ตอนที่ 5 ศิษย์แห่งเจี่ยเจี๋ยว ทงเทียนเซิง สามสำนักเต๋าสองพี่น้องร่วมสำนัก เรียนวิชาที่คุนหลุน!
หลินจู้ไม่เคยคิดมาก่อนว่า
ผู้ที่มาสนทนาธรรมกับเขาจะเป็นท่านอาจารย์ทงเทียน
และหลังจากสนทนากับเขา ท่านอาจารย์ทงเทียนก็บรรลุธรรม
ก่อตั้งสำนักเจี่ยเจี๋ยว
บรรลุเป็นเซียนก่อนหน้าหยวนสื่อเทียนจวินและไท่ซางเหลาจื่อเสียอีก
ขณะที่เขากำลังจะก้าวไปแสดงความยินดี ท่านอาจารย์ทงเทียนก็เดินมาหาเขา
กล่าวว่าต้องการรับเขาเป็นศิษย์
หลินจู้ครุ่นคิด จมอยู่ในภวังค์
ในยุคหลัง เมื่อถึงคราวมหาภัยพิบัติเฟิงเสิน
สำนักเจี่ยเจี๋ยวจะต้องเผชิญกับหายนะ มีภัยถึงขั้นล่มสลาย
แต่ตอนนี้ยังห่างไกลจากมหาภัยพิบัติเฟิงเสินอยู่มาก
กว่าจะถึงตอนนั้น
วิชาของเขาก็คงจะพัฒนาไปถึงระดับไหนก็ไม่รู้
การที่เซียนรับศิษย์นั้นเข้มงวดมาก
ตอนนี้วิชาของเขายังตื้นเขิน
หากได้รับการคุ้มครองจากเซียน
หนทางการบำเพ็ญเพียรก็จะราบรื่นขึ้นมาก
นอกจากนี้!
การที่เขาได้รับท่านอาจารย์ทงเทียนเป็นอาจารย์
ก็ถือว่าได้สถานะเป็นผู้สืบทอดสายตรงของเต๋า
ต่อไปการเดินทางในโลกหงหวางก็จะสะดวกขึ้นมาก
คิดได้ดังนั้น หลินจู้ก็ตัดสินใจ รีบก้าวไปข้างหน้า
ทำความเคารพแบบศิษย์ต่ออาจารย์
“ศิษย์หลินจู้ ยินดีเข้าร่วมสำนักเจี่ยเจี๋ยว ขอรับฟังคำสั่งสอนของเซียน”
ท่านอาจารย์ทงเทียนได้ยินดังนั้น สีหน้าแสดงความยินดี
“นับจากวันนี้ เจ้าก็คือศิษย์ของสำนักเจี่ยเจี๋ยวแล้ว!”
“เจ้าเป็นศิษย์คนแรกที่ข้ารับ ย่อมเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของสำนักเจี่ยเจี๋ยว”
“แม้เจ้าจะเป็นเพียงวิญญาณของไผ่
แต่มีความรู้ไม่ธรรมดา วันนี้จากการสนทนากับเจ้า
ข้าได้บรรลุวิธีการเป็นเซียน ก็ถือว่าเป็นการผูกเวรกรรมกันแล้ว”
“เช่นที่เจ้าว่า เพียงแค่พากเพียรบำเพ็ญเพียร
ไม่แน่ว่าอาจจะมีวันบรรลุธรรมก็ได้”
“วิชาของเจ้ายังตื้นเขิน หลังจากรับเป็นศิษย์แล้วก็ไปท่องเที่ยวในโลกหงหวางเถิด!”
“เพิ่มพูนประสบการณ์ บำเพ็ญเพียรอย่างดี เป็นอย่างไร?”
ทันใดนั้น หลินจู้ก็ตอบรับ
“ขอรับ”
“ฮ่าๆๆ... ดี!”
