บทที่ 66 : เลี้ยงสัตว์อสูร!
บทที่ 66 : เลี้ยงสัตว์อสูร!
องครักษ์สิบสามชะงักไปทันที
จากนั้นเขาก็มองหลินเสวียนอย่างสับสน!
ส่วนหนูสายฟ้า, มองหลินเสวียนและองครักษ์สิบสามด้วยความหวาดกลัว!
"องครักษ์สิบสาม หนูสายฟ้าตัวนี้ข้ายังใช้ประโยชน์จากมันได้อยู่"
หลินเสวียนพูดขึ้นด้วยความเกรงใจเล็กน้อย
"หลินเสวียน เจ้าอยากจะเลี้ยงมันเป็นสัตว์อสูรคู่กายหรือ?" องครักษ์สิบสามพูดขึ้นอย่างสงสัย
เเต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติ
หลินเสวียนเป็นผู้ปรุงโอสถ
โดยปกติแล้วเหล่าผู้ปรุงโอสถมักจะสนใจเในเรื่องของสมุนไพรและสัตว์อสูรเป็นพิเศษ
"อืม!"
หลินเสวียนพยักหน้า แล้วพูดว่า
"ภารกิจครั้งนี้ เราจำเป็นต้องฆ่าหนูสายฟ้าตัวนี้จริงๆเหรอ?"
"ไม่จำเป็นหรอก"
"ภารกิจของเราคือการจัดการเรื่องราวให้เรียบร้อย"
"ส่วนวิธีการจัดการ ก็ขึ้นอยู่กับตัวพวกเราเอง!" องครักษ์สิบสามส่ายหัว
"งั้นก็ดีเลย!"
หลินเสวียนพูดพลางยื่นมือออกไปทางหนูสายฟ้า แล้วค่อยๆกวักมือเข้าหาตัวเอง
ทันใดนั้น หนูสายฟ้าก็ลอยขึ้นมาอยู่ในมือของหลินเสวียนโดยไม่รู้ตัว
หนูสายฟ้าดิ้นรนอย่างสุดกำลัง, เเละพยายามปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาไม่หยุด!
ทว่า ตอนนี้หนูสายฟ้าอ่อนแอเกินไป….มันจึงไม่สามารถดิ้นหลุดออกไปได้เลย!
จนกระทั่งถึงตอนนี้, หลินเสวียนถึงได้เห็นรูปร่างหน้าตาของหนูสายฟ้าได้อย่างชัดเจน!
ทั่วทั้งร่างของมันปกคลุมไปด้วยขนสีม่วงอ่อน, เเละบริเวณระหว่างคิ้วมีรอยสักรูปสายฟ้าจางๆ
มีกรงเล็บเล็กๆสี่ข้างซ่อนอยู่ใต้ขน…เผยให้เห็นประกายแสงอันแหลมคม
"หนูสายฟ้าตัวนี้ใกล้จะบรรลุขอบเขตก่อกำเนิดแล้ว, ภายในร่างกายของมันอย่างน้อยต้องบ่มเพาะพลังปราณก่อกำเนิดออกมาได้หนึ่งสายแล้วแน่ๆ!"
องครักษ์สิบสามเหลือบมองหนูสายฟ้าแล้วพูดด้วยความชื่นชม
หนูสายฟ้าสามารถทะลวงสู่ขอบเขตก่อกำเนิดเเก่นเเท้ได้จริงๆ
เพียงแต่โอกาสเกิดขึ้นนั้นน้อยมาก!
อย่างไรก็ตาม, ส่วนหนูสายฟ้าตัวนี้เกิดในพื้นที่ที่มีแร่ธาตุและกินศิลาวิญญาณเข้าไปไม่น้อย…มันจึงถือว่ามีรากฐานที่ลึกซึ้งพอสมควร
หลินเสวียนพยักหน้า, เขามองหนูสายฟ้าแล้วพูดว่า
"ที่พวกเรากำลังคุยกัน, เจ้าฟังรู้เรื่องไหม?"
โดยทั่วไปแล้วสัตว์อสูรจะมีจิตวิญญาณ
เเละที่นี่มีผู้คนเดินผ่านไปมามากมาย….หนูสายฟ้าจึงน่าจะฟังภาษาคนรู้เรื่องอยู่บ้าง
เมื่อได้ยินคำถามของหลินเสวียน, หนูสายฟ้าก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง…ก่อนจะพยักหน้า!
"ฟังรู้เรื่องก็ดีแล้ว!"
"ข้ามีทางเลือกให้เจ้าสองทาง!"
"ทางเลือกแรก ข้าจะให้องครักษ์สิบสามฆ่าเจ้าซะ!"
ชิ้งงงงง!
องครักษ์สิบสามได้ยินดังนั้น ก็เอาปลายหอกจ่อไปที่หน้าผากของหนูสายฟ้าทันที!
หอกนี้ทำให้ดวงตาเล็กๆของหนูสายฟ้าเบิกกว้าง, มันรีบยกกรงเล็บขึ้นมาโบกไปมาอย่างรวดเร็ว
"ไม่อยากตายก็เลือกทางเลือกที่สอง!"
"นั่นคือมาติดตามข้า!"
"ต่อไปนี้ข้าจะให้เจ้าทำอะไร เจ้าก็ต้องทำอย่างนั้น”
“ถ้าหากเจ้าไม่เชื่อฟัง ข้าก็จะฆ่าเจ้าทันที!”
หลินเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา… ดวงตาของเต็มไปด้วยความเฉียบคมราวกับมีด!
"จี๊ดๆ!"
หนูสายฟ้าได้ยินดังนั้น ก็ร้องเสียงแหลมออกมาไม่หยุด….พร้อมกับพยักหน้าและทำท่าทางอ้อนวอนหลินเสวียน
"ดี!"
"ตกลงตามนี้นะ!"
หลินเสวียนยกยิ้ม, ก่อนจะวางหนูสายฟ้าไว้บนไหล่ของเขา
"เรียบร้อยเเล้วสินะ!"
"เอาล่ะ…พวกเราไปบอกกับคนของตระกูลตู้สักหน่อย, แล้วก็กลับไปรายงานที่สำนักกันเถอะ!" องครักษ์สิบสามพูดด้วยรอยยิ้ม
"ตกลง!"
………
"ท่านเซียนทั้งสอง ท่านจัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือ?"
เมื่อเห็นหลินเสวียนและองครักษ์สิบสามกลับมา…ทุกคนที่รอคอยอยู่ก็รีบถามขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง
"เรียบร้อยแล้ว!"
"สิ่งที่ขโมยศิลาจิตวิญญาณของพวกเจ้าไปคือสัตว์อสูรที่ชื่อว่าหนูสายฟ้า!"
"ตอนนี้ท่านหลินเสวียนได้ปราบหนูสายฟ้าไว้ได้แล้ว, ต่อไปนี้ก็จะไม่มีสัตว์อสูรมารบกวนพวกเจ้าอีก" องครักษ์สิบสามพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"หนูสายฟ้า?"
ทันใดนั้น, ตู้คงก็เพิ่งจะสังเกตเห็นหนูสายฟ้าที่อยู่บนไหล่ของหลินเสวียน
"จี๊ดดดด!"
หนูสายฟ้าเห็นตู้คงมองมาทางนี้ มันก็ขู่ฟ่อๆ…เเล้วปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมา!
สิ่งนี้ทำเอาตู้คงผงะถอยหลังไปหลายก้าว!
"ขอบพระคุณท่านเซียน!"
"ขอบพระคุณท่านเซียน!"
ตู้คงโค้งคำนับขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"เอาล่ะ เรื่องนี้พวกข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว"
"พวกข้าก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาที่นี่อีกต่อไปแล้ว" องครักษ์สิบสามพูดอย่างเย็นชา
"ท่านเซียนทั้งสองโปรดรอสักครู่!"
ตู้คงได้ยินดังนั้น, ก็รีบเอ่ยปากรั้งไว้
"ยังมีเรื่องอะไรอีก?" องครักษ์สิบสามขมวดคิ้ว
"ท่านเซียนทั้งสอง!"
"เรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ เป็นความผิดของตระกูลตู้…พวกเราจึงได้เตรียมอาหารและของกำนัลไว้เรียบร้อยแล้ว"
"ไม่ทราบว่าท่านเซียนทั้งสอง สะดวกที่จะอยู่ต่ออีกสักหนึ่งวันหรือไม่?" ตู้คงถามอย่างระมัดระวัง
"ถ้าเจ้าไม่พูดขึ้นมา ข้าก็เกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว!"
