บทที่  188 พาชมหมู่บ้าน

บทที่  188 พาชมหมู่บ้าน

หลังจากที่ตกลงกันแล้ว เฉินเฉิงได้ฝึกขับรถอีกหลายรอบ สำหรับเขาแล้ว รถไม่ใช่ปัญหาอะไร แค่ให้กล้ามเนื้อคุ้นเคยเท่านั้น

"ไม่แปลกใจเลยที่เฉินเฉิงทำธุรกิจดีขนาดนี้ ดูสิ การเรียนขับรถของเขายังเร็วกว่าฉันเลย!" หวังเจี้ยนกัวรู้สึกท้อแท้

"เชอะ อย่ามาโง่เง่าเลย เธอคิดว่าเขาเรียนรู้เองทั้งหมดเหรอ?" เจียงเซ่เฉิง ซึ่งเป็นครูที่มีประสบการณ์ พูดออกมา

"ไม่ใช่เหรอ?"

"บ้าหรือเปล่า!" เจียงเซ่เฉิงมองออกว่าเฉินเฉิงเคยขับรถมาก่อน เพราะเขาดูคล่องแคล่วมากขนาดนี้

"เขาคงเคยขับรถมาก่อน!"

"ไม่น่าจะเป็นไปได้!" หวังเจี้ยนกัว งงงวย "พี่เฉิน เขาเป็นเหมือนฉัน ต้นไม้ใหม่เลยไม่ใช่เหรอ จะขับรถได้ยังไง"

"ฉันไม่รู้ แต่จากท่าทางของเขาคิดว่าเขาคงเป็นมือเก๋า ถึงแม้เขาจะไม่ได้ขับรถมาซักพัก" เจียงเซ่เฉิงพูด "อย่าเอามาเปรียบเทียบเลย ถ้าเขาไม่ขับรถ เธอก็คงไม่ได้เรียนรู้เร็วเท่าเขา หัดเรียนรู้ไปเถอะ เขาออกเงินและทรัพยากรให้เธอเรียนรู้ รู้ไหมว่าคนทั่วไปเรียนรู้ขับรถได้ยากแค่ไหน?"

"รู้แล้ว!" หวังเจี้ยนกั๋ว พยักหน้าอย่างจริงจัง "ฉันรู้ว่าพี่เฉิง ดีมากกับพวกเรา"

หลังจากที่ฝึกขับรถเสร็จ เจียงเซ่เฉิงก็กลับบ้านไป

ไม่นาน หวังกุ่ยและหลี่ต้าเหอ ก็กลับมา

"พี่เฉิง ตอนนี้ธุรกิจที่เราทำอยู่ย่ำแย่ลงทุกวัน ขายได้แค่วันละสองพันกว่าหยวนเท่านั้น!" หลิวชุ่ยเฟิงรายงานตัวเลขและบัญชี

"ไม่เป็นไร!" เฉินเฉิงไม่รู้สึกแปลกใจเลย "พี่เฉิงตอนนี้มีร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้ามือสองหลายร้านแล้ว และต่อไปคงมีร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าใหม่เพิ่มขึ้นอีก เราอาจจะต้องลดรายได้ลง"

"เราจะทำอย่างไรดี?" หวังกุ่ยรู้สึกกังวล

"ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น? พี่เฉิงอยู่ที่นี่ เราจะไม่อดตายหรอก!" หลี่ต้าเหอพูด

เฉินเฉิงยิ้ม "ต้าเหอ ตอนนี้เธอพูดดีขึ้นมากแล้ว"

หลี่ต้าเหอยิ้มแห้ง ๆ

หลิวชุ่ยเฟิงก็ยิ้มด้วย

"ยังไงก็พูดตามนี้ ธุรกิจยังทำได้อยู่ แต่กำไรจะไม่เหมือนเดิม และไม่สามารถขายได้ดีเหมือนเมื่อก่อน ฉันว่าเราไม่ต้องไปตั้งแผงในตลาดกลางคืนแล้ว!"

"หา?" ทุกคนต่างตกใจ

"การตั้งแผงในตลาดกลางคืนมีทั้งข้อดีและข้อเสีย อันที่หนึ่งมันช่วยดึงดูดคนให้ตลาดกลางคืน เพราะมันเป็นสิ่งใหม่ อีกอย่างคือช่วงที่เรายังไม่มีที่ขายของ แต่ตอนนี้ต่างออกไป!"

"ต่างยังไง?"

"ตลาดกลางคืนตอนนี้เปิดขึ้นแล้ว!" เฉินเฉิงคิดสักครู่แล้วพูด "เราไม่จำเป็นต้องดึงดูดผู้คนด้วยการตั้งแผงอีกต่อไป และตอนนี้ร้านของเราก็มีลูกค้าเข้ามาซื้อของอยู่แล้ว เราสามารถหาที่เช่าเปิดร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าได้เลย แบบนี้เราจะไม่เหนื่อยมาก"

ทุกคนมองหน้ากัน

"พี่เฉิง ว่าจะทำยังไงดี?" หลิวชุ่ยเฟิงถาม "เราควรจัดการบริเวณนี้ให้พร้อมเปิดร้านไหม?"

"ที่นี่ไม่ได้!" เฉินเฉิงคิดสักครู่แล้วพูด "ที่นี่เป็นศูนย์ซ่อมและรับของ อย่ามาทำเป็นร้านขายของเลย ฉันมีที่ดีที่จะทำเรื่องนี้"

"ที่ดีที่ว่า?"

