ตอนที่ 15 เจ้านั่นกล้าออกจากเมือง!
ตอนที่ 15 เจ้านั่นกล้าออกจากเมือง!
ถึงแม้ว่าว่านเฟยเผิงจะดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือ แต่รางวัลที่ได้มาก็ถือว่าน่าพอใจ
เย่เจ๋อสามารถออกจากจวนเจ้าเมืองได้ทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลากับเรื่องไร้สาระ
ตอนนี้เป็นเวลา 19.30 น. แล้ว
เย่เจ๋อกลับมาอยู่บ้านคนเดียว เขาเปิดแอปพลิเคชันซื้อของแล้วสั่งอาหาร
"แพนด้ากินไผ่ กระรอกกินลูกสน..."
พรุ่งนี้เช้าเขาต้องไปที่ ‘พื้นที่ปนเปื้อน’ นอกเมือง เขาจึงต้องตุนเสบียงเอาไว้ก่อน
ถึงแม้ว่าสัตว์อสูรจะสามารถดูดซับพลังงานในมิติอัญเชิญได้ แต่มันก็ยังชอบกินอะไรสักอย่างทุกวัน
ก็เหมือนกับในนิยายกำลังภายใน ต่อให้สำเร็จเป็นเซียนแล้ว แต่เซียนก็ยังอยากกินอาหารอร่อยๆ อยู่ดี
ทันใดนั้น ข้อความแจ้งเตือนก็เด้งขึ้นมา
[บัตรเงินฝากของคุณได้รับเงินโอน 1,000,000 แหล่งที่มาของเงิน: รางวัลนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนจ้านจ้าน]
[ยอดเงินคงเหลือ: 5,194,750]
รางวัลจากโรงเรียนที่รองผู้อำนวยการสัญญาไว้ ในที่สุดเงินล้านก็เข้าบัญชีแล้ว!
แต่มันกลับทำให้เย่เจ๋อรู้สึกคันยุบยิบ
บางทีอาจเป็นเพราะเขาเพิ่งได้อุปกรณ์ระดับดีมาจากเจ้าเมือง
"ช่างเถอะ มันก็แค่เงินฟรีๆ ..."
หลังจากนั้น เขาก็ใช้เงิน 60,000 หยวนซื้อไผ่และลูกสนมหาศาลมา
ตอนแรกเขากะจะซื้ออุปกรณ์มาให้แพนด้ากิน แต่เขาก็พบว่า
"หืม อุปกรณ์ระดับหายากราคาตั้ง 700,000 - 800,000 หยวนเลยเหรอ? "
"ปล้นกันชัดๆ "
เขานึกว่าเงินห้าล้านกว่าหยวนจะเยอะแล้ว
ไม่คิดเลยว่าเขาจะยังจนอยู่!
หลังจากลังเลอยู่นาน ในที่สุดเขาก็ยอมควักกระเป๋าซื้ออาวุธระดับหายากมาห้าชิ้น!
ยังไงซะ พรุ่งนี้เขาต้องไปพื้นที่ปนเปื้อน เขาต้องเตรียมตัวให้พร้อม ไม่งั้นชีวิตของเขาคงไม่ปลอดภัยแน่
เงินในบัญชีเหลือไม่ถึงสองล้าน
แต่ตราบใดที่เขายังแข็งแกร่งขึ้น เงินที่เสียไปก็สามารถหาคืนมาได้!
ไม่นานนัก พนักงานส่งของก็มาเคาะประตูบ้านเขา พร้อมกับกล่องพัสดุ "ของที่สั่งซื้อจากร้านค้าครับ..."
"ขอบคุณครับ"
เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการฆ่าสัตว์อสูรของแพนด้า เขาจึงซื้ออาวุธมา
หนักขนาดนี้ คนธรรมดาคงแบกมาส่งไม่ได้
"อ้าปากหน่อย เร็ว~~"
"ฮึ่ม——"
เย่เจ๋อยัดอาวุธทั้งห้าชิ้นเข้าไปในปากของแพนด้า
ต้องบอกเลยว่าถึงแม้จะเสียเงินไปเยอะ แต่มันก็ทำให้ค่าสถานะของแพนด้าเพิ่มขึ้นอย่างน่าพอใจ
[จอมเขมือบ - กิน ‘ค้อนยักษ์*2’ ได้รับ: พลังโจมตี +8!]
[กิน ‘ดาบลม’ ได้รับ: พลังโจมตี +2, ความว่องไว +2!]
[กิน ‘มีดนักรบคู่’...]
แค่เลเวล 4 ค่าสถานะของกังฟูแพนด้าก็น่ากลัวสุดๆ แล้ว
ค่าสถานะของกังฟูแพนด้า: พลังโจมตี 103, พลังป้องกัน 67, ความว่องไว 82, พลังวิญญาณ 54
ค่าสถานะของมันสูงกว่านักรบเลเวล 10 ที่มีอุปกรณ์ครบเซ็ตซะอีก
ตอนนี้ เขายิ่งมั่นใจในภารกิจบุกเบิกพื้นที่ปนเปื้อนในวันพรุ่งนี้
เย่เจ๋อนอนหลับอย่างสบายใจ
...
ในเวลาเดียวกัน ที่กิลด์จ้าว
จ้าวเทียน ประธานกิลด์จ้าว ด่าทอจ้าวเซวียนลูกชายของเขาและเฉินเฉียน เลขาฯ สาวไปเรียบร้อยแล้ว
อัจฉริยะอันดับหนึ่งของประเทศที่ผ่านดันเจี้ยนระดับนรกได้เป็นคนแรก กลับถูกคนทั้งสองดูถูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า แบบนี้จะไปชักชวนเขามาเข้าร่วมทีมได้ยังไง?
แต่ในขณะนั้น
สีหน้าที่เคยหม่นหมองของจ้าวเซวียนก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นมั่นใจ...
"พ่อ อย่าโกรธไปเลย! จริงๆ แล้วเย่เจ๋อก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้นหรอก!"
"เขาเป็นแค่ซัมมอนเนอร์ยาจก ยิ่งมีสัตว์อสูรมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเลี้ยงดูไม่ไหว! ในอนาคตความสำเร็จของเขาจะน้อยลงเรื่อยๆ!"
"ถึงแม้ว่าเขาจะผ่านดันเจี้ยนได้เป็นคนแรก แต่ผมก็ยังสามารถทำให้เขามาทำงานให้ผมได้!"
"หืม? "
ความโกรธในดวงตาของจ้าวเทียนลดลงเล็กน้อย เขาพยักหน้าให้จ้าวเซวียนพูดต่อ
จ้าวเซวียน: "ค่าตั๋วสำหรับเข้าดันเจี้ยนระดับนรกคือคริสตัล 3 ล้าน"
"ถ้าเย่เจ๋ออยากจะเพิ่มเลเวล เขาก็ต้องเข้าดันเจี้ยน!"
"แต่เขาไม่มีเงิน!"
"และผมสามารถให้ตั๋วเข้าดันเจี้ยนกับเขาได้ ถ้าเขาไม่พาผมไปด้วย... ฮ่าฮ่า! เขาก็ไม่มีโอกาสเพิ่มเลเวลเลย!"
ขณะที่จ้าวเซวียนพูดไป รอยยิ้มของเขาก็ยิ่งดูบ้าคลั่งมากขึ้น
"แบบนี้เขาก็ต้องกลายเป็นลูกจ้างที่คอยช่วยผมผ่านดันเจี้ยน ส่วนผมก็จะได้ทั้งประสบการณ์จากดันเจี้ยนระดับนรก แถมเลเวลยังอัพเร็วขึ้นอีกด้วย!"
ถึงแม้ว่าจ้าวเซวียนจะไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่จ้าวเทียนก็เข้าใจ
หลังจากที่เลเวลอัพแล้ว เย่เจ๋อที่ไม่มีทั้งเงินและอำนาจ จะขาดทั้งอุปกรณ์ ทักษะ และสัตว์อสูร
ในอนาคตเขาจะเอาอะไรไปสู้กับจ้าวเซวียน!
"หลังจากสอบเข้ามหาลัยและเพิ่มเลเวลอาชีพเป็นเลเวล 1 แล้ว ช่องว่างระหว่างเขากับผมจะกว้างใหญ่ราวกับฟ้ากับดิน!"
"ดี!"
เมื่อได้ยินแบบนั้น ดวงตาของจ้าวเทียนก็เป็นประกาย เขาชื่นชมจ้าวเซวียนมาก "ลูกชายของจ้าวเทียนนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ! แกนี่ฉลาดจริงๆ!"
"พรุ่งนี้เช้าไปที่ทางเข้าดันเจี้ยนแต่เช้า พยายามหาทางชวนเย่เจ๋อให้มาร่วมทีมกับนายให้ได้!"
จ้าวเซวียนดูภูมิใจ
"ไม่ต้องห่วงครับพ่อ! เย่เจ๋อไม่มีทางเลือกอื่นหรอก!"
