บทที่ 4 ของขวัญชิ้นเล็ก

วิทยาเขตสวีฮุ่ยของมหาวิทยาลัยจงไห่เจียวทง เป็นวิทยาเขตที่เก่าแก่ที่สุดของมหาวิทยาลัย มีประวัติศาสตร์ยาวนานและบรรยากาศที่งดงาม มีนักศึกษามากกว่า 40,000 คน โดย 80% เป็นนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาและปริญญาเอก มีเพียง 20% เท่านั้นที่เป็นนักศึกษาปริญญาตรี และส่วนใหญ่เป็นนักศึกษาชั้นปีที่สามและปีที่สี่ที่ใกล้จะสำเร็จการศึกษา

ถังหยวนกำลังจะเข้าเรียนที่วิทยาลัยการเงินขั้นสูง ซึ่งเป็นสถาบันการเงินนานาชาติที่จัดตั้งขึ้นตามแบบแผนของสถาบันธุรกิจชั้นนำระดับโลกของมหาวิทยาลัยจงไห่เจียวทง โดยมีหลักสูตรการศึกษาด้านการจัดการทางการเงินที่ครบวงจรระดับสูง รวมถึงหลักสูตร MF, MBA, EMBA, PhD, GES, EE และอื่นๆ

MF คือปริญญาโททางการเงิน เป็นหลักสูตรเดียวในวิทยาลัยการเงินที่สามารถเรียนต่อได้ทันทีหลังจากจบปริญญาตรี ส่วนหลักสูตรอื่นๆ เช่น MBA และ EMBA มักจะต้องมีประสบการณ์การทำงานเต็มเวลามากกว่า 3 ปี

ถังหยวนเรียนจบปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยเจ้อเจียง และได้รับการเสนอชื่อให้ศึกษาต่อโดยไม่ต้องสอบเข้า หลังจากที่พิจารณาข้อเสนอจากครอบครัวและความตั้งใจในการทำงาน ถังหยวนจึงเลือกวิทยาลัยการเงินขั้นสูงของจงไห่เจียวทง เพราะวิทยาลัยนี้ถือว่าเป็นหนึ่งในสถาบันการเงินชั้นนำของประเทศ จัดว่าเป็นระดับสูงสุดรองจากมหาวิทยาลัยชิงหวาและมหาวิทยาลัยปักกิ่งเพียงเล็กน้อย ซึ่งสำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว นี่ก็ถือว่าเป็นยอดของยอดแล้ว

นักเรียนที่สามารถเข้ามาเรียนในวิทยาลัยการเงินขั้นสูงได้ ไม่เพียงแต่ต้องมีความสามารถที่โดดเด่น แต่ยังต้องมาจากครอบครัวที่มีฐานะดี เพราะค่าเล่าเรียนปีละ 80,000 หยวน ไม่ใช่จำนวนเงินที่เล็กน้อยสำหรับครอบครัวทั่วไป

เมื่อถังหยวนเห็นว่าจำนวนผู้ชมที่มุงดูรอบๆ ตัวเขามีแนวโน้มจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เขารู้ว่าคงไม่สามารถยืดเวลาออกไปได้อีก จึงรีบเดินไปยังห้องรักษาความปลอดภัยที่หน้ามหาลัย ขณะที่กลุ่มคนที่มุงดูอยู่ก็เปิดทางให้เขาอย่างไม่รู้ตัว โดยมีสายตาของพวกเขาจ้องมองเขาอย่างประเมินค่า

เมื่อมาถึงใกล้ห้องรักษาความปลอดภัย ถังหยวนส่งสัญญาณให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ข้างใน แล้วกล่าวด้วยท่าทางสุภาพว่า “สวัสดีครับพี่รปภ. ผมเป็นนักศึกษาใหม่ของวิทยาลัยการเงินขั้นสูงปี 2018 แต่ผมยังไม่ได้ทำการลงทะเบียนเรียน คุณช่วยอนุญาตให้ผมนำรถเข้าไปได้ไหมครับ?”

นักศึกษาที่เรียน MBA, EMBA และหลักสูตรอื่นๆ ในวิทยาลัยการเงินขั้นสูงหลายคนล้วนเป็นเจ้าของธุรกิจที่ประสบความสำเร็จหรือผู้บริหารระดับสูงของบริษัทที่มีชื่อเสียง ดังนั้นวิทยาลัยการเงินขั้นสูงจึงอนุญาตให้นักศึกษานำรถเข้ามาจอดในวิทยาเขตได้ โดยมีการคิดค่าบริการตามชั่วโมง จอดได้ฟรี 10 ชั่วโมงแรก ถ้าเกิน 10 ชั่วโมง จะคิดค่าบริการเพิ่ม 25 หยวนต่อชั่วโมง

ตราบใดที่คุณไม่คิดว่ามันแพง คุณสามารถจอดรถได้นานเท่าที่ต้องการ จะจอดกี่คันก็ได้ ระบบนี้ถือว่ามีความสมเหตุสมผล เพราะนักเรียนที่เรียน MBA ส่วนใหญ่จะเป็นนักศึกษาที่เรียนแบบไม่เต็มเวลา มักจะขับรถมาเรียนแล้วขับกลับหลังจากเรียนเสร็จ ซึ่งแทบจะไม่เคยจอดเกิน 10 ชั่วโมงเลย

“คุณ...คุณบอกว่าคุณเป็นนักศึกษาใหม่ของมหาลัยเรา?”

“คุณต้องการจะจอดซูเปอร์คาร์ทั้งห้าคันในมหาลัยเรา?”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่สนทนากับถังหยวน อ้าปากเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ และน้ำเสียงของเขาก็สูงขึ้นด้วย

“ใช่ครับ”

ถังหยวนยิ้มและพยักหน้ายืนยันอีกครั้ง

“รอสักครู่ครับ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลืนน้ำลายก่อนจะปิดหน้าต่างและรีบวิ่งไปขออนุญาตจากผู้บังคับบัญชา

ถังหยวนยืนรอที่หน้ามหาลัยอย่างไม่รีบร้อน เขามองดูต้นไม้ฝรั่งเศสที่เขียวชอุ่มในบริเวณวิทยาเขต และอาคารที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน สีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังต่อชีวิตการศึกษาในอีกสองปีข้างหน้า

ไม่นานนัก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนเดิมก็มาพร้อมกับชายวัยกลางคนที่สวมเสื้อแจ็คเก็ตหนังและมีท่าทางเป็นผู้นำ

“น้องชาย นี่คือหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของเรา คุณหลี่เทา”

หลังจากพบกัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็แนะนำตัวให้รู้จักอย่างมีมารยาท

“หัวหน้าหลี่ครับ ทางบ้านของผมตั้งใจจะให้เซอร์ไพรส์ผม เลยไม่ได้บอกล่วงหน้าแล้วส่งของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้ที่หน้ามหาลัย ทำให้เกิดความไม่สะดวกในการเรียนและทำงานของมหาลัย ผมต้องขออภัยและขอโทษที่ทำให้เกิดความยุ่งยากด้วยนะครับ”

ถังหยวนพูดด้วยสีหน้าที่ดูขอโทษเล็กน้อยและเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน

ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ?

ซูเปอร์คาร์ที่มีมูลค่ารวมกว่า 100 ล้านหยวน เขาเรียกมันว่า "ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ"?

นี่มันสุดๆ จริงๆ จนเรียกว่าสุดขีดเลยแหละ!

หลี่เทามองไปยังซูเปอร์คาร์หลากสีทั้งห้าคันที่จอดอยู่ไม่ไกล ปากเขากระตุกเล็กน้อย หัวใจเริ่มเต้นแรง และในหัวก็เริ่มจินตนาการไปถึงตัวตนที่ยิ่งใหญ่ของถังหยวนในแบบที่ดูเกินจริงเล็กน้อย

“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร” หลี่เทารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยที่ถังหยวนเป็นฝ่ายกล่าวขอโทษ จึงรีบโบกมือปฏิเสธ: “ผมได้ติดต่อกับฝ่ายทะเบียนของวิทยาลัยการเงินขั้นสูงแล้วเพื่อยืนยันตัวตนของคุณ คุณสามารถนำรถเข้าไปได้ เมื่อคุณทำการลงทะเบียนเสร็จแล้ว อย่าลืมให้พวกเขาบันทึกทะเบียนรถของคุณไว้ด้วยนะครับ หลังจากนั้นคุณจะสามารถขับรถเข้าออกมหาลัยได้ตามสบายเลยครับ”

ถังหยวนพยักหน้าเล็กน้อยแล้วยิ้มและพูดว่า: “ขอบคุณมากครับหัวหน้าหลี่ ผมจะนำรถเข้าไปก่อนนะครับ ถ้ามีโอกาสผมจะไปเยี่ยมคุณ”

“ไม่ต้องเกรงใจครับ”

แม้ว่าหลี่เทาจะไม่รู้ว่าถังหยวนมีภูมิหลังอย่างไร แต่จากที่เขาเรียกซูเปอร์คาร์ที่มีมูลค่ากว่า 100 ล้านหยวนว่า "ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ" เขาก็รู้ว่าคนคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา และเมื่อเห็นว่าคนที่มีภูมิหลังขนาดนี้ยังมีมารยาทและถ่อมตัว ความประทับใจที่หลี่เทามีต่อถังหยวนก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่จัดการเรื่องการนำรถเข้ามหาวิทยาลัยได้เรียบร้อยแล้ว ถังหยวนก็ไม่เสียเวลายืดเยื้อตรงห้องรักษาความปลอดภัย เขารีบเดินกลับไปที่จุดกลางของสนามและเรียกอีวานเข้ามา

“คุณอีวาน ผมขอยืมคนของคุณสี่คนได้ไหมครับ ช่วยผมขับซูเปอร์คาร์เหล่านี้เข้าไปในมหาลัย?”

ถังหยวนถามตรงๆ โดยไม่อ้อมค้อม

“ไม่มีปัญหาครับ” อีวานตอบรับทันทีโดยไม่คิด: “คุณถัง ผมจะช่วยขับคันหนึ่งเอง แล้วผมจะหาคนอีกสามคนให้เอง พวกเขามีทักษะการขับขี่ที่เชี่ยวชาญมาก รับรองว่าจะไม่มีปัญหาแน่นอน”

“ดี งั้นเราไปกันเถอะ ส่วนคนที่เหลือให้ช่วยเก็บกวาดที่นี่ให้เรียบร้อย คืนความเป็นระเบียบให้กับหน้ามหาลัยด้วย”

ถังหยวนพูดจบก็เดินไปที่ Ferrari LaFerrari Aperta สีเหลือง เปิดประตูและนั่งเข้าไป ส่วนอีวานก็สั่งงานกับลูกน้องสองสามคำ ก่อนจะเลือกคนออกมาอีกสามคนและขึ้นไปนั่งในซูเปอร์คาร์ Ferrari LaFerrari Aperta อีกสี่คันที่เหลือ

“วื้ด วื้ด!”

“วื้ด วื้ด วื้ด!”

เมื่อ Ferrari LaFerrari Aperta ทั้งห้าคันสตาร์ทพร้อมกัน เสียงเครื่องยนต์ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ

ผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างกระจายตัวกันออกไปโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นถังหยวนนำขบวน Ferrari LaFerrari Aperta สีเหลืองและขับซูเปอร์คาร์อีกสี่คันเข้าไปในวิทยาเขต เสียงฮือฮาของผู้คนก็กลับมาอีกครั้ง

“ขับเข้าไปในมหาลัยแล้ว นี่มันยืนยันได้แล้วว่าเขาเป็นนักเรียนของมหาลัยเราจริงๆ ช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่นักศึกษาใหม่จากคณะต่างๆ มาเรียน ก็ต้องเป็นนักศึกษาใหม่แน่ๆ เลย!”

“โอ้ย เพื่อนๆ ดูสิที่เขาขับ Ferrari ด้วยมือเดียว ช่างเท่จริงๆ ฉันว่าฉันต้องตกหลุมรักแล้วล่ะ!”

“รักบ้าบออะไรล่ะ เธอแค่ต้องการจับผู้ชายรวยๆ ก็พูดมาตรงๆ ก็ได้ อย่ามาเล่นลูกไม้เลย!”

“เพื่อนๆ จากนี้ไปไม่ต้องเรียกฉันไปดื่มอีกแล้วนะ ในฐานะผู้หญิงที่รู้จักคิด ฉันตัดสินใจเริ่มเตรียมตัวตั้งแต่วันนี้เลย!”

“อยู่ดีๆ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าฉากรักจากนิยายโรแมนติกของบอสใหญ่ที่หยิ่งผยองกำลังกลายเป็นความจริง แล้วไม่รู้ว่าใครจะเป็นนางเอกคนนั้นนะ?”

“เพื่อนๆ เธอคิดว่ามีความเป็นไปได้ไหมว่า ไม่ใช่แค่คนเดียว แต่เป็นกลุ่มเลย?”

...

นักศึกษาหลายคนที่มุงดูอยู่หน้ามหาลัยต่างพูดคุยกันเสียงดัง ในขณะเดียวกัน ข่าวเรื่องซูเปอร์เศรษฐีคนใหม่ในมหาลัยก็เริ่มแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในมหาวิทยาลัย