ตอนที่แล้วบทที่ 434: นี่คือความแข็งแกร่ง! สร้างศาลาหวงฮัวหลี!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 436: คนจริง ๆ สามารถเข้าไปในภูเขานอเทรอดามได้แล้ว! โบนัสคุณสมบัติ +5!

บทที่ 435: นี่มันเรื่องใหญ่! เปิดภูเขานอเทรอดาม?


หลังจากที่ฉินหลินขนย้ายเอาไม้หวงฮัวหลีกับไม้จันทน์แดงเลเวล 1 ออกมายังโลกจริงหมดแล้ว  ผลคือในโกดังมีกองไม้ทั้งสองชนิดนี้สูงเป็นภูเขา

ไม้หวงฮัวหลี่เลเวล 1 หากไม่นับเป็นโบนัสคุณสมบัติของเกม  เอาแค่ไม้ธรรมดาที่มีอายุของไม้เท่ากับไม้เลเวล 1 เพียงอย่างเดียวก็ขายได้จินละ 4,000 – 6,000 หยวนแล้ว

สำหรับของจากเกมนั้นหากตัดโบนัสคุณสมบัติออกไปล่ะก็ราคาอยู่ที่จุดพีกหรือก็คือจินละ 6,000 ล้วน ๆ ได้สบาย ๆ ไม่มีปัญหา

ไม้หวงฮัวหลี 1 ชิ้นมีน้ำหนักกว่า 40 จิน  ดังนั้นไม้ชิ้นหนึ่งจึงมีราคากว่า 240,000 หยวน

กองไม้หวงฮัวหลีเลเวล 1 นี้ที่สูงเป็นภูเขาเลากาจึงเป็นกองไม้ที่ยากจะประเมินค่าเป็นตัวเงินไหว

นี่ยังไม่พูดถึงไม้จันทน์แดง

ราคาของไม้จันทน์แดงดูจะแพงกว่าไม้หวงฮัวหลีอีก

หลังจากที่ฉินหลินขนย้ายไม้ทั้งหมดออกมาแล้วเขาก็โทรหาจ้าวลี่หยวน (บทที่ 24) ให้นำขบวนรถมาขนไม้กลับอำเภอโหยวเฉิงให้

ด้วยการพัฒนาของบริษัทชิงหลินได้ทำให้บริษัทขนส่งหลาย ๆ บริษัทที่ทำสัญญากันได้พัฒนาขึ้นตามไปด้วย

ทีมของจ้าวลี่หยวนถือได้ว่าเติบโตเร็วสุดแล้ว

ในตอนแรกทีมของเขาคือเล็กสุดในบรรดาทุกทีม  แต่เพราะฉินหลินมักขอให้เขามาช่วยขนของให้จึงทำให้เติ้งกวงดูแลทีมของเขาเป็นพิเศษ

จนตอนนี้ทีมของเขาใหญ่ที่สุดในบรรดาทุกทีมไปแล้ว  แต่นั่นก็หมายความว่าทีมของเขาจะไม่มีวันนี้เลยหากปราศจากบริษัทชิงหลิน

เมื่อบริษัทชิงหลินยกเลิกสัญญาล่ะก็กองกำลังส่วนใหญ่ของเขาจะเป็นอัมพาตและเขาจะถูกทิ้งให้ตายอย่างแน่นอน

ทันทีที่ฉินหลินโทรเรียก  จ้าวลี่หยวนก็นำขบวนรถบึ่งตรงไปยังโกดังดังกล่าวที่เขตเมืองหมิงเลย

การที่ไม่ได้ทำงานให้ประธานฉินมานานแล้วทำให้เขากำลังเป็นกังวลอยู่พอดี

จ้าวลี่หยวนที่พาคนมาถึงก็ได้รีบเข้ามาทักทายฉินหลินทันทีที่ลงรถมาและถามว่า “ต้องการให้พวกผมขนอะไรให้เหรอครับประธานฉิน”

ฉินหลินพูด “ของอยู่ในโกดังน่ะ  เวลาขนก็ช่วยระวัง ๆ หน่อยนะ”

“ไม่ต้องห่วงครับ  คนของผมไม่มีใครประมาท” จ้าวลี่หยวนรีบให้ความมั่นใจ  จากนั้นก็พาคนเข้าไปดูในโกดังและเห็นกองไม้สูงอยู่ 2 กอง

พวกลูกน้องที่ลงจากขบวนรถมาก็รีบเข้าไปจะเคลื่อนย้ายไม้  ทว่าทันทีที่ทำก็พบกับความผิดปกติเข้า

“เฮ่ย!  ไม้นี่โคตรหนักเลย!  ไม้ธรรมดายังไม่หนักขนาดนี้เลยนะ!”

