ตอนที่ 16 เปิดฉากต่อสู้กับราชาอสรพิษเขียว
ตอนที่ 16 เปิดฉากต่อสู้กับราชาอสรพิษเขียว
“พวกเจ้าสองคน หลบไปก่อน!”
ทันทีที่ฉินอวี้พูดจบ
ราชาอสรพิษเขียวตัวมหึมาก็พุ่งเข้ามา หางอันใหญ่โตราวแส้เหล็กฟาดใส่ฉินอวี้
ตูม!
หางของราชาอสรพิษเขียวฟาดลงพื้นพลาดฉินอวี้ไป แต่ทำให้พื้นดินที่ฉินอวี้ยืนอยู่ก่อนหน้านี้แตกเป็นเสี่ยง ๆ
ฉินอวี้ที่หลบไปด้านข้าง ชักดาบอ่อนสีขาวออกมาจากเอว ฟาดฟันไปที่หัวของราชาอสรพิษเขียว
เคร้ง!
ดาบฟาดลงบนหัวของราชาอสรพิษเขียว เกิดเสียงกระทบกันของโลหะ
โฮก!
ราชาอสรพิษเขียวคำราม เปิดปากกว้างพ่นลูกธนูน้ำหลายสิบลูกออกมาทำให้ฉินอวี้ต้องหลบอย่างบ้าคลั่ง
ในช่วงเวลานั้นฉินอวี้ทำได้แค่หลบอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่สามารถเข้าใกล้ราชาอสรพิษเขียวได้เลย
“ศิษย์พี่หญิง ข้าจะไปดึงความสนใจมันเอง!”
ลู่เหรินฉวยโอกาสที่ราชาอสรพิษเขียวกำลังโจมตีฉินอวี้ ระเบิดพลังจากช่องจิตทั้งหกช่องพร้อมกันพุ่งตัวขึ้นไปบนหัวของราชาอสรพิษเขียว
ตูม!
ลู่เหรินเหวี่ยงหมัด พลังดุจดั่งเสือโคร่ง ทุบลงบนหัวของราชาอสรพิษเขียวอย่างแรง
หมัดพยัคฆ์คำรามขั้นสมบูรณ์ระเบิดพลังออกมามากกว่าหมื่นชั่ง ทุบหัวของราชาอสรพิษเขียวจนเอียงไปด้านหนึ่ง
จากนั้นลู่เหรินก็ระดมหมัดใส่มันอย่างบ้าคลั่ง
ตูม ตูม ตูม!
ลู่เหรินระเบิดพลังที่แท้จริงของหมัดพยัคฆ์คำรามออกมา ภายในไม่กี่หมัดก็ทุบร่างมหึมาของราชาอสรพิษเขียวจนเซไปเซมา
โฮก!
ถูกทุบหลายหมัดติดต่อกัน ทำให้ราชาอสรพิษเขียวยิ่งโกรธแค้น มันเปลี่ยนเป้าหมายการโจมตี เปิดปากกว้างรวบรวมลูกธนูน้ำหลายสิบลูกยิงใส่ลู่เหริน
“ศิษย์น้องลู่เหริน ระวัง!”
ฉินอวี้ตะโกนเสียงดัง
พึ่บ! พึ่บ! พึ่บ!
เผชิญหน้ากับลูกธนูน้ำขนาดใหญ่เท่าแขน ลู่เหรินไม่หวาดหวั่น ร่างกายเคลื่อนไหวราวกับพยัคฆ์เงาหลบหลีกอย่างบ้าคลั่ง ไม่ว่าลูกธนูน้ำจะหนาแน่นแค่ไหนก็ยากที่จะทำร้ายลู่เหรินได้
“ถึงขั้นฝึกฝนวิชาพยัคฆ์ก้าวพริบตาจนถึงขั้นสูงแล้วหรือ?”
ฉินอวี้ตะลึงงัน
ลู่เหรินฝึกฝนหมัดพยัคฆ์คำรามและฝ่ามือแปดทิศจนถึงขั้นสมบูรณ์ก็ว่าเหลือเชื่อแล้ว ยังฝึกฝนวิชาพยัคฆ์ก้าวพริบตาจนถึงขั้นสูงอีก
ต้องรู้ว่าวิชาพยัคฆ์ก้าวพริบตาเป็นวิชาเคลื่อนไหวร่างกาย ยากที่จะฝึกฝน ถึงแม้ว่าจะเป็นวิชาขั้นมนุษย์ระดับล่าง แต่หากต้องการฝึกฝนจนถึงขั้นสูง แม้แต่นางที่มีพรสวรรค์สายเลือดขั้นหก ก็ต้องใช้เวลาสามถึงห้าเดือน
แต่ลู่เหรินเข้าสำนักมาไม่ถึงสองเดือนใช่หรือไม่?
ไม่นานฉินอวี้ก็ได้สติกลับคืนมา ด้วยฝีมือของลู่เหรินเพียงพอที่จะรับมือกับราชาอสรพิษเขียวได้ นางจะพลาดโอกาสในการสังหารราชาอสรพิษเขียวได้อย่างไร?
“วิชาดาบดอกท้อ!”
ฉินอวี้กระโดดขึ้นไปกลางอากาศหลายจ้าง ในขณะเดียวกันดาบอ่อนในมือก็แทงออกไปอย่างบ้าคลั่ง แสงดาบพร่างพราวราวกับสายฝน โถมเข้าใส่ร่างมหึมาของราชาอสรพิษเขียว
ตูม ตูม ตูม!
บนพื้นดินเต็มไปด้วยแสงดาบ ฉินอวี้และลู่เหรินร่วมมือกัน ต่อสู้กับราชาอสรพิษเขียวท่ามกลางแสงดาบที่สาดกระจาย
ถึงแม้ว่าลู่เหรินจะเปิดช่องจิตได้แค่หกช่อง พละกำลังไม่ได้เหนือกว่า แต่ด้วยฝ่ามือแปดทิศขั้นสมบูรณ์ และพยัคฆ์ก้าวพริบตาขั้นสูง เขาก็ยังสามารถรับมือกับราชาอสรพิษเขียวได้
หวังเถิงและจางเชิ่งที่หลบอยู่ไกล ๆ เห็นลู่เหรินที่เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วในการต่อสู้ก็ตกตะลึง
“ศิษย์น้องลู่เหรินมีสายเลือดขยะจริง ๆ หรือ? หรือว่าศิลาทดสอบผิดพลาด?”
“ต้องตรวจสอบผิดพลาดแน่ ๆ ศิษย์พี่ฉินอวี้มีสายเลือดขั้นหกนะ ตอนนี้เมื่อปีที่แล้ว นางยังไม่เก่งเท่าศิษย์น้องลู่เหรินเลย!”
“ที่แท้พวกไร้ค่าก็คือเรา!”
เดิมทีคิดว่าการมาของลู่เหรินจะทำให้พวกเขาหลุดพ้นจากฉายาคู่ไร้ค่า แต่ไม่นึกเลยว่าลู่เหรินไม่ใช่คนไร้ค่าแต่เป็นอัจฉริยะ
ในตอนนี้ภายใต้การคุ้มกันของลู่เหริน ฉินอวี้ก็ใช้กระบวนท่าดาบโจมตีอย่างต่อเนื่อง จนผลักราชาอสรพิษเขียวถอยกลับไป
เกล็ดของราชาอสรพิษเขียวร่วงหล่นลงมาเป็นจำนวนมาก เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล
ส่วนลู่เหรินและฉินอวี้ นอกจากเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งบ้างก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
โดยเฉพาะลู่เหรินนี่ถือเป็นครั้งแรกที่เขาต่อสู้กับสัตว์อสูร ทำให้เขารู้สึกเลือดลมสูบฉีด มองไปที่ราชาอสรพิษเขียวด้วยจิตต่อสู้อันแรงกล้า
“โฮก!”
ราชาอสรพิษเขียวที่ถูกรุมโจมตีก็แหงนหน้าคำราม ส่งเสียงคำรามราวกับสัตว์ร้าย พลังปราณปีศาจพลุ่งพล่านไปทั่วร่าง พุ่งเข้าใส่ลู่เหรินและฉินอวี้
ตูม ตูม!
พลังปราณปีศาจอันมหาศาลปะทะกัน ทำให้อากาศรอบข้างสั่นสะเทือน แรงกระแทกอันรุนแรงทำให้เกิดหลุมลึกหลายฟุตบนพื้นดิน
ลู่เหรินและฉินอวี้ ต่างก็ถูกแรงกระแทกจนกระเด็นออกไปสองสามจ้าง!
“คำราม!”
ราชาอสรพิษเขียวคำรามอีกครั้ง ใต้หัวของมันประมาณหนึ่งจ้างมีแสงสีเลือดส่องประกาย
เกล็ดของราชาอสรพิษเขียวกำลังเปลี่ยนแปลง กลายเป็นเกล็ดมังกรอย่างรวดเร็ว
พลังของมันก็เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง
“ไม่ดีแล้ว มันกำลังจะกลายร่างสำเร็จ!”
สีหน้าของฉินอวี้เปลี่ยนไป
ลู่เหรินพูดเสียงดัง “ศิษย์พี่ ตรงที่มีแสงสีเลือดส่องประกาย ต้องมีอะไรบางอย่างแน่ ๆ ข้าจะไปดึงความสนใจมันเอง พวกเราต้องรีบจัดการให้เร็วที่สุด!”
สัตว์อสูรขั้นหนึ่งแบบนี้ หากกลายร่างสำเร็จก็จะกลายเป็นสัตว์อสูรขั้นสอง พลังเทียบเท่ากับขอบเขตลำธารวิญญาณ อย่าว่าแต่ฆ่า พวกเขาอาจจะเอาชีวิตไม่รอด
ลู่เหรินพุ่งเข้าไปอีกครั้ง ร่างกายดีดตัวออกไป ราวกับลูกธนูที่พุ่งออกจากแล่ง พุ่งเข้าใส่ราชาอสรพิษเขียว
คำราม!
ราชาอสรพิษเขียวที่พลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก เปิดปากกว้าง รวบรวมลูกธนูน้ำอย่างบ้าคลั่ง กลายเป็นสายฟ้าฟาดใส่ลู่เหริน
จำนวนและพลังของลูกธนูน้ำ เทียบกับเมื่อก่อนต่างกันราวฟ้ากับเหว
ลู่เหรินใช้พยัคฆ์ก้าวพริบตาอย่างเต็มที่ หลบลูกธนูน้ำทีละลูกอย่างหวุดหวิด แต่ลูกธนูน้ำที่พลาดเป้าไปกระทบพื้น ทำให้เกิดละอองน้ำกระเซ็นมาโดนตัวเขาก็ยังทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดทรมาน
“ถ้าข้าสามารถฝึกฝนพยัคฆ์ก้าวพริบตาจนถึงขั้นสมบูรณ์ได้ แม้แต่ละอองน้ำพวกนั้น ข้าก็สามารถหลบได้!”
ลู่เหรินกัดฟัน รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเกินไป
“ฆ่า!”
ฉินอวี้ฉวยโอกาสนี้ กระโดดขึ้นไปข้างหน้าราชาอสรพิษเขียว แทงดาบเข้าไปในท้องของมันอย่างไม่ทันตั้งตัว
โฮก!
ราชาอสรพิษเขียวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
ฉินอวี้ดึงดาบออกมาก็เห็นว่าที่บาดแผลบนท้องมีแสงสีเลือดพวยพุ่งออกมา หยกสีเลือดขนาดเท่าฝ่ามือกระเด็นออกมาจากข้างในราวกับเปลวเพลิง
“นั่นมันหยกโลหิต!”
ดวงตาสวยของฉินอวี้เบิกกว้างด้วยความตกใจ
ราชาอสรพิษเขียวสูญเสียหยกโลหิตพลังก็อ่อนลงในทันที สูญเสียความสามารถในการต่อสู้โดยสิ้นเชิง
เมื่อลู่เหรินเห็นดังนั้นก็พุ่งเข้าไป หมัดพยัคฆ์คำรามทุบเข้าที่หัวของราชาอสรพิษเขียวอย่างบ้าคลั่ง
ตูม ตูม ตูม!
หลังจากทุบไปหลายสิบหมัด หัวของราชาอสรพิษเขียวก็แตกละเอียด ร่างกายอันใหญ่โตก็ล้มลงสู่พื้น
เสียงดังสนั่นนี้ทำให้หวังเถิงและจางเชิ่งที่ยืนดูอยู่ไกล ๆ ต่างก็ตกตะลึง
ศิษย์น้องลู่เหรินทุบราชาอสรพิษเขียวจนตายคามือ…
แต่สายตาของฉินอวี้กลับจับจ้องไปที่หยกโลหิตที่ตกลงบนพื้น
นางรีบเดินเข้าไปเก็บหยกโลหิตขึ้นมาหันไปมองลู่เหริน แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่เหริน นี่คือหยกโลหิตเทวะ โอกาสของเจ้ามาถึงแล้ว!”
“หยกโลหิตเทวะ? นั่นมันอะไรหรือ?”
ลู่เหรินได้ยินคำพูดของฉินอวี้เผยมีสีหน้าสงสัย
ยังไม่ทันที่ฉินอวี้จะพูดอะไร หวังเถิงและจางเชิ่งก็เดินเข้ามา เมื่อทั้งสองเห็นหยกโลหิตเทวะก็เผยสีหน้าตื่นตระหนกเช่นกัน
“เป็นหยกโลหิตเทวะจริง ๆ ด้วย ไม่น่าแปลกใจที่ราชาอสรพิษเขียวถึงสามารถกลายร่างเป็นราชาอสรพิษมังกรได้!”
“ไม่นึกเลยว่าในสันเขามังกรดำจะมีหยกโลหิตเทวะ ศิษย์น้องลู่เหรินในที่สุดสายเลือดขยะของเจ้าก็มีประโยชน์แล้ว!”
