ผู้ปรารถนาอำนาจเพื่อความแข็งแกร่งของตนเอง (3)

[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]

[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]

[คนอ่านแต่ละตอนไม่ถึง 10 คน ขอร้องอย่า copy ไปเลยนะ อันนี้แปลเพราะอยากแปลจริง ๆ ไม่งั้นทิ้งไปนานแล้ว ,เพราะไปทำงานอื่นได้เงินกว่าเยอะ ที่แปลเนี่ยได้วันละ 20 บาทเอง]

[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]

<เรื่องราวของแอรอน ตอนที่ 31>

4. ผู้ปรารถนาอำนาจเพื่อความแข็งแกร่งของตนเอง (3)

**********

ณ ลานฝึกซ้อมด้านหลังกระท่อม

"เอ่อ สวัสดีครับ"

อารอนพูดตะกุกตะกักพร้อมกับโค้งทักทายให้ชายคนหนึ่ง

ชายผู้นั้นไม่ได้สวมเครื่องแบบตามปกติ แต่กลับสวมชุดลำลองหลวม ๆ

เขากำลังหลับตาเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ชายผู้นี้มีชื่อว่ารีเจียน

อารอนเคยเจอเขาสองสามครั้งที่ค่ายฝึกเนลม์ไฮมฟ์

อารอนนึกถึงบทสนทนาแรกของเขากับชายผู้นี้

'นายเป็นผู้สืบทอดของเจ้านั้นเหรอ?'

'ครับ...'

'อยากตายรึไง?'

ดวงตาอารอนเบิกกว้าง

อารอนรู้สึกเหมือนกระต่ายที่ยืนอยู่ต่อหน้าเสือ

พูดตามตรง ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมาก

"ผมได้ยินมาว่าคุณกำลังรอผมอยู่…."

รีเจียนไม่ตอบ

อารอนจึงพูดต่อด้วยความลังเล

"หืม"

ชายผู้นั้นลืมตาขึ้น

ดวงตาของเขาคมกริบราวกับใบมีด

'ทำไมถึงส่งมาเขาคนเดียวในสถานการณ์แบบนี้!'

อารอนได้แต่โทษอาจารย์ของเขาในใจ แต่เด็กชายก็จากไปแล้ว

เขาต้องรับมือกับสถานการณ์นี้ด้วยตัวเอง

"เข้าใจแล้ว  แม้ว่านายจะไม่มีพรสวรรค์อะไรเลย แต่นายยังคงมีพรสวรรค์ในเรื่องกรรมนั้น ฉันรู้ว่าในการแข่งขันครั้งนั้น นายได้ต่อสู้กับนายท่านและและได้รับผลลัพธ์ที่น่าพอใจในการประลองครั้งนั้น"

ดูเหมือนเขาจะเข้าใจสถานการณ์ได้ด้วยตัวเอง

รีเจียนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"แสดงพลังนั้นให้ฉันดูหน่อย"

"เอ่อ คุณหมายความว่ายังไงครับ…?"

"ฉันบอกให้นายแสดงพลัง เงาจันทรา ของนายให้ฉันดูไง"

"เงาจันทราเหรอครับ?"

"นายไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของทักษะงั้นรึ?"

เงาจันทรา

นั่นคือชื่อของหอกไม้ที่แทงที่ทะลุไบฟรอตงั้นเหรอ?

อารอนพูดพลางระงับความวิตกกังวลในใจเอาไว้

"ผมต้องขออภัยด้วยครับ ผมยังขาดความสามารถ ผมไม่สามารถใช้ทักษะนั้นได้ตามใจชอบ"

"มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญงั้นเหรอ?"

"น่าจะใช่อย่างนั้นครับ"

"เจ้านั้นเลยเรียกฉันมาสินะ"

รีเจียนพูดเยาะเย้ย

จากนั้นเขาก็ยกยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย

"งั้นก็ใช้ร่างของนายทดสอบก็แล้วกัน"

"เอ๊ะ!"

อารอนรับสิ่งที่ลอยมาหาเขาโดยไม่ทันตั้งตัว

ด้ามยาวและใบมีดเหล็ก

มันคือหอก

แต่มันไม่ใช่หอกไม้สำหรับฝึกซ้อม

มันเป็นอาวุธจริงสำหรับฆ่าคน

ฉึก!

รีเจียนชักดาบยาวออกมาจากฝัก

ใบมีดเปล่งประกายเย็นยะเยือกออกมา

“เดี๋ยวก่อนครับ”

"ขอโทษทีนะ แต่พลังของอาจารย์ของนายไม่ใช่พลังแห่งศิลปะแห่งการต่อสู้….ฉันช่วยได้แค่นี้แหละ"

"นั่นมันดาบจริงไม่ใช่เหรอครับ"

"แล้วมันยังไง?"

"ถ้าพลาดขึ้นมา..."

"ก็ตายไง"

"อะไรนะครับ?"

นี่เขาจะให้ประลองด้วยดาบจริงตั้งแต่เจอกันครั้งแรกเลยเหรอ?

"ฉันได้ยินเรื่อของนายแล้ว ฉันจะควบคุมมันเอง"

"ควบคุมเหรอครับ?"

"ก็แค่ทำให้นายเกือบตายโดยไม่ฆ่านายก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"..."

"ไม่ต้องห่วงเรื่องการรักษา ฉันพาผู้รักษาผู้เชี่ยวชาญมาด้วยแล้ว"

ความคิดของอารอนว่างเปล่า

"ส่วนตัวแล้วฉันไม่ค่อยอยากทำเท่าไหร่ แต่มันเป็นคำขอร้องอ่ะนะฉันเลยต้องทำ"

รีเจียนพึมพำก่อนจะพูดว่า

"เอาล่ะ ลองดูสิ"

"ลองอะไรครับ?"

"เงาจันทราไง"

"ตอนนั้นผม..."

"จากนี้ไปฉันจะไม่พูดแล้ว"

รีเจียนลดดาบยาวลง

ปลายดาบส่องประกายสีฟ้าอันน่าเกรงขามออกมา

'บ้าเอ๊ย'

อารอนหลับตาแน่น

ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ เขาก็ต้องลองดู

ตอนนั้นเขาทำยังไงนะ?

เขาแทงหอกและปล่อยเงาจันทราออกมาได้ยังไง?

เขาตั้งท่าและพยายามจดจ่อ

สิ่งสำคัญคือการจินตนาการ

การสร้างภาพขึ้นมาในหัว

การเหวี่ยงหอกที่รุนแรงนั้น

'แบบนี้แหละ!'

อารอนแทงหอกออกไปสุดกำลัง

แล้วลืมตาขึ้น

"สำเร็จ..."

เป็นไปไม่ได้

อารอนอยู่ในท่าทางที่งุ่มง่าม แทงหอกไปในอากาศ

ในวินาทีนั้น

"อั้ก!"

ทุกอย่างตรงหน้ากลายเป็นสีแดง

ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นขึ้นมาที่ต้นขาของเขา

ความเจ็บปวดราวกับถูกไฟเผา

รีเจียนฟันต้นขาของเขาและผ่านร่างเข้าไปในพริบตา

เขายืนอยู่ที่เดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เลือดหยดหนึ่งไหลลงมาจากปลายดาบ

อารอนมองลงไปที่ขาของเขา

ชายกางเกงที่ขาดวิ่น

มีบาดแผลที่ชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงอยู่ตรงกลาง

"อีกครั้ง"

รีเจียนพูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์

อารอนกัดฟัน

'ไม่ต้องพูดก็รู้'

ถ้าพูดอะไรตอนนี้ก็คงโดนฟันอีก

มีทางเดียวที่จะผ่านนรกนี้ไปได้

คือการสร้าง 'เงาจันทรา' ขึ้นมาใหม่

"...ฮู่ว"

เขาจดจ่อ

รื้อฟื้นความรู้สึกในตอนนั้น

จากนั้นตั้งท่าและแทงหอกออกไป

แน่นอน ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม

'แย่แล้ว'

ฉึก

เสียงอากาศถูกกรีดออกจากกัน

คราวนี้ไหล่ของเขาถูกฉีกออก

"อีกครั้ง"

อารอนจินตนาการภาพและแทงหอกออกไป

น่องของเขาถูกฟัน

"อีกครั้ง"

คราวนี้เป็นสีข้าง

ร่างกายของเขาเริ่มร้อนขึ้น

"อีกครั้ง"

แขนขวา

"อีกครั้ง"

ข้อมือซ้าย

แก้มขวา

หลังคอ

สะบักไหล่ซ้าย

กลางกระดูกสันหลัง

ต้นขาขวา

ใบมีดเริ่มกรีดไปทั่วร่างของอารอน

ทุกครั้งที่เขาแทงพลาด บาดแผลที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ก็จะปรากฏขึ้น

ทั่วร่างกายของเขาร้อนราวกับถูกไฟไหม้

"อึก!"

อารอนเซขณะพยายามตั้งท่าขึ้นมาใหม่

เขาเสียเลือดมากเกินไปแล้ว

ที่สำคัญ มันเจ็บ

มันเจ็บมากจนแทบอยากจะกรีดร้องออกมา

"อ๊าก..”.

เขาตั้งใจหรือเปล่า?

คงจะใช่อย่างนั้น

ชายคนนั้นกำลังจงใจฟันเฉพาะจุดที่เส้นประสาทรวมกันอยู่ ทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างมาก

และเขาไม่ได้ฟันลึกจนถึงกระดูกและกล้ามเนื้อ

เพราะถ้าทำแบบนั้น เขาคงขยับไม่ได้อีกต่อไปแน่

เหมือนโดนแล่เนื้อ

ชายคนนั้นฟันไปทั่วร่างกายของอารอนโดยไม่กระทบการเคลื่อนไหวของเขาเลย

มันเป็นทักษะที่น่าทึ่ง

"อีกครั้ง"

แต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงการเสียเลือดได้

อารอนจับด้ามหอกด้วยมือที่เปื้อนเลือด

เขาเริ้ม'รู้สึกมึนหัวนิดหน่อย'

แขนของอารอนที่กำลังจะแทงหอกออกไปกลับพลาดเป้า

หอกหลุดจากมือและตกลงไปที่พื้น

'บ้าเอ๊ย'

ฉึก

เสียงที่น่าขนลุกนั้น

แค่ได้ยินเสียงนี้ก็ทำให้ขนลุกไปทั่วทั้งตัว

ผลลัพธ์ก็เช่นกัน

"อ๊าก!"

ยังมีที่ให้แทงอีกเหรอ?

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโดนแทงตรงไหนบ้าง

เขารู้สึกเจ็บปวดและมึนงง

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ร่างกายของเขาคงจะถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ทั้งเป็นแน่นอน….

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay , ลงแบบราคาถูกแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับ หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิก กระซิก ;-;