ตอนที่ 1 ภัยพิบัติแรกของปีศาจ การเกิดใหม่เป็นไผ่วิเศษบรรพกาล เริ่มต้นด้วยสติปัญญาเหนือธรรมชาติ!

โลกหงหวาง

ในความกว้างใหญ่ไพศาลของสวรรค์และพื้นพิภพ

มีภูเขาศักดิ์สิทธิ์ยืนตระหง่านสูงเสียดฟ้า

ดูราวกับว่าภูเขาลูกอื่นๆ นั้นเล็กกระจิริดเมื่อเทียบกัน

ทิศตะวันออกและตะวันตกมียอดเขาสองลูก

ในภูเขานั้นเต็มไปด้วยพลังวิเศษอันเข้มข้น

นับเป็นสถานที่อันเป็นมงคลเหมาะแก่การบำเพ็ญเพียร

เทือกเขาทอดยาวออกไป หลายหมื่นลี้ออกไป

มีต้นไม้ใหญ่ยืนต้นสูงเสียดฟ้านับพันลี้

ณ สถานที่อันสงบเงียบ มีไผ่วิเศษต้นหนึ่งงอกงาม

ไผ่วิเศษนั้นมีกิ่งก้านและใบไม่ได้เขียวชอุ่มนัก

แต่ลำต้นที่สูงราวหนึ่งฉื่อนั้นตั้งตรงดั่งดาบแหวกอากาศ

ให้ความรู้สึกคมกริบน่าเกรงขาม

บนลำต้นไผ่นั้น มีแสงสว่างวิเศษสีขาวดั่งน้ำแข็งไหลเวียน

ทั่วทั้งต้นแผ่รัศมีเจ็ดสีออกมา

นี่คือไผ่เก้าปล้อง

แม้ไผ่เก้าปล้องจะไม่ใช่รากฐานวิเศษบรรพกาล

แต่ก็ไม่ใช่พืชธรรมดาทั่วไป

ในตอนนี้ จากไผ่เก้าปล้องนั้นมีเสียงมนุษย์ดังออกมา

"ฮู่ ในที่สุดก็ใกล้จะบรรลุระดับเทพเซียนแล้ว!"

ที่แท้ในไผ่เก้าปล้องนั้นมีดวงจิตของมนุษย์อยู่

หลินจู้ แต่เดิมเป็นหนุ่มสดใสในศตวรรษที่ 21

เพียงแค่อ่านนิยายเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับโลกหงหวาง

พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองได้ข้ามภพมาอยู่ในต้นไผ่แล้ว

ผ่านการรับรู้ เขาก็เข้าใจแล้วว่าโลกนี้คือโลกหงหวาง

ก็คือโลกหงหวางที่เทพเซียนทองนั้นมีมากมายดั่งสุนัข

ผู้บรรลุธรรมขั้นต้าลั่วเดินกันขวักไขว่

โอกาสดีมีอยู่ทั่วไป แต่อันตรายก็มีมากมายเช่นกัน

หลินจู้ไม่ได้ท้อแท้ มาแล้วก็ต้องอยู่ให้ได้

เขาจึงยอมรับสถานะปัจจุบันของตนอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้ว่าต้นไผ่นี้ไม่ใช่ต้นไผ่ธรรมดา

