บทที่ 72 : อาณาจักรลับปรากฏขึ้นเเล้ว!
บทที่ 72 : อาณาจักรลับปรากฏขึ้นเเล้ว!
ทุกย่างก้าวของผู้มาใหม่ ทำให้ผิวน้ำเบื้องล่างระเบิดออกเเละก่อตัวเป็นน้ำพุ่งสู่ท้องฟ้า!
ในชั่วพริบตา ผู้ฝึกยุทธหลายคนต่างก็ต้องหลีกทาง
เเละหลังจากที่เห็นผู้มาใหม่ บางคนก็ทำได้เพียงแค่เก็บความโกรธไว้ในใจ
"นี่ใครกัน?"
"หยิ่งผยองขนาดนี้ ไม่กลัวคนอื่นโกรธหรือไง?" หลินเสวียนถามอย่างสงสัย
ผู้ฝึกยุทธที่มาที่นี่ล้วนแบ่งเขตแดนอย่างชัดเจน, พวกเขาจะไม่รบกวนคนอื่นโดยไม่จำเป็น…ทุกคนต่างก็มาเพื่ออาณาจักรลับเท่านั้น
ในเมื่ออาณาจักรลับยังไม่เปิดออก พวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องสร้างศัตรู
ดังนั้น…จึงไม่มีใครรู้ว่าผู้ฝึกยุทธที่ดูธรรมดาๆรอบๆตัวมาจากสำนักใดบ้าง
บางทีคนที่อยู่ข้างๆเจ้า อาจจะมาจากสำนักที่ยิ่งใหญ่มากก็ได้
แม้แต่คนของสำนักหลิงสุ่ยก็แค่ยืนรออย่างเงียบๆบนเรือเเละรอคอยโอกาส
…….
"สำนักเสินหมิง(เทพมรณะ)!" ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์พูดอย่างเย็นชา
"ที่แท้ก็คือสำนักเสินหมิง หนึ่งในสามสำนักเทพแห่งแคว้นกว่างหลิง!" หลินเสวียนครุ่นคิด
"ฮึ่ม!"
"คนของสำนักเสินหมิง ล้วนเป็นพวกบ้าคลั่ง!"
รั่วหยุนเอ่ยด้วยสีหน้าบึ้งตึง, ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ชอบคนของสำนักเสินหมิงมากกว่าสำนักเทียนเซียวเสียอีก!
"บ้าคลั่ง?" หลินเสวียนถามด้วยความสงสัย
"ศิษย์น้องหลินคงยังไม่รู้!"
"ถึงแม้ว่าสำนักของพวกเราจะต่อสู้กัน แต่ก็ยังมีขอบเขต…ไม่ค่อยสู้กันถึงตาย"
"แต่สำนักเสินหมิงไม่เหมือนกัน, ถ้าพวกเขาไม่ลงมือก็จะไม่ลงมือเลย…แต่ถ้าพวกเขาลงมือเมื่อไหร่, พวกเขาจะลงมืออย่างโหดเหี้ยม!"
"ตอนที่สำนักทั้งสามของพวกเราต่อสู้กันอย่างดุเดือดในอดีต, ศิษย์ที่ตายในมือของสำนักเสินหมิงมีจำนวนมากที่สุด"
"นอกจากนี้…ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ มีสำนักมากกว่าห้าสำนักที่ถูกสำนักเสินหมิงทำลายล้าง!"
สุ่ยหนิงอธิบายให้หลินเสวียนฟังอย่างอดทน
"ตอนนี้คนของสำนักเสินหมิงอาจจะไม่กล้าฆ่าคนอย่างเปิดเผยเพราะติดกฎของสำนักทั้งสาม…แต่พวกเขาก็มักจะเเอบลอบสังหารอยู่บ่อยๆ!"
"เเละที่เป็นเเบบนี้เพราะเคล็ดวิชาของพวกเขามีปัญหา, หลังจากที่ฝึกฝนแล้วคนพวกนั้นจะกลายเป็นคนสุดโต่ง"
"หรือพูดง่ายๆ, ก็คือพวกเขาเป็นบ้า!"
องครักษ์สิบสามทำสีหน้าบึ้งตึงพร้อมชี้ไปที่หัวของตัวเอง
"ดังนั้นถ้าเจอคนของสำนักเสินหมิง…ตราบใดที่โจ่งแจ้งเกินไป ก็ฆ่าพวกมันซะ!"
ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ก่อนหน้านี้หอลงทัณฑ์สายนอกมีองครักษ์ลงทัณฑ์อยู่ยี่สิบสี่คน…แต่ตอนนี้เหลือแค่สิบแปดคนเท่านั้น
องครักษ์ลงทัณฑ์ที่ตายไปหกคน, มีสามคนที่ตายเพราะสำนักเสินหมิง
แน่นอนว่าคนของสำนักเสินหมิงที่ตายในมือของหอลงทัณฑ์…ก็มีไม่น้อย
เมื่อหลินเสวียนได้ยินดังนั้น ดวงตาของเขาก็เย็นชาลง!
ดูเหมือนว่าภารกิจในครั้งนี้ จะไม่ง่ายอย่างที่คิด
………..
ตูม!
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, ผู้เชี่ยวชาญของสำนักเสินหมิงก็หยุดลง
เขามองไปที่เรือลำใหญ่ของสำนักหลิงสุ่ยก่อน…จากนั้นก็กวาดสายตามองไปรอบๆ
ผู้ฝึกยุทธหลายคนที่ถูกเขามอง ต่างก็ก้มหน้าลงโดยไม่รู้ตัว
สุดท้าย, เขาก็มองมาที่ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ด้วยดวงตาเป็นประกาย
จากนั้นเขาก็เดินตรงมายังทิศทางที่พวกหลินเสวียนยืนอยู่…โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
"หนึ่งลงทัณฑ์!"
"เป็นเจ้าจริงๆด้วย!"
"ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะกล้าออกจากสำนักเทียนเซียว!"
ผู้เชี่ยวชาญของสำนักเสินหมิงจ้องมองผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ด้วยดวงตาเเข็งกร้าว
"มีอะไรที่ข้าไม่กล้า?"
"ส่วนเจ้า ผิงถู…ที่นี่มีศัตรูของเจ้ามากมาย"
"ไม่กลัวว่าพวกเขาจะรุมฆ่าเจ้าหรือไง?"
ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์พูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา
เห็นได้ชัดว่า, พวกเขาทั้งสองคนเป็นศัตรูเก่ากัน!
"ฆ่าข้า?"
"ข้าก็อยากดูเหมือนกัน…ว่าพวกขยะพวกนี้ จะมีใครกล้าลงมือหรือไม่!"
ผิงถูยกยิ้มอย่างเย็นชาแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ!
ท่าทางเช่นนี้ ทำให้ผู้ฝึกยุทธหลายคนแสดงสีหน้าเย็นชาออกมา
ผู้ฝึกยุทธบางคน เมื่อได้ยินชื่อของผิงถู…ดวงตาของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
แต่สุดท้าย…ก็ไม่มีใครกล้าลงมือ!
"ข้าบอกแล้วไง!"
"พวกนี้ก็แค่ขยะ!"
ผิงถูที่เห็นปฏิกิริยาของผู้ฝึกยุทธรอบๆ…เขาก็พูดอย่างดูถูก
จากนั้นก็จ้องมองผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย
"ส่วนเจ้า หนึ่งลงทัณฑ์…พี่น้องของข้าที่ตายไป พวกเขาบอกว่าคิดถึงเจ้ามาก”
“เจ้าคงไม่รังเกียจที่จะลงไปอยู่เป็นเพื่อนพวกเขาหรอกนะ?”
"บังเอิญจัง!"
"คนของข้า ก็อยากให้เจ้าลงไปอยู่เป็นเพื่อนพวกเขาเหมือนกัน…เเล้วข้าก็รับปากพวกเขาไปแล้วด้วย!" ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์สวนกลับอย่างดุเดือด
"ยอดเยี่ยม!"
"เจ้ายังคงใจกล้าเหมือนเดิม!"
ผิงถูไม่ได้โกรธ
เขาชูนิ้วโป้งให้ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ จากนั้นก็มองหลินเสวียนและองครักษ์สิบสามอย่างสนุกสนาน…ก่อนจะหันหลังเดินจากไป
"หลินเสวียน…เจ้าระวังตัวด้วย!"
"ผิงถูเคยฆ่าคนของหอลงทัณฑ์ไปหนึ่งคน…เเละข้าไล่ล่าเขาไปสามหมื่นลี้!"
"ระหว่างทางข้าฆ่าลูกน้องระดับขอบเขตก่อกำเนิดเเก่นเเท้ของเขาไปสามคน!"
"ดังนั้น…ถ้ามีโอกาส เขาคงจะลงมือกับพวกเจ้าอย่างไม่ลังเล!"
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเจ้าต้องตามข้ามาให้ทัน!"
ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์พูดอย่างระแวดระวัง
"ครับ!"
หลินเสวียนพยักหน้า, ภายในใจของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความระมัดระวัง
……
หลังจากนั้น, เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว!
ผู้ฝึกยุทธมากมายต่างมารอคอยอยู่ที่นี่ถึงสามวันสามคืน
ระหว่างนั้น!
หลินเสวียนก็ได้กินโอสถหลอมลมปราณและโอสถก่อกำเนิดพร้อมฝึกฝนโดยใช้ศิลาจิตวิญญาณ, ระดับพลังของเขาก็เพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย บ่มเพาะพลังปราณขอบเขตก่อกำเนิดออกมาได้ถึงห้าสายเเล้ว
ส่วนผิงถูไม่ได้มาหาเรื่องโดยตรง!
แต่เขาชอบจ้องมองหลินเสวียนอยู่บ่อยๆ…ซึ่งมันทำให้หลินเสวียนรู้สึกหงุดหงิด
เปรี้ยง!
ทันใดนั้นเอง
บนท้องฟ้าที่แจ่มใส ก็มีสายฟ้าผ่าลงมา!
จากนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องก็ดังกึกก้องไปทั่วทิศเเละสร้างความตกตะลึงให้กับทุกคน
"มาแล้ว!"
หลินเสวียนรู้สึกตื่นเต้น เมื่อเขามองไปยังเบตทะเลเหนือ
ครืนนนนๆๆๆๆ!
ที่ปลายขอบฟ้า คลื่นทะเลเริ่มปั่นป่วนเเละมีสายฟ้าฟาดลงมาไม่หยุดหย่อน
เเละทันใดนั้นมันก็มีลมพายุฝนเทกระหน่ำลงมา!
ผิวน้ำที่สงบนิ่ง กลับกลายเป็นคลื่นยักษ์
"อ๊า!"
"แย่แล้ว!"
"นี่ไม่ใช่พายุธรรมดา!"
เเค่พายุเพิ่งจะปรากฏขึ้น…ผู้ฝึกยุทธหลายคนก็ถูกคลื่นยักษ์ซัดกระเด็นออกไปเเล้ว
ผู้ฝึกยุทธระดับหลอมรวมลมปราณ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคลื่นยักษ์ก็เหมือนเป็นเเค่มดตัวเล็กๆตัวหนึ่ง
"หลินเสวียน ระวังตัวด้วย!"
ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ควบคุมกระบี่บินฉวัดเฉวียนไปมาบนผิวน้ำ
จากนั้นเขาก็ปล่อยลำแสงกระบี่อันแหลมคมผ่าคลื่นออกเป็นสองส่วน
"ครับ…หัวหน้า!"
หลินเสวียนพยักหน้า
เเละเขาก็รีบใช้วิชาทะยานเหนือคลื่นอย่างสุดกำลัง ทำให้ตัวเองลอยอยู่บนผิวน้ำเเละลอยขึ้นลงไปตามคลื่น!
[วิชาทะยานเหนือคลื่น สัมผัสได้ถึงการปะทุอย่างรุนแรงของน้ำทะเล… เส้นทางการเลื่อนระดับชัดเจนยิ่งขึ้น! ความเร็วในการเรียนรู้เพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า!]
ภายใต้คลื่นยักษ์อันน่าสะพรึงกลัว, วิชาทะยานเหนือคลื่นกลับยิ่งชอบใจยิ่งกว่าเดิม!
……
ครืนนๆๆๆๆๆ!
ยิ่งเวลาผ่านไป!
คลื่นยักษ์ก็ยิ่งทวีความรุนแรง!
คลื่นซัดสาดอย่างบ้าคลั่งจนมีผู้ฝึกยุทธจำนวนมากถูกซัดกระเด็นออกไป
มีบางคนที่ยังโผล่ขึ้นมาได้ เเต่บางคนก็จมดิ่งสู่ก้นทะเล
"ไม่ดีแล้ว!"
"คลื่นใหญ่เกินไป, พวกเราต้านทานไม่ไหวเเล้ว!"
"หนีเร็ว!"
ผู้ฝึกยุทธระดับหลอมรวมลมปราณหลายคนต่างก็ร้องตะโกนด้วยความหวาดกลัว
พวกเขาเริ่มวิ่งหนีไปที่ชายฝั่ง!
ตูมมมมม!
เเต่ถึงตอนนี้อยากจะหนี มันก็ไม่ง่ายแล้ว!
คลื่นยักษ์ถาโถม ราวกับท้องฟ้าถล่มลงมา….ผู้ฝึกยุทธจำนวนมาก ถูกซัดจมลงไปในทะเลครั้งเเล้วครั้งเล่า
"ฮึ่มมมม!"
ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ทำสีหน้าจริงจัง!
จากนั้นเขาก็ร่ายวิชาจนกระบี่บินขยายใหญ่ขึ้นจนมีความยาวถึงสิบฟุต
กระบี่นี้มาขวางอยู่ตรงหน้าพวกเขาทั้งสามคน, คอยตัดคลื่นที่ถาโถมลงมาอย่างต่อเนื่อง
ส่วนทางด้านรั่วหยุนของสำนักเสินโหยวก็เรียกเตาปรุงโอสถออกมาขยายขนาดอย่างรวดเร็ว…แล้วเก็บสุ่ยหนิงและสุ่ยหานเข้าไปในเตาปรุงโอสถ
จากนั้นเขาก็ใช้เปลวเพลิงโอสถต้านทานพลังของคลื่นยักษ์!
ตูมมมม!
จากผู้คนทั้งหมด, กลุ่มที่น่าจะสบายที่สุด…คือคนของสำนักหลิงสุ่ย!
บนเรือลำใหญ่ของพวกเขามีค่ายกลมากมาย, มันปล่อยแสงเจิดจ้าออกมา ต้านทานพลังของคลื่นยักษ์อยู่ตลอดเวลา
……
"พวกเจ้าดูทางนั้นสิ!"
ทันใดนั้นเอง, องครักษ์สิบสามก็ร้องตะโกนด้วยความตกใจพร้อมเขาชี้ไปยังที่ไกลๆ
หลินเสวียนรีบมองไปยังทิศทางที่องครักษ์สิบสามชี้, เเละเขาก็ได้เห็นเงาขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นรางๆ ท่ามกลางหมอกพายุฝน!
เกาะ!
รูปทรงของเงานั้นดูเหมือนเกาะ!
เเละเกาะแห่งนั้น เหมือนกับถูกกั้นด้วยมิติบางอย่างที่ปรากฏขึ้นท่ามกลางพายุ
"เป็นอาณาจักรลับจริงๆด้วย!"
ทันทีที่เกาะปรากฏขึ้น ผู้ฝึกยุทธจำนวนมากก็พุ่งตรงไปโดยไม่ลังเล!
พวกเขาต่างก็ใช้วิธีการที่หลากหลายเพื่อฝ่าคลื่นลมเเละมุ่งหน้าไปที่นั่น!
"ไปกันเถอะ!"
"เเล้วก็ตามข้ามาให้ติดๆล่ะ!"
ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์กำชับ, จากนั้นก็ควบคุมกระบี่บินพุ่งตรงไปยังเกาะ
ส่วนคลื่นยักษ์ตลอดทาง ล้วนถูกผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ทำลาย!
หลินเสวียนและองครักษ์สิบสามรีบตามไป!
ตูมมมมมม!
เเต่ทันใดนั้น!
คลื่นขนาดใหญ่กว่าร้อยฟุตก็ปรากฏขึ้น…ก่อนจะซัดเข้าใส่พวกหลินเสวียนทั้งสามคน!
"แยกออก!"
ผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ไม่กล้าประมาท เขารีบใช้กระบี่บินผ่าคลื่นออกเป็นสองส่วน!
เเต่ถึงอย่างนั้น…ด้วยคลื่นยักษ์นี้ ร่างกายของผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์ก็ยังคงหยุดชะงักไปชั่วขณะ!
"บูมมมม!"
เเละทันใดนั้น มันก็มีลำแสงเย็นเยียบ พุ่งทะลุมิติมาเข้าใส่หลังของผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์!
จังหวะการโจมตีของลำแสงนี้ ช่างเหมาะเจาะ!
มันเป็นจังหวะที่พลังก่อนหน้าของผู้อาวุโสหนึ่งลงทัณฑ์หมดไป, และพลังใหม่ยังไม่เกิด
"หัวหน้า…ระวัง!"
หลินเสวียนร้องตะโกนด้วยความตกใจ!
ภายใต้วิชาทะยานเหนือคลื่น, หลินเสวียนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับพื้นที่ทะเลรอบๆ!
การเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในทะเล เขาสามารถรับรู้ได้ทั้งหมด
"ชิ้งงง!"
หลินเสวียนชักดาบวิญญาณเยือกเเข็งออกมา!
"เร็วเข้า!"
"เร็วกว่านี้อีก!"
หลินเสวียนร่ายวิชาทะยานเหนือคลื่นอย่างสุดกำลัง…เเละปลดปล่อยทักษะสายฟ้าเเลบออกมาอย่างสุดชีวิต!
แต่ถึงอย่างนั้น ความเร็วของหลินเสวียนก็ยังไม่เร็วพอ!
[วิชาทะยานเหนือคลื่นต้องการช่วยชีวิต, ปลดปล่อยศักยภาพการเรียนรู้ขอบเขตแห่งสายลม…ความเร็วเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า!]
[วิชาทะยานเหนือคลื่นเริ่มเลื่อนระดับ…เข้าสู่สภาวะหลับใหล!]
ในที่สุด!
วิชาทะยานเหนือคลื่นก็เริ่มเลื่อนระดับ!
เเละตอนนี้, ความเร็วของหลินเสวียน ภายใต้ขอบเขตแห่งสายลมก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก!
…………………………