บทที่ 19 คุซันผู้เกิดในทะเลใต้

บนท้องทะเลอันกว้างใหญ่นี้ ผู้ที่อ้างตนว่าเป็นทายาทแห่งเทพเจ้าบนมารีจัวร์นั้น ตั้งแต่ต้นจนจบ สนใจเพียงแค่เรื่องราวหรือเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับช่วงเวลาว่างเปล่า 100 ปีเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นตระกูล D โรเจอร์ หรือแม้แต่การทำลายล้างโอฮาราในอนาคต ก็เป็นเช่นนั้น

บางทีการสลายตัวของกลุ่มโจรสลัดโรเจอร์ และการมอบตัวของโรเจอร์เอง อาจจะมีเหตุผลเช่นนี้ด้วย

แม้แต่กำลังทหารที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันในเหตุการณ์ทะเลใต้ครั้งนี้ ซึ่งทำให้รัฐบาลของสองประเทศที่ไม่ได้เป็นพันธมิตรต้องเปลี่ยนแปลงไป ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาสนใจมากนัก

ภายในวงการอำนาจ สิ่งที่ถกเถียงกันล้วนเป็นเรื่องเกี่ยวกับสายเลือดแห่งบาปที่สืบทอดมาในนามสกุล D ของโรเจอร์

ส่วนหญิงมีครรภ์ที่ถูกจับกุมในทะเลใต้นั้น ในสายตาของพวกเขาไม่มีความหมายใดๆ อีกต่อไป จะจับหรือปล่อยก็ไม่สำคัญ

"ราชาโจรสลัดโรเจอร์คนนั้นเคยไปที่เกาะนั่น การมอบตัวของเขามีปัญหาตั้งแต่แรกแล้ว"

"มันทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนหลั่งไหลออกสู่ทะเล และกำหนดเป้าหมายไว้ที่เกาะนั่น นั่นหมายความว่า นับตั้งแต่วันที่คำพูดของโรเจอร์แพร่กระจายไปทั่วโลก เราก็ไม่สามารถปล่อยปละละเลยโจรสลัดได้อีกต่อไป"

"พวกเราทุกคนรู้ดีว่า บนท้องทะเลนี้ การฝึกฝนจิตใจและเจตจำนงสามารถทำให้ร่างกายควบคุมพลังที่แข็งแกร่งขึ้นได้ เมื่อมีคนออกสู่ทะเลมากขึ้น ก็จำเป็นต้องเสริมสร้างกำลังของกองทัพเรือเพื่อให้เกิดความสมดุลใหม่"

"ในกองทัพเรือรุ่นใหม่ ในหมู่ผู้สมัครเป็นพลเรือเอก ทั้งซาคาซูกิ โบรซาลิโน่ และคุซัน อีกไม่นานก็จะกลายเป็นกำลังสูงสุดของกองทัพเรือ"

"คุซัน ผู้ใช้พลังผลปีศาจน้ำแข็ง เขาเกิดที่ทะเลใต้ใช่ไหม?"

"คลื่นที่โรเจอร์ก่อขึ้นต้องถูกสกัด ให้แผนกสอดแนมติดตามข่าวกรองเกี่ยวกับทายาทของโรเจอร์ต่อไป ส่วนพวกที่ถูกจับในทะเลใต้ ปล่อยพวกเขาไป"

"เห็นด้วย ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ปล่อยตำแหน่งของการ์ปให้ว่างไว้ หลังจากที่กำลังของสามพลเรือเอกครบถ้วนแล้ว ตำแหน่งผู้บัญชาการทหารเรือ..."

"เซ็งโกกุเถอะ ความยุติธรรมของเขาสอดคล้องกับจุดประสงค์ในการรักษาสมดุลของเรา"

"อืม"

"ก็ดีเหมือนกัน"

...

ในเวลาเดียวกัน ที่กองบัญชาการกองทัพเรือ

หนึ่งนาทีก่อนหน้านี้ เอกสารตำหนิจากรัฐบาลโลกถูกส่งมาที่นี่ หนึ่งในห้าผู้อาวุโสถึงกับโทรศัพท์มาด้วยตัวเอง จำเป็นต้องสอบถามคุซัน

การ์ปขมวดคิ้วโดยไม่โต้แย้งอะไร เพราะเขารู้ดีว่า ในสายตาของห้าผู้อาวุโสและชาวสวรรค์บนมารีจัวร์ CP ต่างหากที่เป็นสุนัขที่เชื่อฟัง ส่วนกองทัพเรือเป็นเพียงเครื่องมือในการรักษาสมดุลเท่านั้น

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"

เสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นคุซันก็เดินเข้ามา

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง การ์ปจึงเงยหน้าขึ้นพูดว่า "จำได้ว่านักเรียนรุ่นของพวกเธอ เป็นรุ่นที่สามที่เซฟาคนนั้นสอนใช่ไหม?"

