บทที่ 196 สองเฒ่ากระดูกเหล็ก

ที่ผ่านมา หนิงเสี่ยวชวนอาศัยอยู่ที่เมืองหลวงและสำนักศึกษาจักรพรรดิสวรรค์ แม้จะเคยเผชิญหน้ากับศัตรู แต่ก็เป็นเพียงผู้มีพรสวรรค์ในรุ่นเดียวกัน แต่ตอนนี้เขากลับต้องเผชิญกับคนเฒ่าผู้เหี้ยมโหดรุ่นเก่า ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยอันตราย และเพียงแค่พลาดเพียงนิดเดียวก็อาจถึงกับร่างแหลกสลายได้

แม้ว่ามังกรช้างจะมีความเร็วสูง แต่ในที่สุดทั้งสองก็ถูกตามทัน

ชายชราที่มีหัวกะโหลกห้อยอยู่รอบคอ ยืนอยู่บนหน้าผา มองลงไปที่มังกรช้างที่กำลังวิ่งหนีด้วยความเร็วสูง ปากยิ้มเยาะน้อยๆ

แขนเหี่ยวย่นยกขึ้น ในอากาศปรากฏเมฆพลังปราณสีเขียว ก่อร่างเป็นเถาวัลย์ขนาดใหญ่เท่าถังน้ำ เต็มไปด้วยใบไม้ ยาวถึงแปดสิบเมตร ราวกับมังกรไม้ที่พุ่งออกมาจากหมู่เมฆ มันพุ่งเข้ามาพันรอบคอมังกรช้าง ยกมันขึ้นไปในอากาศ

“อ๊าว!”

แม้ว่ามังกรช้างจะมีกำลังมาก แต่ก็ไม่สามารถต่อกรกับเถาวัลย์ขนาดใหญ่ได้ ร่างของมันถูกยกขึ้นสูงถึงหกสิบเมตร ถูกแขวนอยู่กลางอากาศ

หนิงเสี่ยวชวนและจี่หานซิงกระโดดลงจากหลังมังกรช้างทันทีที่รู้สึกถึงอันตราย พวกเขายืนได้มั่นคงแล้วก็รีบสร้างเกราะพลังปราณป้องกันตนเอง

บนท้องฟ้า เถาวัลย์ขนาดใหญ่แกว่งไปมา ราวกับหนวดของสัตว์ประหลาดที่ยื่นมาจากฟากฟ้า ภาพนั้นน่าหวาดกลัวอย่างยิ่ง

มังกรช้างถูกเถาวัลย์ยกขึ้นไปสูงเรื่อยๆ สี่ขาของมันดิ้นรนตลอดเวลา พ่นไฟออกจากปาก แต่ก็ไร้ประโยชน์

จี่หานซิงไม่สามารถบินได้ ทำได้เพียงมองดูมังกรช้างถูกลากขึ้นสู่ฟ้าอย่างช่วยไม่ได้ มือกำแน่นเต็มไปด้วยความโกรธ จนร่างกายเริ่มมีเปลวไฟพุ่งออกมา

บนหลังหนิงเสี่ยวชวนปรากฏปีกแห่งพายุขึ้น เขารวมพลังปราณเป็นดาบเตรียมฟันเถาวัลย์

“ป้าบ!”

ชายชราที่มีหัวกะโหลกห้อยอยู่รอบคอยิ้มเยาะ ชี้นิ้วไปที่หนิงเสี่ยวชวน เถาวัลย์ที่เต็มไปด้วยสายฟ้าฟาดเข้าที่ตัวของหนิงเสี่ยวชวน ทำให้เขาถูกตีกระเด็นไปไกล

“ตุบ!”

เมื่อเถาวัลย์ขนาดใหญ่คลายออก มังกรช้างก็ร่วงลงมาจากฟ้า ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ขาหักทั้งสองข้าง เลือดเต็มไปทั่วตัว มันส่งเสียงครางด้วยความทรมาน

“เจ้าคนชั่ว เจ้าคือใครกันแน่?”

จี่หานซิงมีความผูกพันกับมังกรช้างมาก ราวกับเพื่อนร่วมรบที่ได้ช่วยชีวิตกันมาหลายครั้ง พวกเขาไม่ได้เป็นนายบ่าว แต่เป็นสหายร่วมรบกัน

เมื่อเห็นมังกรช้างบาดเจ็บสาหัส นางย่อมรู้สึกเศร้าใจอย่างยิ่ง

“นิกายเทียนเมี่ย, เฒ่ากระดูกเหล็ก” ชายชราที่มีหัวกะโหลกห้อยอยู่ยิ้มเล็กน้อย ยืนอยู่บนหน้าผามองลงมา ราวกับเทพเจ้าที่กำลังมองดูฝูงมด

“สองเฒ่ากระดูก” จี่หานซิงเปลี่ยนสีหน้า

สองเฒ่ากระดูกเหล็กคือ “เฒ่ากระดูกผุ” และ “เฒ่ากระดูกเหล็ก” สองผู้เฒ่าที่ถูกขนานนามว่าเป็นมือซ้ายและมือขวาของมู่หงไหล พวกเขาคือปีศาจผู้เหี้ยมโหดที่นักรบต่างหวาดกลัว

เมื่อถึงระดับนี้ ศัตรูเช่นนี้ปรากฏตัว การหลบหนีในวันนี้ย่อมเป็นเรื่องยากเย็นอย่างยิ่ง

“เจ้าก็มีความรู้พอตัว ไม่เสียทีที่มาจากกองทัพเทพช้างมังกร”

เฒ่ากระดูกเหล็กหัวเราะเบาๆ ไม่มีท่าทีสนใจจี่หานซิง เขามองหนิงเสี่ยวชวนอย่างเย่อหยิ่งและกล่าวว่า “เจ้าเด็กน้อย ถ้าบอกวิธีฝึกฝนวิชาเทพเป่ยหมิง ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า และยังมอบสตรีงามและเงินทองมหาศาลให้เจ้าด้วย เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

หนิงเสี่ยวชวนไม่เชื่อคำพูดเหล่านั้น เขายิ้มแล้วกล่าวว่า “ถ้าเจ้าอยากฝึกวิชานี้จริงๆ เจ้าก็ต้องมากราบข้าเป็นศิษย์ ข้าอาจจะสอนให้เจ้าสองสามกระบวนท่า”

รอยยิ้มบนใบหน้าเฒ่ากระดูกเหล็กแข็งกระด้าง เขาฮึดฮัด “ไม่รู้จักดีชั่ว!”

“ฟิ้ว!”

เฒ่ากระดูกเหล็กกางแขนออก ร่างกายพุ่งลงมาเหมือนนกยักษ์ ใช้ฝ่ามือขนาดใหญ่ฟาดลงมายังหนิงเสี่ยวชวนและจี่หานซิง

ฝ่ามือนั้นใหญ่ราวกับเมฆก้อนโต ทุกลายนิ้วมือปรากฏชัดเจนเหมือนกับลายเทพวิถี

จี่หานซิงยังคงจ้องมองมังกรช้างด้วยความเหม่อลอย ราวกับไม่ได้เห็นฝ่ามือที่กำลังฟาดลงมา

หนิงเสี่ยวชวนถอนหายใจเบาๆ เขาค้นพบว่าจี่หานซิงเป็นหญิงที่มีความรู้สึกอ่อนไหวเป็นครั้งแรก เขารีบคว้าไหล่ของนาง และใช้วิชาย่างก้าวสายรุ้ง ถอยหลังไปยี่สิบจั้งในพริบตา

“ตูม!”

