเทาและหลี่ฉีหมิงเลย เพราะเขามุ่งมั่นอยู่กับการประมูลอย่างเต็มที่ หลังจากที่เขาเสนอราคา 7,000,000 หยวนไปประมาณสิบวินาที ก็มีคนเริ่มเสนอราคาอีกครั้ง

แต่คราวนี้ ผู้เข้าร่วมการประมูลที่เหลืออยู่น้อยลงกว่าครึ่ง มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงเสนอราคาอยู่ และทุกครั้งที่เสนอราคาก็ทำด้วยความระมัดระวังมาก

“8,000,000 หยวน!”

ถังหยวนไม่เสียเวลาไปกับการเจรจาต่อรอง เขาเสนอราคาเพิ่มอีก 1,000,000 หยวนทันที

ทั้งห้องประมูลเงียบสนิท

นอกจากผู้ทำหน้าที่ประมูลที่ยังคงกระตุ้นอารมณ์ของผู้เข้าร่วม คนอื่นๆ ในห้องต่างก็นิ่งเงียบไปหมด พนักงานที่รับโทรศัพท์ประมูลสองข้างห้องประมูลยกเว้นคนที่ช่วยถังหยวนประมูล ก็วางสายกันหมดแล้ว

“8,000,000 หยวน ครั้งที่หนึ่ง!”

“8,000,000 หยวน ครั้งที่สอง!”

“8,000,000 หยวน ครั้งที่สาม!”

“ป๊อก!”

“ขายแล้ว!”

ผู้ทำหน้าที่ประมูลรู้ว่าราคานี้เป็นขีดจำกัดแล้ว เธอจึงไม่รอช้าและดำเนินการตามขั้นตอนด้วยความรวดเร็ว

การเคาะไม้ครั้งนี้หมายความว่าพัดสะสมที่เขียนโดย จาง ต้าเชียน ถูกถังหยวนประมูลมาได้สำเร็จ

ด้วยเหตุนี้ ภารกิจสะสมพัดทั้งห้าชิ้นของถังหยวนจึงสำเร็จไปได้มากแล้ว

อีกไม่กี่วัน เมื่อพัดทั้งห้าถูกส่งจากปักกิ่งมายังจงไห่ ถังหยวนก็สามารถไปที่สาขา *Poly Auction* ในจงไห่เพื่อจ่ายเงินและรับสินค้า จากนั้นเขาก็สามารถทำภารกิจทดลองที่สามของระบบสำเร็จได้อย่างราบรื่น

เมื่อคิดถึงรางวัลที่ได้รับจากภารกิจทดลองที่สอง ถังหยวนก็เต็มไปด้วยความคาดหวังต่อรางวัลจากภารกิจทดลองที่สามนี้

“มาๆๆ!”

“ดื่มฉลองกันหน่อย!”

ถังหยวนรู้สึกดีมาก เขาหันไปหยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาและชวนกวนหยุนเทาและหลี่ฉีหมิงมาดื่มด้วยกัน

กวนหยุนเทาและหลี่ฉีหมิงมองหน้ากัน ก่อนที่จะยกแก้วขึ้นมาและดื่มร่วมกับถังหยวนอย่างพร้อมเพรียง โดยที่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องการประมูลเมื่อสักครู่เลย

แม้ว่าทั้งสองคนจะมีฐานะทางบ้านที่ดี ภายใต้การอบรมจากพ่อแม่ พวกเขามีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่านักเรียนทั่วไป และเข้าใจถึงความเป็นจริงในชีวิตมากกว่า

ถังหยวน สำหรับพวกเขาแล้ว คือโอกาส โอกาสที่หากคว้าไว้ได้ อาจจะทำให้ทั้งครอบครัวของพวกเขาก้าวหน้าไปได้มาก และจะสำเร็จได้หรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับว่าในอีกสองปีข้างหน้า พวกเขาจะสามารถสร้างความสัมพันธ์และมิตรภาพกับถังหยวนได้หรือไม่

การแสร้งทำเป็นเพื่อนกันคงไม่สามารถทำได้สำเร็จ เพราะไม่มีใครโง่พอจะไม่รู้ ดังนั้นหากพวกเขาต้องการสร้างมิตรภาพจริงๆ พวกเขาต้องใช้ความจริงใจตอบแทน ซึ่งนั่นอาจจะเป็นโอกาสเดียวที่จะทำได้

สำหรับความคิดของกวนหยุนเทาและหลี่ฉีหมิง ถังหยวนไม่รู้และถึงแม้จะรู้ เขาก็ไม่ใส่ใจ

มิตรภาพของผู้ใหญ่ มักจะเป็นการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์อยู่แล้ว

ความรู้สึกจริงใจมีไหม?

อาจจะมี แต่ความเป็นจริงที่โหดร้ายก็คือ มิตรภาพที่มีการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์มักจะมั่นคงและยั่งยืนมากกว่า

หลังจากการถ่ายทอดสดการประมูลสิ้นสุดลง ถังหยวนก็เปลี่ยนไปดูรายการวาไรตี้ที่ยังดูไม่จบบนจอโปรเจคเตอร์อีกครั้ง ขณะนั่งดื่มเบียร์และพูดคุยกัน หัวข้อการสนทนามีทุกประเภท เมื่อดื่มไปจนลึกถึงแก่น ความรู้สึกก็เริ่มทวีคูณ

“พี่หยวน ผมมีเรื่องที่คิดมานานแล้วและอยากจะถามได้ไหม?”

หลังจากดื่มเบียร์ไปอีกหนึ่งขวด กวนหยุนเทาก็เรอออกมาเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำเล็กน้อย เขาเก็บความกล้าอยู่นานและในที่สุดก็ถามถังหยวนออกมา

ถังหยวนเลิกคิ้วเล็กน้อย “เรื่องอะไร? ว่ามา”

“ก็...วันแรกที่เราเจอกัน ผมได้ยินคุณคุยโทรศัพท์บอกว่า เจียนฉี โดนตัดสินแล้ว เจียนฉี นี่คือใครเหรอ?” กวนหยุนเทาถามอย่างระมัดระวัง

“โอ้…”

“เจียนฉี เป็นน้องชายที่ผมสนิทด้วย เมื่อสองวันก่อนพ่อแม่เขาฟ้องหย่ากัน เขายังไม่บรรลุนิติภาวะ จึงถูกตัดสินให้ไปอยู่กับแม่”

ถังหยวนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยและตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“อะไรนะ?”

กวนหยุนเทาแทบจะช็อกไปเลย เขาไม่เคยคิดว่าที่เขาคิดหนักอยู่หลายวันจะไม่ใช่คดีทำร้ายร่างกายหรือคดีฆาตกรรม

แต่เป็นคดีหย่าร้าง!

ไม่น่าเชื่อ!

กวนหยุนเทาทำหน้าเหม่อและถามต่อโดยไม่คิด “พี่หยวน แล้วทำไมคุณถึงบอกว่าอยากไปเจอเขาก่อนที่เขาจะไปล่ะ?”

“พ่อแม่ของเขาหย่ากันแล้ว แม่ของเขาจะไปต่างประเทศ เขาถูกตัดสินให้ไปอยู่กับแม่ เขาก็ต้องตามแม่ไปต่างประเทศด้วย และก่อนที่เขาจะไป ฉันก็ต้องไปเจอเขาสักครั้งสิ” ถังหยวนตอบด้วยน้ำเสียงธรรมดา

กวนหยุนเทา: “???”

กวนหยุนเทา: “!!!”