บทที่ 165 คนบ้าที่เป็นโรคร้ายแรง!

"ผมเป็นโรคร้ายแรง..."

พนักงานไม่ได้มองจางเฉินว่าเป็นคนสันโดษ แต่คิดว่าเขาป่วยหนัก

และอาการป่วยก็ไม่ชัดเจน

แต่ใครจะสน การมาถึงของจางเฉินและความท้าทายที่เขากำลังจะเผชิญนั้นน่าสนใจมาก คนเบื้องบนจึงเห็นด้วย

ส่วนจางเฉินจะทำได้สำเร็จหรือไม่นั้น ไม่ใช่เป้าหมายของพวกเขาเลย

แน่นอนว่าคนเบื้องบนยังหวังว่าจางเฉินจะชนะได้อีกสักสองสามเกม เพื่อให้กิมมิคมีความน่าตื่นเต้นมากขึ้น

มิฉะนั้น ถ้าจบลงในเกมเดียวก็คงจะน่าเบื่อเกินไป

การลงทะเบียนของจางเฉินจบลง และการต่อสู้ในกรงเหล็กก่อนหน้านี้ก็จบลงด้วย

ในตอนนี้ พิธีกรที่แต่งตัวฉูดฉาดตะโกนว่า "ทุกคน! แฟนๆ ผู้ซื่อสัตย์ที่มาชมการต่อสู้ในกรงเหล็กของเราคืนนี้!"

"พวกคุณโชคดีแล้ววันนี้!"

"วันนี้การต่อสู้ในกรงเหล็กของเราต้อนรับนักรบคนหนึ่ง!"

"โอ้ เราควรเรียกเขาว่าคนบ้าหรือนักรบดี!"

"คนบ้าคนนี้ตั้งใจจะทำลายสถิติชนะสิบครั้งติดต่อกันคืนนี้ด้วยตัวเองเลย! พร้อมกันนั้นก็ท้าชิงแชมป์มวยของเรา หลี่หมิง ด้วย!"

"ทุกคน คิดว่าเขาจะทำสำเร็จไหม!"

"การจัดการทั้งหมดจะตัดสินรอบๆ ตัวเขา และเขาจะเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดคืนนี้อย่างแน่นอน!"

แน่นอนว่าสิ่งที่จางเฉินกำลังจะทำได้รับการโปรโมทเล็กน้อยและกลายเป็นรายการที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในตลาดมืดใต้ดินวันนี้ และยังเป็นรายการที่คาดหวังมากที่สุดอีกด้วย

เรื่องนี้แพร่กระจายไปอย่างกว้างขวางในตลาดมืดใต้ดิน และมีคนมากมายรีบมาที่พื้นที่การแข่งขันต่อสู้ในกรงเหล็ก!

ดวงตาของพิธีกรเป็นประกาย แม้ว่าจะมีแขกมากมายในการแข่งขันต่อสู้ในกรงเหล็ก แต่วันนี้ก็เป็นวันที่ได้เก็บเกี่ยวครั้งใหญ่อย่างแน่นอน ซึ่งเกินความคาดหมายของพวกเขา!

และการเดิมพันก็ยิ่งน่าทึ่งและเกินจริงมากขึ้นไปอีก

"รีบให้จางเฉินเตรียมตัวเร็ว เกมกำลังจะเริ่มแล้ว"

หลังจากได้รับข้อความ พนักงานก็เตือนจางเฉิน: "ไม่อนุญาตให้ใช้อาวุธในการต่อสู้ในกรงเหล็ก คุณสามารถสวมกางเกงขาสั้นที่เราจัดเตรียมไว้ให้เท่านั้น"

"ตอนนี้ผมจะพาคุณไปที่พื้นที่เตรียมตัวของผู้เข้าแข่งขัน"

จางเฉินพยักหน้า เก็บของทุกอย่างของเขา และถอดชุดรบออกด้วย เผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแรงและเป็นกล้ามเนื้อ

จากนั้นเขาก็สวมกางเกงขาสั้นและเดินตามพนักงานไปยังพื้นที่รอ

หินเรืองแสงในสถานที่จัดงานทั้งหมดหรี่แสงลงทันใด และในขณะเดียวกันก็มีลำแสงส่องไปยังที่ที่จางเฉินยืนอยู่

จางเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ชอบสภาพแบบนี้

"เขาคือผู้ท้าทายคืนนี้ จางเฉิน!"