“ไม้หนักขนาดนี้แสดงว่าต้นแม่มันต้องไม่ใช่ธรรมดา”

“ก็ต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้วสิ  ดมกลิ่นดูก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ”

แน่นอนว่าจ้าวลี่หยวนต้องรู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่ธรรมดา  เพราะของที่ประธานฉินให้ขนนั้นไม่เคยมีอะไรที่ธรรมดาเลยซักอย่างเดียว “มัวคุยไรกันอยู่  รีบ ๆ ขนมาเร็ว ๆ แล้วก็ทำให้เนี้ยบ ๆ ด้วยอย่าให้กระแทก  ดูก็รู้ว่าไม้แพง”

พวกลูกน้องได้ยินก็ไม่กล้าหย่อนยานอีก  ต่างคนต่างช่วยกันขนไม้ขึ้นรถกันอย่างเอาจริงเอาจัง

หลังจากที่ขนไม้ทั้งหมดขึ้นรถบรรทุกแล้วฉินหลินก็ได้ขับรถกลับไปที่อำเภอโหยวเฉิงพร้อม ๆ กับขบวนรถของจ้าวลี่หยวน

หลังจากที่ขนส่งไม้ทั้งหมดมาไว้ที่ด้านนอกของคฤหาสน์ชิงหลินแล้วฉินหลินก็ได้โทรหาเฉินต้าเป่ยกับคนจากแผนกวิศวกรรมของบ้านไร่ให้มาช่วยขนไม้เข้าไปในคฤหาสน์

เนื่องจากบ้านไร่ชิงหลินมีการพัฒนาขึ้นทำให้ตอนนี้จึงมีแผนกวิศวกรรมเป็นของตัวเองแล้ว  ซึ่งสามารถจัดการโครงการก่อสร้างบางส่วนของบ้านไร่เองได้

และแน่นอนว่าการสร้างศาลาและทางเดินไม้ที่จะทำนี้ก็จะให้ทางแผนกวิศวกรรมรับผิดชอบไป

ส่วนที่ให้เฉินต้าเป่ยมาด้วยนั้นก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว  เพราะสุดท้ายแล้วไม้พวกนี้คือไม้หวงฮัวหลีกับไม้จันทน์แดงเลยนี่นา

“ใช้ไม้พวกนี้สร้างศาลากับทางเดินไม้นี่ไม่เปลืองเกินไปหน่อยเหรอครับเถ้าแก่” เฉินต้าเป่ยอดถามไม่ได้

เขารู้ว่าไม้หวงฮัวหลีกับไม้จันทน์แดงคืออะไร  ป้ายที่ทางเข้าบ้านไร่รวมถึงโต๊ะน้ำชาและโต๊ะทำงานในห้องทำงานของเถ้าแก่ก็ทำจากไม้พวกนี้

ในฐานะที่เป็นลูกน้องคนสนิทของเถ้าแก่  ในเมื่อเถ้าแก่ชอบของเหล่านี้เขาจึงต้องเรียนรู้ไปด้วยเป็นธรรมดา  เขาได้อ่านหนังสือและหาข้อมูลของไม้เหล่านี้มาประดับสมองและรู้ราคาตลาดของพวกมันเรียบร้อยแล้ว

แล้วตอนนี้เถ้าแก่ได้ไม้ทั้งสองนี่มาเยอะขนาดนี้ใครเห็นใครก็รู้ว่าต้องหมดเงินไปมากจนเกินจินตนาการขนาดไหน

หากนักสะสมในประเทศที่ชื่นชอบไม้หวงฮัวหลีกับไม้จันทน์แดงรู้เข้าล่ะก็คงเป็นบ้าตายกันหมด

เพราะเหตุนี้เองเฉินต้าเป่ยจึงไม่กล้าหย่อนยานและได้จัดให้มีการรักษาความปลอดภัยเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอะไรขึ้นกับไม้เหล่านี้แทบจะในทันที

แล้วคนจากแผนกวิศวกรรมก็ดำเนินการทันที  ภายในสองชั่วโมงพวกเขาก็ส่งแบบที่ออกแบบมามากมายหลายแบบให้ฉินหลินดู

ศาลาและทางเดินไม้มีแบบให้เลือกใช้มากมายจริง ๆ และแบบที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้ก็เป็นสไตล์ที่เป็นที่นิยมมากที่สุดในขณะนี้

แน่นอนว่าอย่างฉินหลินต้องเลือกการออกแบบในสไตล์ย้อนยุคและเรียบหรูอยู่แล้ว  เพราะมันเป็นสไตล์ที่เขาชอบและเหมาะสมกับวิวทิวทัศน์ของคฤหาสน์มากที่สุด

............................................................................................

วันต่อมา

แผนกวิศวกรรมเริ่มทำงานกัน  เขาได้จัดให้คนคอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลาโดยที่ตัวเองจะออกมาดูไซต์งานเป็นครั้งคราว

แผนกวิศวกรรมของบ้านไร่ทำงานกันอย่างมีประสิทธิภาพมาก  ใช้เวลาเพียงไม่กี่วันทั้งศาลาและทางเดินไม้ก็เสร็จสมบูรณ์ไปแล้วครึ่งหนึ่ง

ฉินหลินให้ความสนใจกับการก่อสร้างอยู่ตลอด  ขณะนี้การก่อสร้างผ่านไปได้ครึ่งทางแล้ว  จากที่เห็นส่วนที่เป็นรูปเป็นร่างแล้วบอกได้เลยว่าทั้งทางเดินไม้และศาลามันเข้ากันกับสภาพแวดล้อมของคฤหาสน์ได้เป็นอย่างดี

นี่ทำให้เขาถูกใจมาก ๆ

ขณะที่กำลังกลับห้องทำงานจู่ ๆ ก็มีสายเข้าจากเฉินเชิ่งเฟย

ฉินหลินรับสายและถามไปว่า “หวัดดีเฒ่าเฉิน  ทำไมจู่ ๆ วันนี้ถึงโทรมาได้ล่ะ”

เสียงของเฉินเชิ่งเฟยดังจากปลายสาย “ฉันกะเฒ่าหม่ากะลังจะไปโหยวเฉิงน่ะสิ  ช่วงนี้ไม่ได้ดื่มเหล้าดี ๆ เลยเปรี้ยวปากมาก  ก็เลยลองโดนสุราชิงหลินไปสองขวด  ตอนนี้เลยไม่เหลือแล้วน่ะสิ”

ฉินหลินเข้าใจทันที “งั้นก็พอดีเลย  ฉันมีสุราชิงหลินเหลืออีกเพียบ  เดี๋ยวเตรียมไว้ให้สองขวดนะ!”

ก่อนหน้านี้ได้เอาสุราชิงหลินที่ต้มจากข้าวหลวงเสียงสุ่ยเลเวล 2 ออกไปประมูลแล้ว 30 ขวด  หลี่ชิงเอาไปอีกบางส่วน  ทำให้สุราชิงหลินชุดนี้จากเดิมประมาณ 150 จินยังเหลืออยู่อีกประมาณ 100 ขวดในห้องใต้ดินของเขา

............................................................................................

อำเภอโหยวเฉิง

ในรถมายบัก

เฉินเชิ่งเฟยวางสายแล้วพูดกับหม่าเลี่ยเหวิน “บอกแล้วว่าฉินหลินต้องเหลือสุราชิงหลินซุกเอาไว้อยู่อีก”

หม่าเลี่ยเหวินยิ้มออกทันที  เหล้าดี ๆ ย่อมทำให้คนมีความสุขได้

อย่างไรก็ตาม  จริง ๆ แล้วทั้งคู่ไม่ได้ไปที่คฤหาสน์ชิงหลินเพื่อหาเหล้าดื่ม  แต่เพื่อไปหาลูกเมียของตัวเองต่างหาก  ส่วนเหล้านั่นมันผลพลอยได้

ลูกเมียต่างไปพักฟื้นอยู่ที่คฤหาสน์ชิงหลินมาได้ระยะหนึ่งแล้ว  การที่ไม่ได้เห็นหน้าค่าตากันเลยมันทำให้คิดถึงจนตอนนี้ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

มายบักวิ่งมาจอดที่ลานจอดรถของคฤหาสน์ชิงหลินอย่างเร็ว

หลังจากที่เฉินเชิ่งเฟยกับหม่าเลี่ยเหวินลงจากรถแล้วก็ได้บอกให้คนขับกลับไปก่อน

ครั้งนี้พวกเขาจะพักอยู่ซักสองสามวัน  ซึ่งคนขับไม่สามารถพักอยู่ในคฤหาสน์ร่วมกับพวกเขาได้  เมื่อแจ้งอะไรกันเสร็จแล้วคนขับก็ได้ขับรถออกไป

