บทที่ 22 คนงานจะไม่เป็นทาสอีกต่อไป

บทที่ 22 คนงานจะไม่เป็นทาสอีกต่อไป

หลังจากถูกพูดเตือน หลินหยวนและคนอื่นๆ ก็หยุดพูดคุยกัน ผู้ดูแลคิดว่าพวกเขากลัวเขา จึงยิ้มอย่างภาคภูมิใจและเดินนำหน้าต่อไป

หลังจากเดินไปได้ประมาณ 10 นาที ผู้ดูแลก็พาคนสองสามคนมาที่โรงงาน “งานของพวกเจ้าวันนี้คือรวบรวมเมล็ดพันธุ์ที่นี่ จำไว้ว่าต้องไม่เกิดการปนเปื้อนแต่ละเมล็ดพันธุ์ พวกเจ้าแต่ละคนต้องทำให้ครบ 100 ถุง จากนั้นจึงค่อยพักผ่อนได้”

หลังจากที่ผู้ดูแลสั่งงานเสร็จ เขาก็เดินไปที่นั่งของเขาและนั่งลงมองทิวทัศน์ภายนอก

แม้จะบอกว่าเขากำลังมองดูทิวทัศน์ แต่ที่จริงแล้วเขากำลังมองดูพวกเขาทั้งสี่จากหางตาของเขา ตราบใดที่พวกเขาทั้งสี่ขี้เกียจ เขาจะหยิบแส้ขึ้นมาและฟาดพวกเขาอย่างแรง

หลังจากที่ผู้ดูแลพูดจบ หลินหยวนและคนอื่นๆ ก็รับภารกิจของตนเอง

[ภารกิจ: รวบรวมเมล็ดพันธุ์ 100 ถุงและส่งมอบให้ผู้ดูแลภายใน 2 ชั่วโมง แล้วคุณจะได้รับรางวัล 1,000 คะแนนประสบการณ์]

หลังจากอ่านคำอธิบายของภารกิจ หลินหยวนบ่นว่า "คะแนนประสบการณ์ที่ได้รับจากภารกิจนี้มีน้อยเกินไป"

เมล็ดพันธุ์ 100 ถุงแต่ให้รางวัลพวกเขาเพียง 1,000 คะแนนประสบการณ์เท่านั้น นี่มันเป็นการใช้แรงงานทาสชัดๆ

ถุงที่อยู่ตรงหน้าหลินหยวนนั้นสูงเกือบเท่าคน และเมล็ดพันธุ์ทั้งหมดก็ถูกกองรวมกันไว้ การคัดแยกเมล็ดพันธุ์นั้นต้องใช้เวลาที่ไม่ทราบแน่ชัด ภารกิจนี้ยังจำกัดอยู่ที่ 2 ชั่วโมง และพวกเขาไม่สามารถทำสำเร็จได้เลย

“ฉันคิดว่าเขาแค่พยายามทำให้คนอื่นลำบากเท่านั้นเอง อายหยวน เราไม่ต้องสนใจหรอก สิ่งที่เราต้องทำคือรอที่นี่สองชั่วโมง แล้วพวกเขาจะไล่เราออกเมื่อภารกิจล้มเหลว” จางฟานพูดอย่างโกรธเคือง

อย่างไรก็ตาม เขายังคงมองโลกในแง่ดีเกินไป จนจงจุนหรู่ต้องเตือนเขาว่า “ในความยากระดับนรกมีทางเลือกเพียงสองทาง คือผ่านด่านหรือฝังกระดูกไว้ที่นี่ หากเราทำภารกิจไม่สำเร็จภายในเวลาที่กำหนด ฉันกลัวว่าเราจะต้องตายที่นี่”

เมื่อหลินหยวนได้ยินเช่นนี้ เขาก็ยิ้มและพูดว่า "ไม่ต้องกังวลไปหรอกแม้ว่าจะเป็นความยากระดับนรก เราก็ไม่ต้องตายและมันต้องมีทางที่จะทำภารกิจให้สำเร็จ แต่เรายังไม่พบมัน"

จากนั้นหลายคนก็เริ่มมองหาเครื่องมือและวิธีการเพื่อทำให้เสร็จ แต่หลังจาก 15 นาทีผ่านไปแล้วแต่ก็ยังไม่มีความคืบหน้า

ขณะนั้น ผู้ดูแลลุกขึ้นขู่ว่าจะใช้ความรุนแรงถ้าไม่ทำงาน

ด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาจึงเริ่มเก็บเมล็ดพันธุ์

ขณะที่หลายคนเพิ่งเริ่มทำงานก็มีเสียงดังขึ้นจากบริเวณใกล้เคียง

หลินหยวนเงยหน้าขึ้นและเห็นว่ามีแฟรี่ตัวน้อยที่มีปีกหลายตัวกำลังมาที่นี่ และเสียงเจี๊ยวจ๊าวเหล่านั้นก็มาจากแฟรี่ตัวน้อยเหล่านี้

