ระบบปรับแต่งกาลเวลาสะท้านภพ ตอนที่ 760 ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬ
ระบบปรับแต่งกาลเวลาสะท้านภพ ตอนที่ 760 ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬ
"ประเด็นสำคัญก็คือ พวกเราจะกำจัดเขาได้อย่างไร" ราชันมารฟ้าคนหนึ่งขมวดคิ้ว
โลกเซียนมีค่ายกลอาณาเขตเต๋าสวรรค์ป้องกัน พวกเขาไม่สามารถส่งราชันเซียนผู้ยิ่งใหญ่ไปสังหารกู่หยางได้
"ข้ามแม่น้ำมิติและกาลเวลา สังหารกู่หยาง"
ราชันมารฟ้าคนหนึ่งลุกขึ้น พูดอย่างเคร่งขรึม
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนต่างก็มองเขา
"ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬ เจ้าต้องการจะลงมือหรือ" ราชันมารฟ้าคนหนึ่งกล่าวอย่างประหลาดใจ
ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญเต๋ามิติและกาลเวลาที่สุดในหมู่ราชันมารฟ้า เขาได้เข้าใจเจตจำนงแท้มหาเต๋าแห่งมิติและกาลเวลาถึง 9 ส่วน
หากราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬลงมือ เขาก็มีพลังที่จะข้ามแม่น้ำมิติและกาลเวลา และทำร้ายร่างอดีตของกู่หยาง
เพียงแต่การทำร้ายร่างอดีตของอัจฉริยะเช่นนี้ ผลกรรมที่ต้องแบกรับนั้น มากพอที่จะทำให้ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬล่มสลาย
"หากทุกคนสาบานด้วยมรรคผล หลังจากที่ข้าลงมือ ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ ใช้โอสถเทพเต๋าเพื่อชุบชีวิตข้า ข้าก็จะลงมือ" ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬพูดอย่างใจเย็น
เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา ทุกคนต่างก็มีสายตาสั่นไหว
โอสถเทพเต๋า เป็นโอสถระดับเทพที่มีพลังในการชุบชีวิตราชันมารฟ้าผู้ยิ่งใหญ่
โอสถเช่นนี้มีค่ามาก
"หากเจ้าต้องการลงมือจริง ๆ ก็ทำตามที่เจ้าพูด" ราชันมารฟ้าผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งลุกขึ้นและแสดงท่าที
สำหรับพวกเขานี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับกู่หยาง
หากสำเร็จ ก็เท่ากับกำจัดภัยพิบัติครั้งใหญ่
หากล้มเหลว ในสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขาก็ไม่สามารถสูญเสียราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬ ราชันมารฟ้าชั้นยอดคนนี้ได้
ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬนั้นแตกต่างจากราชันมารฟ้า พลังต่อสู้ของเขาติด 1 ใน 3 ของโลกมาร ในอนาคตเขายังมีโอกาสที่จะก้าวเข้าสู่ขอบเขตกึ่งจอมจักรพรรดิเซียน
บุคคลเช่นนี้ ไม่สามารถปล่อยให้เขาล่มสลายได้ มันน่าเสียดายมาก
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬกำลังเสี่ยงภัยเพื่อเผ่าพันธุ์ของพวกเขา
"ข้าก็เห็นด้วย" ทันใดนั้น ราชันมารฟ้าแต่ละคนก็เริ่มแสดงท่าที
หลังจากที่ราชันมารฟ้าทุกคนสาบานด้วยมรรคผลแล้ว ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬจึงพยักหน้า สีหน้าของเขาดูจริงจัง เขาเริ่มใช้พลังอันยิ่งใหญ่ ก้าวเข้าไปในแม่น้ำมิติและกาลเวลา เพื่อย้อนกลับไปหาอดีต ค้นหาร่างอดีตของกู่หยาง
จากนั้น เขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถหาร่างอดีตของกู่หยางได้