พื้นดินที่พวกเขาเพิ่งยืนอยู่ถูกฝ่ามือฟาดจนเป็นหลุมยาวสิบเมตร

แม้ว่าหนิงเสี่ยวชวนและจี่หานซิงจะรอดพ้นจากอันตราย แต่มังกรช้างกลับโชคร้าย ถูกเฒ่ากระดูกเหล็กฟาดจนตายคาที่

“ไม่!”

จี่หานซิงกัดฟันแน่น ดวงตาเป็นประกายแห่งความโกรธ นางไม่สนว่าฝ่ายตรงข้ามเป็นปีศาจผู้เหี้ยมโหด นางคว้าหอกเทพมังกรช้างและพุ่งเข้าไปโจมตีเฒ่ากระดูกเหล็กทันที

หนิงเสี่ยวชวนต้องการดึงนางหนีไป แต่ไม่สามารถดึงไว้ได้

เมื่อเผชิญหน้ากับเฒ่ากระดูกเหล็กที่เป็นโบราณบุคคลเช่นนี้ นางกลับกล้าเข้าต่อสู้ นางช่างเป็นผู้หญิงที่หยาบคายและโหดร้ายจริงๆ

เฒ่ากระดูกเหล็กเห็นจี่หานซิงพุ่งเข้ามา ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มเหยียดหยาม หญิงสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งกลับกล้ามาสู้กับข้า แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่เลวทีเดียว เมื่อจับได้ ข้าจะเอานางมาเป็นอนุ

การได้สาวเทพมังกรช้างมาเป็นอนุ คิดแล้วก็ช่างน่าตื่นเต้นเสียจริง

“ฟิ้ว!”

แต่เมื่อเฒ่ากระดูกเหล็กปะทะกับจี่หานซิง เขากลับต้องตกตะลึง เพราะพลังจากหอกเทพมังกรช้างของนางนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าตัวเขาเลย มันฉีกแขนเสื้อของเขาออก

หากไม่ใช่เพราะเขาตอบสนองเร็ว เขาคงถูกนางทำร้ายแล้ว

“วิชาหวนกลับมังกร!”

จี่หานซิงใช้หอกเทพมังกรช้างตอบโต้ ปลายหอกพุ่งออกมาเป็นเก้าวงพลังปราณ แทงทะลุเกราะป้องกันของเฒ่ากระดูกเหล็ก ปลายหอกทิ้งรอยแผลลึกบนไหล่ของเขา

“เจ้าแม่เสือดาวน้อย! ข้าดูถูกเจ้าไปหน่อย แต่ข้ายิ่งชอบเจ้ามากขึ้น เมื่อข้าได้เจ้าบนเตียง ข้าจะทำให้เจ้ายอมจำนน”

เฒ่ากระดูกเหล็กไม่กล้ามองข้ามจี่หานซิงอีกต่อไป ดวงตาเขาเปลี่ยนเป็นดุร้าย แขนเสื้อโบกวูบ ก่อรูปเป็นใบไม้สีเงินแล้วฟาดใส่

นี่ไม่ใช่ใบไม้ธรรมดา แต่เป็น “ใบไม้เงิน” ที่เก็บมาจากต้นไม้เซียน สามารถทะลุผ่านเกราะป้องกันของนักรบได้อย่างง่ายดาย

ใบไม้เงินทุกใบมีค่าล้ำค่า พลังของมันย่อมไม่ธรรมดา

“ฉึก!”

“ฉึก!”

แขนและขาของจี่หานซิงถูกใบไม้สีเงินฟาดจนเลือดไหลไม่หยุด

เฒ่ากระดูกเหล็กหัวเราะเยาะ แล้วส่งฝ่ามือขนาดใหญ่เข้ามาอีกครั้ง

ดวงตาของจี่หานซิงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เส้นผมสีน้ำเงินของนางพริ้วไหว นางยกหอกเทพมังกรช้างขึ้นและโจมตีฝ่ามือนั้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

“ฉึก!”

เฒ่ากระดูกเหล็กปรากฏตัวอยู่ข้างหลังจี่หานซิง ใช้ฝ่ามือตบเข้าที่กลางหลังนางจนเกราะสีแดงแตกละเอียด พลังปราณเย็นยะเยือกแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของนาง

“อั่ก!”

จี่หานซิงกระอักเลือดสดๆ ออกมา นางคุกเข่าลงบนพื้น มือสั่นเทา

แม้ว่านางจะบาดเจ็บสาหัส และเส้นเลือดภายในร่างกายกำลังจะแตกออก แต่ดวงตานางยังคงมุ่งมั่น นางยกหอกเทพมังกรช้างขึ้นมาอีกครั้งเพื่อโจมตี

แต่ในแขนเสื้อของเฒ่ากระดูกเหล็กกลับปรากฏงูปราณสีดำ มันร่วงลงมาที่คอของจี่หานซิง กัดเข้าที่เส้นเลือดสำคัญและเริ่มดูดเลือดของนาง

จี่หานซิงรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่คอ เปลือกตาหนักขึ้น ร่างกายอ่อนล้าลง นางไม่สามารถถือหอกเทพมังกรช้างได้อีกต่อไป

“ครืนนน!”

หอกเทพมังกรช้างร่วงลงสู่พื้น

“จี่หานซิง!”

หนิงเสี่ยวชวนพุ่งเข้ามาราวกับเทพเจ้าสายฟ้า ยืนต่อหน้าจี่หานซิง คว้าหางของงูปราณสีดำ ก่อพลังสายฟ้าในฝ่ามือจนงูนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆ

บริเวณคอของจี่หานซิงรอบรอยกัดเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำ และสีดำนั้นกำลังลามไปทั่วร่าง นางมองหนิงเสี่ยวชวนและกล่าวว่า “เจ้ารีบ...หนีไป...”

จากนั้น นางก็หลับตาลงในอ้อมกอดของหนิงเสี่ยวชวน

หากไม่ใช่เพราะนางกล่าวประโยคสุดท้ายนั้น หนิงเสี่ยวชวนคงไม่สนใจนาง เพราะนางตายก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

แต่หลังจากที่นางกล่าวประโยคนี้ หนิงเสี่ยวชวนกลับรู้สึกว่าคุ้มค่าที่จะช่วยชีวิตนาง

แต่เงื่อนไขแรกคือต้องหนีรอดให้ได้ในวันนี้

“หนิงเสี่ยวชวน เจ้ากล้าฆ่างูปราณของข้า... ดี ดี หากเจ้าบอกวิธีฝึกวิชาเทพเป่ยหมิง ข้าจะไม่ถือสาเรื่องนี้” เฒ่ากระดูกเหล็กกัดฟัน แต่ยังคุมอารมณ์ไว้ได้

เขาคิดว่าถามวิชาเทพเป่ยหมิงจากหนิงเสี่ยวชวนก่อน จากนั้นค่อยจัดการเขาทีหลัง

แม้แต่จี่หานซิงที่เป็นนักรบผู้แข็งแกร่งยังถูกทำร้าย หนิงเสี่ยวชวนย่อมไม่โง่พอที่จะสู้กับเฒ่ากระดูกเหล็ก

“ถ้าเจ้าต้องการทราบวิธีฝึกวิชาเทพเป่ยหมิง ข้าก็สามารถบอกเจ้าได้ แต่ข้ามีเงื่อนไข” หนิงเสี่ยวชวนกล่าว

“เงื่อนไขอะไร?” เฒ่ากระดูกเหล็กถาม

“เจ้ามาใกล้ๆ หน่อย แล้วข้าจะบอกเจ้า” หนิงเสี่ยวชวนกวักมือเรียกเฒ่ากระดูกเหล็ก

เฒ่ากระดูกเหล็กมีประสบการณ์มาก เขารู้ว่าหนิงเสี่ยวชวนกำลังวางแผนอะไรอยู่ เขาหัวเราะเยาะและกล่าวว่า “หนิงเสี่ยวชวน แม้ว่าวิชาเทพเป่ยหมิงของเจ้าจะเก่งกาจ แต่พลังของข้านั้นสูงกว่าเจ้าเป็นอย่างมาก เจ้าคิดว่าจะกินข้าได้หรือ?”