เฉินเชิ่งเฟยกับหม่าเลี่ยเหวินคุ้นเคยกับคฤหาสน์ชิงหลินแล้ว  หลังจากเข้าไปในพื้นที่ของคฤหาสน์แล้วก็ตรงไปยังตัวคฤหาสน์

ทั้งคู่ไม่ได้ตกใจกับสภาพแวดล้อมของคฤหาสน์แล้ว  เพราะรู้และเตรียมใจที่จะเจอมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

ทว่าเมื่อทั้งคู่เข้ามาเห็นศาลากับทางเดินไม้ที่กำลังก่อสร้างก็ต้องหันไปมอง

“ปรับปรุงอีกแล้วเหรอ” หม่าเลี่ยเหวินพูดด้วยความประหลาดใจ

“ไปดูกัน!” เฉินเชิ่งเฟยพูดแล้วเดินไปดูด้วยกัน

ทิวทัศน์ของคฤหาสน์ชิงหลินนั้นสวยงามมากอยู่แล้ว  ตามความเห็นของทั้งคู่คือไม่จำเป็นต้องแก้ไขอะไรแล้ว

แต่ตอนนี้ที่ฉินหลินได้ให้คนมาแก้  แปลว่าหลังจากทำเสร็จแล้วมันต้องดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน

หลังจากนี้อาจมีทางเข้าศาลาและทางเดินไม้นี้

“เฮ่ย  กลิ่นนี่มัน...”

เฉินเชิ่งเฟยตกใจมาก  เขาเพ่งมองศาลาไม้ด้วยใจเต้นระส่ำ “นี่ ๆ ๆ...  นี่มัน...”

เฉินเชิ่งเฟยไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น  จากนั้นก็หันมองสลับไปมาระหว่าศาลากับทางเดินไม้ที่กำลังก่อสร้าง  แล้วก็หันไปมองกองไม้ที่วางกองอยู่แล้วรีบนั่งยอง ๆ เอามือแตะดู

หม่าเลี่ยเหวินเห็นแบบนั้นก็งงเลยเข้าไปถาม “เป็นไรไปอะเฒ่าเฉิน”

เฉินเชิ่งเฟยพูดด้วยน้ำเสียงไม่อยากจะเชื่อ “ไม้พวกนี้มันของจริง  เป็นไม้หวงฮัวหลีกะไม้จันทน์แดง  แถมยังเป็นไม้เก่าสภาพโคตรดีอีก”

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่ศาลากับทางเดินไม้มันจะออกมาดีขนาดนี้  ฉินหลินก็โหดเกิ๊น  คนภายนอกที่จะหาไม้โหดขนาดนี้มาได้เยอะขนาดนี้น่ะไม่มีหรอกนะ”

“ตอนที่ศาลากับทางเดินไม้นี่เสร็จมันต้องออกมาสุดยอดแน่ ๆ ถ้านักสะสมไม้ที่ชอบไม้พวกนี้มาเห็นล่ะก็คงเพ้อจนลืมกินข้าวเลยเชียวล่ะ”

“เวอร์ปานนั้นเลย?” หม่าเลี่ยเหวินสงสัย

เฉินเชิ่งเฟยพยักหน้ามั่นใจ

............................................................................................

ณ  ขณะนี้

ในห้องทำงาน  ฉินหลินกะจะลุกไปรับเฉินเชิงเฟยกับหม่าเลี่ยเหวิน

ทว่าขณะที่ฉันกำลังเปิดประตูห้องทำงานจู่ ๆ ก็มีแจ้งเตือนเด้งจากในเกม

[อัปเกรดตัวละคร!  อัปเกรดแผนที่!  เปิดภูเขานอเทรอดาม!]

“???” ฉินหลินตกตะลึงเมื่อได้ยินข้อความนี้

อัปเกรดตัวละครน่ะเข้าใจอยู่  เพราะว่าเจอมาบ่อยแล้ว

แต่การอัปเกรดแผนที่กับเปิดภูเขานอเทรอดามเนี่ยมันหมายความว่าไง

ภูเขานอเทรอดามมันก็เปิดตลอดไม่ใช่นิ?  ก็ไปตัดไม้  หาของป่า  ตักน้ำพุเทพธิดา  ขุดเหมืองน้ำพุ  ทั้งหมดก็ทำที่ภูเขานอเทรอดามหนิ

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด