บทที่ 24 เวกาพังค์ ผู้สามารถเปลี่ยนแปลงอนาคต

"ในโลกที่เต็มไปด้วยพลังเหนือธรรมชาติ เมื่อผู้คนนึกถึงความแข็งแกร่ง สิ่งแรกที่พวกเขานึกถึงก็คือบรรดายอดฝีมือแห่งท้องทะเลนี้"

"แต่ผมเพิ่งบอกคุณไปแล้วว่า พลังที่สามารถลบหุบเขาแห่งพระเจ้าออกไปได้ในทางกายภาพนั้น แม้แต่โกล ดี. โรเจอร์ ราชาโจรสลัด หรือร็อคส์ ก็ทำได้แค่หนีเอาตัวรอดเท่านั้น"

เควินจ้องมองอย่างเคร่งขรึม แล้วพูดต่อไปว่า "คุณก็รู้จักคนคนนั้นเหมือนกัน คุณถึงขั้นเคยพยายามชักชวนเขาเข้าร่วมกองทัพกล้าหาญด้วยซ้ำ แต่ชัดเจนว่าเขาคิดว่าพวกคุณจนเกินไป"

อึก!

ดรากอนรู้สึกเหมือนถูกบีบคอ แต่คำวิจารณ์ว่าเขาจนนั้นเขาปฏิเสธไม่ได้

ตั้งแต่การพบกันครั้งแรกที่เมืองลอกทาวน์ ก็เพราะความจนนี่แหละที่ทำให้เขายอมพบกับเควิน

แต่เรื่องการดูถูก...

ในวินาทีถัดมา ดรากอนก็ชะงักไป "เวกาพังค์เหรอ? นักวิจัยหลักของ Mads น่ะเหรอ!"

เควินพยักหน้าเบาๆ "พลังผลปีศาจของเขาทำให้สามารถเก็บความรู้มหาศาลไว้ในสมองได้ เมื่อรวมกับความสามารถด้านการวิจัยที่โดดเด่นของเขา ในความเห็นของผม เขาคือคนที่สามารถเปลี่ยนแปลงอนาคตได้จริงๆ"

ท่ามกลางความเงียบ ดรากอนครุ่นคิดถึงความสำคัญของเวกาพังค์

ความจริงแล้ว เขาก็ให้ความสำคัญกับเวกาพังค์มากพอสมควรอยู่แล้ว แต่การที่จะเป็นศูนย์กลางในการเปลี่ยนแปลงโลก เขาไม่เคยคิดถึงประเด็นนี้มาก่อน

"ยังไม่เชื่ออีกเหรอ?"

เควินพูดพลางยิ้ม

ในโลกที่เทคโนโลยีพัฒนาไปในทิศทางที่แปลกประหลาด น้ำอัดลมก็สามารถเป็นพลังงานได้ ฟองสบู่ก็สามารถห่อหุ้มคนให้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ หรือแม้แต่ห่อหุ้มเรือให้ดำลงไปใต้ทะเลลึกหมื่นเมตรถึงเกาะเมอร์แมนได้

ไม่ว่าจะเป็นพลังขับเคลื่อนอันน้อยนิดจากน้ำอัดลม หรือแรงกดมหาศาลใต้ทะเลลึกหมื่นเมตร กลศาสตร์และฟิสิกส์ในโลกนี้ก็บิดเบี้ยวไปจนไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนแล้ว

แต่เวกาพังค์กลับสามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้ได้ จนสามารถสร้างแหล่งพลังงานที่เกือบจะเป็นนิรันดร์ได้ในภายหลัง นั่นก็คือ "แม่ไฟ"

ต้องรู้ไว้ว่าสิ่งที่ถูกลบออกไปจากหุบเขาแห่งพระเจ้าคือเกาะ แต่หลังจากที่อิมบนมารีจัวร์ได้ครอบครองแม่ไฟแล้ว การลบล้างอาณาจักรลูลูเซียถึงกับทำให้ทะเลเกิดโพรงขนาดใหญ่ หลายเดือนผ่านไปก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับคืนสภาพเดิม

การโจมตีครั้งนั้นคงใกล้เคียงกับการเจาะถึงแก่นโลกเข้าไปทุกที

"พลังของปัจเจกบุคคลจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม ถึงแม้จะใช้ร่วมกับความสามารถในการเคลื่อนย้ายฉับพลันแบบผม ในหนึ่งวันจะดูแลได้กี่ที่กัน? แม้แต่โจรสลัดที่ปักธงของตัวเองไว้ ก็ยังมีข้อจำกัดเรื่องการแบ่งกำลัง"

เควินพูดต่อไปว่า "แต่พลังของเทคโนโลยีนั้นต่างออกไป มันสามารถติดอาวุธให้กับประชาชนทั่วไปที่ถูกกดขี่และลุกขึ้นต่อต้าน สามารถใช้พลังงานเพื่อป้องกันการโจมตีแบบนั้นได้ และหลังจากชนะสงครามแล้ว ก็สามารถทำให้ประชาชนมีชีวิตที่ไม่ขาดแคลนพลังงาน"

"สิ่งเหล่านี้... ไม่ว่าจะเป็นคุณหรือผม หรือแม้แต่บุคคลที่แข็งแกร่งคนใดคนหนึ่งก็ทำไม่ได้ มีเพียงเทคโนโลยีเท่านั้นที่จะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้"

เมื่อพูดจบ ดรากอนยังคงสงสัยอยู่บ้าง แต่นั่นไม่ได้ขัดขวางความคิดที่อยากได้เวกาพังค์มาร่วมงานด้วย

"ตอนนี้ไอ้หมอนั่นน่าจะอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าโลกใหม่ ที่พังค์ฮาซาร์ด ถ้าเป็นผมกับคุณ เราน่าจะแอบเข้าไปได้โดยไม่มีใครรู้"

เควินส่ายหน้าเบาๆ "ไม่ ตอนนี้เขาจะไม่ยอมมากับเรา ถ้าจะพาเขาไปด้วยกำลัง เราก็ไม่มีทางสนับสนุนงานวิจัยของเขาได้"

ดรากอนถามว่า "ภายในหนึ่งปี จะมีการเปลี่ยนแปลงได้ไหม?"

"ภายในหนึ่งปีเนี่ยนะ? ด้วยการพัฒนาอย่างก้าวกระโดดที่กองทัพปฏิวัติจำเป็นต้องทำต่อจากนี้ เงินจะยิ่งขาดแคลนมากขึ้นเรื่อยๆ จะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ได้ยังไง"

เควินถอนหายใจ "และการตั้งหน่วยงานวิจัยแบบนั้นขึ้นมา สิ่งที่ต้องการหลายอย่างไม่ใช่แค่มีเงินแล้วจะซื้อได้ เวกาพังค์รู้ดีถึงเรื่องนี้ ถึงได้อยากเข้าร่วมกับรัฐบาลโลก"

"คุณคงเคยได้ยินนิทานเรื่องเมืองทองคำในเส้นทางแกรนด์ไลน์ใช่ไหม? เมืองทองคำนั่นมีอยู่จริง แต่ถูกกระแสน้ำพัดขึ้นไปบนฟ้า กลายเป็นเกาะลอยฟ้า"

"พลังของคุณเหมาะกับงานนี้ เงินทุนสำหรับการพัฒนากองทัพปฏิวัติและงานวิจัยในอีกสิบปีข้างหน้า คงต้องให้คุณไปหามาแล้วล่ะ"

เมืองทองคำ?

ตำนานเมืองที่สร้างขึ้นจากทองคำทั้งเมือง มันมีอยู่จริงเหรอ?!

หลังจากมอบหมายงานเล็กๆ น้อยๆ ให้กับผู้นำกองทัพปฏิวัติคนนี้แล้ว เควินก็ต้องจากไป

ก่อนหน้านั้น เขาได้พาคุมะและจินนี่ไปยังสถานีขนถ่ายในทะเลตะวันตก แลกเปลี่ยนกับเรมอนแล้วส่งทรัพยากรไปยังที่ต่างๆ

หลังจากนั้น คุมะและจินนี่ก็เดินทางไปยังกองทัพที่ตนสังกัด เริ่มปฏิบัติการใต้ดินในประเทศใหม่

จนกระทั่งรุ่งเช้าของวันถัดมา เควินถึงได้กลับมาบนเรือของรัฐบาลโลก

เสียงคร่ำครวญในห้องขังมิติพิเศษจะดังต่อไปอีกกว่าสองวัน และการเปิดหีบสมบัติทองคำครั้งต่อไปก็ต้องรออีกสองวันเช่นกัน

"ปุ๊ก!"

เงากายหายวับไปเป็นควัน เควินเก็บอุปกรณ์ทั้งหมดที่ใช้ปลอมตัวเป็นแม่ไฟ

"ฮึ่ว..."

หลังจากถอนหายใจ เควินก็หลับตาพักผ่อนสักครู่

ใช้เวลาครึ่งปีถึงได้นำสิ่งที่เรียนรู้จากอาจารย์ในชาติก่อนมาผสมผสานกับการปฏิวัติ การสอนทั้งหมดในคืนเดียวก็ได้ผลดีทีเดียว

แต่สำหรับเวกาพังค์ ด้านการเงินอาจแก้ไขได้ด้วยเมืองทองคำ แต่ทรัพยากรพิเศษบางอย่าง อาจต้องพึ่งพาใครบางคนบนเรือลำนี้

สแปนไดน์ คนประจบสอพลอ และเป็นมือฉกฉวยเงินทองที่เก่งกาจ

เรมอนที่ดูแลสถานีขนถ่ายพิเศษในทะเลตะวันตกนั้น ในใจแล้วกระหายอำนาจ ส่วนสแปนไดน์นั้นกระหายทั้งอำนาจและเงินทอง

เขาต้องการเงินเพื่อเอาใจผู้บังคับบัญชาที่เป็นชาวมังกรสวรรค์ เพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจมากขึ้น บวกกับการร่วมมือเบื้องต้นในครั้งนี้โดยใช้คุซันเป็นแพะรับบาป ก็น่าจะเป็นโอกาสดีในการติดต่อ

...

ตอนนี้กองทัพปฏิวัติยังไม่ได้ดึงดูดความสนใจของรัฐบาลโลก แต่การปรากฏตัวของปัจจัยสายเลือดกลับทำให้เวกาพังค์ได้รับความสนใจ

แล้วจะทำอย่างไรให้คนคนนี้หายตัวไปอย่างถูกต้องตามกฎหมายล่ะ?

ความสามารถฮิรายชินจากหีบสมบัติทองคำ หรือการ์ดเพิ่มพลังจิตใจก็ดีอยู่หรอก แต่ความสามารถเงากายที่ได้จากหีบเงินก่อนหน้านี้ ก็เป็นความสามารถที่ใช้บ่อยที่สุดในช่วงนี้

บางทีอาจจะต้องเปิดหีบทองแดงและหีบเงินสักหลายใบ ความสามารถจากหลายๆ โลกนั้น ในโลกโจรสลัดนี้ต่างก็มีผลพิเศษทั้งนั้น

...

วันรุ่งขึ้น

เรือของรัฐบาลโลกกำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขากลับหัว และสองคนที่ก่อนหน้านี้ยังมีท่าทีประหลาดๆ ต่อกัน ตอนนี้กลับยืนคุยกันอย่างสนุกสนานที่หัวเรือ

แค่ฟังเสียงหัวเราะของสแปนไดน์ ก็รู้ได้ว่าตอนนี้เขาอารมณ์ดีมาก

ภารกิจจับกุมทายาทสายเลือดราชาโจรสลัดโรเจอร์ล้มเหลว แต่สุดท้ายความผิดก็ตกไปอยู่ที่กองทัพเรือ ทำให้มีคำอธิบายให้กับบรรดาผู้อาวุโสทั้งห้าแล้ว

เรื่องนี้ก็เป็นคนหนุ่มตรงหน้านี่แหละที่เตือนสติ แถมตอนนี้ยังอุตส่าห์มาส่งของขวัญส่งเงินให้อีก เด็กหนุ่มที่มีอนาคตไกลแบบนี้ จะไม่ให้เขาดีใจได้ยังไง?!

ส่วนเรื่องการซื้อขายทรัพยากรบางอย่าง ตราบใดที่ของที่ขายนั้นทำเงินได้ พวกผู้บังคับบัญชาก็ไม่สนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้หรอก

และถ้าตัวเองก้าวไปอีกขั้น... พวกนี้ก็จะกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย

รสนิยมของคนพวกนั้น ตัวเองรู้ดีนักหนา ก็เพราะตัวเองก็ชอบเหมือนกันนั่นแหละ

...

(จบบทที่ 24)