ท่านอาจารย์ทงเทียนไม่รู้สึกแปลกใจที่หลินจู้ยินดีรับเขาเป็นอาจารย์
“เจ้าเพิ่งรับเป็นศิษย์ อาจารย์จะมอบของวิเศษให้เจ้าหนึ่งชิ้น
เพื่อใช้ป้องกันตัวและคุ้มครองเส้นทางธรรม”
“รอให้เจ้าบำเพ็ญเพียรสำเร็จ
มั่นคงในรากฐานและทิศทางแล้ว
อาจารย์จะมอบของวิเศษให้อีก”
พูดจบ ท่านอาจารย์ทงเทียนก็ขยับมือ
ดาบยาวเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือ
บนดาบยาวนั้น มีแสงสว่างไหลเวียน
รัศมีธรรมะหมุนวน เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ของธรรมดา
หลินจู้รับดาบยาวด้วยสองมือ ขอบคุณท่านอาจารย์ทงเทียน
“ขอบพระคุณท่านอาจารย์”
ท่านอาจารย์ทงเทียนกล่าว
“นี่คือดาบชิงผิง เป็นดาบที่อาจารย์ใช้ มีพลังมหาศาล เจ้าเพียงแค่เพิ่มพูนวิชา
ก็สามารถใช้มันได้ ยิ่งวิชาสูงขึ้น พลังอานุภาพก็จะค่อยๆ เพิ่มขึ้น!”
“สิ่งนี้เป็นอาวุธที่เกิดขึ้นพร้อมกับการบรรลุธรรมของอาจารย์
ชั่วคราวให้เจ้าใช้คุ้มครองเส้นทางธรรม
เมื่อวิชาสำเร็จแล้ว ก็ต้องเอากลับคืนมา”
หลินจู้ได้ยินดังนั้นก็ดีใจมาก มองดาบยาวในมืออย่างตื่นเต้น
ดาบชิงผิง เขารู้จักดี
ดาบเล่มนี้เป็นของวิเศษชั้นยอดที่มีมาแต่กำเนิด
เกิดจากใบบัวแห่งการสร้างสรรค์ มีคาถาอาคมถึง 48 ชั้น
เป็นดาบที่ท่านอาจารย์ทงเทียนใช้ ย่อมไม่ธรรมดา
บัดนี้ ท่านอาจารย์ทงเทียนมอบให้เขา
ใช้คุ้มครองเส้นทางธรรม แสดงถึงความสำคัญที่มีต่อเขา
ท่านอาจารย์ทงเทียนมองหลินจู้แวบหนึ่ง กล่าวว่า
“อืม อาจารย์บรรลุธรรมแล้ว ต้องกลับไปคุนหลุนก่อน
เจ้าตามอาจารย์ไปด้วย จะได้จำทางได้”
ทันใดนั้น หลินจู้ก็ตามท่านอาจารย์ทงเทียนมุ่งหน้าไปยังเขาคุนหลุน
เขาคุนหลุนอยู่ไม่ใกล้ แต่มีท่านอาจารย์ทงเทียนผู้เป็นเซียนพาไป
จึงถึงอย่างรวดเร็ว เห็นยอดเขาคุนหลุนนั้น
มีสามสำนักตั้งตระหง่านอยู่
ทั้งสามวังล้วนมีเมฆมงคลรวมตัว รัศมีมงคลพลุ่งพล่าน
ลางดีปรากฏบนยอดวังไม่หยุด วังตรงกลาง
ดูสง่างามยิ่งนัก ราวกับกลมกลืนกับฟ้าดิน
หน้าวังนั้นแขวนตัวอักษรใหญ่ว่า
“ไท่ชิงปาจิ้งกง”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือสำนักของไท่ชิงเซียนไท่ซางเหลาจื่อ
ส่วนวังทางซ้าย ดูสง่าและยิ่งใหญ่ ด้านบนแขวนตัวอักษรใหญ่ว่า
“ยวี่ชิงยวี่ซวีกง”
นี่น่าจะเป็นสำนักของยวี่ชิงเซียนหยวนสื่อเทียนจวิน
วังทางขวา ดูสง่าและดุดัน ราวกับลูกธนูที่พุ่งออกจากแล่ง
นี่คือสำนักของท่านอาจารย์ทงเทียน
ท่านอาจารย์ทงเทียนพาหลินจู้ลงบนยอดเขา
ในตอนนั้น มีแสงสองสายพุ่งมา
เห็นชายชราผู้หนึ่งสวมชุดเต๋าสีเทา
ผมและหนวดเคราขาวโพลน
หลินจู้มองไปที่ชายชรา
รู้สึกทันทีว่าชายชราเหมือนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับฟ้าดิน
ไม่รู้สึกถึงคลื่นพลังเวทใดๆ เลย
ชายชราพาชายหนุ่มหน้าตาสุภาพ
ผิวขาวผ่องคนหนึ่งมาด้วย
ท่านอาจารย์ทงเทียนเห็นแล้ว รีบพาหลินจู้เข้าไปหา
“พบพี่ใหญ่!”
หลินจู้รู้กาลเทศะ รีบเข้าไปคำนับ
“คารวะอาจารย์อา!”
ไท่ซางเหลาจื่อยิ้ม มองหลินจู้แวบหนึ่ง
เห็นว่าหลินจู้มีรากฐานไม่สูง แต่มีพรสวรรค์ไม่น้อย
รู้ว่าต้องเป็นศิษย์ใหม่ของท่านอาจารย์ทงเทียนแน่นอน
ดังนั้น ไท่ซางเหลาจื่อจึงยิ้มพูด
“ไม่คิดว่า ทงเทียนจะก้าวล้ำหน้าพี่ชายไปก่อน ตั้งสำนักบรรลุเป็นเซียน”
“เด็กคนนี้คงเป็นศิษย์ใหม่ของเจ้าสินะ?”
ท่านอาจารย์ทงเทียนเห็นหลินจู้ทักทายไท่ชิงด้วยตนเอง รู้จักเข้าออก ก็พอใจยิ่ง
“ใช่แล้ว เป็นศิษย์ใหญ่ของสำนักเจี่ยเจี๋ยว”
ไท่ซางเหลาจื่อหันไปมองชายหนุ่มด้านหลัง พูดว่า
“เสวียนตูยังไม่คำนับอาสื่อจู้อีก”
ชายหนุ่มคนนั้นจึงเดินมาข้างหน้า โค้งคำนับท่านอาจารย์ทงเทียน
“เสวียนตูคารวะท่านอาอาจารย์ทงเทียน”
จากนั้น เขาก็มองไปที่หลินจู้ ในใจรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรียกว่า
“คารวะพี่ใหญ่”
เห็นว่าไท่ซางเหลาจื่อก็รับศิษย์เช่นกัน
ท่านอาจารย์ทงเทียนกวาดตามองแวบเดียวก็มองทะลุรากฐานของเสวียนตู
เป็นมนุษย์คนแรกที่หนี่ว์วาสร้างขึ้น
ดังนั้นเขาจึงยกมือขึ้น ของวิเศษชิ้นหนึ่งก็ปรากฏในมือ
เป็นผลไม้ขนาดเท่ากำปั้น สีแดงใส
มีรัศมีธรรมะหมุนเวียน เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ของธรรมดา
“พบกันครั้งแรก ผลโพธิ์จูผลนี้ก็ถือเป็นของขวัญจากอาจารย์อาแล้วกัน”
.ไท่ซางเหลาจื่อได้ยินดังนั้น รีบพูด
“ผลจูนี้แม้ไม่ใช่ต้นวิเศษที่มีมาแต่กำเนิด แต่เมื่อกินเข้าไปแล้ว
สามารถเทียบเท่ากับการบำเพ็ญเพียรหลายร้อยปี”
"เสวียนตู รีบขอบคุณอาจารย์อาเร็ว"
ได้ยินดังนั้น เสวียนตูก็ดีใจมาก
รีบขอบคุณท่านอาจารย์ทงเทียน รับผลจูแล้วถอยไปด้านข้าง
ไท่ซางเหลาจื่อเห็นท่านอาจารย์ทงเทียนมอบของวิเศษให้ศิษย์ของตน
หากตนไม่มอบของให้บ้าง ก็จะดูต่ำต้อยไป
ดังนั้น เขาจึงทำสีหน้าครุ่นคิด แล้วหยิบยาเม็ดหนึ่งออกมา
“นี่คือยาทองไม้วิเศษ
เป็นยาที่ข้าใช้วัตถุดิบไม้ชั้นเลิศในสวรรค์และพื้นดินมาเสกสร้าง”
“เจ้าเป็นร่างทองไม้ ยาเม็ดนี้มอบให้เจ้า พอดีเหมาะสม”
หลินจู้ได้ยินดังนั้น ก็ดีใจมาก
เซียนลงมือ ย่อมไม่ธรรมดา
เขามองออกทันทีว่า ยาเม็ดนี้คุณภาพไม่ต่ำ
หากเขากินเข้าไป ย่อมได้รับประโยชน์มหาศาล
ทันใดนั้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้า คำนับไท่ซางเหลาจื่อ
“ขอบพระคุณอาจารย์อาที่มอบของวิเศษให้”
ท่านอาจารย์ทงเทียนกับไท่ซางเหลาจื่อพูดคุยกันสองสามประโยค
ท่านอาจารย์ทงเทียนถาม
“ทำไมไม่เห็นอาจารย์รอง?”
ไท่ซางเหลาจื่อตอบ
“หยวนสื่อออกจากเขาพร้อมพี่ชาย ตามหาศิษย์สืบทอด
ยังไม่กลับมา คงยังหาคนที่พอใจไม่ได้”
ท่านอาจารย์ทงเทียนพยักหน้าเบาๆ
“อาจารย์รองหยวนสื่อมีสายตาสูงส่ง คนธรรมดาคงยากจะเข้าตา”
“ช่างเถอะ ข้าเตรียมให้หลินจู้ไปท่องเที่ยวในโลกหงหวาง
ก่อนออกเดินทาง ให้เขาจำสถานที่ก่อน ขอลาก่อนล่ะ”
หลังจากอำลาไท่ซางเหลาจื่อและเสวียนตูแล้ว
ท่านอาจารย์ทงเทียนก็พาหลินจู้เข้าไปในสำนัก
หลินจู้เข้าไปในสำนัก รู้สึกตาสว่างขึ้นทันที
ภายในสำนัก เป็นอีกโลกหนึ่ง
ท้องพระโรงกว้างใหญ่ไพศาล
รัศมีมงคลนับไม่ถ้วนหมุนวนไม่หยุดในท้องพระโรง
ดอกบัวทองผุดขึ้นในอากาศว่างเปล่า
ช่างสมกับเป็นสำนักของเซียนจริงๆ!
หลินจู้อดที่จะทอดถอนใจในใจไม่ได้
ท่านอาจารย์ทงเทียนชี้มือ แท่นบัวก็ปรากฏขึ้นในท้องพระโรง
จากนั้นขยับมือ เบาะนั่งก็ปรากฏใต้เท้าหลินจู้
“หลินจู้ เจ้ารับข้าเป็นอาจารย์ เป็นศิษย์ใหญ่ของสำนักเจี่ยเจี๋ยว”
“เจ้าเป็นร่างทองไม้ อาจารย์จะอธิบายความลึกลับของระบบทองไม้และวิชาดาบให้
เจ้าจงตั้งใจฟังให้ดี จะเข้าใจได้มากน้อยเพียงใด ก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของเจ้าแล้ว”
************************************************************************************
(จบตอนที่ 5 ศิษย์แห่งเจี่ยเจี๋ยว ทงเทียนเซิง สามสำนักเต๋าสองพี่น้องร่วมสำนัก เรียนวิชาที่คุนหลุน!)
“ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านและสนับสนุน”
~หากชอบเนื้อหานี้อย่าลืมกด Like โปรดติดตามและแนะนำด้วยขอบคุณมากครับ~
