Chapter 271 : หมายเลข5และหมายเลข6 - มังกรสุริยันคืนชีพ! (3)(ตอนฟรี)

กัวเฉี่ยนฉือส่ายหัว “รออีกซักหน่อยเถอะ ฉันยังอยากได้ข้อมูลจากพระสันตะปาปาแล้วก็ชาโดว์มากกว่านี้อีก...ฉันรู้สึกได้ว่าสงครามมันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”

ลู่ผิงเจียงพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง

ตูม ตูม ตูม!

มังกรสุริยันยังคงพ่นเปลวเพลิงออกมาอย่างต่อเนื่องและเมื่อเทียบกันแล้วลำแสงสีดำที่หมายเลข5กับหมายเลข6ปล่อยออกมากลับอ่อนโทรมลงมากขึ้นเรื่อยๆ

จู่ๆหมายเลข5ก็เอ่ยขึ้นมา “ฉันมีเวลาเหลือไม่พอแล้ว”

หมายเลข6พยักหน้า “ฉันก็ด้วย”

“ระเบิดตัวเองกันเถอะ พยายามสร้างความเสียหายให้มันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”

“ตกลง”

พริบตาต่อมาขนาดร่างกายของทั้งสองคนก็เริ่มขยายตัวอย่างบ้าคลั่งราวกับลูกโป่ง!

เมื่อฮอลล์กับโคโดเห็นภาพนี้พวกเขาก็พลันหรี่ตาลง

พวกเขาดึงร่างของหลินเซวียนและเริ่มออกวิ่งทันที

ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ยังคว้าร่างของบรูโน่ที่ซ่อนตัวอยู่หลังหินออกไปด้วยเช่นเดียวกัน

พระสันตะปาปา แจ็ค ชาโดว์และคนอื่นๆเองก็สัมผัสได้ถึงภัยคุกคามไม่ต่างกันพวกเขาจึงพากันใช้สกิลต่างๆทั้งเพิ่มความเร็ว ย้ายตำแหน่งและแฟลชเพื่อทิ้งระยะห่างกับชายชราทั้งสองในทันที

ตูม!

แสงสีดำน่าสะพรึงระเบิดออกมาพร้อมด้วยเลือด เนื้อและกระดูกส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

มังกรสุริยันส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

เปลวเพลิงที่มันพ่นออกมาพลันต้องหยุดชะงักไปเนื่องจากการระเบิดครานี้หากแต่ถึงกระนั้นแล้วมังกรสุริยันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่อย่างใด

ใบหน้าครึ่งซีกของมันถูกระเบิดหายไปก็เท่านั้น

ดวงตามังกรข้างหนึ่งถูกระเบิดจนแหลกจนเผยให้เห็นปากและเขี้ยวมังกรแหลมคมที่เรียงชิดติดกัน

คลื่นกระแทกน่าสะพรึงนี้กวาดผ่านไปทั่วทุกทิศทางโดยมีกึ่งกลางของสนามรบเป็นจุดศูนย์กลาง

ก้อนหินทั้งหลายถูกบดขยี้จนแหลกและมีเลือดเนื้อสาดกระจายไปทั่ว

กระทั่งหลินเซวียนที่ถูกฮอลล์กับโคโดดึงออกมาห่างมากแล้วก็ยังสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดบนใบหน้าราวกับถูกมีดกรีด

ไม่นานนักเมื่อฝุ่นควันจางหายก็เหลือเพียงร่างของมังกรสุริยันเท่านั้นที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นโดยที่ทั้งสองชายชรานั้นไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว

ไม่สิจะบอกว่าไม่อยู่ก็คงไม่ได้หากแต่ต้องบอกว่ากระจายอยู่ทุกจุดเลยมากกว่าและตราบใดที่ตั้งใจมองซักหน่อยก็อาจจะเกิดอาการคลื่นไส้เอาได้

หากแต่แม้ว่าหมายเลข5กับหมายเลข6จะตายไปแล้วแต่กลับไม่มีผู้ใดกล้าหายใจแรงแม้แต่คนเดียว

