บทที่ 309: การลอบสังหาร (3) (ตอนฟรี)  

บทที่ 309: การลอบสังหาร (3) (ตอนฟรี)

หลังจากนั้น เสียงฮัมก็ดังก้องระหว่างสวรรค์และปฐพี และคลื่นกระแทกขนาดใหญ่ก็แผ่ออกมาจากยานพาหนะที่แตกกระจายไปทุกทิศทุกทาง

ควันและฝุ่นผงลอยไปมา และลมก็พัดแรง

เมื่อควันจางลง ลู่หยวนก็เห็นควันสีรุ้งพุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง กลิ้งเข้าหาตัวเขาและหยานหวันชิว

ที่ด้านข้าง ยังมีคลื่นน้ำที่ปั่นป่วน ตอนนี้ก่อตัวเป็นวงกลม ชั้นแล้วชั้นเล่า ปิดกั้นควันหลากสีด้านนอก

ไม่ว่าควันหลากสีจะปั่นป่วนแค่ไหน มันก็ไม่สามารถเอาชนะน้ำทะเลได้

ในขณะนี้ ร่างที่สวยงามปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขาจากด้านหลังควันหลากสี

“หลานไค่เอ๋อ!”

เมื่อเห็นรูปร่างของหญิงสาว ลู่หยวนก็จำตัวตนของเธอได้แทบจะในทันที

ในขณะนี้ ปรมาจารย์ขอบเขตก่อกำเนิดที่สามารถโจมตีเขาได้ด้วยเทคนิคพิเศษเช่นนี้จะต้องเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนิกายห้าพิษเท่านั้น

“ลู่หยวน!”

หลานไค่เอ๋อซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มควันหลากสี จ้องมองร่างสีแดงที่ได้รับการปกป้องจากชั้นน้ำทะเลที่อยู่ด้านหน้า และพูดด้วยฟันที่กัดแน่นว่า “ข้าไม่คิดว่าราชสำนักจะให้คุณค่ากับเจ้ามากขนาดนี้ ถึงขนาดส่งปรมาจารย์ขอบเขตก่อกำเนิดมาปกป้องเจ้าด้วยซ้ำ ดี! ดีมาก!”

การลอบสังหารที่วางแผนไว้อย่างพิถีพิถันกลับถูกตัวแปรดังกล่าวสกัดอย่างไม่คาดคิด และหัวใจของหลานไค่เอ๋อก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

เธอจ้องไปที่ชายชราผมขาวข้างหน้าซึ่งกำลังสำแดงร่างกายภายนอกของเขาแล้วพูดว่า “หยานหวันชิว เจ้าไม่ละอายใจบ้างหรือที่เป็นคนแก่ในโลกยุทธ์แต่กลับมาลดตำแหน่งลงมาทำหน้าที่เฝ้ายามให้กับเด็กน้อย ทั้งที่เจ้าเคยเป็นปรมาจารย์ที่สูงส่ง”

อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับคำเยาะเย้ยเหล่านี้ ท่าทีของหยานหวันชิวก็ไม่หวั่นไหวเลย

เมื่อได้เลือกที่จะเข้าข้างราชสำนักแล้ว เขาก็คาดการณ์ค่าดูถูกมาช้านานแล้ว

แต่มันจะสำคัญอะไรเมื่อเทียบกับการสร้างอนาคตต่อให้คนรุ่นใหม่ของนิกายของเขา?

เช่นเดียวกับหญิงสาวของนิกายห้าพิษ นอกเหนือจากการเยาะเย้ยเล็กๆ น่อยๆ แล้ว เธอจะทำอะไรได้อีก?

“นังมารอย่ามาพูดจาโอหัง หากเจ้าแน่จริงเจ้าก็มาฆ่าข้าก่อนเถอะ”

หยานหวันชิวจ้องมองหลานไค่เอ๋ออย่างเย็นชาและพูดอย่างเฉยเมย “ถ้าข้าไม่ตาย วันนี้เจ้าก็อย่าคิดว่าจะจากไปไหนได้เลย”

ขณะที่เขาพูด เขาก็มองไปรอบๆ

ในที่สุดทหารยามและทหารในบริเวณใกล้เคียงก็ฟื้นจากอาการตกใจจากความพยายามลอบสังหารผู้บัญชาการ

ทหารยามส่วนตัวของลู่หยวนจำนวนมากได้ล้อมรอบพวกเขาจากทุกด้านแล้ว

ในขณะนี้ เขาและลู่หยวนอยู่ท่ามกลางการปกป้องของกองทัพ หากพวกเขายังคงยื้อเวลาต่อไปจนกว่าทหารใกล้ๆ จะล้อมรอบพวกเขาได้ แม้ว่าหลานไค่เอ๋อจะเป็นปรมาจารย์ขอบเขตก่อกำเนิด เธอก็จะหนีไม่ได้แน่ในวันนี้

โดยธรรมชาติแล้ว หลานไค่เอ๋อเองก็สังเกตเห็นสิ่งนี้เช่นกัน

ขณะที่เธอมองไปที่ทหารยามส่วนตัวที่เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว จิตสังหารก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอขณะที่เธอตะโกนว่า “สุนัขของราชสำนัก ตายซะ!”

ด้วยคำพูดของเธอ ควันหลากสีที่กระทบกับน้ำทะเลตลอดเวลาถูกพัดหายไปด้วยลมกระโชกและแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว

ทหารองครักษ์ส่วนตัวที่รีบเร่งไปยังวงในถูกควันพิษสังหารโดยทันที ไม่สามารถต่อสู้ตอบโต้ได้เลย และถูกฆ่าตายในทันที

ช่องว่างระหว่างทหารทั่วไปกับปรมาจารย์ขอบเขตก่อกำเนิดนั้นกว้างมาก

ในเวลาเพียงชั่วพริบตา ทหารองครักษ์ส่วนตัวหลายร้อยคนก็ถูกสังหาร

ทหารที่รีบเร่งเข้ามาต่างก็หวาดกลัวกับภาพนี้

บางคนถึงกับหยุดการรุกคืบ ไม่กล้าที่จะไปต่อ

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้หญิงประหลาดที่เหมือนเทพนี้ ทหารทั่วไปก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับเธอยังไง

เมื่อเห็นว่าทหารของเขาลังเล ลู่หยวนจึงรวบรวมกำลังภายในของเขาและสั่งด้วยเสียงที่ดังก้องว่า “ทหารทุกคน ฟังคำสั่งข้า! ล้อมพื้นที่นี้เป็นรูปขบวน ระดมพลธนูและหน้าไม้มา และยิงผู้หญิงประหลาดคนนี้ให้พลุนไปเลย!”

สตรีศักดิ์สิทธิ์จากนิกายห้าพิษได้กล้าที่จะลอบสังหารเขา

และด้วยหยานหวันชิว ขุนนางเฒ่าที่อยู่เคียงข้างเขา และทหารนับพันที่ร่วมทางกับเขา ลู่หยวนจึงใช้ประโยชน์จากโอกาสที่พระเจ้าประทานมานี้ ตั้งใจที่จะจับตัวสตรีผู้นี้ ล้อมเธอไว้ที่นี่ และกำจัดภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ในใจของเขา ในขณะนี้ แม้ต้องแลกมาด้วยชีวิตนับพัน แต่เขาก็จะต้องไม่ปล่อยให้เธอหนีไปได้..