บทที่ 620 ฟูจิโทระ ผู้มองไม่เห็น
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[คนอ่านแต่ละตอนไม่ถึง 10 คน ขอร้องอย่า copy ไปเลยนะ อันนี้แปลเพราะอยากแปลจริง ๆ ไม่งั้นทิ้งไปนานแล้ว ,เพราะไปทำงานอื่นได้เงินกว่าเยอะ ที่แปลเนี่ยได้วันละ 20 บาทเอง]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 620 ฟูจิโทระ ผู้มองไม่เห็น
ฝาครอบลูกเต๋าถูกเปิดออกอีกครั้ง เมื่อเห็นแต้มบนลูกเต๋าทั้งสามลูก สีหน้าของยามาโตะก็ดูซับซ้อน
"สาวน้อย ผลเป็นยังไง ใครชนะรอบนี้?"
"อ้า คุณลุงชนะอีกแล้ว น่าโมโหจัง ทำไมวันนี้ฉันถึงดวงซวยแบบนี้นะ"
"บางทีวันนี้อาจจะเป็นวันที่ฉันดวงดีก็ได้ ยังจะเล่นต่อไหม?"
"ไม่เล่นแล้ว ไม่สนุกเลย เงินค่าขนมวันนี้หมดแล้วค่ะ"
"..."
คำพูดของยามาโตะทำให้ชายตรงหน้าเงียบไป เขาอาจจะมองไม่เห็น แต่สมองเขายังดีอยู่ พวกเขาเล่นพนันกันทั้งหมด 31 รอบ และสาวน้อยตรงหน้าก็แพ้รวด 31 ครั้ง
แม้ว่าเงินเดิมพันจะไม่มาก แต่ก็เพียงพอให้เขาใช้ชีวิตไปได้ระยะหนึ่ง ไม่คิดเลยว่านี่จะเป็นแค่เงินค่าขนมหนึ่งวันของเธอ
เขาไม่รู้สึกว่าการชนะเงินจากเด็กสาวเป็นเรื่องไม่ดี ตราบใดที่ขึ้นโต๊ะพนัน ก็ต้องมีความรับผิดชอบ แม้ว่าจะหมดตัวที่นี่ก็สมควรแล้ว ถ้าควบคุมความโลภไม่ได้ ก็จะถูกความโลภกลืนกิน นี่คือกฎของโต๊ะพนัน
"ฉันจะไปแล้วคุณลุง ให้ฉันช่วยพยุงคุณออกไปไหม? คุณก็ชนะเยอะแล้ว ระวังโดนคนอื่นหลอกนะ ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นเหมือนฉันหรอก"
คนตาบอดเล่นการพนันในคาสิโน ปกติแล้วต้องถูกหลอกแน่นอน ยามาโตะก็คิดแบบนั้น เพราะอีกฝ่ายมองไม่เห็นแม้แต่หน้าลูกเต๋า ต้องถามผลจากเธอด้วยซ้ำ
ในสถานการณ์แบบนี้ แค่ร่วมมือกับเจ้ามือ คนตาบอดก็ไม่สามารถควบคุมผลลัพธ์ได้เลย แม้ว่าเธอจะเสียเงินค่าขนมไปทั้งวัน แต่เธอก็ถือว่าเป็นการช่วยเหลือผู้พิการ
"ก็ดี ถึงเวลาเลิกแล้ว ขอบใจนะ สาวน้อย"
"ไม่เป็นไร ฉันก็จะไปเล่นอย่างอื่นต่อพอดี"
หลังจากแลกชิปเป็นเงินสด และคาสิโนหักค่าธรรมเนียมบางส่วน คนตาบอดก็ได้รับเงินรางวัลของเขา และส่งไม้เท้าให้ยามาโตะอย่างไว้วางใจ ให้เธอพาเขาออกจากคาสิโน
"ฉันว่านะคุณลุง คุณเป็นคนซื่อๆ แบบนี้ตลอดเลยเหรอ? คุณเพิ่งชนะเงินฉันไปนะ แล้วก็ส่งไม้เท้าให้ฉันถือแบบนี้ ไม่กลัวฉันจะผลักคุณตกจากที่ไหนเหรอ?"
"ฉันคิดว่าเธอไม่ทำหรอก แล้วถ้าอยากเบี้ยวหนี้ เธอไม่เอาเงินไปตั้งแต่ตอนนั้นเลยล่ะ?"
"คุณลุงนี่ไม่มีอะไรน่าสนใจเลย ในสถานการณ์แบบนี้ คุณไม่ควรจะกลัวหน่อยเหรอ? ช่างเถอะ ฉันจะไปส่งคุณที่โรงแรมแล้วกัน ขอฉันดูตั๋วของคุณหน่อย"
เตโซโรสัญญาว่าจะให้บริการอาหารและที่พักฟรีหนึ่งวัน แต่ต้องมีตั๋วถึงจะได้รับบริการนี้
อีกฝ่ายไม่สงสัย รีบส่งตั๋วจากในกระเป๋าเสื้อให้ ท่าทางคล่องแคล่วจนยามาโตะดูไม่ออกว่าเขาตาบอด
"รางวัลใหญ่ คุณลุงนี่ดวงดีจริงๆ"
ตั๋วของกรัน เตโซโรครั้งนี้มีสามแบบ บัตรเชิญสำหรับผู้นำในแต่ละอุตสาหกรรม ตั๋วที่นักท่องเที่ยวทั่วไปซื้อ และตั๋ววีไอพีที่แจกแบบสุ่มผ่านการจับรางวัล
ยามาโตะจำได้ว่าตั๋วแบบนี้มีจำนวนน้อยมาก การที่เขาจับได้แสดงว่าโชคดีมาก ถ้าคิดแบบนี้ การที่เธอแพ้ 31 รอบติดก็สมเหตุสมผลแล้ว
"สาวน้อย เธอเป็นพนักงานที่นี่เหรอ? ฉันเห็นเธอดูคุ้นเคยกับที่นี่มาก"
"ไม่เชิงหรอกค่ะ ฉันแค่รู้จักคนบางคน เลยได้มาเล่นที่นี่ล่วงหน้าสองสามวัน ทิวทัศน์ที่นี่สวยงามมาก น่าเสียดายที่คุณลุงมองไม่เห็น"
"ไม่มีอะไรน่าเสียดาย การที่มองไม่เห็นก็เป็นความโชคดีอย่างหนึ่ง โลกนี้มีคนชั่วช้ามากมายที่ไม่อยากมองเห็น ฉันเป็นคนปิดตาตัวเอง"
"ปิดตาตัวเอง... คุณลุงนี่แปลกคนจริงๆ นะคะ คุณชื่ออะไร?"
"ชื่อ... เรียกฉันว่าฟูจิโทระก็พอ เธอยังเด็กเกินไป สาวน้อย โลกนี้ไม่ได้ใสสะอาดขนาดนั้น แม้แต่คนตาบอดอย่างฉันก็ยังเป็นภัยต่อเธอได้"
สามารถมาเที่ยวเล่นที่นี่ล่วงหน้า แถมยังมีฐานะร่ำรวย ฟูจิโทระคิดว่าเธอเป็นคุณหนูตระกูลรวยที่ไร้เดียงสา จึงอยากเตือนให้เธอระวังโลกภายนอกให้มากขึ้น เพื่อไม่ให้เธอต้องเจ็บปวด เขาจึงตั้งใจจะปล่อยออร่าข่มขู่เธอเล็กน้อย แต่เธอกลับไม่สะทกสะท้านเลย
"อะไรกัน ที่แท้คุณลุงก็แข็งแกร่งนี่นา ไม่แปลกใจเลยที่กล้าออกมาคนเดียว"
ฟูจิโทระแข็งแกร่งมาก เขาเป็นถึงชายที่ได้รับตำแหน่งพลเอกทันทีในการเกณฑ์ทหารครั้งใหญ่ของกองทัพเรือ
แม้จะไม่มีดวงตา แต่ฮาคิสังเกตอันแข็งแกร่งของเขาก็กลายเป็นดวงตาพิเศษ ทำให้เขามีแผนที่เหมือนเรดาร์อินฟราเรดในหัว ไม่ได้รับผลกระทบจากการตาบอดเลย
หรืออาจกล่าวได้ว่า เพราะเขาทำลายดวงตาของตัวเอง เขาจึงได้รับฮาคิสังเกตที่แข็งแกร่งเช่นนี้
การพนันเป็นงานอดิเรกของเขา และเป็นวิธีหาเลี้ยงชีพ ฮาคิสังเกตของแต่ละคนมีจุดเน้นที่แตกต่างกัน จุดเน้นของฟูจิโทระอยู่ที่การรับรู้และแยกแยะออร่า
