บทที่ 389 เมืองซานไห่
ในทะเลเมฆ หลี่เสี่ยวเกาะเสาค้ำอย่างแน่นหนา ใบหน้าซีดเผือดเมื่อได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ไม่หยุดหย่อน เสียงของหยุนไห่ชางหลานหายไป เสียงกระพือปีกของอสูรยักษ์ก็หายไป มีเพียงเสียงร้องจากเบื้องบน และอนาคตที่ไม่แน่นอนว่าจะเป็นหรือตาย แกร่ก! ทันใดนั้นก็มีเสียงดังสนั่น ราวกับว่าหลังคาของปราสาทลอยฟ้า...