บทที่ 252 แนะนำธุรกิจ
บทที่ 252 แนะนำธุรกิจ
ในเมืองหลวงนี่มันดีจริง ๆ เทียบกับที่อื่นแล้วถือว่าคึกคักมาก แถมยังมีอาหารหลากหลายจนลายตา ออกจากที่นี่ไปได้ไม่ไกลก็เห็นแผงลอยเรียงรายเต็มไปหมด
หาที่นั่งได้ก็จัดการสั่งโจ๊กหม้อ, สั่งเส้นผัดอีกจาน, แล้วก็สั่งพวกของย่างบนเตาเหล็กอีกสองสามอย่าง
“ข้าวของที่เมืองหยางนี่มันอร่อยจริง ๆ!” อู๋ต้า ตาลุกวาว, “ฉันติดใจจนไม่อยากกลับไปแล้ว”
เฉินเฉิงยิ้มนิด ๆ, อู๋ต้าคนนี้ก็แปลกคนเหมือนกัน, ดูเหมือนไม่เคยระแวงใครเลย
นี่ก็อาจเป็นสาเหตุว่าทำไมต่อมาเขาถึงถูกหลอกจนบ้านแตกสาแหรกขาด
“ขอแนะนำตัวหน่อย, ฉันชื่อเฉินเฉิง , เป็นคนเมืองหรง !” เฉินเฉิงเริ่มพูด
“เมืองหรงเหรอ, ฉันชื่ออู๋ต้า , ฉันมาจากมณฑลก้าน ข้าง ๆ นี่เอง”
เฉินเฉิงพยักหน้า, แล้วค่อยยิ้ม ๆ ถามขึ้นว่า “คุณอยากรับสินค้ามาขายเหรอ?”
“ใช่!” พอพูดถึงเรื่องนี้ อู๋ต้าก็มีพลังทันที, “ก็ใช่สิ, ฉันคอยบอกพ่ออยู่ทุกวันว่าอยากทำธุรกิจ แต่พ่อบอกว่าฉันไม่เหมาะทำธุรกิจ, เขาว่าฉันไม่เหมาะเพราะอะไรกัน, แค่ขายของมันยากตรงไหน, ฉันทำได้แน่นอน, ฉันไม่พอใจเลย ก็เลยตื๊อพ่อทุกวัน สุดท้ายเขาทนไม่ไหวก็เลยให้ฉันมาที่เมืองหยางนี้รับสินค้า, ถ้าขายได้ พ่อถึงจะให้ฉันทำธุรกิจ”
เฉินเฉิงเข้าใจแล้ว, พ่อของอู๋ต้า ก็รู้ดีว่าลูกชายคนนี้เป็นอย่างไร, จึงยืนยันว่าไม่ให้เขาทำธุรกิจ
ที่ให้เขามาเมืองหยาง, จริง ๆ ก็คืออยากให้เขาเจอความล้มเหลวแล้วกลับไป
แต่ในเมื่อมาเจอเฉินเฉิงแล้ว, เฉินเฉิงก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเขาหน่อย
คนแบบนี้, ถ้าคบไว้ก็มีประโยชน์
“คุณอยากทำธุรกิจจริง ๆ เหรอ?”
“แน่นอนสิ! พ่อทำได้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้! คุณสามของฉันบอกว่าพ่อตอนอายุสิบปียังฉี่รดที่นอนเลย, ฉันอายุสิบปีก็ไม่ฉี่รดที่นอนแล้ว, เขาทำธุรกิจได้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
เฉินเฉิงเกือบพ่นน้ำชาออกมา
ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงถูกหลอก!
ถ้าไม่หลอกคุณแล้วจะหลอกใครล่ะ!
เฉินเฉิงคิดอยู่สักพัก, แล้วค่อยพูดว่า “ถ้าคุณอยากทำธุรกิจจริง ๆ, ฉันแนะนำธุรกิจให้คุณได้”
“ธุรกิจอะไร?” อู๋ต้า ตาเป็นประกาย, “บอกมา, ฉันจะตอบแทนอย่างงาม”
เฉินเฉิงได้แต่พูดไม่ออก
“พี่ชาย, พูดมาเถอะ!” จะว่าไปแล้วอู๋ต้า ถึงจะดูซื่อ ๆ แต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทางหยิ่งยโสแบบคนรวยเลย
“พรุ่งนี้ฉันจะพาคุณไปที่หนึ่ง!” เฉินเฉิงพยักหน้าแล้วพูด, “พอคุณไปดูแล้ว ถ้าคุณมั่นใจว่าธุรกิจนี้ไม่มีอยู่แล้ว ฉันจะแนะนำให้คุณทำ”
“ได้สิ!” อู๋ต้า พยักหน้า, “ดีมาก!”
เฉินเฉิงเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดี, ส่วนอู๋ต้า ใจซื่อ ๆ, ดังนั้นเพียงแค่กินมื้อดึกด้วยกัน อู๋ต้าก็เรียกเฉินเฉิงว่า ‘พี่ชาย’ แล้ว
“พี่เฉิน , ไป, กลับโรงแรมกัน, เออใช่, ครั้งนี้คุณดีกับฉันมากเลยนะ ยังจะแนะนำธุรกิจให้ฉันอีก ฉันเกรงใจจริง ๆ, ว่าแต่, คุณรู้จักมังกรไหม?” อู๋ต้า โอบไหล่เฉินเฉิงแล้วถาม
“มังกร?” เฉินเฉิงงง, “รู้สิ…มังกรในตำนานใช่ไหม…”
“ในโลกนี้มีมังกรจริง ๆ!” อู๋ต้า พูดพลางยิ้มกริ่ม
เฉินเฉิงหัวเราะออกมา, “แค่ดื่มเบียร์สองแก้ว จะเมาถึงขนาดนี้เชียว?”
“ไม่ใช่จริง ๆ…” อู๋ต้า พูดเบา ๆ, “พ่อฉันหาเงินได้จากมณฑลกวาง, เขาไปที่นั่นบ่อย ๆ, ในเมืองเรามีคนที่ไปกับเขาคนหนึ่ง, ฉันเรียกเขาว่าลุงเหลียง , ลุงเหลียงบอกกับฉัน, เขาบอกว่าพ่อฉันเคยโดนมังกรรับใช้, คุณอยากให้มังกรรับใช้ไหม…”
เฮ้ย!
เฉินเฉิงเกือบจะอุทานออกมา, พวงมาลัยจะหลุดแล้ว
อู๋ต้า , คุณพูดแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณยังไม่ได้โง่จนหมดท่าเลย
“คุณรู้ไหมว่าอะไรคือการรับใช้ของมังกร?”
อู๋ต้า หัวเราะ, “ก็…รู้สิ”
“ช่างเถอะ!” เฉินเฉิงจับหน้าผาก, “เอาล่ะ, รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ, พรุ่งนี้ฉันจะพาคุณไปเจอคนทำธุรกิจ, แล้วจะแนะนำธุรกิจดี ๆ ให้คุณ”
“โอเค โอเค!”
หลังจากกลับมาที่โรงแรมแล้ว, เฉินเฉิงรู้สึกง่วงนิดหน่อย, ก็เลยหลับไปเลย
เช้าวันรุ่งขึ้น, ก็ได้ยินเสียงอู๋ต้า เคาะประตูปัง ๆ: “พี่เฉิน , ตื่นได้แล้ว, ไป, เราไปเจรจาธุรกิจกันเถอะ!”
เฉินเฉิงได้แต่ยิ้มแหย ๆ, ต้องรีบลุกขึ้นมา
“ไป!” อู๋ต้า พูดด้วยความตื่นเต้น, “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันจะได้ทำธุรกิจ, จะต้องทำให้ดีกว่าพ่อแน่ ๆ, รีบหน่อย!”
เฉินเฉิงลงไปข้างล่างก่อน, แล้วจ่ายค่าห้องพัก
พออู๋ต้า ได้ยิน ก็รีบจะไปจ่ายเงินทันที
“พอเถอะ อย่าแย่งกันเลย, ของใครของมัน ฉันจ่ายของฉัน คุณจ่ายของคุณ!”
“ฉันยังไม่เร็วขนาดนั้น, ฉัน…มังกรตัวนั้น…” อู๋ต้า พูดตะกุกตะกัก
เฉินเฉิงรู้สึกกระตุกที่มุมปาก, “ฟังฉันนะ, รีบจ่ายเงินเถอะ, เป้าหมายของคุณครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อหาเงินทำธุรกิจเหรอ, คุณทำธุรกิจให้ดีแล้ว, มังกรอะไรนั่นมันจะไม่มีให้ทำอีกเหรอ, จริงไหม?”
อู๋ต้าคิดแล้วคิดอีก, รู้ว่านั่นก็เป็นเหตุผลจริง ๆ ก็เลยยิ้มแล้วจ่ายค่าห้องพัก
เฉินเฉิงก็เลยพาเขาไปกินอาหารเช้า
เหตุผลที่เฉินเฉิงให้เขาเช็คเอาท์ออกมา, ก็เพราะเมื่อวานตอนกลางคืนอู๋ต้าดูเด่นเกินไป
ตอนนี้ความปลอดภัยไม่ค่อยดี, มันง่ายที่จะดึงดูดความสนใจของคนอื่น
ดังนั้นเฉินเฉิงก็เลยบอกให้เขารีบไปจากที่นั่น
หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ, เฉินเฉิงก็พาเขาไปที่โรงงานของจางเวิ่น
“โรงพิมพ์?” อู๋ต้า อ่านป้ายแล้วก็พูดขึ้น, “ทำธุรกิจอะไรที่นี่?”
“เข้ามาแล้วคุณจะรู้เอง!” เฉินเฉิงพูด
“เจ้าของร้านจาง !” พอพาอู๋ต้าเข้าไปข้างใน เฉินเฉิงก็ทักทายเจ้าของร้านจางทันที
เจ้าของร้านจางตาเป็นประกาย รีบลุกขึ้นยืน: “เฉินเฉิง , เที่ยงนี้ห้ามหนีเชียว, ต้องกินข้าวด้วยกัน”
เฉินเฉิงยิ้มแล้วส่ายหัว “แล้วหยางเหล่าป่าน ล่ะ?”
“เขาจะมาที่นี่อีกหน่อย, ทำไมหรือ, พวกคุณจะทำธุรกิจกันเหรอ?”
“ฉันเจรจากับเขาเสร็จแล้ว!” เฉินเฉิงยิ้มแล้วพูด, “ฉันอยากคุยเรื่องธุรกิจกับหยางเหล่าป่าน”
“ใช่!” อู๋ต้าก็นั่งตัวตรงทันที “มีธุรกิจอะไรดี ๆ คุยกับฉันได้เลย!”
“……” เจ้าของร้านจาง
“คนนี้คือ?” เจ้าของร้านจางดูไม่ออกว่าอู๋ต้ามาจากไหน
เฉินเฉิงหัวเราะฝืด ๆ, อู๋ต้าคนนี้ช่างน่ารักจริง ๆ
“ไม่เป็นไร, เขาเป็นเพื่อนของฉัน!” เฉินเฉิงพูด “อยากทำธุรกิจเล็ก ๆ, เอ่อ…พ่อเขามีฐานะดีพอสมควร, อยากให้ฉันช่วยนำทางเขา, ก็เลยพาเขามาหาหยางเหล่าป่าน ดูว่ามีอะไรที่พอทำได้บ้าง”
เจ้าของร้านจางเข้าใจแล้ว, ยิ้มแล้วพูด “นั่นก็น่าจะได้อยู่, แต่…ตอนนี้ของหยางเหล่าป่าน มันขายดีมาก, ไม่รู้ว่าเขาเคยขายที่นั่นหรือเปล่า”
“ที่มณฑลก้าน มีไหม?” เฉินเฉิงถาม
เจ้าของร้านจางชะงัก: “ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ, อาจจะ…ยังไม่มีก็ได้นะ ลองดู”
ไม่นานหยางเจิ้นผิง ก็มาถึง, พอเห็นเฉินเฉิงเขาก็ชะงักไปนิดหน่อย
เขามีความทรงจำกับเฉินเฉิงที่ลึกซึ้งมาก, ถึงแม้ว่าหนุ่มคนนี้จะอายุน้อย แต่เขาก็ทำธุรกิจได้เก่งมาก, จนหยางเจิ้นผิงจดจำได้อย่างแม่นยำ
“หยางเหล่าป่าน , เราเจอกันอีกแล้วนะ!”
“เฉินเฉิง , ถ้าเจอกันในแวดวงธุรกิจ, ฉันจริง ๆ แล้วไม่อยากเจอคุณเลย!” หยางเจิ้นผิงพูดพลางหัวเราะ
