บทที่ 51 ลงจากรถไปกับฉัน!
ชายชราในรูปถ่ายขาวดำยิ้มอย่างมีนัย ฉันรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมา “ในกะละมังเหล็กมีกรอบรูปตั้งแต่แรกแล้วหรือ?” รถบัสสาย 14 ค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป หน้าต่างทั้งสองข้างปิดไม่สนิท ลมหนาวพัดเข้าไปในรถ กวาดผ่านผู้โดยสารที่ไม่รู้ว่าเป็นคนหรือผี "เจี้ยนปัง ขยับไปทางนั้นหน่อย ฉันจะนอนสักหน่อย ถึงที่แล้วปลุกฉันด้วย"...