แต่เป็นไผ่วิเศษเก้าปล้อง  แม้จะไม่ใช่รากฐานวิเศษบรรพกาล

แต่ก็เป็นพืชผิดธรรมชาติในโลกหงหวาง

หลินจู้เข้าใจสถานการณ์ของตัวเอง แทนที่จะท้อแท้

เขากลับใช้ร่างไผ่ของตนดูดซับพลังวิเศษของสวรรค์และพื้นพิภพ

ดูดซึมแก่นแท้ของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์

ก้าวเข้าสู่เส้นทางการบำเพ็ญเพียร หวังว่าจะสามารถแปลงร่างได้เร็วๆ นี้

ภูเขาลูกนี้สูงใหญ่ พลังวิเศษของสวรรค์และพื้นพิภพเข้มข้นอย่างยิ่ง

นับเป็นสถานที่อันยอดเยี่ยมสำหรับการบำเพ็ญเพียร

พลังวิเศษของสวรรค์และพื้นพิภพที่ดูดซับเข้ามา

ถูกหลินจู้นำเข้าสู่ร่างของตน

ในขณะที่เพิ่มพูนวรยุทธ์อย่างต่อเนื่อง

ก็ยังฝึกฝนร่างกายไปด้วย

การบำเพ็ญเพียรครั้งนี้ ใช้เวลาถึงห้าร้อยปีเต็ม

ในห้าร้อยปี หลินจู้ได้พัฒนาวรยุทธ์

จากศูนย์จนถึงจุดสูงสุดของระดับฟื้นคืนความว่างเปล่า

ในเวลาเดียวกัน เขาก็เข้าใจถึงกุญแจสำคัญในการก้าวข้ามไปสู่ระดับเทพเซียน

เพียงแค่ก้าวเข้าสู่ระดับเทพเซียน

เขาก็จะสามารถใช้จิตวิญญาณแปลงร่างออกมา

สำรวจสภาพของภูเขาลูกนี้

และเข้าใจว่าที่นี่คือที่ใดได้แล้ว

หลินจู้ยังคงบำเพ็ญเพียรต่อไป!

พลังวิเศษของสวรรค์และพื้นพิภพหลั่งไหลมาจากทุกทิศทาง

ไหลเข้ามาจากทุกใบไผ่

ในขณะเดียวกัน รากของหลินจู้ก็หยั่งลึกลงไปในเส้นลมปราณใต้พื้นดิน

ดูดซับพลังวิเศษจากเส้นลมปราณอย่างต่อเนื่อง

ตามที่เขาบำเพ็ญเพียรอย่างต่อเนื่อง

พลังวิชาในร่างของหลินจู้ก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้น

เขาบำเพ็ญเพียรดูดซับพลังวิเศษของสวรรค์และพื้นพิภพอย่างไม่หยุดยั้ง

มุ่งมั่นและแน่วแน่

นี่คือโลกหงหวาง! หากไม่บำเพ็ญเพียรจนเป็นมนุษย์

เป็นผู้แข็งแกร่ง ก็เท่ากับมาที่นี่โดยเปล่าประโยชน์

แม้จะเป็นเพียงไผ่วิเศษบรรพกาลระดับล่างแล้วอย่างไร?

หลินจู้ก็ต้องการเป็นผู้แข็งแกร่งผู้ยิ่งใหญ่ที่อายุยืนนาน

ไม่ถูกทำลายแม้ผ่านกาลเวลานับหมื่นปี

ท่องไปในหมู่สวรรค์และพื้นพิภพ

ชมความกว้างใหญ่ไพศาลของโลกหงหวาง

สัมผัสถึงบรรยากาศของโลกหงหวาง

ด้วยเหตุนี้ หลินจู้จึงบำเพ็ญเพียรต่อไปอีกกว่าสิบปี

ทันใดนั้น เสียงอันยิ่งใหญ่ราวกับเสียงของมหาเต๋าก็ดังขึ้นข้างหูเขา

“เจ้าพากเพียรไม่ย่อท้อ บำเพ็ญเพียรอย่างหนัก รับรู้อย่างตั้งใจ

เข้าใจวิชาบำเพ็ญเพียรของไม้วิเศษบรรพกาลแล้ว!”

พร้อมกับเสียงที่ดังขึ้น ในสมองของหลินจู้ก็ปรากฏข้อมูลมากมาย

นั่นคือวิชาบำเพ็ญเพียรของไม้วิเศษบรรพกาล

หลังจากดูดซึมข้อมูลอันมหาศาลนี้ หลินจู้ก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง

วิชาบำเพ็ญเพียรของไม้วิเศษบรรพกาลนี้ เป็นวิชาบำเพ็ญเพียรสายไม้

ตัวเขาเป็นไผ่วิเศษบรรพกาล

เป็นร่างไม้ในตระกูลโลหะและหยก

วิชาบำเพ็ญเพียรนี้เข้ากันได้ดีกับตัวเขามาก

บัดนี้ มีวิชาบำเพ็ญเพียรนี้แล้ว

ความเร็วในการเพิ่มพูนวรยุทธ์ของเขา

ย่อมเร็วกว่าเดิมมากอย่างแน่นอน

ส่วนเสียงแจ้งเตือนนั้น...จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่ระบบอะไร

เป็นเพียงการแจ้งเตือนที่หลินจู้สร้างขึ้นในสมองเพื่อความสะดวกเท่านั้น

นี่ก็ถือเป็นความสามารถพิเศษของเขา

แต่ค่อนข้างเรียบง่ายไม่โดดเด่น

พูดง่ายๆ ก็คือสติปัญญา

นับตั้งแต่ข้ามภพมา หลินจู้ก็พบว่าสติปัญญาของเขาสูงมาก

ถึงขั้นเหนือธรรมชาติ

เพียงแค่รับรู้ธรรมชาติของสวรรค์และพื้นพิภพเล็กน้อย

ก็สามารถได้รับประโยชน์ บำเพ็ญเพียรได้อย่างรวดเร็ว

มักจะสามารถเข้าใจได้เองโดยไม่มีครู

วิชาบำเพ็ญเพียรขึ้นมาได้

“ตอนนี้ขอแปลงร่างก่อน ดูซิว่าที่นี่คือที่ไหนกันแน่!”

คิดถึงตรงนี้ หลินจู้ก็สงบจิตใจอีกครั้ง

ใช้วิชาไม้วิเศษบรรพกาล เริ่มบำเพ็ญเพียรอีกครั้ง

จริงดังคาด พลังวิเศษอันมหาศาลของสวรรค์และพื้นพิภพ

หลั่งไหลมาหาเขา ไหลเข้าสู่ร่างของเขาจากทุกใบไผ่

วรยุทธ์ของเขาเริ่มเพิ่มพูนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

ความเร็วนั้น เร็วกว่าเดิมหลายสิบเท่า

การบำเพ็ญเพียรหนึ่งปี เทียบเท่ากับการบำเพ็ญเพียรหลายสิบปีในอดีต

ชั่วพริบตา เวลาหลายสิบปีก็ผ่านไป

วันนี้! บนท้องฟ้า เมฆดำมากมายรวมตัวกัน

ก่อตัวเหนือหลินจู้

พลังสายฟ้าอันไม่มีที่สิ้นสุดกำลังค่อยๆ รวมตัวกัน

จะทะลวงสู่ระดับเทพเซียนแล้วหรือ?

หลินจู้มองขึ้นไปบนท้องฟ้า แสดงสีหน้าระมัดระวัง

เขารับรู้ได้อย่างเป็นธรรมชาติว่า

เมฆดำแห่งภัยพิบัตินั้นถูกดึงดูดมาโดยตัวเขาเอง

การจะทะลวงสู่ระดับเทพเซียน แปลงร่างออกมา

จำเป็นต้องผ่านการชำระล้างของภัยพิบัติสวรรค์

เส้นทางการบำเพ็ญเพียร

มุ่งที่จะแย่งชิงการสร้างสรรค์ของสวรรค์และพื้นพิภพ

รวบรวมพลังแก่นแท้ของสวรรค์และพื้นพิภพ

ดังนั้นจึงต้องมีภัยพิบัติสวรรค์ลงมา

ภัยพิบัติสวรรค์นั้นแข็งแกร่งเหลือคณา

ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

ไม่รู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตมากมายเพียงใด

ที่ไม่สามารถผ่านภัยพิบัติสวรรค์ได้

กายและวิญญาณสลายภายใต้ภัยพิบัติสวรรค์

กลายเป็นความว่างเปล่า

ไผ่เก้าปล้อง แม้รากเหง้าจะไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดีนัก

ไม่รู้ว่าจะสามารถผ่านภัยพิบัติสวรรค์ได้หรือไม่

เห็นภัยพิบัติสวรรค์รวมตัวในความว่างเปล่า

หลินจู้ไม่กล้าประมาท รีบหมุนเวียนพลังวิชา

เร่งพลังวิชาของตนให้ถึงจุดสูงสุด

บนใบไผ่นั้น มีแสงสว่างพุ่งออกมาเป็นสาย

ส่วนลำต้นไผ่นั้น มีรัศมีห้าสีกระพริบ

กลายเป็นแข็งแกร่งอย่างที่สุด

พลังวิชาของหลินจู้ได้ถูกเร่งถึงจุดสูงสุดแล้ว

เตรียมพร้อมรับสายฟ้าที่จะมาถึง

จริงดังคาด บนท้องฟ้า สายฟ้าได้รวมตัวกันเป็นรูปร่างแล้ว

เมฆแห่งภัยพิบัติกดทับอยู่ในความว่างเปล่า

ส่งเสียงกระแสไฟฟ้าดังซู่ซ่า

โครม! สายฟ้าสายหนึ่งฟาดผ่านท้องฟ้า

ราวกับจะฉีกม่านฟ้าออก

เห็นสายฟ้าหนาเท่าชามใบหนึ่งฟาดลงมาจากความว่างเปล่า

ตรงไปยังไผ่วิเศษนั้น

เจ็บ! หลินจู้รู้สึกเพียงอาการชา

แล้วความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็ถาโถมเข้ามา

เขาได้แต่อดทนต่อความเจ็บปวด

เร่งพลังวิชาอย่างต่อเนื่อง

ซ่อมแซมร่างกายที่เสียหาย

ภายใต้ภัยพิบัติสวรรค์ ใบไผ่กลายเป็นถ่าน

และลำต้นไผ่จำนวนมากก็แตกออก

ด้วยความพยายามของหลินจู้

ต้นไผ่ที่เสียหายถูกซ่อมแซม

กิ่งก้านและใบไม้นับไม่ถ้วนงอกขึ้นใหม่

แผ่รัศมีสีเขียวออกมา ในเวลาอันรวดเร็ว

ไผ่วิเศษที่เสียหายก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

อย่างไรก็ตาม ภัยพิบัติสวรรค์ยังไม่จบ

สายฟ้าลูกที่สองก็ฟาดลงมาอีก

ลำต้นไผ่ที่เพิ่งซ่อมแซมเสร็จ ถูกฟาดเป็นถ่านอีกครั้ง

สายฟ้าลูกที่สองนี้ แข็งแกร่งกว่าลูกแรกมาก

ความเสียหายที่หลินจู้ได้รับก็มากขึ้นด้วย

แม้จะเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

แต่หลินจู้ก็ยังคงยืนหยัด

ดูดซับพลังวิเศษของสวรรค์และพื้นพิภพจากใต้ดินอย่างต่อเนื่อง

ร่างกายเพิ่งซ่อมแซมเสร็จ

สายฟ้าลูกที่สามก็มาถึง

ภัยพิบัติสายฟ้าลูกที่สาม

แข็งแกร่งกว่าลูกที่สองมากขึ้นอีก

สายฟ้าฟาดลงมา ไผ่วิเศษเหนือพื้นดินถูกทำลายจนหมดสิ้น

เหลือเพียงรากไผ่ใต้ดินที่ยังคงอยู่

หลินจู้เจ็บปวดจนแทบจะสลบไป

เขาได้แต่กัดฟันอดทน ใช้รากไผ่ที่เหลืออยู่

ดูดซับพลังวิเศษจากเส้นลมปราณใต้ดินอย่างต่อเนื่อง

หน่อไผ่สีเขียวอ่อนนับไม่ถ้วนงอกขึ้นมาจากใต้ดิน

เริ่มเติบโตอย่างบ้าคลั่งด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ในเวลาอันรวดเร็ว ไผ่เก้าปล้องก็ตั้งตรงขึ้นมาอีกครั้ง

ใบไผ่พลิ้วไหวตามสายลม แผ่รัศมีสีเขียวออกมา

ในขณะนี้ เมฆแห่งภัยพิบัติบนท้องฟ้าก็ค่อยๆ สลายตัวไป

เมฆมงคลรวมตัวมาถึง แสงมงคลห้าสีสายหนึ่งลอยลงมาจากสวรรค์

ค่อยๆ หลอมรวมเข้าสู่ไผ่วิเศษ

บนไผ่วิเศษ มีแสงเจิดจ้าพุ่งออกมา

กลายเป็นชายหนุ่มรูปงามสวมเสื้อคลุมเต๋าลายน้ำและไฟ

สวมมงกุฎหางปลาทอง ดวงตาสดใสดั่งดวงดาว

************************************************************************************

(จบตอนที่ 1 ภัยพิบัติแรกของปีศาจ การเกิดใหม่เป็นไผ่วิเศษบรรพกาล เริ่มต้นด้วยสติปัญญาเหนือธรรมชาติ!)

"ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอ่านและสนับสนุน หากชอบเนื้อหานี้อย่าลืมกด Like โปรดติดตามและแนะนำด้วยขอบคุณมากครับ~