บทที่ 316 แผนเปิดเผย ทัพล้านไร้หนทางกลับ!
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 316 แผนเปิดเผย ทัพล้านไร้หนทางกลับ!
“ท่านหญิง หวังให้ได้ผลเช่นไร?” หลินเป่ยฟานถาม
ท่านหญิงซือเย่ว์ตอบอย่างไม่ลังเล “ยับยั้งมิให้เข้าป้อมวิหคเพลิง ขังพวกมันไว้ภายนอก ทำลายกำลังอู๋ซีและเยว่อันยิ่งใหญ่ให้บอบช้ำ ถ้าขังพวกมันไว้ได้ทั้งหมดจะยิ่งดี!”
หลินเป่ยฟานครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วตอบ “ขังพวกมันไว้ภายนอกป้องกันมิให้เข้าป้อม สำหรับข้านั้นไม่ยาก”
ท่านหญิงซือเย่ว์พยักหน้าอย่างพอใจ “ใช่ๆ”
หลินเป่ยฟานพูดต่อ “ทำลายกำลังอู๋ซีและเยว่อันยิ่งใหญ่ให้บอบช้ำ หากข้าพยายามก็สามารถทำได้”
ท่านหญิงซือเย่ว์พยักหน้าอีกครั้ง ยินดียิ่ง “ใช่ๆ”
“แต่ทว่า” หลินเป่ยฟานขมวดคิ้ว “หากหวังขังพวกมันไว้ทั้งหมด นั่นยากยิ่ง ประหนึ่งเป็นไปไม่ได้ พวกมันมีทัพตั้งล้านนาย มากกว่ากำลังของสองฝ่ายเรารวมกัน แถมยังมียอดฝีมือมากมาย นับว่าเป็นเรื่องยากยิ่ง”
ท่านหญิงซือเย่ว์เบะปากอย่างขี้เล่น “ท่านกุนซือต้องคิดหาวิธี ข้าเชื่อว่าท่านทำได้!”
หลินเป่ยฟานฝืนยิ้ม “ท่านหญิง เชื่อข้าก็ไร้ผล ข้านั้นจนปัญญาแล้วจริงๆ”
ท่านหญิงซือเย่ว์หยิบเงินออกมาปึกหนึ่ง ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้หลินเป่ยฟาน “ท่านกุนซือ ข้าเตรียมการไว้นานแล้ว ตอนนี้พอจะมีวิธีแล้วหรือไม่?”
หลินเป่ยฟานสีหน้าเปลี่ยน “ท่านหญิง นี่ไม่ใช่เรื่องเงินเพียงเล็กน้อย”
ท่านหญิงซือเย่ว์ถามอย่างงุนงง “แล้วเป็นเรื่องอันใด?”
“มันเป็นเรื่องเงินจำนวนมาก” หลินเป่ยฟานหยิบเงินขึ้นมาถอนหายใจ “เงินแค่นี้ ข้ายากจะทำการใด”
ท่านหญิงซือเย่ว์อุทาน “โอ้ สวรรค์!”
จากนั้นก็หยิบเงินออกมาเพิ่ม รวมสามล้านตำลึง วางไว้ตรงหน้าหลินเป่ยฟานอย่างฉุนเฉียว “ท่านกุนซือ เท่านี้น่าจะพอแล้วกระมัง!”
หลินเป่ยฟานรับเงินพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น “แน่นอน ท่านหญิง ท่านใจกว้างยิ่งนัก ข้าชอบน้ำใจไมตรีของท่าน บัดนี้เงินมาแล้ว เรามาเริ่มงานกันเถิด”
ท่านหญิงซือเย่ว์นั่งตัวตรง สีหน้าจริงจัง “ท่านกุนซือ เชิญกล่าว!”
หลินเป่ยฟานยิ้มมุมปาก “รับมือทัพล้านนายของอู๋ซีและเยว่อันยิ่งใหญ่ ไม่ยากอย่างที่คิด เพียงแต่ต้องอาศัยจังหวะ เวลา สถานที่ และใช้จุดอ่อนของศัตรูให้เป็นประโยชน์ ก็สามารถให้พวกมันไปแล้วไปลับได้”
ท่านหญิงซือเย่ว์ตื่นเต้น “ท่านกุนซือ รีบว่ามา ให้พวกมันไปแล้วไปลับได้อย่างไร?”
หลินเป่ยฟานบีบนิ้วพึมพำ “ข้าสังเกตการณ์ท้องฟ้ายามค่ำคืน พบว่าช่วงนี้เทือกเขาวิหคเพลิงและอาณาจักรอู๋ซีแล้งจัด อากาศร้อนระอุ…”
ท่านหญิงซือเย่ว์ประหลาดใจ “ท่านกุนซือ ท่านยังเข้าใจการดูดาวอีกหรือ?”
