“กู่หยาง คนอื่น ๆ ได้ถอนตัวไปหมดแล้ว ต่อไปนี้ ก็ถึงตาของพวกเราสองคนต่อสู้กันแล้ว การต่อสู้ครั้งนี้ จะตัดสินว่าใครคืออัจฉริยะฟ้าประทานลำดับหนึ่งในยุคปัจจุบัน ใครคือผู้ที่สามารถก้าวเดินบนเส้นทางไร้เทียมทาน”

ในดวงตาของกู่หลิงเอ้อร์เต็มไปด้วยเจตนาต่อสู้ กลิ่นอายและอำนาจของนางก็พุ่งทะยานขึ้นไปถึงขีดสุด ต้องการปราบปรามทุกสิ่ง

เห็นเช่นนี้ เหล่ายอดฝีมือที่อยู่ในที่แห่งนี้ต่างก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป พวกเขาคาดหวังอย่างมาก

กู่หยางก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองไปที่กู่หลิงเอ้อร์ ยิ้มอย่างแผ่วเบา “ในเมื่อเจ้าอยากต่อสู้ ก็เข้ามา”

สำหรับกู่หยาง กู่หลิงเอ้อร์ก็ถือว่าเป็นตัวตนที่น่าทึ่ง การมีฐานการบำเพ็ญเพียรระดับนี้ กลับมีพลังเช่นนี้

แต่มันยังไม่เพียงพอ วิสัยทัศน์ของกู่หยางได้เหนือกว่าระดับนี้ไปไกลแล้ว

ดังนั้น ถึงแม้ว่ากู่หลิงเอ้อร์จะสามารถดึงดูดความสนใจของเขาได้ แต่นางก็ไม่สามารถทำให้เขาจริงจังได้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้กู่หยางก็ไม่มีเรื่องเร่งด่วนอะไร ดังนั้นการเล่นกับกู่หลิงเอ้อร์ ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย

“หึ! ไม่ใส่ใจเช่นนี้ หากแพ้ อย่ามาหาข้ออ้าง”

เมื่อเห็นกู่หยางไม่มีทีท่าว่าจะต่อสู้จริงจัง กู่หลิงเอ้อร์ก็ไม่พอใจอย่างมาก

เรื่องนี้ กู่หยางเพียงแค่ยิ้มอย่างแผ่วเบา ไม่สะทกสะท้าน

“ในเมื่อเจ้าไม่จริงจัง เช่นนั้นข้าก็จะบังคับให้เจ้าจริงจัง!”

กู่หลิงเอ้อร์ขมวดคิ้ว ตะโกนอย่างโกรธเคือง นางก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว มิติและกาลเวลาก็สั่นสะเทือน

จากนั้น กู่หลิงเอ้อร์ก็ชกหมัดหนึ่งไปที่กู่หยาง

หมัดนี้ ก็คือหมัดโบราณครองภพ

หมัดนี้ ก่อนหน้านี้เคยเอาชนะกึ่งราชันเซียนที่แข็งแกร่งอย่างผู้อาวุโสเต๋าฮั่วเหวินในทันที ทำให้คนจดจำได้ไม่ลืม

โดยเฉพาะผู้อาวุโสเต๋าฮั่วเหวิน ยิ่งเผยสีหน้าหวาดกลัว

หมัดเมื่อครู่นี้ หากกู่หลิงเอ้อร์ไม่เก็บงำพลังเอาไว้ เขาคิดว่าตนเองคงจะตาย

สิ่งนี้ ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดคาดหวัง พวกเขาต้องการดูว่ากู่หยางจะรับมือกับหมัดนี้ได้อย่างไร

ภายใต้สายตาของทุกคน กู่หยางก็เคลื่อนไหว

ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน เผชิญหน้ากับหมัดที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่นี้ กู่หยางเพียงแค่กางฝ่ามือออก ก็สามารถรับมันได้อย่างง่ายดาย ไม่มีระลอกคลื่นใด ๆ ปรากฏขึ้น แม้แต่พลังที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่นั้นก็ยังสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“นี่ นี่เป็นไปได้อย่างไร!”

