ตอนที่ 40 กระแสใต้น้ำปั่นป่วน ปริศนานักเล่านิทาน การเปิดฉากอันยิ่งใหญ่ มังกรแห่งชะตากรรมต้าฉิน!

โลกใบนี้กำเนิดขึ้นจากยุคโหงวก้าก มีเทพเจ้าและอิทธิฤทธิ์มากมาย

ดังนั้น ชะตากรรมของต้าฉินจึงถูกผู้มีอำนาจล่วงรู้มาตั้งแต่ต้น

หลังจากต้าฉินรวมแผ่นดิน ก็มีข่าวลือแพร่สะพัด

"จักรพรรดิผู้ก่อตั้งสวรรคต ต้าฉินจะล่มสลายในสมัยที่สอง!"

ด้วยเหตุนี้ ชนชั้นสูงของรัฐเก่าและสำนักปรัชญาต่างๆ จึงวางแผนโค่นล้มต้าฉินและฟื้นฟูรัฐเดิม

แน่นอนว่าหากเป็นเพียงข่าวลือ ไม่มีใครเชื่อ

แต่ตอนนี้ จักรพรรดิผู้ก่อตั้งสวรรคตจริงๆ แล้ว!

และต้าฉินก็ดูเหมือนจะมีปัญหาทั้งภายในและภายนอก จักรพรรดิองค์ที่สองอิ่งเสวียนที่เพิ่งขึ้นครองราชย์ ในสายตาคนนอกดูไม่มีอำนาจพอที่จะควบคุมต้าฉินได้

ดังนั้น จึงมีคนคิดว่านี่คือโอกาส!

จึงเกิดแผนการช่วยคนออกจากคุกในคืนนี้

...

ในคุกหลวง ชายวัยกลางคนนั่งขัดสมาธิอยู่ในห้องลับ ใบหน้าดูดี ผมดำขลับ รอบกายแผ่พลังชีวิตอันเข้มข้น ดูมีพลังมาก

ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเบาะ สวมชุดขุนนางสีดำ เห็นได้ชัดว่าเป็นขุนนางของต้าฉิน

เขาลืมตาปรือๆ เป็นระยะ ทั้งคอยเฝ้าคุกและรอคอยบางสิ่ง

ผ่านไปสักพัก เขาพลันหันมองไปยังที่ว่างตรงหน้า พูดเรียบๆ ว่า "แม้สำนักนักเล่านิทานจะถูกถอดถอนออกไปแล้ว แต่ก็เคยเป็นหนึ่งในสำนักปรัชญา การแอบๆ ซ่อนๆ แบบนี้ ไม่แปลกที่จะถูกดูถูก"

พูดจบ ร่างหนึ่งก็ปรากฏออกมาจากที่ว่าง ไร้ร่องรอย ราวกับข้ามผ่านห้วงอวกาศมา

หากบรรดาราชาในชั้นที่ 9 เห็นภาพนี้ คงจะตกใจที่รู้ว่าร่างนี้คือศิษย์สำนักนักเล่านิทานที่ประกาศว่าจะช่วยพวกเขาออกจากคุก!

"ฮ่าๆ ก็แค่ไม่เป็นที่รู้จักของคนทั่วไป มาจากหมู่คนธรรมดา ก็กลับคืนสู่หมู่คนธรรมดา!"

ศิษย์สำนักนักเล่านิทานหัวเราะ ไม่สนใจคำเยาะเย้ย พูดเรียบๆ ว่า "ท่านหลี่สนใจเรื่องของสำนักนักเล่านิทานถึงเพียงนี้ หรือว่าอยากจะออกจากสำนักทหารมาเข้าร่วมสำนักนักเล่านิทานของเรา?"

"ก็ไม่แน่" ชายวัยกลางคนเหลือบมองอย่างเฉยเมย

ได้ยินดังนั้น ศิษย์สำนักนักเล่านิทานกลับอึ้งไป แล้วหัวเราะว่า "ท่านหลี่ช่างกล้าหาญจริงๆ แต่ไม่ทราบว่าบิดาของท่านจะยอมทรยศสำนักทหารมาเข้าร่วมสำนักนักเล่านิทานของเราหรือไม่?"

"บิดาก็คือบิดา ข้าก็คือข้า ไม่เหมือนกัน" ชายวัยกลางคนส่ายหน้า

"ช่างน่าเสียดายจริงๆ!"

ศิษย์สำนักนักเล่านิทานขมวดคิ้ว ไม่แปลกใจ แล้วยิ้มพูดว่า "แต่การได้เชิญท่านหลี่มาร่วม สำนักนักเล่านิทานของเราก็ยินดีอย่างยิ่ง!"