"ดูสิ ดูสิ เรามีคนงานใหม่แล้ว"

“คนงานที่มีจิตวิญญาณแห่งการทำงาน จะเป็นคนงานที่เหนือกว่าคนอื่นๆ”

แฟรี่ตัวน้อยมองเห็นหลินหยวนและคนอื่น ๆ และมารวมตัวอยู่รอบ ๆ พวกเขาพร้อมพูดคุยและหัวเราะ

ทำให้ผู้ดูแลโกรธมาก จึงยกแส้ในมือขึ้นและขว้างไปที่พวกแฟรี่อย่างแรง

จู่ๆ ก็มีเสียงฟาดดังขึ้นและแฟรี่ตัวน้อยที่ไม่มีเวลาหลบ ทำให้ผิวหนังและเนื้อของพวกเธอถูกฉีกขาดออกจากกัน

“พวกแฟรี่ รีบๆทำงานซ่ะ”

แฟรี่ตัวน้อยถูกแส้แล้วหยุดเล่นแล้วเริ่มทำงาน

การทำงานของแฟรี่เหล่านี้แตกต่างจากการทำงานของหลินหยวนและคนอื่นๆ แฟรี่ใช้พลังเวทย์ของตัวเองในการควบรวมเมล็ดพันธุ์

เมล็ดพันธุ์ในโรงงานทั้งหมดถูกควบรวมโดยแฟรี่

"ฉันจะไปช่วยแฟรี่ตัวน้อยนั่น"

หวังเซว่เป็นคนเอาใจใส่มาก เมื่อเธอเห็นแฟรี่ตัวน้อยได้รับบาดเจ็บ เธอไม่อาจทนได้ เธอจึงไปหาแฟรี่ตัวน้อยและใช้เวทมนตร์เพื่อรักษามัน

หลังจากรักษาไปไม่กี่ครั้ง แฟรี่ตัวน้อยก็สามารถบินได้อย่างแข็งแกร่งอีกครั้ง

“ขอบคุณคนงานใจดีทุกคน ฉันชื่อโบโบ้ คุณทำงานอะไรเหรอ?”

หวังเซว่บอกภารกิจของเธอให้แฟรี่ตัวน้อยฟัง จากนั้นโบโบ้ก็บินไปหาพวกของตัวเอง หวางเซว่เห็นว่าโบโบ้ไม่เป็นไรแล้วก็กลับมา

หลังจากนั้นไม่นาน โบโบ้และพวกแฟรี่ก็มาหาพวกเขาทั้งสี่คน "มาช่วยพวกเขากันเถอะ"

จากนั้นแฟรี่ก็เริ่มรวบรวมเมล็ดพันธุ์ใส่ถุง ในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง พวกเขาทั้งสี่ก็ทำภารกิจสำเร็จ

หลังจากเสร็จสิ้น หลินหยวนก็มาหาผู้ดูแลและกล่าวว่า "งานของเราเสร็จสิ้นแล้ว"

ผู้ดูแลสังเกตจากด้านข้าง เขาไม่รู้ว่าคนเหล่านี้ทำได้อย่างไร แต่ภารกิจของพวกเขาอยู่ในกรอบกฎเกณฑ์ ดังนั้นผู้ดูแลจึงถือว่าภารกิจของพวกเขาสำเร็จเท่านั้น

[คุณได้ทำภารกิจรวบรวมเมล็ดพันธุ์สำเร็จและได้รับคะแนนประสบการณ์ 1,000 คะแนน]

จากนั้นผู้ดูแลกลอกตาแล้วมอบหมายงานให้พวกเขาอีกครั้ง

[คุณได้รับภารกิจใหม่: รวบรวมเมล็ดพันธุ์ 100 ถุงด้วยตัวเองภายใน 2 ชั่วโมงและส่งมอบให้ผู้ดูแล แล้วคุณจะได้รับรางวัล 1,000 คะแนนประสบการณ์]

ภารกิจครั้งนี้มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย ต้องรวบรวมเมล็ดพันธุ์ด้วยตัวเองจึงจะสำเร็จได้ ตอนนี้แฟรี่ตัวน้อยช่วยอะไรไม่ได้แล้ว

หลินหยวนรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อเขาได้รับภารกิจอีกครั้ง "ไม่มีภารกิจอื่นอีกหรือ?"

ผู้ดูแลได้ยินดังนั้นก็ตอบอย่างดูถูกว่า “ถ้าคุณทำหน้าที่ง่ายๆ เช่น การเก็บเมล็ดพันธุ์ไม่ได้ แล้วจะทำอะไรได้อีก?”