เฉินเฉิง ยิ้ม "พรุ่งนี้ฉันจะพาพวกเธอไปดู ที่ดีที่ว่าจะทำเรื่องนี้ได้"

"ดี ดี ดี!"

ไม่นานทุกคนก็กลับไป

วันถัดมา หลังจากส่งเหนี่ยน เหนี่ยน ไปที่โรงเรียนอนุบาล เฉินเฉิงพาเสิ่นจือฮวา ไปที่ร้าน

หวังเจี้ยนกัวขี่รถสามล้อพา หวังกุ่ยและหลิวชุ่ยเฟิงไปที่ลี่ตูหุ่ยหยวน

"พี่เฉิง เรามาที่นี่ทำไม?" หวังเจี้ยนกัวถามด้วยความตกใจ "ฉันรู้จักที่นี่ ลี่ตูหุ่ยหยวน เป็นคอนโดมิเนียม พูดว่าซื้อมาจากเมืองเผิงเฉิงราคา 500 หยวนต่อตารางเมตร!"

"เท่าไหร่?" หวังกุ่ยตกใจ

"500 หยวนต่อตารางเมตร!" หวังเจี้ยนกัวพูด

"500 หยวน! แล้ว...ราคาของบ้านทั้งหลังเท่าไหร่?"

"ที่นี่มีห้องขนาดเล็ก 65 ตารางเมตร ราคาเกือบ 33,000 หยวน!" เฉินเฉิงพูดเสริม

"พี่เฉิง คุณรู้ด้วยเหรอ?" หวังเจี้ยนกัวถาม

"รู้สิ ฉันซื้อมาตั้งแต่เปิดตัวใหม่แล้ว ใบรับรองก็เอาแล้ว แต่แค่ไม่ได้บอกพวกเธอเท่านั้น" เสื่นจือฮวา ยิ้มพูด

"โอ้ พระเจ้า!" หวังกุ่ย ดีใจจนกระโดด "พี่เฉิง  ซื้อลงจริงๆ งั้นเราไปดูบ้านใหม่ของคุณเถอะ!"

ทุกคนรู้ว่าเฉินเฉิงเคยเป็นคนชนบทและเคยเช่าบ้านที่พวกเขาอยู่

ไม่คาดคิดว่าจะซื้อบ้านได้!

และยังใช้เงินกว่า 30,000 หยวน!

แต่พวกเขาก็รู้ว่าเฉินเฉิงมีรายได้ไม่น้อยช่วงนี้ การซื้อบ้านนี้ก็สบายมาก

"ไปเถอะ!" เฉินเฉิงยิ้ม "ไปดูบ้านใหม่ของเรา"

เสิ่นจื๋อฮวายิ้ม พาพวกเขาไปที่บ้านใหม่

"โอ้ โอ้ โอ้ ดูสิ ลิฟต์!" พวกเขาก็ดูเหมือนชนบทเข้ามาในเมือง มีความตื่นเต้นเมื่อเห็นลิฟต์

ขึ้นไปที่ชั้น เปิดประตูเข้าไปดู

"ว้าว นี่ดีกว่าบ้านสวัสดิการมาก!" พอเข้ามาได้ยิน หวังเจี้ยนกั๋วพูด "บ้านของฉันที่โรงงานเครื่องจักรห้าทะเลนั้นก็แค่สองห้อง แต่ที่นี่กว้างกว่ามาก และห้องน้ำที่นั่นยังเป็นห้องน้ำรวมด้วย"

"ใช่ ที่นี่มีห้องน้ำส่วนตัวด้วย!"

"มีแก๊สธรรมชาติด้วย สุดยอดเลย!"

……

พวกเขาต่างตื่นเต้น

พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านเก่าที่สร้างแบบไม่ดีเท่าไหร่

การเห็นคอนโดมิเนียมแบบนี้ทำให้รู้สึกตื่นเต้นจริงๆ

"พอแล้ว!" เฉินเฉิงพูด "พวกเธอทำงานให้ดี วันหนึ่งอาจจะซื้อบ้านได้เอง!"

"พี่ เราทุกคนมีบ้านอยู่แล้ว" หวังกุ่ย ส่ายหัว "และมันแพงเกินไป!"

"ไม่แพง!" เฉินเฉิงพูดจริงจัง "จดจำไว้ว่า เมื่อไรที่มีเงินเหลือเห็นคอนโดมิเนียมก็ซื้อเก็บไว้ แค่เก็บไว้นานๆ ก็เป็นเศรษฐีแล้ว!"

ทุกคนมองหน้ากัน

เฉินเฉิงรู้ว่าพูดไปก็ไม่เชื่อ จึงยิ้มและพูด "พอแล้ว ดูพอแล้วทำงานกันเถอะ เดี๋ยวช่างตกแต่งก็จะมาทำงานแล้ว อย่าไปรบกวนเขาเลย"

"ถูกต้อง ถูกต้อง!" ทุกคนพอใจแล้วก็ออกไป

ลงมาดูพื้นที่สีเขียวอีกครั้ง แล้วรู้สึกตื่นเต้น

การได้อยู่ที่นี่จริงๆ นั้นดีมาก!

"พี่เฉิง เรามาที่นี่เพื่ออะไร? คงไม่ใช่มาดูบ้านของคุณเฉยๆ ใช่ไหม?" หวังกุ่ยถาม