เห็นเช่นนี้ สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างก็ตกใจถึงขีดสุด พวกเขาเผยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

แม้แต่กึ่งราชันเซียน ก็ยังคงเบิกตากว้าง สูดลมหายใจเย็นยะเยือก

ส่วนผู้อาวุโสเต๋าฮั่วเหวิน ก็รู้สึกขนลุก

ความน่ากลัวของหมัดนี้ เขาเคยสัมผัสมากับตัว แน่นอนว่ามันน่ากลัวถึงขีดสุด เหนือกว่ากึ่งราชันเซียน

อย่างไรก็ตาม หมัดที่น่ากลัวเช่นนี้ กลับถูกกู่หยางรับได้อย่างง่ายดาย

พลังของกู่หยาง น่ากลัวถึงระดับใดกัน

ณ เวลานี้ ยอดฝีมือขอบเขตราชันเซียนทั้งสิบคน ก็มีม่านตากระตุก พวกเขาตกใจถึงขีดสุด

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเคยคาดเดาว่าพลังของกู่หยางจะแข็งแกร่งมาก แต่เพียงแค่พลังของร่างกาย ก็ใกล้เคียงกับราชันเซียนแล้ว ช่างผิดปกติเกินไป เหนือกว่าจินตนาการของพวกเขาโดยสิ้นเชิง

“บุคคลผู้นี้ น่ากลัวยิ่งนัก”

สุดท้าย ราชันเซียนก็สามารถพูดประโยคนี้ได้เท่านั้น

“เซิ่งเซียว ฉากนี้ เจ้ารู้สึกคุ้นเคยหรือไม่?”

ผู้อาวุโสฮั่วถามเซิ่งเซียวอย่างติดตลก

เรื่องนี้ ทำให้มุมปากของเซิ่งเซียวกระตุก

ในตอนนั้น เขาก็ถูกกู่หยางปราบปรามเช่นนี้ ช่างน่าจดจำ

จากนั้น เซิ่งเซียวก็แสดงสีหน้าสะใจ

กู่หลิงเอ้อร์ผิดปกติจริง ๆ แต่นางได้พบกับกู่หยางที่ผิดปกติมากกว่านางหลายเท่า นางช่างโชคร้าย

ณ เวลานี้ กู่หลิงเอ้อร์ก็เบิกตากว้าง ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความตกใจและไม่อยากจะเชื่อ

นี่คือหมัดที่นางใช้พลังทั้งหมดในสภาวะปกติ กลับถูกกู่หยางรับได้อย่างง่ายดาย

ร่างกายของกู่หยาง แข็งแกร่งกว่านางมาก

นี่เป็นไปได้อย่างไร!

วรยุทธหลอมกายที่นางบำเพ็ญเพียร คือวิชากึ่งราชันเซียน ยิ่งไปกว่านั้น นางยังได้รับการบำรุงด้วยสมบัติล้ำค่านับไม่ถ้วนตั้งแต่เด็ก

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เมื่อครู่นางก็ยังคงใช้วิชากึ่งราชันเซียนระดับสูงสุด หมัดโบราณครองภพ

“วิชากึ่งจอมจักรพรรดิเซียนของเจ้า ก็ไม่เลว”

กู่หยางเก็บฝ่ามือ พูดอย่างใจเย็น

“อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่เจ้ายังคงยืมพลังของคนอื่นในการต่อสู้ ไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงของวิชาเซียนนี้ได้ หรือแม้แต่หนึ่งในสิบก็ยังเป็นไปไม่ได้ วิชาของคนอื่น ถึงแม้จะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ยังคงเป็นวิชาของคนอื่น ไม่เหมาะกับตนเอง”

คำพูดของกู่หยาง ทำให้ทุกคนตกใจ

สำหรับผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดา ยิ่งวิชาเซียนแข็งแกร่งเท่าไหร่ ก็ยิ่งดี

พวกเขารู้ดีว่าการใช้วิชาของคนอื่นไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้ แต่ระดับของวิชาเซียนก็ชัดเจน การใช้วิชาของคนอื่น แข็งแกร่งกว่าวิชาที่ตนเองสร้างขึ้นหลายเท่า ในการต่อสู้ พวกเขาจะเลือกที่จะใช้วิชาที่แข็งแกร่งกว่า มิฉะนั้น พวกเขาก็อาจจะพ่ายแพ้

มีเพียงกู่หยางเท่านั้น ที่จะสามารถพูดเช่นนี้

“หึ! เจ้าหมายความว่า เจ้าใช้วิชาเซียนของตนเองในการบำเพ็ญเพียรและต่อสู้หรือ?” กู่หลิงเอ้อร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย แค่นเสียงเย็นชา

“ตั้งแต่ข้าเริ่มต้นเส้นทางการบำเพ็ญเพียร ข้าก็ใช้วิชาของตนเอง สร้างเต๋าของตนเอง ดังนั้นเต๋าของข้าจึงกว้างใหญ่ไพศาล ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้”

กู่หยางมีดวงตาลึกซึ้งพูดอย่างช้า ๆ

สิ่งที่กู่หยางพูด ก็คือความจริง

ตั้งแต่เขาเริ่มต้นเส้นทางแห่งวิถียุทธ เขาก็ยืมพลังของคนอื่น ศึกษาวิชายุทธและวรยุทธของผู้อื่น หรือแม้แต่วิธีการ สร้างวิชายุทธและวิธีการที่เป็นของตนเอง จนถึงทุกวันนี้

วิชาของเขา ไม่เหมือนใคร เป็นสิ่งที่คนธรรมดาไม่สามารถเลียนแบบได้

เต๋าสามพันวิถี ล้วนอยู่ในใจของเขา

นี่ก็คือสาเหตุที่ทำให้เขาแข็งแกร่งเช่นนี้

เขาใช้วิชาของตนเองในการต่อสู้ จึงสามารถแสดงพลังต่อสู้ได้อย่างสมบูรณ์ หรือแม้แต่เหนือกว่าขีดจำกัด

ในเวลาเดียวกัน นี่ก็คือสาเหตุที่เขาสามารถเข้าใจพลังที่ไม่ใช่ระดับของตนเองได้

มิฉะนั้น แม้ว่าเขาจะมีระบบ มีพรสวรรค์ในการเข้าใจ ก็คงยากที่จะเข้าใจเจตจำนงแท้มหาเต๋าสมบูรณ์ขั้นยิ่งใหญ่ในขอบเขตจอมจักรพรรดิ

ท้ายที่สุด นี่คือพลังของกึ่งจอมจักจพรรดิเซียน

คำพูดของกู่หยาง ทำให้เหล่ายอดฝีมือทั้งหมดเผยสีหน้าตกใจ พวกเขาพูดไม่ออก

กู่หยางต่อสู้ด้วยวิชาของตนเองมาโดยตลอด

แต่เขากลับสามารถมีพลังต่อสู้เช่นนี้ในขอบเขตจอมจักรพรรดิ

วิชาของเขา น่ากลัวถึงระดับใดกัน จึงสามารถทำเรื่องที่เหลือเชื่อเช่นนี้ได้

แม้แต่ยอดฝีมือขอบเขตราชันเซียนทั้งสิบคน ก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าเต๋าของกู่หยางนั้นลึกซึ้งเพียงใด จึงสามารถมีพลังต่อสู้ที่ผิดปกติเช่นนี้

ณ เวลานี้ เซิ่งเซียวและผู้อาวุโสฮั่วต่างก็ถอนหายใจ

ก่อนหน้านี้พวกเขาได้พูดคุยกัน พวกเขาคาดเดาว่ากู่หยางได้สร้างเต๋าของตนเองขึ้นมา ตอนนี้ พวกเขาก็ได้ยืนยันการคาดเดานั้น

ยากที่จะจินตนาการว่าเต๋าของกู่หยางนั้นน่ากลัวเพียงใด

ณ เวลานี้ กู่หลิงเอ้อร์ก็ขมวดคิ้ว นางเงียบสงบ

0 0 โหวต

Article Rating

1 Comment

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด