บทที่ 173 ความบาดหมางของหญิงสาว
ความหนาวเย็นพัดพามากับสายลม สวี่ชิวเหวินตัวสั่นเบาๆและในที่สุดก็เป็นคนทำลายความเงียบ “เฉิงลู่ เธอไม่หนาวเหรอ?” เฉิงลู่หันมามองเขา สีหน้าของเธอยังคงสงบ “ฉันไม่หนาว” แม้ว่าน้ำเสียงของเธอจะไม่ได้กระตือรือร้นมากนัก แต่ก็ไม่ได้เป็นการปฏิเสธอย่างห่างเหิน สวี่ชิวเหวินรู้สึกว่าเธอคุยด้วยง่ายกว่าเมื่อก่อนมาก...
