บทที่ 31 ตระกูลหลี่

ช่วงเลิกงาน ถนนหางซื่อที่คับแคบเริ่มคึกคักขึ้น สองข้างทางมีร้านขายมันเทศย่าง แตงโม และอาหารเย็นออกมาตั้งแผงกันแล้ว

สมัยเด็ก ตอนที่แม่จางหว่านฟางกลับบ้านเกิด พ่อก็จะขี้เกียจทำกับข้าวพาเขาออกมากินเส้นข้าวราคา 1.5 หยวนข้างนอก

ตอนนั้นชิงเฉินรู้สึกว่าพ่อเอาเปรียบเขา แต่ตอนนี้นึกย้อนกลับไป บางทีช่วงเวลานั้นอาจเป็นช่วงที่ดีที่สุดในวัยเด็กของเขาก็ได้

ตอนนั้นพ่อยังไม่ติดการพนัน พ่อแม่ก็ยังไม่หย่าร้าง ปู่ย่าตายายก็ยังไม่รังเกียจเขา เส้นข้าวที่ตอนนั้นราคา 1.5 หยวน ตอนนี้กลายเป็น 15 หยวนแล้ว ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่มีทางย้อนกลับไปได้อีก

ชิงเฉินเข้าไปในลานที่ 4 ทันใดนั้นก็พบชายสองคนนั่งยองๆ สูบบุหรี่อยู่ข้างทาง

ฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว เขามองไม่เห็นใบหน้าของพวกนั้น เห็นแค่ปลายบุหรี่ที่สว่างวาบเป็นระยะ

ชิงเฉินเดินเข้าไปในทางเดินก็ได้กลิ่นหอมลอยมาจากชั้นบน หลี่ถงอวิ๋นรออยู่หน้าประตูบ้านเขาตั้งแต่เนิ่นๆ "พี่ชาย แม่ทำอาหารใกล้เสร็จแล้ว แม่ให้หนูมารอพี่ที่นี่"

"ถ้าผมไปเรียนพิเศษตอนเย็นล่ะ พวกคุณไม่ต้องรอผมหรอกนะ" ชิงเฉินลูบหัวหลี่ถงอวิ๋น

"ไม่กี่วันนี้พี่ไม่ได้ไปเรียนพิเศษตอนเย็นนี่" หลี่ถงอวิ๋นพูดจบก็ดึงแขนเสื้อเขาเดินขึ้นชั้นบน

พอเปิดประตู ชิงเฉินเห็นว่าเฟอร์นิเจอร์ที่เคยพังไปก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว ภายในบ้านไม่ได้ดูรกร้างเหมือนเมื่อก่อน หลายอย่างถูกเปลี่ยนเป็นของใหม่

เจียงเสวียกำลังยุ่งอยู่ในครัว สวมผ้ากันเปื้อน ได้ยินเสียงเปิดประตูก็พูดโดยไม่หันมามอง "ชิงเฉินมาแล้วเหรอ นั่งก่อนเลย เหลือแค่ซุปอีกอย่างเดียว"

ชิงเฉินมองไปที่โต๊ะอาหาร มีซี่โครงหมูเปรี้ยวหวาน เนื้อวัวผัด ถั่วเปรี้ยวสับหมู มันฝรั่งผัดเผ็ดเปรี้ยว ดูแล้วน่าอร่อยมาก

เมื่อเทียบกับอาหารจืดชืดในเรือนจำหมายเลข 18 นี่ถึงจะเรียกว่าอาหารพิเศษจริงๆ

"คุณป้าเจียง จะฉลองอะไรกันหรือครับ?" ชิงเฉินสงสัย

เจียงเสวียยกหม้อซุปออกมา ใบหน้าเปื้อนยิ้ม "ป้าเคยเล่าให้ฟังใช่ไหมว่าเปิดคลินิกแขนขากลไกในโลกอีกมิติ"

"ครับ เคยได้ยิน" ชิงเฉินลุกขึ้นช่วยรับหม้อซุปมาวางบนโต๊ะ

เจียงเสวียกลับเข้าครัวไปตักข้าวและหยิบตะเกียบ "คลินิกนั่นทำให้ป้าปวดหัวมาก เพราะข้ามมิติไปแล้วไม่ได้สืบทอดความทรงจำ ดังนั้นเวลาคนมาให้ป้าปรับแต่งแขนขากลไก ป้าก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง"

ชิงเฉินฟังเงียบๆ

เจียงเสวียพูดต่อ "คนที่มาปรับแต่งแขนขากลไกพวกนั้น แต่ละคนดูน่ากลัวมาก แถมเมืองหมายเลข 18 พอตกดึกความปลอดภัยก็แย่มาก หลัง 2 ทุ่มเดินบนถนนก็ไม่ปลอดภัยแล้ว ป้าเลยกังวลมาตลอด"

นี่คือเหตุผลที่ก่อนหน้านี้เจียงเสวียอยากฝากหลี่ถงอวิ๋นไว้กับชิงเฉินชั่วคราว เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าหลังข้ามมิติแล้วจะกลับมาได้หรือเปล่า

"แต่ตอนนี้ดีแล้ว" เจียงเสวียยิ้มพูด "ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น จู่ๆ คนของตระกูลหลี่ก็มาหาคลินิกเล็กๆ ของป้า แล้วบอกว่าจะร่วมลงทุน"

"ตระกูลหลี่..." ชิงเฉินพึมพำเบาๆ

"ป้าก็เคยบอกนายแล้วใช่ไหม ในโลกอีกมิติตระกูลใหญ่คือเทวดา ธุรกิจไหนที่ตระกูลใหญ่ร่วมลงทุน พวกอาชญากรก็จะเลี่ยงไปหมด" เจียงเสวียนั่งลงที่โต๊ะอย่างร่าเริง "พวกเขาไม่เพียงแต่ให้เงินป้าก้อนหนึ่ง ยังเปลี่ยนป้ายโฮโลแกรมนีออนที่มีโลโก้ของตระกูลหลี่ให้ด้วย แบบนี้ป้าก็ปลอดภัยขึ้นเยอะเลย"

ชิงเฉินยิ้ม "มีตระกูลหลี่ช่วยเหลือ ก็ควรฉลองจริงๆ นะครับ"

"แบบนี้ก็ไม่ต้องรบกวนนายแล้ว" เจียงเสวียพอใจกับสถานการณ์ปัจจุบันมาก เธอถึงกับยิ้มบอกชิงเฉิน "ก่อนหน้านี้นายไม่ใช่อิจฉาผู้ข้ามมิติหรอกเหรอ ถ้าวันไหนนายข้ามมิติจริงๆ ก็มาหาป้าที่เมืองหมายเลข 18 นะ ป้าเจียงอาจจะทำอย่างอื่นไม่ได้ แต่ปกป้องนายหน่อยก็ยังพอไหว"

ชิงเฉินถอนหายใจในใจ เขาอยู่ในเมืองหมายเลข 18 จริงๆ แต่น่าเสียดายที่สถานการณ์ของเขา คนทั่วไปคงช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ

การแย่งชิงตำแหน่งเงาของตระกูลชิง การสืบทอดขององค์กรอัศวิน สองเรื่องนี้เกินขอบเขตความเข้าใจของผู้ข้ามมิติทั่วไปไปแล้ว

"อ้อใช่ คุณป้าเจียง" ชิงเฉินถาม "พวกคนชุดดำคราวก่อนมาหาคุณป้าอีกไหมครับ?"

"พวกเขาไม่ได้มาหาป้า แต่ป้าไปหาพวกเขาเอง" เจียงเสวียพูด "ก่อนหน้านี้หลังจากฝากเสี่ยวอวิ๋นไว้กับนาย ป้าก็คิดจะติดต่อพวกเขา ดูว่าจะขอความช่วยเหลือในโลกอีกมิติได้ไหม"

เจียงเสวียพูดต่อ "แต่พวกเขาบอกว่าองค์กรเพิ่งก่อตั้ง ในโลกอีกมิติยังทำอะไรไม่ได้มาก เลยช่วยอะไรไม่ได้"

หลังอาหาร เจียงเสวียไปล้างจาน ปล่อยให้ชิงเฉินกับหลี่ถงอวิ๋นนั่งอยู่ที่โต๊ะ

ตอนนั้นเอง ชิงเฉินถามขึ้นมาทันที "หนูก็เป็นผู้ข้ามมิติใช่ไหม"

หลี่ถงอวิ๋นกะพริบตาถาม "พี่ชิงเฉินพูดอะไรคะ?"

"คราวที่แล้ว หนูถามชื่อคลินิกของแม่โดยเฉพาะ แล้วคราวนี้ก็มีตระกูลหลี่มาร่วมลงทุนกับคลินิกของแม่ และดูแลอย่างใส่ใจ" ชิงเฉินพูด "หนูไม่ยอมรับก็ได้ แต่พี่ก็บอกเบาะแสพวกนี้กับแม่ของหนูได้นะ"

หลี่ถงอวิ๋นยอมแพ้ทันที "อย่าบอกแม่นะคะ!"

ชิงเฉินโล่งอก เขาเดาไม่ผิด

เมื่อวานก่อนกลับ เขาทบทวนความทรงจำทั้งหมดช่วงนี้ และพบจุดแปลกอย่างหนึ่ง

หลังจากรู้ว่าแม่เปิดคลินิก ปฏิกิริยาแรกของหลี่ถงอวิ๋นไม่ใช่สงสัยเกี่ยวกับโลกอีกมิติ แต่กลับถามชื่อคลินิกของแม่ก่อน

ดังนั้นเมื่อวานเขาถึงได้ใช้โอกาสแลกเปลี่ยนครั้งหนึ่ง ขอรายชื่อสมาชิกตระกูลหลี่จากหลี่ซูถง

ในนั้นมีชื่อของหลี่ถงอวิ๋นจริงๆ

การเดินทางระหว่างสองโลก ทั้งชื่อและร่างกายเป็นของตัวเอง เรื่องนี้คงไม่ผิดแน่

ชิงเฉินถามเสียงเบา "ทำไมไม่บอกแม่ล่ะ?"

"ในโลกอีกมิติไม่ค่อยมีใครกล้าควบคุมหนู แต่ถ้าแม่รู้ แม่ต้องคอยควบคุมหนูทั้งสองโลกแน่เลย" หลี่ถงอวิ๋นพูดอย่างหวาดๆ "พี่อย่าบอกแม่นะ หนูจะให้เงินพี่เอง หนูมีเงินค่าขนมเยอะแยะในโลกอีกมิติ"

ชิงเฉินปฏิเสธทันทีโดยไม่ลังเล "พี่ไม่ใช่ผู้ข้ามมิติ จะเอาเงินที่นั่นไปทำไม"

หลี่ถงอวิ๋นเห็นเขาตอบอย่างเด็ดขาดก็สงสัย "พี่ไม่ใช่ผู้ข้ามมิติเหรอคะ?"

"แน่นอนว่าไม่ใช่" ชิงเฉินปฏิเสธ "เอ่อ... แล้วในโลกนี้หนูมีเงินค่าขนมเท่าไหร่?"

หลี่ถงอวิ๋นตกใจ "พี่จะหลอกเอาเงินเด็กด้วยเหรอ!?"

ชิงเฉิน "..."