หลินหยวนกลับไปหาคนอื่นๆ ใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดเล็กน้อย และเขามีเจตนาฆ่าอยู่ในใจ

โดยบังเอิญ มีแฟรี่ตัวน้อยตัวหนึ่งไม่สามารถทนต่องานที่น่าเบื่อนี้ได้อย่างกะทันหัน และบ่นพึมพำว่า "งานช่างหนักและเหนื่อยมาก ฉันอยากงีบหลับสักหน่อยจังเลย"

หลังจากที่แฟรี่ตัวหนึ่งพูดจบ แฟรี่หลายตัวก็เริ่มพูดซ้ำว่า "ฉันเหนื่อยกับการทำงาน มันยากที่จะทำงานต่อไป ฉันอยากออกไปเล่นข้างนอกจังเลย"

“ชีวิตการทำงานมันไม่ดีเลย และฉันไม่มีเงินพอใช้”

เหล่าแฟรี่ตัวน้อยต่างก็โอบกอดกันและเริ่มร้องไห้ออกมาในขณะที่พูดคุยกัน

เมื่อหลินหยวนเห็นสภาพของแฟรี่ เขาก็กลอกตาและมีความคิดบางอย่าง

ขณะที่ผู้ดูแลไม่ได้สนใจ หลินหยวนก็เดินเข้ามาหาแฟรี่ตัวน้อยอย่างเงียบๆ "พวกคุณไม่ใช่แฟรี่เหรอ ทำไมคุณยังทำงานที่นี่อยู่ล่ะ"

แฟรี่น้อยชื่อโบโบ้ร้องไห้และตอบว่า “ราชินีแฟรี่ถูกแม่มดขังไว้ ถ้าเราไม่ทำงาน ราชินีแม่มดจะทรมานราชินีแฟรี่ ถ้าราชินีแฟรี่ตาย เราจะไม่มีทางมีชีวิตอยู่ต่อไปได้”

“แฟรี่แค่ต้องการเล่นอย่างอิสระ แฟรี่ไม่ต้องการทำงาน”

หลังจากได้ยินคำตอบจากแฟรี่ตัวน้อยโบโบ้ หลินหยวนก็คงเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

แม่มดขังราชินีแฟรี่เอาไว้ แฟรี่ตัวน้อยเหล่านี้จึงกลายมาเป็นลูกจ้าง แล้วทำไมแม่มดถึงปล่อยให้พวกเขาทำงานร่วมกับแฟรี่

“ฉันเข้าใจแล้ว!” หลินหยวนปรบมือทันที

แม่มดไม่มีความตั้งใจที่จะปล่อยให้พวกเขาออกไปจากที่นี่อย่างมีชีวิตอยู่แล้ว

การให้ผู้ดูแลพาพวกเขามาที่นี่เป็นเพียงข้ออ้างเพื่อกำจัดพวกเขาเท่านั้น

แม้ว่าพวกเขาจะทำภารกิจนี้เสร็จแล้ว แต่ผู้ดูแลก็จะทำให้มันยากขึ้นในครั้งต่อไปจนกระทั่งพวกเขาไม่สามารถทำมันได้อีก

เมื่อถึงเวลานั้น เขากลัวว่าผู้ดูแลจะเผยธาตุแท้ของเขาออกมา

หลังจากหากุญแจสำคัญเจอ หลินหยวนก็พูดกับแฟรี่ว่า "คุณอยากช่วยราชินีแฟรี่ไหม?"

แฟรี่ตัวน้อยที่ยังคงร้องไห้พยักหน้าอย่างบ้าคลั่งเมื่อได้ยินคำพูดของหลินหยวน

“หากพวกเธออยากช่วยราชินีแฟรี่ งั้นก็ฟังฉัน..”

แฟรี่ตัวน้อยมองหลินหยวนอย่างลังเล ราวกับว่าพวกเธอกำลังพิจารณาว่าหลินหยวนน่าเชื่อถือได้หรือไม่

เมื่อเห็นการแสดงออกของแฟรี่ตัวน้อย หลินหยวนก็พร้อมที่จะแสดงมือของเขาให้พวกเธอเห็น

จากนั้น หลินหยวนก็ตะโกนว่า "คนงานจะไม่มีวันเป็นทาส" เขาเดินไปหาผู้ดูแล

เมื่อเพื่อนร่วมทีมของเขาเห็นการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของหลินหยวน พวกเขาทั้งหมดก็หยิบอาวุธของตนขึ้นมาและติดตามเขาไป

ในขณะที่กำลังเดิน หลินหยวนก็ฟาดลำแสงน้ำแข็งออกไป

-67

ความเสียหายเล็กน้อยเกิดขึ้นกับผู้ดูแล และทำให้ผู้ดูแลตะลึงอย่างมาก

สีหน้าของผู้ดูแลเปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากถูกตีเขาไม่ได้โกรธแต่แสดงสีหน้าบ้าคลั่ง “ในที่สุดฉันก็สามารถลงมือได้ พวกแกรู้ไหมว่าฉันอดทนมานานแค่ไหน เพื่อแสดงละครกับพวกแก ฉันจะฉีกพวกแกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย”....

……………………