เนื่องจากมังกรสุริยันยังอยู่ตรงนั้นแถมดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างที่คิดด้วย

ทุกคนพากันกลั้นลมหายใจ

ขณะเดียวกันหลินเซวียนก็อ้าปากสูดอากาศเข้าปอด

บรูโน่เองก็ยกมือขึ้นปิดปาก

ไม่ว่าจะเป็นพระสันตะปาปา ชาโดว์ กัวเฉี่ยนฉือหรือลู่ผิงเจียงก็ไม่มีใครเลยที่มีพลังชีวิตเต็มหลอด

บางคนนั้นสกิลที่ทรงพลังบางอย่างถึงขั้นติดคูลดาวน์ด้วยซ้ำ

หากคิดจะสังหารมังกรสุริยันลงอีกครั้งทุกคนต้องร่วมมือกันแต่ในสถานการณ์ปัจจุบันการร่วมมือกันคงเป็นไปไม่ได้แล้วและคงเป็นไปไม่ได้ตลอดชีวิตนั่นแหละ

มังกรสุริยันปรายตามองไปรอบๆและสายตาของมันก็ไปตกอยู่ที่กัวเฉี่ยนฉือทำให้คนอื่นๆดีใจกันจนเนื้อเต้น

เลดี้ผู้งดงามผู้นั้นกระทั่งเอ่ยออกมาเสียงแผ่วเบา “นั่นแหละแบบนั้น! ฆ่าเขาซะ!”

ทั่วทั้งร่างของกัวเฉี่ยนฉือตรึงเครียดขึ้นมาและพร้อมจะรับมือกับมันตลอดเวลา

มังกรสุริยันซึ่งเหลือตาเพียงข้างเดียวกลับไม่ได้มองมาที่เขาต่อหากแต่กลับมองไปทางหลินเซวียนและคนอื่นๆแทน

เลดี้ขมวดคิ้วแต่ก็ยังพยักหน้า “ตรงนั้นก็ได้”

มังกรสุริยันขยับกายเข้าไปใกล้หลินเซวียนและก้มหน้าลงมอง

ลมหายใจของมันกระทั่งกวาดผ่านใบหน้าของฮอลล์ โคโดและคนอื่นๆที่เหลือหากแต่ฮอลล์กับโคโดกลับไม่กล้าขยับแม้แต่น้อยเพราะเกรงว่าจะไปดึงดูดความเกลียดชังจากมังกรสุริยันเข้า

แต่ก็ไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใดมังกรสุริยันกลับไม่เข้าโจมตีหลินเซวียนแต่หันหัวไปมองที่แจ็คกับเลดี้แทน

ในความคิดของหลินเซวียนนั้นทั้งสองคนนั้นคือนักสู้ขอบเขตที่9ที่สังหารได้ง่ายที่สุดในกลุ่มคนตรงนี้แล้ว

สีหน้าของเลดี้เปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวงแลดูน่าเกลียดยิ่งกว่าตอนที่กรีดร้องออกมาก่อนหน้านี้เสียอีก

ภายใต้การจ้องมองจากดวงตาเพียงข้างเดียวของมังกรสุริยันเธอกลับไม่มีความคิดที่จะต่อต้านด้วยซ้ำ

“ฉันรสชาติไม่อร่อยหรอกเพราะงั้นอย่ามองมาที่ฉันๆ” เธอพึมพำอะไรบางอย่างออกมา

บางทีอาจจะเป็นเพราะคำกล่าวของเธอก็เป็นได้ทำให้มังกรสุริยันเบือนสายตามองไปทางอื่นจริงๆและจ้องไปที่พระสันตะปาปาแทน

ในตอนที่เลดี้กำลังดีใจคิดว่าตัวเองรอดแน่แล้วจู่ๆมังกรสุริยันกลับหันหัวกลับมาและพ่นเสาเพลิงออกมาจากปากของมัน

เสาเพลิงเข้าปกคลุมร่างของเธอกับแจ็คที่อยู่ข้างๆเอาไว้ในพริบตา!