หากหนิงเสี่ยวชวนใช้พลังจากดาบมารเพื่อดูดกลืนเลือดปราณของเฒ่ากระดูกเหล็ก ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมเป็นการที่หนิงเสี่ยวชวนระเบิดและตาย

เพราะเฒ่ากระดูกเหล็กรู้เรื่องนี้ เขาจึงไม่กลัววิชาเทพเป่ยหมิงของหนิงเสี่ยวชวน ด้วยระดับพลังของหนิงเสี่ยวชวน เขาไม่สามารถทำอะไรเฒ่ากระดูกเหล็กได้เลย

ดังนั้น เขาจึงก้าวเข้าหาหนิงเสี่ยวชวนอย่างมั่นใจ

แต่แน่นอนว่าเขายังคงระมัดระวังเล็กน้อย ก่อพลังปราณในฝ่ามือเพื่อป้องกันหนิงเสี่ยวชวน หวั่นเกรงว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด

เขาเดินเข้ามาหยุดที่ระยะห้าจั้ง หัวเราะและกล่าวว่า “ตอนนี้เจ้าบอกได้หรือยัง?”

หนิงเสี่ยวชวนยิ้มและกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ท่านเป็นคนสำคัญในนิกายปีศาจแล้วจะกลัวอะไรอีก? เข้ามาใกล้กว่านี้ ข้าจะบอกเดี๋ยวนี้”

เฒ่ากระดูกเหล็กกำหมัดแน่น แสยะยิ้มเย็นเยียบแล้วก้าวไปข้างหน้าอีกสองก้าว กล่าวว่า “เจ้าจะบอกหรือไม่?”

“ข้าจะบอกเดี๋ยวนี้!”

พลังดาบห้าสายสีเลือดพุ่งออกมาจากร่างหนิงเสี่ยวชวน รวมกันกลายเป็นดาบมาร

ดาบมารนั้นเต็มไปด้วยพลังอันชั่วร้ายและน่าสะพรึงกลัว มันทำให้ฟ้าดินแปรปรวน พื้นดินสั่นสะเทือน และแม่น้ำเหลืองผุดขึ้นมาจากใต้พื้นดิน

เฒ่ากระดูกเหล็กเปลี่ยนสีหน้า เขารีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว

“ฟิ้ว!”

หนิงเสี่ยวชวนจับดาบไว้ทั้งสองมือ ฟันลงมาอย่างรุนแรง พลังดาบสีเลือดพุ่งออกมา ฟันขาทั้งสองข้างของเฒ่ากระดูกเหล็กจนขาด ร่างท่อนบนล้มลงบนพื้น

เฒ่ากระดูกเหล็กไม่คาดคิดว่าหนิงเสี่ยวชวนจะมีดาบมารที่น่ากลัวเช่นนี้

วันนี้เขาจริงๆ แล้วกลับต้องพ่ายแพ้!

หนิงเสี่ยวชวนถือดาบมาร ร่างกายเต็มไปด้วยพลังชั่วร้าย ดวงตาแดงฉาน ราวกับกลายเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้

หนิงเสี่ยวชวนเหยียบหลังของเฒ่ากระดูกเหล็ก ชี้ดาบมารไปที่ศีรษะของเขา กล่าวว่า “กงล้อแห่งชะตากรรมหมุนเวียนมาถึงบ้านเจ้าแล้ว ก่อนเจ้าตาย ข้าจะบอกความจริงแก่เจ้า วิชาเทพเป่ยหมิงที่พวกเจ้าต้องการไม่มีอยู่จริง สิ่งเดียวที่มีอยู่จริงคือ

ดาบนี้เท่านั้น”

……