ขณะที่พิธีกรแนะนำเสียงดัง พนักงานข้างๆ ก็ขอให้จางเฉินรีบขึ้นเวที

เสียงเชียร์รอบๆ ค่อยๆ ดังขึ้น แต่ผู้เชียร์ส่วนใหญ่หวังว่าจางเฉินจะถูกตีจนตาย!

จางเฉินเดินอย่างใจเย็นขึ้นเวทีและมายืนข้างพิธีกร

ในตอนนี้ พิธีกรพูดว่า "จางเฉิน ทำไมคุณถึงอยากเข้าร่วมความท้าทายฆ่าตัวตายนี้ล่ะ?"

"ผมจะชนะและฆ่าคู่ต่อสู้ทุกคนในเวลาเดียวกัน!"

"อย่าถามคำถามโง่ๆ แบบนั้น ไม่งั้นผมจะฆ่าคุณด้วย!"

รู้สึกถึงความโกรธของจางเฉิน พิธีกรขยับตัวเล็กน้อย และพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลง: "งั้นเรามาเชิญผู้เข้าแข่งขันคนแรกที่เราเตรียมไว้สำหรับจางเฉินกันเถอะ!"

"ปีศาจอาปู!"

"ปีศาจอาปูได้เข้าร่วมการแข่งขันมาแล้วสิบเอ็ดครั้ง ชนะหกครั้ง และคู่ต่อสู้ทุกคนที่เขาเอาชนะล้วนกลายเป็นคนพิการ!"

"ไม่เพียงแต่พละกำลังของเขาจะแข็งแกร่ง แต่วิธีการของเขาก็โหดร้ายยิ่งกว่า ไม่รู้ว่าจางเฉินจะทนต่อการต่อสู้ครั้งแรกนี้ได้หรือไม่!"

หลังจากพิธีกรพูดจบ เขาก็รีบออกจากกรงเหล็ก และปีศาจอาปูก็เข้ามาในกรงเหล็กจากอีกด้านหนึ่ง

หลังจากทั้งสองฝ่ายเข้าที่แล้ว ประตูกรงเหล็กก็ถูกปิดลง

จางเฉินมองดูปีศาจอาปูตรงหน้าเขา ไอ้หมอนี่ตัวสีเขียวไปทั้งตัว และดวงตาของมันใหญ่กว่าคนปกติสามสี่เท่า แม้จะมีร่างกายเป็นมนุษย์ แต่ก็ห่างไกลจากมนุษย์มาก!

ปีศาจอาปูเลียริมฝีปากและพูดว่า "แกจะเป็นคนแรกที่ตายในมือข้า!"

"มนุษย์อ่อนแอ!"

ปีศาจอาปูพุ่งเข้าหาจางเฉินพร้อมรอยยิ้มโหดเหี้ยม

จางเฉินสูดหายใจ ยื่นนิ้วออกมาหนึ่งนิ้วด้วยมือข้างหนึ่ง และวางไว้ตรงหน้าตาของตัวเอง

สีหน้าของปีศาจอาปูเปลี่ยนไป จางเฉินกำลังเยาะเย้ยเขาอย่างชัดเจน!

หนึ่งนิ้วก็เพียงพอที่จะจัดการกับเขาแล้ว!?

"ตาย!"

ปีศาจอาปูกรีดร้องและคว้าหัวของจางเฉินด้วยกรงเล็บของมัน

หนึ่งนิ้วเป็นเหมือนภูเขาที่ปีศาจอาปูไม่สามารถข้ามไปได้ไม่ว่าจะทำอย่างไร!

จางเฉินคงป้องกันการโจมตีอย่างบ้าคลั่งของปีศาจอาปูด้วยนิ้วเพียงหนึ่งนิ้ว

"เป็นไปไม่ได้!"

"เป็นไปไม่ได้!"

ปีศาจอาปูเกือบจะบ้าไปแล้ว มันไม่เคยเจอคู่ต่อสู้แบบนี้มาก่อน

ในสายตาของทุกคน ร่างของปีศาจอาปูเกือบจะถึงขีดจำกัดแล้ว และมันก็เปิดฉากการโจมตีอย่างบ้าคลั่งรอบๆ ตัวจางเฉิน

พิธีกรก็กำลังอธิบายอยู่: "การโจมตีของปีศาจอาปูนั้นเร็วราวกับสายฟ้า และจางเฉินก็ได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้นและรับการโจมตีอย่างเสียเปรียบ"

"เขาหมดปัญญาแล้วหรือ!?"

"คู่ต่อสู้คนแรกที่เราจัดไว้ให้เขาแข็งแกร่งเกินไปหรือเปล่า?"

แต่มีเพียงปีศาจอาปูที่โจมตีจางเฉินเท่านั้นที่รู้ว่าสิ่งที่พิธีกรพูดนั้นเป็นเรื่องโกหก

มันชัดเจนว่าไม่ว่าจะโจมตีอย่างไร ก็ไม่สามารถทำลายการป้องกันของจางเฉินได้...

"อ่อนแอเกินไป"

จางเฉินพูดขึ้นอย่างกะทันหัน และนิ้วของเขาก็แตะที่หัวของปีศาจอาปูด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ...

รอยนิ้วมือปรากฏบนศีรษะของปีศาจอาปู และเลือดไหลออกมาจากหน้าผากของมัน

พิธีกรที่กำลังอธิบายอย่างกระตือรือร้นอยู่นั้นชะงักไปชั่วขณะและกลืนน้ำลาย

การพลิกกลับมานี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป และเขาไม่ทันได้ตั้งตัว

ผู้ชมที่กำลังตะโกนอยู่ก็ตกตะลึง...

"จางเฉิน! จางเฉินชนะ!"

ก่อนหน้านี้ ไม่มีใครมองโลกในแง่ดีกับจางเฉิน ดังนั้นอัตราต่อรองของจางเฉินจึงสูงเป็นพิเศษ และทุกคนก็เดิมพันว่าปีศาจอาปูจะชนะ

ผลที่ได้คือ เจ้ามือชนะทั้งหมด...

"เฮ้ย!"

"เป็นไปได้ยังไง!"

"เขาชนะและฆ่าปีศาจอาปูด้วย!"

พนักงานรีบขึ้นมาและแบกปีศาจอาปูออกไปทันที

"จางเฉิน คุณต้องการพักสักสองสามนาทีไหม?"

"ไม่! ไม่ต้อง รีบจัดคู่ต่อสู้คนต่อไปมาเร็ว!"

"อย่าเสียเวลา ผมอยากเจอแชมป์มวยหลี่หมิงโดยเร็วที่สุด"

"คนที่สอง ผู้เล่นคนที่สองขึ้นเวที!"

"ผู้เล่นคนที่สองคือเกสส์ มีสถิติการเล่นทั้งหมดสิบห้าเกม ชนะเก้าเกม พละกำลังแข็งแกร่ง เป็นที่รู้จักในนาม 'ผู้ทำลายเกสส์'!"

เกสส์ขึ้นเวที เขาเป็นสมาชิกของตระกูลหนึ่ง มือของเขาเหมือนค้อน และนิ้วทั้งหมดของเขางอกอยู่ข้างในค้อน เว้นแต่ว่าเขาต้องการใช้มัน มือของเขาก็จะเป็นค้อนสองอัน

อาศัยค้อนสองอันนี้ เขาทุบร่างกายของผู้เล่นหลายคนจนแหลกละเอียด

ด้วยประสบการณ์จากการต่อสู้ครั้งแรก ทุกคนระมัดระวังมากขึ้นในการเดิมพันครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นจางเฉินหรือเกสส์ พวกเขาก็ต้องคิดอย่างรอบคอบ

การต่อสู้ของจางเฉินเมื่อสักครู่นี้น่าทึ่งมาก แต่เกสส์ก็แข็งแกร่งมากเช่นกัน

และเขามีอาวุธของตัวเอง ดังนั้นผู้เล่นหลายคนจึงไม่มีโอกาสสู้กับเขา

"เกสส์ เดิมพันให้เกสส์ชนะ!"

"จางเฉินแค่โชคดีเท่านั้น ถ้าเขาสู้ต่อไปเรื่อยๆ ร่างกายของเขาจะต้องทนไม่ไหวแน่นอน"

"ใช่ ค้อนสองอันของเกสส์ ร่างเล็กๆ ของจางเฉินจะต้องทนไม่ไหวแน่นอน!"

"ค้อนสองอันสามารถทุบจางเฉินให้ตายได้!"

ทุกคนกำลังถกเถียงและวางเดิมพัน แต่จางเฉินได้ลงมือไปล่วงหน้าแล้ว และแขนทั้งสองข้างของเกสส์ก็ถูกจางเฉินหักและผิดรูปไป

ค้อนที่เขาภาคภูมิใจก็ถูกจางเฉินทุบจนแตกเป็นเสี่ยงๆ!

"จางเฉินชนะ!"

"จางเฉินชนะสองเกมติดต่อกัน!"

พิธีกรตะโกนสุดเสียง!

(จบบท)