ตอนที่ 36 อำนาจทางการทหารของต้าฉินสามารถสั่นสะเทือนเทพเจ้าได้ แผนสำรองของอิ่งเสวียน และสถานการณ์ในนครเสียนหยาง!

ต่างจากคนหนุ่มอย่างหลี่ซื่อและเจิ้งหาน หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ในฐานะแม่ทัพใหญ่ดูมีท่าทางชราภาพอย่างเห็นได้ชัด

แต่สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าความชราคือพลังโลหิตอันท่วมท้นที่ทั้งสองกดข่มเอาไว้! แม่ทัพในโลกมนุษย์ผ่านการรบพุ่งในสนามรบ สังหารศัตรูจนสะสมพลังโลหิตมหาศาลไว้ในตัว ใช้มันกระตุ้นขวัญกำลังใจของกองทัพและเสริมพลังให้ตนเอง สามารถต่อกรกับเทพเจ้าได้!

นี่คือความมั่นใจสูงสุดที่ทำให้ต้าฉินสามารถกวาดล้างทั่วหล้าได้

"ลุกขึ้นเถิด ไม่ต้องมากพิธีหรอกท่านแม่ทัพทั้งสอง!"

"ที่รีบเรียกพบคืนนี้ ความจริงแล้วมีเรื่องสำคัญที่ต้องให้ท่านแม่ทัพทั้งสองออกโรงครับ!"

อิ่งเสวียนมองหวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ในท้องพระโรง ดวงตาเป็นประกายฉายแววปัญญา

เขารู้ดีว่าแม้ต้าฉินจะมีแม่ทัพมากมาย แต่น่าเสียดายที่คนที่จงรักภักดีต่อเขามีน้อยมาก

แม่ทัพส่วนใหญ่สนับสนุนเชื้อพระวงศ์ต้าฉินคนอื่น โดยเฉพาะหวังเจี้ยนและเมิ่งอู่สองคนนี้

พวกเขามีบุคคลที่สนับสนุนร่วมกัน...นั่นคือองค์ชายใหญ่ฟู่ซู! โดยเฉพาะเมิ่งอู่ เพื่อสนับสนุนฟู่ซู ถึงกับยอมส่งลูกชายเมิ่งเถียนไปอยู่ทางเหนือ ติดตามฟู่ซูไปประจำการทางเหนือ

ส่วนหวังเจี้ยน ที่สนับสนุนฟู่ซูเป็นเพราะเลือกที่จะรักษาตัวรอดมากกว่า

อย่างไรก็ตาม ตระกูลหวังคือเสาหลักที่แท้จริงของต้าฉิน และตัวหวังเจี้ยนเองก็เป็นขุนพลคนสำคัญอันดับหนึ่งที่ช่วยจักรพรรดิองค์แรกกวาดล้างความวุ่นวายทั่วหล้า

"ฝ่าบาทตรัสหนักเกินไปแล้ว ไม่ทราบว่ามีเรื่องใด ถึงกับต้องเรียกข้าน้อยเข้าวังดึกดื่นเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ?" หวังเจี้ยนถามอย่างสงสัย

เมิ่งอู่ที่อยู่ข้างๆ ก็แสดงสีหน้างุนงงเช่นกัน หากเป็นเพียงการเข้าเฝ้าทั่วไป หรือรายงานด่วนที่ไม่ชัดเจน ก็ไม่จำเป็นต้องเรียกพวกเขาเข้าวังเป็นพิเศษใช่ไหม? เพราะพรุ่งนี้เช้าก็มีการเข้าเฝ้าของขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและฝ่ายบู๊อยู่แล้ว

ต้องเป็นเรื่องเร่งด่วนขนาดไหน ถึงต้องเรียกแม่ทัพใหญ่ทั้งสองเข้าวังกลางดึกเช่นนี้?

"คืนนี้ นครเสียนหยางจะเกิดความวุ่นวาย มีคนจะลงมือกับคุกหลวง!"

เมื่อเห็นสีหน้าและน้ำเสียงของแม่ทัพทั้งสองที่ดูไม่พอใจ อิ่งเสวียนก็เอ่ยวาจาสะเทือนใจทันที ทำให้ทั้งสองคนยืนไม่ติด

"ฝ่าบาท เรื่องนี้สืบทราบแน่ชัดแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?" หวังเจี้ยนอดไม่ได้ที่จะทักท้วง แม้จะล่วงเกินไปบ้าง แต่ก็ไม่อาจไม่สนใจได้

นั่นมันคุกหลวงนะ! พูดว่าเป็นสถานที่สำคัญที่สุดของต้าฉินก็ไม่เกินจริง! การรักษาความปลอดภัยแน่นหนา มีหลายชั้น เข้มงวดรองจากพระราชวังเสียนหยางเท่านั้น

แม้แต่ถ้าอิ่งเสวียนบอกว่ามีคนจะลอบสังหารเขาในพระราชวังเสียนหยาง ก็ยังจะทำให้หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ยอมรับได้มากกว่าการมีคนจะบุกปล้นคุกหลวง

เพราะในการรับรู้ของทุกคน อิ่งเสวียนไม่มีวรยุทธ์ เป็นเพียงคนธรรมดา

แต่คุกหลวงนั้น ไม่พูดถึงผู้คุมนับพันและผู้คุมใหญ่ที่ล้วนมีวรยุทธ์ ฝีมือไม่ธรรมดา

ยังมีหลี่ชวนผู้รับผิดชอบคุกหลวง บุตรชายของแม่ทัพใหญ่หลี่ซิน มีวรยุทธ์ขั้นจินเซียน!

สำคัญที่สุดคือ คุกหลวงมีชะตากรรมของต้าฉินคุ้มครอง หากมีคนลงมือกับคุกหลวง จะทำให้มังกรดำแห่งชะตากรรมปรากฏตัวทันที ทำลายล้างทุกอย่าง!

แม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นจินเซียน...ก็คงไม่คิดสั้นขนาดนั้นกระมัง?

"เอาไปดูเถอะ!"

อิ่งเสวียนไม่ได้ถือสาที่หวังเจี้ยนล่วงเกิน พยักหน้าให้ขันทีนำม้วนไม้ไผ่สองม้วนบนโต๊ะไปให้ทั้งสองดู

ขันทีเข้าใจ อุ้มม้วนไม้ไผ่มาหาหวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ กล่าวอย่างนอบน้อม "ท่านแม่ทัพทั้งสอง โปรดอ่านด้วยเจ้าค่ะ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ก็รีบคว้าม้วนไม้ไผ่มาอ่าน ยิ่งอ่านสีหน้าก็ยิ่งเคร่งเครียด

ม้วนไม้ไผ่นี้บันทึกความจริงเกี่ยวกับการตายของเป่าอวิ่น และผลการสืบสวนของหยางรุ่ยเกี่ยวกับกลุ่มสำนักต่างๆ ที่แฝงตัวอยู่ในนครเสียนหยาง

ตั้งแต่สาเหตุไปจนถึงการคาดเดาและการพิสูจน์ ยกเว้นการปล้นคุกที่ยังไม่เกิดขึ้น ทุกอย่างถูกบันทึกไว้อย่างชัดเจนบนม้วนไม้ไผ่

หลังจากอ่านจบ หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ก็เชื่อสนิท และก็เพราะเชื่อ จึงรู้สึกยากที่จะเชื่อ

จริงๆ แล้วมีคนกล้าลงมือกับคุกหลวง!

พวกนี้บ้าไปแล้วหรือ?

"ฝ่าบาท พวกนี้น่าจะมีคนใน ไม่เช่นนั้นพวกเขาไม่มีทางเข้าคุกหลวงได้!" หวังเจี้ยนถือม้วนไม้ไผ่พลางกล่าวอย่างหนักแน่น

คุกหลวงมีชะตากรรมของต้าฉินคุ้มครอง ห้ามเข้าโดยไม่มีคำสั่ง นี่เป็นกฎเหล็ก ไม่มีใครสามารถฝ่าฝืนได้...เว้นแต่ผู้นั้นจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นต้าหลัวจินเซียนขึ้นไป!

แต่นั่นเป็นไปไม่ได้ หลังจากมหาศึกเทพเซียน โลกเซียนถูกสร้างใหม่ ไม่สามารถรองรับการลงมาของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นต้าหลัวจินเซียนขึ้นไปได้อีก

มิฉะนั้น โลกเซียนจะสั่นคลอนเพราะรากฐานโลกไม่มั่นคง ทุกคนจะเห็นปรากฏการณ์วิบัติโลกนั้น ไม่มีทางที่จะไม่มีลางบอกเหตุ

และหากไม่ใช่ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นต้าหลัวจินเซียนขึ้นไป ก็เป็นไปได้แค่คนใน

มีคนกำลังช่วยเหลือพวกสำนักต่างๆ และชนชาติที่เหลืออยู่ หวังจะลงมือกับคุกหลวง ช่วยเจ้าผู้ครองรัฐเก่าที่ถูกจองจำอยู่ข้างในออกมา

คิดถึงตรงนี้ หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ก็รู้สึกไม่สบายใจ อยากรีบออกจากพระราชวังเสียนหยางแล้วไปจัดการ

คุกหลวงต้องไม่เป็นอะไรเด็ดขาด!

มิฉะนั้น นครเสียนหยางจะวุ่นวาย ทั่วหล้าจะต้องสั่นสะเทือน! เมื่อถึงตอนนั้น บัลลังก์ต้าฉินที่ไม่มั่นคงอยู่แล้วเพราะการสวรรคตของจักรพรรดิองค์แรก ก็จะต้องปั่นป่วนอีกครั้ง สั่นคลอน

"ไม่ต้องกังวลไป ข้าได้เตรียมการไว้แล้ว!"

อิ่งเสวียนปลอบประโลมหวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ที่กำลังกระวนกระวาย พลางยกมือเรียกมังกรวิเศษออกมาจากอากาศว่างเปล่า สีหน้าสงบนิ่ง

เอี๋ยง!

เสียงคำรามของมังกรดังก้องในท้องพระโรง เข้าสู่หูของหวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ ทำให้สองแม่ทัพใหญ่สงบจิตใจลงทันที

พวกเขามองมังกรวิเศษ ดวงตาหรี่ลง พลังอำนาจของมังกรขั้นจินเซียนปะทะเข้ามา ทำให้พวกเขารู้สึกถึงแรงกดดันของเทพเซียนดั้งเดิมอย่างแท้จริง

ชั่วขณะนั้น ทั้งสองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่ง!

สมแล้วที่เป็นมังกรแท้! แม้แต่พวกเขาที่เคยรบพุ่งในสนามรบ ท่องไปทั่วโลกมนุษย์ ก็ไม่เคยได้สัมผัสใกล้ชิดกับเทพเซียนดั้งเดิมเช่นนี้มาก่อน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเป็นมังกรแท้!

"ฝ่าบาท แม้จะมี...มังกรแท้ตนนี้คุ้มครองพระราชวังเสียนหยาง แต่ความปลอดภัยของคุกหลวงสำคัญยิ่ง ต้องไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ มิฉะนั้น ต้าฉินของเราจะไม่สงบพ่ะย่ะค่ะ!" หวังเจี้ยนครุ่นคิดแล้วกล่าว

ในฐานะแม่ทัพใหญ่ และเป็นขุนพลคนสำคัญอันดับหนึ่งที่ช่วยจักรพรรดิองค์แรกโค่นล้มรัฐต่างๆ เขารู้ความลับของชะตากรรมต้าฉิน และรู้ที่มาของมังกรดำแห่งชะตากรรมนั้น

ดังนั้น หวังเจี้ยนจึงเร่งร้อนเช่นนี้

หากปล่อยให้เจ้าผู้ครองรัฐเก่าที่ถูกจองจำในคุกหลวงได้เห็นแสงอาทิตย์อีกครั้ง ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

อาจเป็นไปได้ว่า ชะตากรรมของต้าฉินจะพังทลาย!

เจ้าผู้ครองรัฐเก่าเหล่านั้น ไม่ใช่คนธรรมดาที่ไร้พลัง แต่ละคนล้วนเป็นผู้บำเพ็ญเพียรที่มีวรยุทธ์ลึกล้ำ!

"ข้าบอกแล้วว่า ข้าได้เตรียมการไว้แล้ว!"

อิ่งเสวียนส่ายหน้า ปลอบประโลมมังกรวิเศษ แล้วมองไปที่หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ พูดเรียบๆ "คืนนี้ เป็นเพียงการวางกลเท่านั้น!"

"แค่ดูว่าใครจะรอดชีวิตจากกลนี้ แล้วมาเข้าเฝ้าข้า!"

เมื่อคำพูดจบลง!

หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ตะลึง มองร่างที่ดูคล้ายซ้อนทับกันบนบัลลังก์อย่างงงงัน ความองอาจมั่นคงนี้ ราวกับจักรพรรดิองค์แรกกลับชาติมาเกิดใหม่!

"ฝ่าบาทต้องการให้ข้าน้อยทั้งสองทำอะไรพ่ะย่ะค่ะ?"

เมิ่งอู่รีบได้สติ ในที่สุดก็ตระหนักว่า การที่อิ่งเสวียนเรียกพวกเขาเข้าวังคืนนี้ ไม่ใช่เพื่อขอความช่วยเหลือ

แต่เป็นคำสั่ง!

ใช้สถานะจักรพรรดิต้าฉิน สั่งให้พวกเขาเพิ่มสีสันอันลึกล้ำให้กับราตรีนี้!

"ง่ายมาก ข้าต้องการให้แม่ทัพทั้งสองออกจากเมืองทันที!"

อิ่งเสวียนมองไกลออกไป แต่ไม่ได้มองหวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ แต่มองข้ามนครเสียนหยางทั้งเมือง มองไปยังนอกเมือง!

ในชั่วพริบตา หวังเจี้ยนและเมิ่งอู่ก็เข้าใจ สูดหายใจเฮือกใหญ่อย่างตกใจ! พวกเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมอิ่งเสวียนถึงเรียกพวกเขาเข้าวัง!

ขอบคุณมากครับที่อ่าน โปรดติดตามและแนะนำด้วยนะครับ

**********************************

(จบตอนที่ 36 อำนาจทางการทหารของต้าฉินสามารถสั่นสะเทือนเทพเจ้าได้ แผนสำรองของอิ่งเสวียน และสถานการณ์ในนครเสียนหยาง!)