บทที่ 442: ความภาคภูมิใจจากสวรรค์ของสองนิกาย (3)
บทที่ 442: ความภาคภูมิใจจากสวรรค์ของสองนิกาย (3)
สายตาของหงซิงหวู่จับจ้องไปที่ลู่หยุนพร้อมเสียงหัวเราะ “เจ้าหนุ่ม เจ้ารู้ไหมว่าชายหนุ่มที่เจ้าสังหารไปเมื่อกี้เป็นใคร?”
ก่อนหน้านี้ เขาได้รีบวิ่งมาช่วยหลังจากจับมือกับเว่ยจงเคิงเพื่อสังหารคู่ต่อสู้ขอบเขตเมล็ดรูนขั้นปลาย และพวกเขาก็มาถึงทันเวลาพอดีที่จะได้เห็นฉากสุดท้ายของลู่หยุนสังหารคู่ต่อสู้ของเขา
ลู่หยุนไม่สนใจและพูดว่า “มันก็แค่ศิษย์จากภูเขาพยัคฆ์มังกรไม่ใช่หรอ?”
“เขาเป็นศิษย์ของภูเขาพยัคฆ์มังกรจริง แต่เขายังเป็นความภาคภูมิใจจากสวรรค์อันดับสองของภูเขาพยัคฆ์มังกรด้วย เขามีเมล็ดรูนขั้นสูงสุดและมีพละกำลังอันแข็งแกร่ง แม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตเมล็ดรูนขั้นปลายก็ยังสู้เขาไม่ได้”
“ความภูมิใจจากสวรรค์เช่นนี้กลับถูกบีบจนตายในมือของเจ้า…”
อีกด้านหนึ่ง ผู้ฝึกยุทธ์ที่เพิ่งหนีออกมาจากเงื้อมมือของลู่หยุนไปได้ก็สะดุดล้มลงกับพื้น
“โม่เจินอี้? ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่? เจ้าไม่ได้อยู่กับผู้อาวุโสหวงเพื่อปกป้องเทือกเขาหวังเยว่หรอ?”
จากหมอกหนาทึบปรากฏหญิงสาวในชุดขาว ผิวของเธอใสราวกับหยก ล้อมรอบด้วยรัศมีที่เปล่งประกาย
“อาจารย์เฟิง ในที่สุดข้าก็พบพวกท่าน พวกเราถูกกองทัพกำจัดมารโจมตี ผู้อาวุโสหวงถูกพันธนาการโดยแม่ทัพกำจัดมารระดับดินที่ทรงพลังสองคน ผู้อาวุโสหลินถูกสมาชิกกองทัพกำจัดมารที่ทรงพลังฆ่าตาย ข้าเป็นคนเดียวที่หนีออกมาได้”
หลังจากเห็นเฟิงอี้แล้ว โม่เจินอี้ก็เล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นโดยทันที
“ถ้าผู้อาวุโสหวงและผู้อาวุโสหลินไม่รอด แล้วเจ้าจะหนีออกมาได้ยังไง?” คิ้วของเฟิงอี้ขมวดเล็กน้อยและเธอก็ถามอย่างแผ่วเบา
“ข้าเองก็กำลังเผชิญกับความตายเช่นกัน แต่ในช่วงเวลาสำคัญ ข้าได้พบกับอาจารย์โม่แห่งภูเขาพยัคฆ์มังกร และสามารถหลบหนีออกมาได้เพราะเขา”
“โม่เป่ยเฉิน? ข้าคิดว่าเขาเป็นสมาชิกของทีมที่สองใช่ไหม” เฟิงอี้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นจึงถามต่อ “เจ้าเห็นใครอีกไหมนอกจากโม่เป่ยเฉิน”
“ตอนนั้น ข้าหนีออกมาอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ มีเพียงอาจารย์โม่เท่านั้นที่ปรากฏตัว” โม่เจินอี้ตอบโดยทันที
“ตกลง เจ้าไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไปแล้ว กลับไปที่นิกายแล้วพักฟื้นจากอาการบาดเจ็บซะ”
“อาจารย์เฟิงโปรดระวังด้วย ข้าจะออกไปก่อน”
หลังจากที่โม่เจินอี้จากไป เงาหลายร่างก็เดินออกมาจากหมอก พวกเขาทั้งหมดยังเด็กมาก
พวกเขาเป็นสมาชิกของหน่วยลอบสังหารชุดแรกภายใต้การนำของเฟิงอี้ พวกเขาทำให้กองทัพกำจัดมารต้องประสบปัญหาอย่างมากและขัดขวางการรุกคืบของพวกเขา
ในกลุ่มนิกายลับทมิฬ ผู้ที่มีสถานะและความแข็งแกร่งไม่เพียงพอไม่รู้เลยว่าสมาชิกหน่วยลอบสังหารเป็นใคร พวกเขารู้จักเพียงหัวหน้าทีมเท่านั้น
ชายหนุ่มคนหนึ่งในชุดคลุมสีดำพูดอย่างเฉยเมยว่า “โม่เป่ยเฉินเป็นคนเย็นชา เขาอาจจะออกจากทีมโดยสมัครใจก็ได้”
ชายหนุ่มในชุดคลุมสีดำคือหยางอู่จี้ อีกหนึ่งความภาคภูมิใจจากสวรรค์แห่งภูเขาพยัคฆ์มังกร ผู้เชี่ยวชาญในวิชาสายฟ้าที่ทรงพลัง ความสามารถและความแข็งแกร่งของเขาเทียบได้กับโม่เป่ยเฉิน
คำพูดของเขาดึงดูดความสนใจของสมาชิกคนอื่นๆ
“ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของอาจารย์เฟิง เจ้าเองก็คงจะทำแบบเดียวกันกับเขาไปแล้ว”
เสียงอื่นพูดขึ้นในเวลานี้ มันเป็นเสียงของชายหนุ่มที่ดูไม่ธรรมดาคนหนึ่ง
“จางจื่อฟ่าน ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าปรารถนาความงามของอาจารย์เฟิง มีหรอเจ้าจะก้มหัวให้ผู้หญิง?” หยางอู่จี้ไม่ลังเลที่จะตอบโต้
“เจ้า…”
ทันทีที่บุคคลทั้งสองกำลังจะเริ่มพูด เฟิงอี้ก็เข้ามาห้ามพวกเขาโดยทันที
“อย่าทะเลาะกัน”
เห็นได้ชัดว่าเฟิงอี้ไม่เพียงแต่มีความงามที่ไม่มีใครเทียบได้เท่านั้น แต่ยังมีชื่อเสียงมากอีกด้วย ทั้งจางจื่อฟ่านและหยางอู่จี้ต่างก็ปิดปากเงียบอย่างเชื่อฟัง..