ราวกับว่า กู่หยางไม่มีอดีต
"นี่นี่เป็นไปได้อย่างไร แม้แต่กึ่งจอมจักรพรรดิเซียน ก็ยังคงมีร่างอดีต ทำไมเด็กน้อยในขอบเขตจอมจักรพรรดิอย่างเขาถึงไม่มีร่างอดีต" ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬรู้สึกสับสน ไม่อยากจะเชื่อ
"ไม่ ข้าไม่เชื่อ มันต้องเป็นเพราะเขาทำอะไรบางอย่าง หากข้าอดทนค้นหา ข้าจะต้องหาเขาเจอ"
ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬมีสีหน้ามืดครึ้ม เริ่มใช้เจตจำนงแท้มหาเต๋าแห่งมิติและกาลเวลา ค้นหาต่อไป
ส่วนกู่หยาง การเคลื่อนไหวในการบ่มเพาะกระบี่ตัดสวรรค์ของเขาก็หยุดลง แสดงสีหน้าแปลกประหลาด
ราชันมารฟ้าของโลกมาร ช่างรนหาที่ตาย กล้าที่จะค้นหาร่างอดีตของเขา กล้าที่จะทำร้ายร่างอดีตของเขา
"เฮอะ เฮอะ ดูเหมือนว่าโลกมารจะทนไม่ไหวแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็เก็บดอกเบี้ยก่อนก็แล้วกัน"
กู่หยางมีสายตาสงบนิ่ง ยิ้มอย่างเย็นชา
พูดจบ กู่หยางก็แยกร่างจำแลงออกหนึ่งตน ก้าวเข้าไปในแม่น้ำมิติและกาลเวลา
ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงร่างจำแลงแต่ด้วยพลังของกู่หยางในตอนนี้ ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงร่างจำแลงยังสามารถสังหารราชันเซียนผู้ยิ่งใหญ่ได้ในพริบตา
หลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว กู่หยางก็ไม่ได้สนใจราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬในแม่น้ำมิติและกาลเวลาอีกต่อไป เขาหันไปบ่มเพาะกระบี่ตัดสวรรค์
ภายในแม่น้ำมิติและกาลเวลา สีหน้าของราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬนั้นน่าเกลียดมาก ใจของเขาก็รู้สึกกระสับกระส่าย
เพราะสถานการณ์ตอนนี้ช่างแปลกประหลาด
ในความเข้าใจของราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬ การที่ไม่สามารถมองเห็นอดีตและอนาคตได้ เป็นอภิสิทธิ์ของจอมจักรพรรดิเซียน
หรือว่า กู่หยางในอนาคตจะกลายเป็นจอมจักรพรรดิเซียน
หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ โลกมารของพวกเขา จะต้องล่มสลาย
"ราชันเซียนผู้ยิ่งใหญ่เพียงคนเดียว กลับคิดที่จะทำร้ายข้า ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง"
ณ เวลานี้ เสียงเย็นชาที่เต็มไปด้วยจิตสังหารก็ดังขึ้นในแม่น้ำมิติและกาลเวลา ทำให้ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬรู้สึกเสียวสันหลัง เขารีบหันหลังกลับไปมอง
จากนั้น เขาก็เห็นกู่หยางที่ปรากฏตัวขึ้นไม่ไกลจากเขาโดยไม่รู้ตัว
ส่วนเขากลับไม่รู้สึกถึงอะไรเลย
"กู่หยาง" ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬมองกู่หยาง ทั้งตกใจ ดีใจ และกลัว
ตกใจที่กู่หยางสามารถปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเขาได้
ดีใจที่เขาต้องการจะจัดการกับกู่หยาง เดิมทีไม่มีวิธีใด แต่กู่หยางกลับปรากฏตัวขึ้นเอง
ในเวลาเดียวกัน เขาก็กลัว เพราะสถานการณ์ของกู่หยางช่างแปลกประหลาด หากกู่หยางกลายเป็นจอมจักรพรรดิเซียนในอนาคต สิ่งที่รอเขาอยู่ก็คือความสิ้นหวังที่ไม่มีที่สิ้นสุด
เพราะเขาไม่สามารถสังหารกู่หยางได้ สุดท้ายก็จะถูกกู่หยางสังหาร โลกมารก็จะพ่ายแพ้
