บทที่ 81 กลางคืนอย่าหลับตา (ตอนจบ)
จากชั้นบนสุดของโรงพยาบาลมองออกไปข้างนอก กลางคืนไม่ส่งผลกระทบต่อความคึกคักของเมืองแต่อย่างใด รถยนต์ยังคงแล่นไปมาอย่างไม่ขาดสาย แสงไฟระยิบระยับ สะท้อนให้เห็นเงาของคนที่โดดเดี่ยวในยามค่ำคืน “ใช่แล้ว ตอนนี้มืดแล้ว” ฉันปิดประตูและเดินไปหาเจียงชื่อหาน เพียงแค่หน้าต่างบานเดียวกั้นระหว่างห้องผู้ป่วยกับโลกภ...