"รอให้ภารกิจคืนนี้สำเร็จ ข้าจะมารับท่านหลี่เข้าสำนักนักเล่านิทานด้วยตัวเอง!"

ชายวัยกลางคนได้ยินแล้วไม่แปลกใจ แต่พลันถามว่า "ได้ยินมาว่าในบรรดาสำนักปรัชญา สิบสำนักเก้าสายล้วนมีพื้นที่ลับอยู่ในโลก มีรากฐานแข็งแกร่ง หวังว่าจะมีโอกาสได้เห็น"

พูดจบ ศิษย์สำนักนักเล่านิทานชะงักไป ดูเหมือนจะรู้สึกอะไรบางอย่าง มองดูชายวัยกลางคน ใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม

"ไม่มีปัญหา ถึงเวลาข้าจะพาท่านหลี่ไปดู 'พื้นที่ลับซานไห่' ที่สืบทอดของสำนักนักเล่านิทานเราด้วยตัวเอง!"

ได้ยินดังนั้น ชายวัยกลางคนพยักหน้า แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก

ศิษย์สำนักนักเล่านิทานเห็นดังนั้น ก็ยิ้มไม่ใส่ใจ เหมือนตอนที่อยู่ในคุกชั้นที่ 9 ร่างค่อยๆ จางหายไป

ทันใดนั้น เขาเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ เตือนว่า "อ้อ ท่านหลี่ แม้จะดูเหมือนพูดเกินไป!"

"แต่ก็ขอเตือนท่านว่า จักรพรรดิองค์ที่สองในวังเสียนหยางนั้น รู้ความจริงเรื่องการตายของเป่าอวิ่นแล้ว!"

"อิทธิฤทธิ์ 'ยืมร่างคืนชีพ' ของสำนักทหาร แม้จะลึกลับซับซ้อน แต่ในวังเสียนหยางมีเสี่ยวอู่เซี่ย ปรมาจารย์แพทย์ ตรวจสอบออกได้ง่ายๆ!"

"ร่องรอยการลงมือของผู้อาวุโสสองท่านจากสำนักเต๋าและสำนักขงจื๊อ คงปิดบังไม่ได้!"

"คืนนี้ จักรพรรดิองค์ที่สองเรียกแม่ทัพใหญ่หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่เข้าวังแล้ว ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ขอให้ท่านหลี่ระวัง อย่าให้เกิดความผิดพลาด!"

เสียงค่อยๆ จางหายไป ร่างของศิษย์สำนักนักเล่านิทานก็หายวับไปด้วย

ในห้องลับ ชายวัยกลางคนนั่งขัดสมาธิบนเบาะ เงียบไม่พูดจา

ผ่านไปนาน เขาเหมือนจะแน่ใจว่าอีกฝ่ายไปแล้ว จึงค่อยๆ หลับตาลง

เสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน ค่อยๆ ดังออกมาจากปากเขา "แม่ทัพใหญ่เมิ่งอู่..."

...

วังเสียนหยาง ตำหนักจางไท้

อิ่งเสวียนสวมชุดปกติ นั่งอยู่หลังโต๊ะ อ่านฎีกาตรงหน้า ยังไม่ได้เข้านอน

ในฐานะองค์ชายที่จักรพรรดิผู้ก่อตั้งโปรดปรานที่สุด เขาอยู่ข้างกายจักรพรรดิผู้ก่อตั้งตั้งแต่อายุ 4 ขวบ คอยอ่านฎีกาด้วยกัน

ดังนั้น การอ่านฎีกาจึงเป็นเรื่องที่อิ่งเสวียนชำนาญมากแล้ว

แต่คืนนี้ เขามองฎีกาในมือ กลับสงบใจไม่ได้เสียที

แน่นอน นอกจากเขารู้ว่าคืนนี้จะเกิดเหตุการณ์ในนครเสียนหยางแล้ว ยังมีเนื้อหาในฎีกานี้ด้วย

"เมืองซานฉวน...หลี่ซื่อช่างระมัดระวัง แต่น่าเสียดายที่ยังไม่ระมัดระวังพอ!" อิ่งเสวียนส่ายหน้า จับพู่กันวาดกากบาทสีแดงที่ท้ายม้วนไม้ไผ่

นี่หมายถึงส่งฎีกาคืน ไม่อนุมัติ

เนื้อหาในม้วนไม้ไผ่เป็นเรื่องที่หลี่ซื่อออกหน้าขอตำแหน่งให้บุตรชายหลี่โหย่ว

หลี่โหย่ว บุตรชายของหลี่ซื่อ ตอนนี้อยู่ที่ภูเขาหลี่ซานเป็นแม่ทัพ รับผิดชอบซ่อมแซมสุสานจักรพรรดิ

หลี่ซื่อต้องการให้หลี่โหย่วไปเป็นเจ้าเมืองซานฉวน

เมืองซานฉวนอยู่ห่างจากนครเสียนหยางเพียงเส้นตรงเส้นเดียว ถัดไปคือเมืองลั่วหยาง ผ่านลั่วหยางไปก็ถึงทะเลตะวันออกได้

นี่คือเส้นทางหนีที่หลี่ซื่อวางแผนไว้ให้หลี่โหย่ว

หากหลี่โหย่วได้เป็นเจ้าเมืองซานฉวน ถ้านครเสียนหยางเกิดเหตุ เขาก็สามารถหลบหนีได้ทันที

แค่ถึงทะเลตะวันออกแล้วออกทะเลไป ในทะเลมีเผ่าสัตว์น้ำนับไม่ถ้วน แม้แต่ต้าฉินก็ยากจะไล่ตามทัน

น่าเสียดายที่อิ่งเสวียนจัดหลี่ซื่อไว้ในบัญชีดำนานแล้ว จะยอมให้หลี่ซื่อจัดการเส้นทางหนีให้ลูกชายได้อย่างไร?

"แต่การที่หลี่ซื่อทำเช่นนี้ ก็แสดงว่าพวกนั้นคงจนตรอกแล้ว!" อิ่งเสวียนวางม้วนไม้ไผ่ที่กากบาทไว้ทางซ้าย ตรงนั้นมีกองฎีกาที่ถูกกากบาทไว้เช่นกัน

จากนั้นเขาลุกขึ้นยืดเอว เดินช้าๆ ออกไปนอกตำหนัก มองดูนครเสียนหยางที่ถูกปกคลุมด้วยราตรี

"เวลาน่าจะพอดีแล้ว ถ้าพวกนั้นจะลงมือ ก็น่าจะเป็น..."

อิ่งเสวียนพึมพำ พูดยังไม่ทันจบ สีหน้าก็พลันเปลี่ยนไป!

ตูม!

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวดังมาจากในเมือง!

เปลวไฟมหึมาลุกโชนสว่างไสวทั่วท้องฟ้ายามราตรี!

โครม!

พลังมหาศาลไม่อาจพรรณนาพุ่งขึ้นมา สั่นสะเทือนทั้งฟ้าดิน!

แผ่นดินไหวอย่างรุนแรงจากที่ไกลลิบ แม้แต่วังเสียนหยางก็รู้สึกได้ ตำหนักมากมายสั่นคลอน ส่อแววจะพังทลาย!

เกือบจะพร้อมกันนั้น—

เอี๊ยก!!

เสียงร้องของมังกรดังก้องไปทั่วนครเสียนหยาง...ไม่สิ ทั่วทั้งอาณาจักรอันกว้างใหญ่ของต้าฉิน!

มังกรดำแห่งชะตากรรมขนาดมหึมาปรากฏขึ้นเหนือนครเสียนหยาง ดวงตามังกรเปล่งประกายลึกล้ำ แฝงความโกรธเกรี้ยวน่าสะพรึงกลัว!

ในเสียงร้องของมังกรนั้น แฝงความตกใจและโกรธแค้นอยู่เล็กน้อย!

...

นอกตำหนักจางไท้ อิ่งเสวียนยืนอยู่บนบันได มองดูภาพเหตุการณ์นี้ สูดหายใจเข้าลึก พูดอย่างทึ่งว่า "ยิ่งใหญ่จริงๆ เริ่มต้นอย่างคึกคักเลยหรือ?"

"แต่ก็ถือว่าเป็นการเปิดฉากที่ยอดเยี่ยมทีเดียว!"

"แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะมุ่งเป้าไปที่นั่น!"

"สถานที่แห่งมังกรชะตากรรมของต้าฉิน!"

"ช่างเป็นกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม!"

ขอบคุณมากครับที่อ่าน โปรดติดตามและแนะนำด้วยนะครับ

**********************************

(จบตอนที่ 40 กระแสใต้น้ำปั่นป่วน ปริศนานักเล่านิทาน การเปิดฉากอันยิ่งใหญ่ มังกรแห่งชะตากรรมต้าฉิน!)