เขาสามารถรับรู้รูปร่างของวัตถุรอบตัวได้อย่างแม่นยำ ด้วยความสามารถนี้ เขาก็เหมือนกับมสูตรโกงในการเล่นที่คาสิโน ยามาโตะจงใจเดิมพันสวนทางกับเขาตลอดแบบนี้ จะชนะได้ก็มีแต่ผีแล้ว
ถ้าคาสิโนยอมรับความพ่ายแพ้ได้ เขาก็จะจากไปอย่างพอใจ แต่ถ้าเจอคนที่ไม่ยอมแพ้และยังอยากจะเอาเปรียบเขา พลังของเขาจะทำให้พวกนั้นรู้จักความน่ากลัว
เขามีนิสัยเป็นกันเอง และใส่ใจชีวิตของคนทั่วไป แต่กับคนชั่วร้าย เขาก็จะแสดงท่าทีที่ต่างออกไป เขาเป็นคนที่ต่อต้านระบบเจ็ดเทพโจรสลัด ในสายตาของเขา ระบบเจ็ดเทพโจรสลัดมีแต่จะส่งเสริมความอหังการของโจรสลัด ไม่มีความหมายอะไรเลย
"เธอก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ? สาวน้อยที่น่าสนใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงได้เห็นว่าคนที่มีเสน่ห์แบบนี้หน้าตาเป็นยังไงแล้ว"
เขาแค่ต้องการขู่เธอเท่านั้น แต่คนที่ไม่ตอบสนองต่อออร่าแบบนั้นไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว หลังจากถูกรางวัล เขาเลือกที่จะขึ้นเรือก็มีจุดประสงค์อื่นด้วย คือมาดูว่าที่นี่เป็นยังไง
ดูว่าที่นี่เป็นแค่สถานบันเทิงธรรมดา หรือเป็นแหล่งซ่องสุม แต่จากสิ่งที่เห็นในตอนนี้ ที่นี่ก็ไม่ได้แตกต่างจากสถานบันเทิงทั่วไป แต่เขาคิดว่านี่เป็นแค่ภาพลวงตา
บนเรือลำนี้ยังมีคนไม่ธรรมดาอีกมากมาย ระหว่างทางเขารับรู้ออร่าที่แข็งแกร่งได้มากกว่าหนึ่งคน
ยามาโตะมั่นใจแล้วว่าคุณลุงตาบอดคนนี้ไม่เหมือนคนตาบอดทั่วไป แต่ก็ยังพาเขาไปส่งที่ห้องพัก ในความคิดของเธอ ต่อให้คนตาบอดจะมีพลังแค่ไหน ก็ต้องมีเรื่องที่ไม่สะดวกอยู่ดี
"ถ้ามีอะไรก็กดปุ่มบนผนัง ฉันจะบอกพนักงานต้อนรับให้ดูแลคุณลุงเป็นพิเศษเอง"
"ขอบคุณมาก แล้วสาวน้อย เธอชื่ออะไรเหรอ?"
"ฉันเหรอ? ฉันชื่อยามาโตะ ลาก่อนนะคะ คุณลุงที่น่าสนใจ อ้อ พรุ่งนี้จะมีคอนเสิร์ตที่ยอดเยี่ยมที่นี่ ถึงคุณจะมองไม่เห็น แต่ฟังก็คงไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ ถ้าสนใจก็ไปฟังได้นะคะ"
จากนั้นยามาโตะก็จากไป เธอไม่ได้สนใจการพนันมากนัก หลังจากแพ้ติดต่อกัน ความสนใจก็ยิ่งน้อยลงไปอีก และในวันรุ่งขึ้น เตโซโรก็สามารถหลอกชาวมังกรฟ้าให้ออกไปได้สำเร็จ หลังจากพวกเขาจากไป กรัน เทโซโรก็เริ่มงานฉลองอย่างแท้จริง
"ฟุฟุฟุฟุ นี่สินะเผ่ามังกรฟ้า ที่ที่มีพวกเขาอยู่ ผู้คนถึงไม่กล้าแม้แต่จะสนุกให้เต็มที่"
โดฟลามิงโก้ที่เห็นชาวมังกรฟ้าจากไปหัวเราะอย่างพอใจ แต่แววตาภายใต้แว่นกันแดดกลับเต็มไปด้วยความดุร้าย