จ้าวเทียนเตือน "ว่าแต่ ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นคนโปรดของเจ้าเมือง..."
"ก่อนที่นายจะแซงหน้าเขาได้ ก็ต้องทำตัวดีๆ กับเขาเอาไว้ก่อน เข้าใจไหม? "
"เข้าใจแล้วครับ!"
เช้าวันรุ่งขึ้น จ้าวเซวียนไปรอที่ทางเข้าดันเจี้ยนมือใหม่ตั้งแต่เช้า แต่กลับไม่เจอเย่เจ๋อ
เขารออยู่ห้าหกชั่วโมง...
รอยยิ้มที่มั่นใจของเขากลับกลายเป็นความโกรธอีกครั้ง
"บ้าเอ๊ย! เย่เจ๋อหายไปไหน!!!"
จนกระทั่งมีนักเรียนห้องธรรมดาคนหนึ่งบอกว่า เห็นเย่เจ๋อออกไปนอกเมือง...
ตอนนั้นเองที่จ้าวเซวียนถึงได้รู้ว่า เย่เจ๋อไม่ได้คิดที่จะเพิ่มเลเวลในดันเจี้ยน!
เขาวางแผนที่จะออกจากเมืองไปแล้ว!
น่าขันจริงๆ ที่จ้าวเซวียนยังคิดจะให้ตั๋วเข้าดันเจี้ยนกับเย่เจ๋อ ปล่อยให้เย่เจ๋อไปเก็บเลเวลให้
ไม่เพียงแต่จะไม่สำเร็จ คราวนี้เขายังเสียเวลาในการเก็บเลเวลไปตั้งห้าหกชั่วโมง...
จู่ๆ จ้าวเซวียนก็คำรามออกมา
"บัดซบ! เจ้านั่นกล้าออกจากเมือง!"
"ไอ้เวรนี่——!"
...
เย่เจ๋อไม่รู้เรื่องตลกของจ้าวเซวียนเลยสักนิด
เขาสวมเสื้อคลุมสัญญาวิญญาณ เดินทางไปที่ประตูเมืองทางทิศใต้เพียงลำพัง
กำแพงเมืองอันยิ่งใหญ่แบ่งเขตความเจริญรุ่งเรืองภายในเมืองออกจากอันตรายนอกเมือง
ทางทิศใต้ของเมืองหลินหยวน ในทางทฤษฎีแล้ว เป็นพื้นที่อยู่อาศัยของมนุษย์ที่อยู่ใกล้กับเหวลึกมากที่สุด
ร้านขายอาวุธ ร้านตีเหล็ก ร้านขายยา และอื่นๆ ตั้งเรียงรายอยู่สองข้างทาง
เย่เจ๋อเดินเข้าไปในร้านขายยา ก่อนจะซื้อยาเพิ่มเลือดและยาแก้พิษมาหลายขวด
เมื่อออกจากเมืองไปแล้ว จะไม่มีพื้นที่ปลอดภัยอย่างในดันเจี้ยน
มีแต่ 'พื้นที่ปนเปื้อน' ที่เต็มไปด้วยสิ่งที่ไม่รู้จักและวิญญาณชั่วร้ายที่น่ากลัว!
เขามุ่งหน้าไปที่ประตูเมือง แต่ก็ถูกทหารยามกองทัพปราบปีศาจทั้งสี่คนขวางเอาไว้
"นักเรียนมัธยมปลายห้ามออกนอกเมืองคนเดียว!"
"ให้พ่อแม่หรืออาจารย์พาไป..."
โชคดีที่เย่เจ๋อเตรียมตัวมาแล้ว เขาหยิบใบรับรองตัวตนที่ได้รับอนุญาตจากอาจารย์ออกมา
[แผนกสืบสวนเหวลึก - เจ้าหน้าที่สืบสวนพิเศษ - เย่เจ๋อ]
"กำลังปฏิบัติภารกิจ"
สีหน้าของทหารยามทั้งสี่คนดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที
พวกเขาทำความเคารพเย่เจ๋อ
"ครับ!"
"ขอให้เดินทางกลับมาอย่างปลอดภัย!"
ทหารยามสองคนคอยคุ้มกันเขา ส่วนอีกสองคนเปิดประตูเมืองทางทิศใต้ให้กับเขา
เย่เจ๋อสูดหายใจลึก ก่อนจะก้าวออกจากประตูเมืองหลินหยวน
มุ่งหน้าไปยังจุดนัดพบของค่ายสำรวจ...