ในฐานะราชันมารฟ้าผู้ยิ่งใหญ่ ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬไม่เคยมีความรู้สึกซับซ้อนเช่นนี้มาก่อนในช่วงชีวิตที่ยาวนาน
แต่มันเป็นเพียงแค่ สถานการณ์ของกู่หยางช่างพิเศษ ทำให้เขาเกือบจะเสียสติ
"ในเมื่อเจ้ารู้ว่าเป็นข้า ก็จงตายซะ"
กู่หยางพูดอย่างใจเย็น ลงมืออย่างรุนแรง
"ต้องการสังหารข้า เจ้าในตอนนี้ยังทำไม่ได้" เห็นกู่หยางลงมือ ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬจึงขจัดความคิดฟุ้งซ่านในใจ เขาร้องตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว และลงมือ
พลังมิติและกาลเวลาที่น่ากลัวเริ่มก่อตัวขึ้นในฝ่ามือของเขา ต้องการที่จะทำลายกู่หยาง
เพียงแต่เมื่อพลังของเขาสัมผัสกับหมัดธรรมดาของกู่หยาง เขาก็พบด้วยความตกใจว่าพลังมิติและกาลเวลาของเขาถูกทำลายอย่างง่ายดาย
หมัดนั้น ดูเหมือนธรรมดา แต่พลังที่มันมีนั้นน่ากลัวอย่างมาก
"เป็นไปได้อย่างไร!" ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬเบิกตากว้าง ไม่อยากจะเชื่อ
หากเขาพ่ายแพ้ต่อร่างอนาคตของกู่หยาง เขายังคงสามารถยอมรับได้
หรือแม้แต่หากเป็นร่างอนาคตของกู่หยาง เพียงแค่สายตาเดียวก็สามารถสังหารเขาได้
แต่กู่หยางตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ร่างอนาคตที่กลายเป็นจอมจักรพรรดิเซียน
อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นเช่นนี้ กู่หยางก็ยังคงมีพลังที่น่ากลัวที่สามารถสังหารเขาได้ในหมัดเดียว สิ่งนี้ช่างน่ากลัว
"หรือว่า เขาได้ก้าวข้ามขีดจำกัดนั้นแล้ว มีพลังต่อสู้ระดับกึ่งจอมจักรพรรดิเซียน"
ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬรู้สึกหวาดกลัวในใจ เขาควบคุมพลังของตัวเอง ต้องการที่จะฉีกแม่น้ำมิติและกาลเวลา หนีกลับไปยังโลกมาร
แต่เขาก็พบด้วยความตกใจว่า มันไม่มีประโยชน์ มิติและกาลเวลาถูกปิดผนึกเมื่อใดไม่ทราบ เขาหนีไปไหนไม่ได้
"โลกมารล่มสลายแล้ว!"
ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
เขาจินตนาการได้ ถึงแม้ว่าคนผู้นั้นในโลกมารของพวกเขาจะทะลวงผ่านเป็นกึ่งจอมจักรพรรดิเซียน เขาก็คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกู่หยาง
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง นี่เป็นเพียงกู่หยางในตอนนี้ หากเป็นร่างอนาคตของเขา มันจะยิ่งน่ากลัว
ในสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ว่าโลกมารจะทำอะไร มันก็ไร้ประโยชน์
สิ่งที่รอโลกมารก็คือความล่มสลายและความสิ้นหวัง
ในขณะที่ราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬกำลังสิ้นหวัง เขาก็ถูกร่างจำแลงของกู่หยางชกหมัดเดียวจนระเบิด ล่มสลายโดยสมบูรณ์โดยไม่มีพลังที่จะต่อต้าน
ชกหมัดเดียว ทำลายราชันมารฟ้ากาลเวลาทมิฬ สีหน้าของกู่หยางไม่เปลี่ยนแปลง ราวกับว่าเขาเพิ่งจะบดขยี้มด ไม่ได้สนใจ
จากนั้นร่างจำแลงของกู่หยางก็สลายหายไป กลับไปยังร่างจริงของเขา
ในเวลาเดียวกัน ฝนโลหิตก็ตกลงมาในโลกมาร ราวกับว่าสวรรค์และโลกกำลังร่ำไห้
สิ่งนี้ ทำให้ผู้บำเพ็ญเพียรนับไม่ถ้วนในโลกมารแสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
ราชันมารฟ้าอีกตนล่มสลายแล้ว!