บทที่ 158 กังวล
บทที่ 158 กังวล “ไม่เป็นไร!” เสิ่นจือหงเช็ดคราบน้ำตาออกไป “ไม่เป็นไรอะไร มีใครมารังแกพี่หรือเปล่า? แล้วตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเลิกงานนี่ พี่ออกมาได้ยังไง?” เสิ่นจือฮวา พูดถึงตรงนี้ก็พอจะเข้าใจแล้ว “พี่... ตกงานแล้วใช่ไหม?” เฉินเฉิงเดินเข้ามาพอดี เมื่อได้ยินก็ถอนหายใจ เสิ่นจือหงตอนนี้ทนฟังคำว่า "ตกงาน" ...