หลินเป่ยฟานยังคงสงบนิ่ง กล่าวอย่างมั่นใจ “แน่นอน แม้แต่ขงเบ้งยังเข้าใจการดูดาวและการบัญชาการ เป็นเรื่องปกติที่กุนซืออย่างข้าจะมีความสามารถเช่นนี้ อย่าใส่ใจรายละเอียดเล็กน้อยเหล่านี้เลย”
“เอาล่ะ ท่านพูดถูก…” ท่านหญิงซือเย่ว์เห็นด้วย
หลินเป่ยฟานพูดต่อ “อากาศร้อนแล้งเช่นนี้ ย่อมขาดแคลนน้ำ แต่ในการทำศึกสงคราม น้ำเป็นสิ่งสำคัญ คนเราขาดอาหารได้หลายวัน แต่ขาดน้ำสามวันก็ตายจากการขาดน้ำได้”
“แหล่งน้ำของอู๋ซีและเยว่อันยิ่งใหญ่คือแม่น้ำอู๋ถง ซึ่งมีต้นกำเนิดจากเทือกเขาวิหคเพลิง บนยอดเขามีแอ่งน้ำ เมื่อน้ำเต็มก็จะไหลลงมาตามลักษณะภูมิอาณาจักร กลายเป็นแม่น้ำอู๋ถง”
“ดังนั้น แผนของข้าคือ ท่านไปยังยอดเทือกเขาวิหคเพลิง ใช้ก้อนศิลาและสิ่งอื่นๆ ปิดกั้นแม่น้ำอู๋ถง เมื่อกองทัพอู๋ซีขาดแคลนน้ำ พวกมันต้องย้อนกลับไปยังต้นน้ำบนยอดเขาวิหคเพลิงอย่างแน่นอน”
“เช่นนี้ ท่านก็สามารถใช้ประโยชน์จากชัยภูมิ วางกำลังซุ่มโจมตี นี่น่าจะเป็นความถนัดของท่านอยู่แล้ว ยิ่งท่านเชี่ยวชาญสามกระบวนทัพใหญ่ รับมือกับพวกมันไม่น่าเป็นปัญหา”
ท่านหญิงซือเย่ว์ตาเป็นประกาย “ท่านกุนซือ ท่านพูดถูก พวกเราต้องทำให้พวกมันไปแล้วไปลับได้แน่!”
แต่จู่ๆ ก็อดกังวลไม่ได้ “แต่ถ้าหากพวกมันส่งกำลังพลจำนวนมากมาล่ะ กองทัพเรามีน้อยกว่า อาจจะไม่เป็นผลดี…”
“กำลังพลมากยิ่งง่าย!” หลินเป่ยฟานยิ้มกว้าง “ลองคิดดู อากาศแห้งเช่นนี้ เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดเพลิงไหม้ โดยเฉพาะไฟป่า เมื่อถึงเวลา คนเยอะก็แค่จุดไฟเผาพวกมัน ก็สิ้นเรื่องไม่ใช่หรือ?”
ท่านหญิงซือเย่ว์ตาเป็นประกายอีกครั้ง “ถูกต้อง จุดไฟเผาพวกมัน!”
“ถึงแม้จะสูญเสียมาก แต่เพื่อแหล่งน้ำ พวกมันต้องส่งยอดฝีมือมาอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น ท่านหญิงควรทำให้แหล่งน้ำแห้งขอด และตัดเส้นทางล่าถอยของพวกมันให้สิ้นซาก พวกมันก็จะมีทางเดียวให้เลือก”
ท่านหญิงซือเย่ว์ถามอย่างร้อนใจ “ทางใด?”
“ต้องบุกป้อมเข้านครมาหาน้ำ” หลินเป่ยฟานยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถึงตอนนั้น ข้าเพียงแค่ตั้งรับป้อมวิหคเพลิง ถ่วงเวลาพวกมันสักสองสามวัน พวกมันก็ต้องตายเพราะขาดน้ำ”
“ดี ดี ดี! แผนนี้ยอดเยี่ยม ท่านกุนซือ!” ท่านหญิงซือเย่ว์ดีใจจนยิ้มไม่หุบ
สิ่งที่ดูเหมือนยากลำบากในตอนแรก เมื่ออยู่ในมือหลินเป่ยฟานกลับกลายเป็นเรื่องง่ายดาย เพียงทำตามคำแนะนำของเขา การรับมือกับกองทัพนับล้านก็เหมือนเสร็จสิ้นแล้ว ท่านหญิงซือเย่ว์ยิ่งประทับใจหลินเป่ยฟานมากขึ้น
ตั้งแต่รู้จักกับเขา ท่านหญิงตระหนักว่าไม่มีปัญหาใดที่แก้ไขไม่ได้ เมื่อมีเขาอยู่เคียงข้าง ท่านหญิงรู้สึกปลอดภัยอย่างยิ่ง เมื่อมองใบหน้าหล่อเหลาของหลินเป่ยฟาน ท่านหญิงซือเย่ว์ก็เรียกเบาๆ “ท่านกุนซือ…”
หลินเป่ยฟานลูบหน้าตนเอง "เหตุใดท่านหญิงจึงมองข้าเช่นนั้น?"
ท่านหญิงซือเย่ว์ลุกขึ้นและรีบเดินไปหาหลินเป่ยฟาน "ท่านกุนซือ อย่าขยับ ปล่อยให้ข้ากอดท่านสักครู่!"
หลินเป่ยฟานตกใจ "ท่านหญิง โปรดสงบสติอารมณ์!"
"ข้าสงบสติอารมณ์ไม่ได้ ปล่อยให้ข้าทำเช่นนี้เถิด!" ท่านหญิงซือเย่ว์พุ่งเข้าใส่เขาแล้ว
"อ๊า! พรหมจรรย์ของข้า!"
ครึ่งก้านธูปผ่านไป ท่านหญิงซือเย่ว์จากไปอย่างไม่เต็มใจ "ท่านกุนซือ ข้าจะไปเตรียมการเดี๋ยวนี้ หลังจากที่เราประสบความสำเร็จ ข้าจะมาพบท่าน อย่าลืมข้านะ!"
"ตราบใดที่ท่านจำได้ว่าต้องนำเงินมา ข้าจะไม่ลืมท่านแน่นอน!"
"น่ารำคาญนัก!"
วันรุ่งขึ้นมาถึงอย่างรวดเร็ว
หลินเป่ยฟานตื่นแต่เช้า กินอาหารง่ายๆ แล้วออกไปตรวจดูสภาพแวดล้อมกับแม่ทัพจู ณ จุดนี้ ป้อมปราการเฟิ่งหวงได้รวบรวมทหารสี่แสนนาย พร้อมด้วยเสบียงอาหาร อาวุธ ชุดเกราะ และอื่น ๆ อีกมากมายสำหรับทหารจำนวนเท่ากัน อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาพร้อมสำหรับทุกสิ่งที่อาจเกิดขึ้น
ขณะที่กำลังเดิน แม่ทัพจูก็ถอนหายใจกะทันหัน "ข้าผ่านศึกมามากมายในชีวิตนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งเล็กและใหญ่ แต่ครั้งนี้แม้ท้าทายที่สุดแล้ว แต่ก็ยังง่ายที่สุด"
หลินเป่ยฟานสงสัย "ท่านพูดเช่นนั้นเพราะเหตุใดกัน?"
"สาเหตุที่ท้าทายก็เพราะว่าเรากำลังเผชิญกับกองกำลังรวมหนึ่งล้านนายจากอู๋ซีและเยว่อันยิ่งใหญ่ การต่อสู้ครั้งนี้มีทหารมากที่สุดและมีขนาดใหญ่ที่สุด ทำให้มันเป็นศึกที่ท้าทายและหนักหนายิ่ง แต่มันง่ายเพราะเราไม่ต้องกังวลเรื่องเสบียงเลย"
"ในระหว่างสงคราม สิ่งที่สำคัญที่สุดในต้องอย่าลืมว่าคือเสบียงและอุปกรณ์! ในการรบครั้งก่อน ข้ากังวลเรื่องเหล่านี้มาโดยตลอด กังวลว่าเสบียงไม่เพียงพอและอาวุธไม่เพียงพอ แต่ตอนนี้ เราไม่มีอะไรต้องกังวลในเรื่องเสบียงเลย" แม่ทัพจูหัวเราะ "ท่านหลิน ท่านเห็นไหม เสบียงเหล่านี้มาถึงก่อน และมีมากมาย มันเพียงพอสำหรับข้าที่จะทุ่มเทความพยายามทั้งหมดของข้าไปในเรื่องการรบ ข้าได้ยินมาว่าเสบียงเหล่านี้ได้มาจากการชดเชยจากอาณาจักรเซี่ย โดยการเจรจาของท่านหลิน! วิสัยทัศน์เชิงกลยุทธ์ของท่านทำให้ข้าประทับใจจริงๆ ท่านไม่รู้ว่าท่านช่วยทหารของอาณาจักรอู๋อันแสนยิ่งใหญ่ไว้มากมายเพียงใด และในนามของพวกเขา ข้าต้องขอขอบคุณท่านเลย!"
หลินเป่ยฟานส่ายหัวและยิ้ม "ทั้งหมดนี้เพื่อราชสำนัก เพื่ออาณาจักรอู๋อันแสนยิ่งใหญ่"
"แน่นอน! ไม่น่าแปลกใจเลยที่ฝ่าบาทให้ความสำคัญกับท่านมาก ด้วยความจงรักภักดีและความสามารถของท่าน ฝ่าบาทจะไม่รักท่านได้อย่างไร?" แม่ทัพจูหัวเราะอย่างจริงใจ…
หลินเป่ยฟานยิ้มเบา ๆ และไม่พูดอะไร
ขณะที่พวกเขายังคงเดินต่อไป หลินเป่ยฟานก็พูดขึ้นทันที "ท่านแม่ทัพจู ข้าสังเกตท้องฟ้ายามค่ำคืนและสังเกตว่าช่วงสองสามวันมานี้อากาศร้อนและแห้งมาก ข้าแนะนำให้ทหารเตรียมน้ำเพิ่มเพื่อป้องกันโรคลมแดด"
แม่ทัพจูเงยหน้ามองดวงอาทิตย์ "ท่านหลิน หลังจากได้ยินท่านพูดอย่างนั้น ข้าก็ตระหนักว่าวันนี้อากาศร้อนจริงๆ! เพิ่งจะเช้า แต่ดูเหมือนว่าเราต้องเตรียมน้ำเพิ่มจริงๆ!"
"เตรียมไว้ให้มากกว่านี้ และเราสามารถใช้น้ำเป็นอาวุธป้องกันได้!"
"ท่านหลิน หมายความว่าอย่างไร?"
"เมื่อน้ำเดือด พลังฆ่าของมันก็มีมาก เมื่อข้าศึกบุกนคร เราสามารถเทน้ำเดือดราดพวกมันได้อย่างง่ายดาย ด้วยเหตุนี้จึงเอาชนะพวกมันได้อย่างง่ายดาย"
"น้ำเดือดได้ผล แต่ต้องใช้ฟืนจำนวนมากในการต้มน้ำให้เพียงพอ แต่น่าเสียดายที่เราต้องการฟืนสำหรับทำอาหารและให้ความร้อน เราไม่สามารถใช้มันต้มน้ำได้"
หลินเป่ยฟานยิ้มเล็กน้อย "ข้ามีวิธีแก้ปัญหาที่สามารถผลิตน้ำร้อนจำนวนมากได้โดยไม่ต้องใช้ฟืน"
ทหารของกองทัพตระกูลจูเบิกบานใจ "วิธีแก้ปัญหาอะไร?"
หลินเป่ยฟานให้คนเตรียมภาชนะขนาดใหญ่หลายใบที่ใส่น้ำ เขาใส่กระจกทองแดงสองสามอันลงในแต่ละภาชนะ แล้วเติมน้ำลงไป
แม่ทัพจูค่อนข้างงุนงง "ท่านหลิน แบบนี้จะสร้างน้ำร้อนได้จริงหรือ?"
"ได้สิ!" หลินเป่ยฟานปรบมือ "อากาศร้อน แดดแรง เมื่อแสงแดดเข้ามาในภาชนะ มันจะสะท้อนโดยกระจกทองแดงที่อยู่ภายใน จากนั้นแสงจะยังคงสะท้อนไปมา สะท้อนผนังด้านในของภาชนะซ้ำแล้วซ้ำเล่า กระบวนการนี้จะทำให้อุณหภูมิของน้ำสูงขึ้น แม้ว่าจะไม่ถึงจุดเดือด แต่มันก็ยังร้อนพอที่จะทำให้เกิดแผลไหม้ได้"
นี่เป็นเครื่องทำน้ำอุ่นพลังงานแสงอาทิตย์ในรุ่นพื้นฐาน โดยใช้การหักเหของแสงเพื่อทำให้น้ำร้อน
อย่างไรก็ตาม แม่ทัพจูยังไม่เข้าใจ "มันจะได้ผลจริงหรือ?"
"เชื่อข้าเถอะ ท่านจะไม่ผิดหวังถ้าท่านเชื่อข้า ท่านจะเข้าใจในไม่ช้า!" หลินเป่ยฟานพูดพร้อมกับยิ้ม
พอเที่ยง ไม่มีเมฆสักก้อนบนท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ส่องแสงแรงกล้า แค่ยืนบนพื้นก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ หลินเป่ยฟานประเมินว่าอุณหภูมิต้องสูงกว่า 40 องศาเซลเซียส เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนเวียนหัวจากความร้อน
โชคดีที่หลินเป่ยฟานให้ทหารเตรียมน้ำไว้ล่วงหน้ามากมาย ทำให้พวกเขาไม่เป็นลมแดด ถึงกระนั้น ความร้อนก็ยังแทบทนไม่ไหว
นี่เป็นความพยายามของหลินเป่ยฟานในการควบคุมอุณหภูมิให้อยู่ในระดับต่ำ มิฉะนั้นคงจะร้อนอบอ้าวกว่านี้
อย่างไรก็ตาม ฝ่ายกองทัพอู๋ซีและเยว่อันยิ่งใหญ่ สถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก
