บทที่ 68 : ทักษะสายฟ้าเเลบ!
บทที่ 68 : ทักษะสายฟ้าเเลบ!
"ศิษย์น้องหลิน..." ใบหน้าของลู่จื่อเยว่ซีดเผือดลงทันที!
"เรียกข้าว่าศิษย์พี่!" หลินเสวียนพูดขึ้นอย่างเฉียบขาด เเละคำนี้ทำให้ลู่จื่อเยว่ถึงกับสะดุ้ง!
"ลู่จื่อเยว่….ที่ข้าเรียกท่านว่าศิษย์พี่ เพราะท่านคือสหายคนแรกที่ข้ารู้จัก หลังจากที่ข้าเข้าร่วมสำนักเทียนเซียว!"
"เเล้วท่านคิดว่าข้าขาดแคลนเงินหนึ่งแสนตำลึงเงินนี้งั้นหรือ?" หลินเสวียนมองลู่จื่อเยว่ด้วยสายตาที่เย็นชา
"ศิษย์น้องหลิน...ข้า..."
ลู่จื่อเยว่ได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้น มองหลินเสวียนด้วยความสับสน!
สหาย!
คำพูดสองคำนี้ที่หลาดหลั่นออกมาจากปากของหลินเสวียน สร้างความตกตะลึงให้กับลู่จื่อเยว่อย่างมาก
หลินเสวียนเคยพูดแบบนี้มาก่อน
เเต่ตอนนี้หลินเสวียนเป็นถึงศิษย์ลำดับที่สิบแล้ว…เขาไม่จำเป็นต้องพูดจาดีๆกับเขา แต่หลินเสวียนก็ยังคงเรียกเขาว่าศิษย์พี่
"ลู่จื่อเยว่ ตอนนี้ข้ามีทางเลือกให้ท่านสองทาง!"
"ทางเลือกแรก…เอาเงินหนึ่งแสนตำลึงนี้ไป แล้วก็ไสหัวไปจากที่นี่ซะ!"
"ข้าจะถือว่าไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน!"
"ส่วนทางเลือกที่สอง!"
"คืนนี้ข้าจะเปิดบรรยายวิชา ท่านจงมาเรียนกับข้า…ข้าจะไม่เก็บเงินท่าน!"
"จะมาหรือไม่มา ก็ตามใจท่าน…แต่ตอนนี้ท่านออกไปได้แล้ว"
หลินเสวียนพูดจบก็หันหลังกลับเข้าที่พักโดยไม่มองลู่จื่อเยว่แม้แต่นิดเดียว
ลู่จื่อเยว่มองตามหลินเสวียนที่เดินขึ้นไปชั้นบน…ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความลังเล เเต่สุดท้ายก็คว้าธนบัตรหนึ่งแสนตำลึงเงินเเล้วยัดใส่ไว้ในแขนเสื้อ
เขามองไปยังทิศทางที่หลินเสวียนจากไปด้วยสายตาที่ซับซ้อน จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป
……
[นายท่าน, ทำไมอยู่ๆท่านถึงโมโหขนาดนั้นล่ะ?]
เมื่อหลินเสวียนกลับมาที่ห้องฝึกฝน วิชาปราณน้ำแข็งเพลิงก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย
"ลู่จื่อเยว่เป็นเพื่อนข้า!"
"แต่ตอนนี้เขากำลังเดินผิดทาง”
“ดังนั้นในฐานะเพื่อน…ข้าต้องเตือนสติเขา!” หลินเสวียนพูดอย่างเย็นชา
ลู่จื่อเยว่มีภูมิหลังไม่ดี เขาจึงต้องพยายามอย่างหนักในสำนัก…เเละหลินเสวียนเข้าใจเขา
อย่างไรก็ตาม, หลินเสวียนเข้าร่วมสำนักเทียนเซียวมานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว…เขาจึงรู้จักโลกแห่งความเป็นจริงของสำนักเทียนเซียวเป็นอย่างดี
ตอนที่หลินเสวียนเพิ่งเข้าร่วมสำนักเทียนเซียว เขาเป็นคนที่ไม่มีใครสนใจ…ต้องให้ลู่จื่อเยว่ช่วยเหลือทั้งเรื่องการเรียนและการซื้อเคล็ดวิชา
เเต่แล้วตอนนี้ล่ะ?
ผู้อาวุโสหลิวมอบดาบวิญญาณเยือกเเข็งให้กับเขาด้วยตัวเอง!
ผู้อาวุโสหอลงทัณฑ์ถึงกับเชิญเขาเป็นผู้ช่วยของหอลงทัณฑ์!
สถานะเหล่านี้แตกต่างจากหนึ่งเดือนก่อนอย่างสิ้นเชิง
หรือลองเปรียบเทียบถึงตระกูลหลินและตระกูลตู้!
เพราะหลินเสวียน ตระกูลหลินถึงได้รับการปฏิบัติอย่างดีจากองครักษ์สิบสาม
แล้วตอนองครักษ์สิบสามไปที่ตระกูลตู้มันเป็นอย่างไร?
ออกคำสั่ง, เสียงแข็ง, เย่อหยิ่ง
ตู้คงที่มีฐานะและชื่อเสียงไม่น้อยไปกว่าบิดาของหลินเสวียน…เเต่กลับไม่กล้าหายใจแรงๆต่อหน้าองครักษ์สิบสามด้วยซ้ำ
สิ่งเหล่านี้เป็นเพราะพลังของหลินเสวียน, ที่ทำให้เขามีสถานะและได้รับความเคารพเช่นนี้!
เเละตอนนี้….ลู่จื่อเยว่กำลังเดินผิดทาง
ถ้าหากเขาไม่มีพลังที่แข็งแกร่งพอ, ไม่ว่าเขาจะติดตามใคร สุดท้ายเขาก็จะถูกกำจัดอยู่ดี
เเค่ถ้าหากตอนนี้เขายากจน, หลินเสวียนก็พอจะเข้าใจได้
แต่ความเป็นจริงล่ะ?
เขาพึ่งมีเงินหลายแสนตำลึงเงินที่ได้จากการขายวิชาะฆังทองคำอมตะ
ดังนั้น, ถ้าหากเขามุ่งมั่นฝึกฝนจริงๆ…มันจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลยหรือ?
หลินเสวียนถือว่าลู่จื่อเยว่เป็นเพื่อน!
ไม่ว่าลู่จื่อเยว่จะช่วยเหลือหลินเสวียนด้วยจุดประสงค์ใด, หลินเสวียนก็ไม่ใส่ใจ
ตอนนี้มีโอกาสช่วยอีกฝ่าย, หลินเสวียนก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือลู่จื่อเยว่อย่างเต็มที่!
เเต่ในโลกของการฝึกตน, ถ้าลู่จื่อเย่วไม่มีจิตใจที่เเน่วเเน่เเละเอาเเต่คอยตามหลังผู้อื่น…หลินก็ไม่มีทางช่วยอะไรเขาได้เลย
"ต่อไปนี้…ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของลู่จื่อเยว่แล้วล่ะ!"
"ถ้าหากในใจของเขายังคงมีความปรารถนาที่จะฝึกฝน, เพียงแค่ข้าหลินเสวียนเรียกเขาว่าศิษย์พี่…เขาก็จะได้รับการปฏิบัติในสำนักที่ดีกว่าเมื่อก่อนเป็นสิบเท่าหรือร้อยเท่า!"
หลินเสวียนพูดจบก็ไม่พูดอะไรอีก
ส่วนวิชาปราณน้ำแข็งเพลิงก็เงียบลงอย่างเข้าใจ
……
"หลิงเอ๋อร์ประกาศออกไป คืนนี้ข้าจะเปิดบรรยายวิชา!"
จากนั้นหลินเสวียนก็เรียกหลิงเอ๋อร์มาสั่งการทันที
"ค่ะ!"
หลิงเอ๋อร์ได้ยินดังนั้น ก็รีบออกไปประกาศข่าว
"อะไรนะ…ศิษย์น้องหลินจะเปิดบรรยายวิชาคืนนี้?"
"เยี่ยมไปเลย!"
"ข้าจะสมัคร ข้าต้องการที่นั่งที่ดีที่สุด!"
"ประกาศออกไป ยกเลิกการเรียนการสอนในคืนนี้…พรุ่งนี้ค่อยมาเรียนต่อ"
ข่าวการเปิดบรรยายวิชาของหลินเสวียน แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
เเน่นอนว่าสิ่งนี้ทำให้ศิษย์สายนอกทุกคนต่างก็ตื่นเต้นอย่างมาก
เเค่เริ่มประกาศได้ไม่นาน, ศิษย์ฝึกหัดและศิษย์สายนอกต่างก็มุ่งหน้ามาจากทั่วทุกสารทิศ
หลายคนถึงกับขนโต๊ะเก้าอี้มานั่งรออยู่ข้างนอก
"มีคนมาเรียนกับศิษย์น้องหลินเยอะขนาดนี้เลยหรือ?"
ลู่จื่อเยว่ที่ตัดสินใจมาเรียนวิชากับหลินเสวียน…ก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็น
ลู่จื่อเยว่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะไปยืนอยู่มุมห้อง, เขายังคงถือสมุดบันทึกที่ไม่ได้ใช้มานานอยู่ในมือ (มัวเเต่ทำงานไม่ค่อยได้ฝึกฝน)
ตอนนี้ยังเช้าอยู่!
แต่ทุกคนต่างก็นั่งรออย่างเงียบ ๆ แม้แต่ศิษย์เก้าลำดับแรกก็เช่นกัน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อถึงเวลาเรียน หลินเสวียนก็เดินลงมาจากชั้นบน
"มีคนเยอะขนาดนี้เลยหรือ?"
เเม้เเต่หลินเสวียนก็รู้สึกแปลกใจเช่นกัน!
"ศิษย์พี่หลิน พวกเขาทั้งหมดอยากเรียน…แม้แต่นั่งข้างนอกพวกเขาก็ยอม!"
หลิงเอ๋อร์กระซิบ พร้อมกับชี้ไปที่ถุงเงินที่เต็มไปด้วยธนบัตร
"อยากเรียน งั้นก็ให้เขาเรียนเถอะ!"
หลินเสวียนพยักหน้า เขานั่งลงบนเก้าอี้
"ศิษย์พี่ลู่จื่อเยว่, เชิญเข้ามาข้างในเถอะ!"
เมื่อหลินเสวียนนั่งลง…เขาก็เรียกลู่จื่อเยว่ที่ยืนอยู่มุมห้องทันที
หลินเสวียนเรียกลู่จื่อเยว่ว่าศิษย์พี่….ดังนั้นหลายต่อหลายคนจึงก็มองไปยังลู่จื่อเยว่ด้วยความประหลาดใจ!
"อืม!"
ลู่จื่อเยว่ได้ยินดังนั้น, ก็รีบตอบตกลง เเล้วเดินเข้าไปในห้องโถงอย่างระมัดระวัง
"หลิงเอ๋อร์ ไปยกเก้าอี้มาให้ศิษย์พี่ลู่!"
หลินเสวียนพูดกับหลิงเอ๋อร์ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
เเต่คำพูดธรรมดาๆของหลินเสวียน, กลับทำให้ลู่จื่อเยว่กลายเป็นจุดสนใจอีกครั้ง!
ในเวลานี้!
ทุกคนต่างก็จดจำลู่จื่อเยว่ได้!
เพราะหลินเสวียนให้ความสำคัญกับลู่จื่อเยว่เป็นพิเศษ….เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว!
"ค่ะ!"
หลิงเอ๋อร์มองลู่จื่อเยว่ด้วยความประหลาดใจ, ก่อนจะไปยกเก้าอี้มาให้เขานั่ง
"ขอบคุณมาก…ศิษย์น้องหลิน!"
ลู่จื่อเยว่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เรียกหลินเสวียนว่าศิษย์น้อง
เเลพหลังจากเรื่องเล็กน้อยผ่านไป…หลินเสวียนก็เริ่มบรรยายวิชา!
การบรรยายวิชากินเวลาครึ่งชั่วโมง …เเละทุกคนต่างก็ตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ
"เอาล่ะ!"
"การบรรยายวิชาในวันนี้ก็จบลงเพียงเท่านี้"
"ต่อไปนี้ข้าจะไม่เปิดบรรยายวิชาอีกสักพักใหญ่นะ!"
หลังจากพูดจบ โดยไม่ให้ใครมีโอกาสพูดอะไร…หลินเสวียนก็หันหลังเดินขึ้นไปชั้นบนทันที
……
"ศิษย์พี่ลู่จื่อเยว่ ข้าจ้าวไป่ชวน…ไม่ทราบว่าศิษย์พี่ลู่จื่อเยว่พอจะมีเวลาไปที่พักของข้าเพื่อพูดคุยกันสักหน่อยไหม?"
"ศิษย์น้องลู่ คืนนี้ข้ามีงานเลี้ยงเล็กๆ ไม่ทราบว่าศิษย์น้องลู่สะดวกมาร่วมงานหรือไม่?"
หลินเสวียนเพิ่งจะเดินจากไป, มันก็มีศิษย์หลายคนเข้ามารุมล้อมลู่จื่อเยว่
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลู่จื่อเยว่คงจะดีใจจนเนื้อเต้นไปแล้ว
แต่วันนี้ ลู่จื่อเยว่กลับยิ้มแล้วพูดว่า
"ขอบใจในน้ำใจของทุกคน!"
"วันนี้ลู่จื่อเยว่ได้ฟังศิษย์น้องหลินบรรยายวิชา…ข้าก็รู้สึกสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง”
“ดังนั้นข้าต้องรีบกลับไปฝึกฝน…ครั้งนี้คงไปร่วมงานไม่ได้จริงๆ”
"ขอให้ศิษย์พี่ศิษย์น้องทุกคนสนุกกับงานเลี้ยงนะ!"
ลู่จื่อเยว่พูดจบ ก็หันหลังเดินออกไป
เเละภาพนี้!
ทำให้หลายคนที่รู้จักลู่จื่อเยว่ ต่างก็ตกตะลึง!
ลู่จื่อเยว่เป็นอะไรไป?
เมื่อก่อน…ถ้ามีโอกาสแบบนี้เขาคงรีบคว้าไว้แล้ว
แต่วันนี้เขากลับปฏิเสธ?
……..
อีกด้านหนึ่ง
ตอนนี้หลินเสวียนยืนมองลู่จื่อเยว่ที่เดินจากไปด้วยรอยยิ้มจางๆ
ลู่จื่อเยว่ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวังจริงๆ
โอกาสได้มอบให้ลู่จื่อเยว่แล้ว ส่วนลู่จื่อเยว่จะคว้ามันไว้และเปลี่ยนแปลงชีวิตของตัวเองได้หรือไม่
นั่นก็ขึ้นอยู่กับตัวเขาเองแล้ว
......……
[วิชาปราณน้ำแข็งเพลิง ได้รับพลังจากโอสถและศิลาวิญญาณ มันฝึกฝนอย่างหนักตลอดทั้งคืน จนบ่มเพาะพลังปราณขอบเขตก่อกำเนิดออกมาได้อีกหนึ่งสาย!]
คืนนี้วิชาปราณน้ำแข็งเพลิงก็ยังคงฝึกฝนอย่างหนัก!
เพียงแค่คืนเดียว หลินเสวียนก็บ่มเพาะพลังปราณขอบเขตก่อกำเนิดออกมาได้อีกหนึ่งสาย!
"หลินเสวียน ข้ามาแล้ว!"
เเละทันใดนั้น, เสียงขององครักษ์สิบสามก็ดังมาจากข้างล่าง
"องครักษ์สิบสาม…ที่ท่านมาหาข้าแต่เช้าแบบนี้, ท่านคงจะรวบรวมสมุนไพรมาได้ครบแล้วสินะ?"
หลินเสวียนเดินลงมาชั้นล่าง แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
"ใช่แล้ว!"
องครักษ์สิบสามยกยิ้ม
จากนั้น, เขาก็หยิบสมุนไพรสำหรับปรุงโอสถก่อกำเนิดออกมา
"คืนนี้ค่อยมารับนะ!"
หลินเสวียนรับสมุนไพรมาด้วยรอยยิ้ม
"ตกลง!"
องครักษ์สิบสามตอบรับเเล้วขอตัวกลับไป
……
สำหรับหลินเสวียน การปรุงโอสถก่อกำเนิดนั้นง่ายมาก
ยังไม่ทันมืด…เขาก็ปรุงโอสถก่อกำเนิดเสร็จไปหนึ่งเตา
เเถมมันยังมีลวดลายโอสถถึงสองเส้นทั้งสี่เม็ด!
หลังจากปรุงโอสถเสร็จ หลินเสวียนที่เห็นว่าองครักษ์สิบสามยังไม่มา…เขาก็มองไปยังหนูสายฟ้าเเทน
"เจ้าฟื้นฟูพลังได้ที่แล้วหรือยัง?"
ตอนนี้หนูสายฟ้ากำลังดูดซับพลังวิญญาณอย่างตะกละตะกลามอยู่ที่มุมห้อง
ถ้าสังเกตดีๆ….ที่กรงเล็บของมันยังคงมีบาดแผลจางๆอยู่
ทักษะหลอมสมุนไพรด้วยโลหิต!
ในเมื่อมีสัตว์อสูรแล้ว, หลินเสวียนก็ไม่จำเป็นต้องใช้เลือดของตัวเองอีกต่อไป
"จี๊ดๆ!"
หนูสายฟ้าที่ได้ยินดังนั้น ก็ทำสีหน้าเหมือนกำลังน้อยใจ!
เพราะทุกครั้งที่มันปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา…หนูสายฟ้าจะอ่อนแอลงอย่างมาก
ถึงมีศิลาจิตวิญญาณ เเต่มันก็ต้องใช้เวลานานในการฟื้นฟู!
"อย่าพูดมากน่า…หลังจากที่เจ้าโจมตีเสร็จ ข้าจะให้ศิลาวิญญาณเจ้าอีกหนึ่งก้อน!"
หลินเสวียนหยิบศิลาวิญญาณหนึ่งก้อนออกมาล่อ
"จี๊ดๆ!"
เมื่อหนูสายฟ้าเห็นจิตวิญญาณในมือของหลินเสวียน…ดวงตาของมันก็เป็นประกายทันที!
"บูมมมม!"
จากนั้นหนูสายฟ้าก็อ้าปาก รวบรวมพลังสายฟ้าทั่วทั้งร่างกาย…แล้วปล่อยลูกบอลสายฟ้าอันบริสุทธิ์พุ่งเข้าไปทางหลินเสวียน!
"ตูมมมมม!"
ลูกบอลสายฟ้ากระแทกเข้ากับร่างกายของหลินเสวียนอย่างจัง!
ร่างกายของหลินเสวียนสั่นเล็กน้อย …เเต่หลังจากนั้นเขาก็สลายพลังของลูกบอลสายฟ้าได้อย่างง่ายดาย
[วิชาทะยานเหนือคลื่น ได้รับการกระตุ้นอย่างต่อเนื่องจนสามารถเรียนรู้ทักษะสายฟ้าเเลบ…สามารถเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับสายฟ้าได้!]
ในที่สุด!
วิชาทะยานเหนือคลื่นก็สามารถเรียนรู้ทักษะสายฟ้าเเลบได้สำเร็จ!
………………