บทที่ 1 คุกของเพชฌฆาต

ทะเลตะวันตก ทางเข้าภูเขากลับหัว เมืองลอสกาป

"มันกำลังจะเริ่มแล้ว กัปตันของกลุ่มโจรสลัดเบด ที่มีค่าหัว 14 ล้านเบรี กำลังจะถูกประหารชีวิตต่อหน้าสาธารณชน"

"เรื่องแบบนี้มีทุกเดือนอยู่แล้ว มีอะไรน่าตื่นเต้นนักหรอ?"

"แต่ครั้งนี้เป็นโจรสลัดใหญ่ที่มีค่าหัวถึง 14 ล้านเบรีเชียวนะ!"

เสียงอึกทึกในโรงเหล้าดังไม่หยุด ไม่นานคนส่วนหนึ่งก็จ่ายเงินแล้วรีบไปที่แท่นประหาร

ในฐานะทางเข้าภูเขากลับหัวจากทะเลตะวันตกสู่เส้นทางแกรนด์ไลน์ แท่นประหารในเมืองลอสกาปคือการข่มขวัญโจรสลัดทั้งทะเลตะวันตก

ตราบใดที่ไม่ใช่ผู้ใช้ผลปีศาจหรือโจรสลัดที่รัฐบาลโลกต้องการ เมื่อถูกจับได้ก็จะถูกส่งมาที่นี่เพื่อประหารชีวิตต่อหน้าสาธารณชน

เดือนละครั้ง จำนวนคนที่ถูกประหารในแต่ละครั้งไม่เท่ากัน แต่ทุกครั้งจะมีโจรสลัดมาช่วยเหลือ แล้วก็ถูกดักจับเพิ่มอีกหนึ่งรอบ

ขณะนี้บนแท่นประหาร พันเอกจากกองทัพเรือที่ 80 ได้อ่านรายการความผิดของกลุ่มโจรสลัดเบดจบแล้ว จำนวนผู้เสียชีวิตจากน้ำมือของพวกเขามีมากถึงหลายร้อยคน

การปล้นสะดมเป็นหนึ่งในแหล่งรายได้ของโจรสลัด ยุคนี้ไม่ใช่ว่าโจรสลัดทุกคนจะเป็นเหมือนโรเจอร์ ที่ห้ามแตะต้องพลเรือน แม้แต่การขโมยของก็ไม่ได้ (อ้างอิงจากความทรงจำของโอเดน)

โจรสลัด 99.99% ออกทะเลไม่ใช่เพื่อความฝัน แต่เพื่อปล้นสะดมทรัพย์สิน

"ประหาร!"

เมื่อคำสั่งของพันเอกโรมิลั่น หอกยาวในมือของเควินที่อยู่ด้านหลังเบดก็ถูกยกขึ้น

และในช่วงเวลานั้นเอง รอบๆ ลานประหารก็เริ่มวุ่นวาย

"ฆ่า!! ช่วยกัปตันออกมา! เพื่อสมบัติ!"

"ฆ่าพวกทหารเรือเหล่านี้ให้หมด!"

"เร็วเข้า! ถือโอกาสนี้!"

"หัวหน้าซอฟ! พวกเรามาแล้ว!"

เสียงอึกทึกเพิ่งดังขึ้น สิ่งที่รอพวกเขาอยู่คือกระสุนที่เตรียมพร้อมมานาน

"ปัง ปัง ปัง..."

หลังเสียงปืนดังสนั่น เบดที่ถูกอ่านข้อหาก็ถูกแทงทะลุหัวใจท่ามกลางเสียงคำรามด้วยความโกรธ

การประหารชีวิตด้วยการแทง

จากนั้น พันเอกโรมิก็อ่านข้อหาของแก๊งมาเฟียคนที่สองอย่างไม่รีบไม่ร้อนอีกครั้ง

บนแท่นประหาร เควินถือหอกยาวมองลงไปด้านล่าง

ท่ามกลางห่ากระสุน มีคนหนึ่งวิ่งฝ่าเข้ามาได้ ดาบยาวในมือป้องกันจุดสำคัญไว้ แต่บนร่างกายก็มีรูกระสุนสามรูแล้ว

เมื่อเข้าใกล้ สายตาของเขาก็จ้องมองเควินอย่างหวาดระแวง

ในชั่วขณะต่อมา ดาบยาวก็ฟันฉับ ส่งคมดาบพุ่งไปที่แท่นประหาร

"ปัง"

มือเดียวเหวี่ยงหอกยาว ทำลายคมดาบนั้นอย่างง่ายดาย

"ฉึก!"

เสียงแหวกอากาศดังขึ้น หอกยาวแทงเข้าท้องของเขาโดยตรง ครึ่งหลังปักเข้าไปในแผ่นหินของลานประหาร

"ตูม!"

หลังเสียงดังสนั่น ร่างที่ถูกปักอยู่บนพื้นทำให้โจรสลัดทั้งหมดชะงักไปชั่วขณะ

เป็นไปได้...ยังไง?

อาดินผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถส่งคมดาบบินได้ จะถูกสังหารง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไร?

หอกยาวเมื่อครู่นี้ มองแทบไม่เห็นด้วยซ้ำ!

"พันเอกโรมิ คุณอ่านเร็วๆ หน่อยได้ไหมครับ?"

เควินบ่นอุบอิบ ก่อนจะมองไปที่แก๊งมาเฟียที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเพราะถูกทุบหัวเข่า "คุณดูใจเย็นดีนะ..."

ซอฟในชุดนักโทษก้มหน้าลง "ชีวิตของคนแต่ละคนไม่เหมือนกัน ผมให้สิ่งที่พวกเขาต้องการ เควิน ถ้าคุณปล่อยผม ผมก็สามารถให้สิ่งที่คุณต้องการได้เช่นกัน"

พูดพลางเงยหน้ามองมา "ทรัพย์สินเงินทองและผู้หญิง ในทะเลตะวันตกไม่มีอะไรที่ห้าตระกูลใหญ่ของแก๊งมาเฟียทำไม่ได้ ที่นี่ก็ไม่มีใครสามารถหยุดคุณได้ รวมถึงพันเอกกองทัพเรือที่เมื่อสองปีก่อนยังไม่มีผลงานอะไรคนนี้ด้วย"

คำพูดนี้ทำให้พันเอกโรมิที่กำลังอ่านอยู่ข้างๆ เกือบสำลัก เขามองกลับมาด้วยสายตาเหมือนมองคนตาย แล้วก็อ่านต่อ

ส่วนเควินก็แทงเขาทะลุด้วยหอกยาวอันใหม่หลังจากที่อ่านจบ

"คุณให้สิ่งที่ผมต้องการไม่ได้หรอก"

ครึ่งชั่วโมงต่อมา การประหารชีวิตก็เสร็จสิ้น

...

ที่พักทหารเรือของกองทัพ

เควินนอนบนเตียงและจมดิ่งจิตสำนึกเข้าไปในคุกภายในร่างกาย นี่คือไอเทมเทพของเขาหลังจากมาถึงโลกของโจรสลัดนี้

คุกที่คุมขังวิญญาณ

วิญญาณของอาชญากรทุกคนที่ถูกประหารชีวิตโดยเขาจะถูกส่งมาที่นี่

ตรงกลางเป็นแท่นสูง รอบๆ มีทางเดินแปดทาง ซ้ายขวาของทางเดินคือห้องขังหลายห้อง

และเบดที่เพิ่งถูกประหารชีวิตด้วยการแทงเมื่อครู่นี้ ตอนนี้อยู่ในห้องขังหนึ่งของทางเดินหมายเลขหก

เบคที่เพิ่งตื่นขึ้นมา ก็มองเควินที่อยู่ด้านนอกด้วยสีหน้าตกใจ

"จุ๊ จุ๊ จุ๊... ค่าความชั่วพันกว่า ก็พอสำหรับหีบสมบัติทองแดงหนึ่งใบแล้วนะ"

"ฉันถูกนายฆ่าไปแล้ว ทำไมยังมาอยู่ที่นี่อีก? เควิน?!"

"ความตายสำหรับพวกนายไม่ใช่จุดจบหรอกนะ... เพราะคนธรรมดาที่ตายในมือนายมีมากเกินไป"

เควินมองเบดในกรงเหล็ก ยกมือชี้ที่หัว "ลองคิดดีๆ สิ กฎของคุกนี้น่าจะบอกนายแล้วนะ"

"ในฐานะที่เป็นวิญญาณที่มีคุณภาพดีที่สุดในครั้งนี้ ก็ลองสัมผัสความเจ็บปวดดูก่อนแล้วกัน"

พูดจบ เปลวไฟสีดำก็ปะทุขึ้นในกรงขังอย่างรุนแรง ในพริบตาเดียวก็ห่อหุ้มวิญญาณของเบดไว้

"อ๊ากกก!!!"

"ไอ้... บ้า!"

"ฆ่าฉันเลยสิ!"

"เจ็บ... อ๊าาา..."

เควินที่อยู่นอกกรงขังแคะหู "เสียงกรีดร้องที่คุ้นเคยจริงๆ... งั้นก็เริ่มกันเลย"

ในชั่วขณะต่อมา วิญญาณของคนที่ถูกประหารชีวิตก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็เริ่มส่งเสียงกรีดร้องอย่างน่าสยดสยอง

ไม่สามารถหมดสติ ไม่สามารถสูญเสียการรับรู้

เปลวไฟสีดำเผาผลาญความชั่วร้ายในตัวพวกเขา ทีละนาที ทีละจุด จนกว่าจะเผาผลาญและดูดซับค่าความชั่วทั้งหมด วิญญาณของพวกเขาถึงจะหายไปจากที่นี่

และความชั่วที่ถูกดูดซับเหล่านี้ คือสิ่งที่เควินต้องการ

ค่าความชั่ว 100 จะได้รับหีบสมบัติไม้หนึ่งใบ 1,000 คือทองแดง 10,000 คือเงิน... ไล่ไปตามลำดับ

หีบสมบัติสามารถเปิดได้หลายอย่าง ทั้งของที่มีอยู่ในโลกนี้และไม่มี พื้นฐานที่สุดคือการ์ดคุณสมบัติ

สองปีก่อน ลุงคุมะส่งเขามาที่นี่ หลังจากนั้นก็ใช้ประโยชน์จากแท่นประหารของกองทัพเรือที่ 80 แห่งทะเลตะวันตก เปิดหีบสมบัติได้ไม่น้อยเลย

หีบสมบัติไม้มีคุไนและซูริเกนจากโลกนารูโตะ ปืนจุดชนวนจากโลกโจรสลัดนี้...

หีบสมบัติทองแดงมีการ์ดเรียนรู้เทคนิคบุนชินโนะจุตสึจากโลกนารูโตะ ปืนสมัยใหม่จากการผจญภัยของคุณลุงมังกร...

ส่วนหีบสมบัติเงิน...

เพราะเมื่อปีที่แล้วเผลอเปิดตามนิสัยมือบอน เปิดแต่หีบทองแดงระดับต่ำสุดมาตลอด จนทนไม่ไหวจริงๆ

แต่การได้รับการ์ดคุณสมบัติ ทำให้สมรรถภาพทางร่างกายและความเร็วในการตอบสนองพัฒนาขึ้นมาก

บนแท่นประหาร สามารถทำลายดาบที่ฟันมาได้อย่างง่ายดาย สามารถแทงหอกยาวให้ปักลงในแผ่นหินได้ครึ่งหนึ่ง นั่นคือหลักฐานหนึ่ง

นอกจากนี้... เทคนิคบุนชินโนะจุตสึจากโลกนารูโตะ ไม่ได้ใช้พลังชาคระอีกต่อไป แต่ใช้พลังงานจากร่างกายแทน เหมือนกับการใช้พลังของผลปีศาจ

"ครั้งนี้ประหารชีวิตและขังเข้ามารวมสี่คน อีกคนที่ฆ่าไปตามสะดวก คนนี้มีค่าความชั่วแค่สามร้องกว่า สี่คนรวมกันทั้งหมดสามพันสอง บวกกับที่เก็บสะสมไว้ก่อนหน้าก็เป็นสามหมื่นหก"

หลังจากคำนวณคร่าวๆ เควินก็มองไปที่มือตัวเอง

สามหีบเงิน? หรือว่ารออีกหน่อยแล้วเปิดหีบทอง?

แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่เคยเปิดหีบเงินเลย...

ใจคัน มือก็คัน...

เอาไงดี เปิดสักใบไหม? ที่เหลือเก็บไว้แน่นอน!

คิดถึงตรงนี้ บนแท่นสูงในคุกที่บันทึกการดูดซับค่าความชั่ว ตัวเลขสามหมื่นสองพันสี่ก็เปลี่ยนเป็นสองหมื่นสองพันสี่ในพริบตา

จากนั้น หีบสมบัติที่มีลักษณะภายนอกเป็นสีเงินก็ปรากฏขึ้นบนนั้น

เควินถูมือ เดินเข้าไปเปิดมัน

ในทันใด วัตถุที่กำลังกะพริบเปลี่ยนแปลงในหีบสมบัติก็ค่อยๆ หยุดลง

เมฆ... สีเหลือง?

(จบบทที่ 1)