"เเต่เจ้าควรจะเตรียมของให้ดีๆ, ไม่เช่นนั้น เจ้าคงรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น" องครักษ์สิบสามพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"แน่นอน แน่นอน!" ตู้คงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว!
"หลินเสวียน ถ้าพวกเราจะพักที่นี่อีกหนึ่งคืน…เจ้าคิดอย่างไร?"
องครักษ์สิบสามหันไปถามหลินเสวียน
"ตกลงครับ!" หลินเสวียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
"ท่านเซียนทั้งสอง, เกี้ยวไม้ไผ่เตรียมพร้อมแล้วขอรับ!"
เมื่อได้ยินดังนั้น ตู้คงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หลังจากที่หลินเสวียนและองครักษ์สิบสามเดินออกมาจากเหมือง, มันก็มีคนหามเกี้ยวไม้ไผ่มารออยู่แล้ว
"ท่านเซียนทั้งสอง เส้นทางบนเขานั้นเดินลำบาก…เกี้ยวธรรมดาขึ้นไปไม่ได้, พวกเราจึงได้เตรียมเกี้ยวไม้ไผ่นี้ไว้ให้…ท่านเซียนทั้งสองโปรดอภัยด้วย" ตู้คงพูดอย่างระมัดระวัง
"อืม!"
หลินเสวียนและองครักษ์สิบสามพยักหน้า ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนเกี้ยว
..……
ครึ่งวันต่อมา
หลินเสวียนและองครักษ์สิบสามก็มาถึงตระกูลตู้ในเมืองเทียนเป่ย
ตลอดทางที่ผ่านมา ผู้คนมากมายต่างพากันมองหลินเสวียนและองครักษ์สิบสามด้วยความเคารพ!
ด้วยสถานะของตระกูลตู้ในเมืองเทียนเป่ย, แม้แต่พวกเขายังต้องใช้เกี้ยวไม้ไผ่ไปรับ
นี่แสดงให้เห็นว่าแขกที่มานั้น มีสถานะสูงส่งเพียงใด
เเละระหว่างทางมานี้, พละกำลังของหนูสายฟ้าก็ฟื้นฟูขึ้นมาบ้างแล้ว
ทว่า, มันก็ยังไม่กล้าขยับตัวไปไหน ยังคงนอนนิ่งอยู่บนไหล่ของหลินเสวียนอย่างว่าง่าย
จากนั้นก็เป็นตามที่ตู้คงได้กล่าวไว้…ตระกูลตู้ได้เตรียมการต้อนรับอย่างดี
งานเลี้ยงไม่เพียงแต่จะหรูหรา ยังมีการแสดงดนตรีและนางรำอีกด้วย
เเต่น่าเสียดายที่ตระกูลตู้ต้องผิดหวังกับการเเสดงออกของหลินเสวียน
หลินเสวียนในฐานะคุณชายสามของตระกูลหลิน, เขาเคยเห็นงานเลี้ยงแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน
ส่วนองครักษ์สิบสามก็ไม่สนใจเรื่องทางโลก…เขาคิดว่าเสียงดนตรีและนางรำนั้นน่ารำคาญมากเกินไป จึงไล่นางรำออกไปทั้งหมด
สิ่งที่ทำให้พวกเขาทั้งสองพอใจ คือของกำนัลล้ำค่าที่ตู้คงมอบให้
ศิลาวิญญาณห้าสิบก้อนต่อคน!
และผลหวงหยวนอีกคนละสองผล!
การต้อนรับในครั้งนี้, ทำเอาตระกูลตู้แทบหมดตัว
"ท่านเซียนทั้งสอง ไม่ทราบว่าพวกท่านพอใจในของกำนัลที่พวกเรานำมามอบให้หรือไม่?"
หลังจากที่ตู้คงสั่งให้คนนำของกำนัลมาให้, เขาก็ถามขึ้นด้วยท่าทางประจบประแจง
องครักษ์สิบสามเหลือบมองหลินเสวียน
เมื่อเห็นหลินเสวียนพยักหน้า เขาก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
"พอใช้ได้!"
"ครั้งนี้ข้าจะยกโทษให้ แต่ถ้าหากยังมีครั้งหน้าล่ะก็…มันคงไม่จบง่ายๆแบบนี้แน่!"
"ครับๆๆ!"
"ข้าไม่กล้าทำผิดอีกแล้ว!"
"ถ้าหากเกิดเรื่องแบบนี้อีก ข้าจะรีบรายงานทันที"
ตู้คงรู้สึกโล่งใจอย่างยิ่ง
"เอาล่ะ!"
"พวกเรากินข้าว พักผ่อนหนึ่งคืน…แล้วก็จะกลับแล้ว"
องครักษ์สิบสามโบกมือ เป็นเชิงบอกให้ตู้คงถอยออกไป
"ครับ!"
"ข้าไม่รบกวนท่านเซียนทั้งสองรับประทานอาหารแล้ว"
"นอกจากนี้, ห้องพักของท่านเซียนทั้งสองเตรียมพร้อมแล้ว"
"ถ้าหากท่านเซียนทั้งสองมีอะไรก็สามารถสั่งพวกนางได้ พวกนางจะทำทุกอย่างอย่างสุดความสามารถ!"
ตู้คงรีบเรียกสาวใช้สองคนมา
"เอาล่ะ…ไปได้แล้ว!"
องครักษ์สิบสามโบกมือ ตู้คงจึงรีบถอยออกไป!
ส่วนสาวใช้ทั้งสองคนก็ยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยท่าทางประหม่า เเละไม่กล้าพูดอะไร
หลังจากที่หลินเสวียนและองครักษ์สิบสามกินอาหารจนอิ่มหนำสำราญแล้ว…พวกเขาก็เดินตามสาวใช้กลับไปยังห้องพัก
……..
"หนูสายฟ้า!"
"จงใช้พลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้า โจมตีใส่ข้า!"
เมื่อเข้ามาในห้องพัก, หลินเสวียนก็สั่งการกับหนูสายฟ้าทันที
"จี๊ดๆ!"
หนูสายฟ้าตกตะลึง, มันรีบโบกกรงเล็บไปมาว่ามันไม่กล้าทำแบบนั้นอย่างเด็ดขาด
[ไอ้หนูขี้ขลาด!]
[ก่อนหน้านี้ยังกล้าโจมตีนายท่านรัวๆอยู่เลย, ไหงตอนนี้เมื่อนายท่านจะให้เจ้าโจมตี…กลับไม่กล้าทำ"
[นั่นสิ!]
วิชาปราณน้ำแข็งเพลิงและวิชาะฆังทองคำเพลิงอมตะต่างก็บ่นพึมพำด้วยความไม่พอใจ
"ไม่เป็นไร!"
"ข้าให้เจ้าโจมตี, เจ้าก็โจมตีมาเถอะ…ข้าอนุญาตเเล้ว!"
หลินเสวียนพูดกับหนูสายฟ้าด้วยรอยยิ้ม
หนูสายฟ้าชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรวบรวมความกล้าเเละใช้กรงเล็บโจมตีใส่หลินเสวียน!
ลำแสงสายฟ้าขนาดเท่าฝ่ามือ พุ่งเข้าใส่ร่างกายของหลินเสวียนอย่างรวดเร็ว
เพล้ง!
เห็นได้ชัดว่าหนูสายฟ้าจงใจลดพลังลง!
พลังสายฟ้าที่โจมตีใส่ร่างกายของหลินเสวียนราวกับขนไก่ที่ลูบไล้ไปมา…ไม่ต่างอะไรกับการเกาหลังให้ระฆังทองคำเพลิงอมตะ
[ไม่ได้!]
[พลังอ่อนแอเกินไป!]
[ข้าแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย!]
[นายท่าน, บอกให้มันปล่อยพลังออกมาเหมือนกับตอนสุดท้ายที่มันโจมตีพวกเราสิ…แบบนั้นถึงจะเจ๋ง!]
วิชาปราณน้ำแข็งเพลิงและวิชาะฆังทองคำเพลิงอมตะต่างก็พูดขึ้น
"อืม!"
หลินเสวียนพยักหน้าแล้วพูดว่า
"ปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้าออกมา!"
"จี๊ดๆ!"
เมื่อหนูสายฟ้าได้ยินดังนั้น มันก็ส่ายหัวไปมา…พร้อมกับเอากรงเล็บลูบท้องอย่างไร้เรี่ยวแรง
หลินเสวียนที่เห็นดังนั้นก็ถึงกับหัวเราะออกมา
ดูเหมือนว่าการปลดปล่อยพลังปราณขอบเขตก่อกำเนิดออกมามากขนาดนั้น…จะทำให้หนูสายฟ้ายังคงฟื้นฟูพลังได้ไม่สมบูรณ์
"ศิลาวิญญาณก้อนนี้…ข้าให้เจ้า"
หลินเสวียนหยิบศิลาวิญญาณออกมาหนึ่งก้อน แล้วโยนให้กับหนูสายฟ้า
ตอนนี้หลินเสวียนร่ำรวยมาก!
ได้มาจากฮั่วหยุนยี่สิบห้าก้อน!
ได้มาจากหนูสายฟ้าสองร้อยสิบหกก้อน!
สุดท้าย, ตู้คงก็ยังให้มาอีกห้าสิบก้อน!
ช่วงนี้หลินเสวียนไม่ขาดแคลนศิลาวิญญาณอย่างแน่นอน…เขาจึงสามารถใช้ศิลาวิญญาณเลี้ยงหนูสายฟ้าได้อย่างไม่รู้สึกเสียดาย
เมื่อหนูสายฟ้าเห็นศิลาวิญญาณ... ดวงตาสีม่วงเล็กๆของมันก็เบิกกว้าง!
หลังจากที่มั่นใจแล้วว่าหลินเสวียนไม่ได้หลอกลวง, มันก็รีบคว้าศิลาวิญญาณมากัดกินทันที
ฟันของหนูสายฟ้านั้นแข็งแกร่งมาก…เพียงไม่นานนัก มันก็กินศิลาวิญญาณหนึ่งก้อนจนหมดเกลี้ยง!
หลังจากที่กินศิลาวิญญาณหนึ่งก้อนเข้าไป…จิตวิญญาณของหนูสายฟ้าก็ฟื้นฟูขึ้นมา
รอบๆร่างกายของมันมีกระแสไฟฟ้าไหลเวียนเหมือนสภาพเดิมตอนที่หลินเสวียนพบมันครั้งแรก
"มา!"
"ปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเจ้าออกมา!"
หลินเสวียนพูดด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง
"ตูมมมม!"
หลินเสวียนเพิ่งจะพูดจบ หนูสายฟ้าก็ปลดปล่อยกลุ่มก้อนสายฟ้าขนาดใหญ่เเละพุ่งเข้าหาเขา!
[หมัดสวรรค์ห้าสายฟ้า ได้รับการกระตุ้นจากพลังสายฟ้า…ความเร็วในการเลื่อนระดับเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า!]
[วิชาะฆังทองคำเพลิงอมตะ ได้รับการกระตุ้นจากพลังสายฟ้า…ความหมายที่แท้จริงของอสรพิษสายฟ้าบรรลุถึงขั้นสูงสุด เมื่อร่ายวิชาะฆังทองคำเพลิงอมตะ, รอบๆระฆังทองคำเพลิงจะมีอสรพิษสายฟ้าเพิ่มพลังโจมตีและป้องกัน, ผลลัพธ์เพิ่มขึ้นหนึ่งเท่า!]
[วิชาปราณน้ำแข็งเพลิง ได้รับการกระตุ้นจากพลังสายฟ้า…กำลังเรียนรู้พลังแห่งสายฟ้า!]
[วิชาทะยานเหนือคลื่น ทนการโจมตีของสายฟ้าไม่ไหว จึงต้องการเรียนรู้ความหมายที่แท้จริงของสายฟ้าเเลบ…เพื่อที่ต่อไปนี้จะได้ไม่ต้องทุกข์ทรมานจากสายฟ้าอีก!]
เป็นอย่างที่คิด!
ภายใต้พลังสายฟ้าอันรุนแรงของหนูสายฟ้า…เคล็ดวิชาต่างๆของหลินเสวียนก็ค่อยๆเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น!
…………………..