คุซันตอบว่า "ใช่ครับ อาจารย์เซฟาเริ่มสอนชั้นเรียนยอดฝีมือหลังจากเหตุการณ์นั้น ผมเป็นนักเรียนรุ่นที่สาม"

การ์ปพยักหน้าเบาๆ "คนแบบนั้น เคยถูกเรียกว่าเซฟาแขนดำเหมือนกับการ์ป หลังจากที่ครอบครัวถูกโจรสลัดทำร้าย จิตวิญญาณก็แทบจะหมดไปแล้ว พลเรือเอกผู้ไม่ฆ่า... เฮ้อ..."

การสูญเสียจิตวิญญาณ ก็เป็นการพิสูจน์ว่าฮาคิของคนคนนี้กำลังเสื่อมถอยลงเช่นกัน

เหมือนกับโรมิที่เคยผ่านชั้นเรียนยอดฝีมือเช่นกัน เมื่อกลับไปที่ทะเลตะวันตก เขาก็ไม่มีพลังเหมือนแต่ก่อนแล้ว

คุซันไม่รู้ว่าทำไมผู้บัญชาการการ์ปถึงพูดถึงเรื่องนี้ แต่นั่นไม่ได้ขัดขวางเขาจากการแสดงจุดยืนของตัวเองเกี่ยวกับเรื่องนี้

"ตลอดมา อาจารย์เซฟาใจอ่อนกับพวกโจรสลัดเหล่านั้นเกินไป พวกที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพื่อชื่อเสียงและความมั่งคั่ง จะไม่มีเส้นแบ่งที่ว่าไม่ทำร้ายครอบครัวหรอกครับ"

เมื่อพูดจบ สายตาของการ์ปก็มองไปที่คุซัน ในดวงตาของเขา เขาไม่เห็นความลังเลแม้แต่น้อย

ดังนั้นสำหรับคุซันแล้ว การทำร้ายครอบครัวคือเส้นแบ่งสินะ?

การ์ปโบกมือ ให้คุซันออกไป

ส่วนเรื่องการรั่วไหลของข้อมูล... มีคำพูดแบบนี้ กองทัพเรือก็แบกรับกระทะดำนี้ไว้บนบ่าแล้ว เพราะพวกเขาไม่ต้องการหลักฐานใดๆ

...

ที่ท่าเรือมารินฟอร์ด คุซันมองไปยังทะเลสีฟ้าด้วยความสงสัยเล็กน้อย

ผู้บัญชาการการ์ปเรียกตัวเองไป ก็เพื่อพูดคุยเรื่องในอดีตของอาจารย์เซฟาเท่านั้นเหรอ? หรือว่า... เพื่อดูมุมมองของตัวเองที่มีต่อโจรสลัด?

คำพูดสุดท้ายของชายคนนั้นก่อนตาย จำนวนโจรสลัดในอีกยี่สิบปีข้างหน้าจะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ เกาะทั้งหมดในเส้นทางแกรนด์ไลน์ แม้แต่ชาวบ้านธรรมดาในทะเลทั้งสี่ ชีวิตต่อจากนี้คงจะยากลำบากมากขึ้น

ในเวลาแบบนี้ ความรับผิดชอบของกองทัพเรือก็ยิ่งสำคัญ

พูดถึงท่านการ์ป เขายังไม่กลับมาเลย ไม่รู้ว่าจู่ๆ ไปพักร้อนที่ไหน?

น่าจะเป็นบ้านเกิดมั้ง

ในตอนนี้ การสนทนาของทหารชั้นประทวนสองคนที่สูบบุหรี่อยู่ไม่ไกล ดึงดูดความสนใจของเขา

"ดูเหมือนว่าทางทะเลใต้จะมีเรื่องเกิดขึ้นนะ"

"นายก็ได้ยินเหรอ?"

"ในพื้นที่ปิดล้อม ข่าวแพร่กระจายไปก่อนที่จะมีการปิดล้อมเสียอีก ข่าวกรองแบบนี้ไม่ใช่ความลับอีกต่อไปแล้ว"

"หน่วยงาน CP ของรัฐบาลโลกส่งข่าวมาว่า เป็นฝ่ายกองทัพเรือของเราที่ตั้งใจเปิดเผยออกไป"

"ใช่ ฉันรู้ แต่ฉันคิดว่าไม่ได้ทำผิดนะ ไม่งั้นพวกหญิงมีครรภ์และเด็กที่ยังไม่เกิด อาจจะถูกฆ่าทิ้งไปเลย"

"ทั้งหมดนี้เป็นเพราะกอล ดี. โรเจอร์ไอ้บ้านั่น ไอ้หมอนี่ทิ้งปัญหาใหญ่ไว้ให้กองทัพเรือของเราชะมัด สาขาในทะเลทั้งสี่ส่งคำขอความช่วยเหลือมาทุกวัน โจรสลัดที่มีค่าหัวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แล้ว"

"ก็มีแต่ทะเลตะวันตกที่ดีหน่อย ท่านการ์ปไม่ได้ลาพักร้อนเหรอ? ไม่ได้กลับไปบ้านเกิดที่ทะเลตะวันออกเหรอ?"

"ใครจะไปรู้ล่ะ ถึงจะอยู่แผนกสื่อสาร แต่คนระดับนั้น ฉันไม่มีทางรู้เรื่องการเคลื่อนไหวของเขาหรอก"

...

คุซันไม่ได้สนใจบทสนทนาหลังจากนั้นแล้ว เพียงแค่ประโยคแรกๆ ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาเข้าใจว่าทำไมเมื่อครู่ถึงได้ถูกถามเกี่ยวกับอาจารย์เซฟา

เมื่อนำมาเชื่อมโยงกัน ทำไมเรือของรัฐบาลโลกถึงไปทะเลตะวันออก และทำไมถึงต้องเกณฑ์เควินจากเมืองลอสกาปอย่างกะทันหัน ทุกอย่างก็เข้าใจได้แล้ว

ทายาทของกอล ดี. โรเจอร์งั้นเหรอ?

เพื่อเหตุผลแค่นี้ ถึงกับตัดสินใจจับกุมหญิงมีครรภ์ทั้งหมดในพื้นที่จำกัดอย่างง่ายดาย

เด็กทารกที่ยังไม่เกิดเหล่านั้น มีความผิดด้วยหรือ?

และการตัดสินใจและคำสั่งแบบนี้ เป็นความยุติธรรมหรือ? คงจะขัดแย้งกับความยุติธรรมโดยสิ้นเชิงสินะ!

ชั่วขณะนั้น คุซันหยุดนิ่งอยู่กับที่

ตอนนี้ในใจของเขามีความขัดแย้งอย่างมาก

เขาไม่ได้เกิดมาในตระกูลผู้ดี ตอนเด็กๆ แบกกระเป๋าใบหนึ่ง ถือร่ม ถือขวดเหล้า ก็ออกทะเลผจญภัยได้แล้ว ตอนแรกเขาก็เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งในบรรดาผู้คนมากมาย และเกิดที่ทะเลใต้

ตอนนั้น อะไรคือเหตุผลที่ทำให้เขาออกทะเล?

คุซันใช้มือทั้งสองข้างเกาศีรษะแรงๆ ราวกับพยายามจะนึกถึงจุดประสงค์แรกเริ่ม

ในตอนนี้ ความคิดที่จะออกจากกองทัพเรือ แวบผ่านเข้ามาในหัวของเขา

แต่ตามมาติดๆ กลับเป็นคำพูดของทหารเรือแผนกสื่อสารเมื่อครู่

"ใช่ ฉันรู้ แต่ฉันคิดว่าไม่ได้ทำผิด..."

ทันใดนั้น มือทั้งสองของคุซันก็กำแน่น

ตอนนี้เขาเหมือนจะเข้าใจแล้ว เข้าใจว่าทำไมท่านการ์ปถึงไม่เคยอยากเป็นพลเรือเอก เพราะความตั้งใจที่ท่านการ์ปเข้าร่วมกองทัพเรือ ไม่เคยเป็นไปเพื่อปกป้องกลุ่มคนที่อ้างตัวว่าเป็นทายาทเทพเจ้าบนมารีจัวร์เลย

แล้ว... ตัวเองล่ะ?

หกปีผ่านไป ตัวเองที่กลายเป็นผู้สมัครพลเรือเอกแล้ว จุดยืนคืออะไร?

"ฉันก็ไม่อยากปกป้องพวกนั้นเหมือนกัน... แต่ก็ทำตัวสบายๆ แบบท่านการ์ปไม่ได้"

หลังจากพึมพำเบาๆ คุซันก็ตัดสินใจในใจอย่างแน่วแน่

...

(จบบทที่ 19)