ตอนที่ 26 นายของลิงน้ำ
ลิงน้ำพยายามจะพุ่งชนหน้าต่างเพื่อหลบหนี
เฉินหยางมาดักหลังไว้แล้ว เขายื่นมือออกไปกระชากลิงน้ำ ลากมันลงมาเหยียบไว้
“เวร! ลิง! อาจารย์เฉิน นี่มันสัตว์ป่าคุ้มครองนะ ทำแบบนี้ไม่ได้!” โหยวหวู่ กรรมการฝ่ายกิจกรรมผู้รักความยุติธรรมเป็นชีวิตจิตใจรีบวิ่งเข้ามาห้าม
เฉินหยางเพิ่งจะปล่อยมือ ลิงน้ำก็พุ่งเข้าหาโหยวหวู่ทันที มันตะปบไปที่หน้าอกของเธอ เสื้อว่ายน้ำตัวบนขาดวิ่น เผยให้เห็นก้อนเนื้อสีขาวโพลน
โหยวหวู่ตกใจจนหน้าซีด รีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าอก วิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ไม่คิดจะพูดเรื่องปกป้องสัตว์อีก
เฉินหยางคว้าผมยาวของลิงน้ำ ลากมันกลับมาอีกครั้ง
เฉินหยางเหยียบหลังลิงน้ำไว้ แล้วถามว่า “ใครคือนายของแก”
ลิงน้ำส่งเสียงร้องโหยหวน พยายามจะเอื้อมมือมาตะปบเฉินหยาง
เฉินหยางต่อยมันไปทีหนึ่ง
ปัง!
หมัดของเฉินหยางหนักมาก แขนของลิงถึงกับระเบิด!
“ให้โอกาสอีกครั้ง นายของแกเป็นใคร” เฉินหยางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ลิงน้ำหวาดกลัว รีบคุกเข่าลงตรงหน้าเฉินหยาง ตัวสั่นเทา
“ดีมาก! พาฉันไปหานายของแก” เฉินหยางลากผมของลิงน้ำ เหมือนจูงสุนัข
“อ้อ แล้วก็เอาโทรศัพท์มาคืนด้วย!” เฉินหยางเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ หันไปพูดกับเฉินเค่อซินที่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ข้างๆ
เฉินเค่อซินคืนโทรศัพท์ให้เฉินหยางอย่างว่าง่าย เฉินหยางเดินออกจากสระว่ายน้ำทันที
“จริงสิ พี่สาวเยว่หรง!” เฉินเค่อซินเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ รีบวิ่งไปหาตงหลิวเยว่หรง
ตอนนี้ตงหลิวเยว่หรงขึ้นมาเหนือสระแล้ว ใบหน้าของเธอซีดเผือด ยังคงตกใจไม่หาย
“พี่สาวเยว่หรง เกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมในน้ำถึงมีลิงตัวใหญ่ขนาดนั้นได้” เฉินเค่อซินถามอย่างรวดเร็ว
ตงหลิวเยว่หรงพูดไม่ออก “ฉันจะไปรู้เหรอ”
เฉินเค่อซินนึกอะไรขึ้นได้ รีบพูดว่า “รีบไปดูกันเถอะ ไปดูว่าไอ้คนหลอกลวงเฉินหยางมันจะทำอะไร ถ้ามันทำร้ายสัตว์ เราก็จะได้แจ้งตำรวจ!”
“แจ้งตำรวจงั้นเหรอ?”
ทันใดนั้นภาพของเฉินหยางที่ดึงเธอขึ้นมาจากน้ำก็ปรากฏขึ้นในหัว
ตงหลิวเยว่หรงรู้สึกแปลกๆ ในใจ
“ช่างเถอะ ยังไงซะเขาก็ช่วยชีวิตฉันไว้” ตงหลิวเยว่หรงลังเล
เฉินเค่อซินตกใจ รีบเอามือแตะหน้าผากตงหลิวเยว่หรง “พี่สาวเยว่หรง ไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย เขาทำแบบนี้กับพี่ พี่จะปล่อยเขาไปง่ายๆ งั้นเหรอ?”
“ฉันว่า ลิงตัวนั้นต้องเป็นของเขาแน่ๆ จงใจสร้างเรื่อง เพื่อที่ตัวเองจะได้ทำตัวเป็นฮีโร่ ช่วยพี่ไง! ไม่งั้น พี่จะยอมเชื่อฟังเขา ให้เขาด่าก็ด่า ไล่ก็ไปง่ายๆ งั้นเหรอ?”
ตงหลิวเยว่หรงพูดว่า “เค่อซิน ฉันว่า… เราอาจจะเข้าใจเขาผิดไปหรือเปล่า?”
“นอกจากเรื่องหลอกคุณปู่ของเธอแล้วก็คุณปู่ฉันแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลยนะ”
เฉินเค่อซินเอามือกุมขมับ “แย่แล้วๆ พี่สาวเยว่หรงโดนผีเข้าสิงแล้ว!”
…
เฉินหยางจูงลิงน้ำ เดินหาเจ้าของมันอยู่ภายในมหาวิทยาลัย
เฉินหยางอยากรู้จริงๆ ว่าใครกันที่ฝึกวิชาชั่วร้ายแบบนี้ ปล่อยให้ลิงน้ำออกไปทำร้ายคนอื่น!
บางที อาจารย์พลศึกษาที่เสียชีวิตในมหาวิทยาลัยซูโจว อาจจะเป็นฝีมือของลิงน้ำตัวนี้ก็ได้!
เพราะลิงน้ำชอบคนที่มีเลือดลมแข็งแรง
อาจารย์พลศึกษา ย่อมตรงกับเงื่อนไขนี้
ระหว่างทาง มีนักศึกษาหลายคนเห็นลิงน้ำ ต่างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป
บางคนก็อยากจะลองลูบ แต่โดนเฉินหยางห้ามไว้
ทางมหาวิทยาลัยก็รู้เรื่องนี้แล้ว
ตงฉิงซาน อธิการบดีรีบรุดหน้ามาดู
“อาจารย์เฉิน นี่มันเกิดอะไรขึ้น” ตงฉิงซานถามด้วยความตกใจ
เฉินหยางตอบ “มาจับคนร้าย ในมหาวิทยาลัยของคุณมีคนร้ายแฝงตัวอยู่”
“คนร้ายอะไร อาจารย์เฉิน ลิงตัวนี้มาจากไหน?” ตงฉิงซานถาม
เฉินหยางพูดว่า “เอาเป็นว่า ลิงตัวนี้มันถูกฝึกมาเป็นพิเศษ มีคนบงการอยู่เบื้องหลัง เมื่อกี๊มันเกือบจะฆ่านักศึกษาในคลาสของผมตาย!”
“อะไรนะ! มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ!” ตงฉิงซานโกรธมาก
เขาเดินตามเฉินหยางไป ตั้งใจจะขุดรากถอนโคนคนชั่วพวกนี้ให้หมด
ลิงน้ำเดินนำหน้า ไม่นานนักก็มาถึงห้องเก็บของแห่งหนึ่งภายในมหาวิทยาลัย
มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยกำลังหิ้วถังน้ำ เดินออกมาจากห้องเก็บของ
พอเห็นหญิงสาวคนนั้น ลิงน้ำก็ส่งเสียงร้อง เหมือนกับกำลังขอความช่วยเหลือ
เฉินหยางมองอย่างละเอียด อ้าว นี่มัน… หยางซือจวินนี่!
เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นหยางซือจวิน
เพราะหยางเหนียนจวิน น้องสาวไม่มีทางหิ้วถังน้ำไหว และก็ไม่มีทางแต่งตัวเชยๆ แบบนี้
“เสี่ยวเฮย!”
หยางซือจวินเห็นลิงที่อยู่ในมือของเฉินหยางก็ร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก
“ปล่อยมันนะ!” หยางซือจวินพูดอย่างร้อนรน
เฉินหยางปล่อยมือ ลิงน้ำก็วิ่งแจ้นไปหลบหลังหยางซือจวิน เหมือนเด็กน้อย จ้องเฉินหยางตาเขียว
“เสี่ยวเฮย เป็นอะไรหรือเปล่า แขนเจ็บมากไหม” หยางซือจวินเป็นห่วง รีบไปหาผ้าพันแผลมาพันให้
เฉินหยางเดินเข้าไปถามว่า “เธอเป็นคนเลี้ยงลิงตัวนี้?”
หยางซือจวินเงยหน้าขึ้น ก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าเป็นไอ้บ้านั่น ไอ้คนที่ดูท่าทางเหมือนคนบ้า จะให้เงินเธอหนึ่งล้านหยวนนั่น
เธอรีบปกป้องลิงน้ำ พูดด้วยท่าทางหวาดกลัว “ใช่… ใช่ของฉัน นายจะทำอะไร”
“มีเรื่องอะไรมาลงที่ฉัน อย่ามารังแกเสี่ยวเฮย!”
ตงฉิงซานรีบพูดขึ้นมาทันที “นักศึกษาหยาง ลิงตัวนี้เธอเป็นคนเลี้ยงงั้นเหรอ รู้ไหมว่าเมื่อกี๊มันเกือบจะทำร้ายนักศึกษาในคลาสของอาจารย์เฉินตาย!”
“ฉันสั่งให้เธอส่งลิงตัวนี้กลับบ้านเดี๋ยวนี้ ถ้ายังฝ่าฝืนอีก จะถูกไล่ออก!”
“อะไรนะคะ? เสี่ยวเฮยไม่ทำร้ายใครหรอกค่ะ!” หยางซือจวินรีบอธิบาย
ตงฉิงซานแค่นเสียงเย็นชา “ฉันไม่ได้อยากรู้ว่ามันจะทำร้ายคนหรือเปล่า ต่อให้มันไม่ทำร้ายใคร มันก็ไม่มีสิทธิ์มาปรากฏตัวในมหาวิทยาลัยซูโจว!”
หยางซือจวินเม้มริมฝีปากแน่น ก้มหน้าลง พูดว่า “ค่ะ อธิการบดี ฉันจะรีบพามันกลับบ้านเดี๋ยวนี้”
หยางซือจวินจูงลิงน้ำ เข้าไปในห้องเก็บของ
ตงฉิงซานพูดกับเฉินหยาง “อาจารย์เฉิน นักศึกษาหญิงคนนี้น่าสงสาร เธอมาจากครอบครัวพ่อแม่เลิกกัน ฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจน ผลการเรียนดีเยี่ยม ได้ทุนทุกปี”
“แม่ของเธอเป็นภารโรงอยู่ที่มหาวิทยาลัย แต่ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ แม่ของเธอป่วย เธอจึงต้องรับงานของแม่มาทำ เป็นเด็กที่ขยันขันแข็งมาก”
“ผมว่าเรื่องนี้ปล่อยไปเถอะ อย่าไปถือสาอะไรกับเด็กเลย”
พูดจบ โทรศัพท์มือถือของตงฉิงซานก็ดังขึ้น เขาพูดลาเฉินหยาง แล้วรีบร้อนจากไป
เฉินหยางเดินไปที่หน้าห้องเก็บของ
เห็นหยางซือจวินกำลังทำแผลให้ลิงน้ำ
พอเห็นเฉินหยาง ลิงน้ำก็ตกใจ รีบวิ่งไปหลบหลังหยางซือจวิน
เห็นได้ชัดว่าเฉินหยางได้ทิ้งบาดแผลในใจของมันไว้ลึกซึ้ง
หยางซือจวินรู้สึกกังวล เธอมั่นใจว่า อาการบาดเจ็บของเสี่ยวเฮย ต้องเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้แน่นอน
“นาย… จะทำอะไร” หยางซือจวินถามอย่างหวาดกลัว
เฉินหยางมองหยางซือจวินด้วยสายตาเคลือบแคลงใจ
วินาทีต่อมา เขาก็เอื้อมมือออกไปจับข้อมือของหยางซือจวิน
“กรี๊ด!”
หยางซือจวินร้องเสียงหลง ใช้กำปั้นทุบตีเฉินหยางอย่างบ้าคลั่ง “จะทำอะไร ปล่อยนะ!”
เฉินหยางส่งพลังเข้าไปในร่างกายของหยางซือจวิน ก็พบว่าหยางซือจวินไม่ได้ฝึกวิชาอะไรมา
เขาจึงปล่อยมือ แล้วถามว่า “พูดความจริงมาเดี๋ยวนี้ เธอไม่ใช่เจ้าของลิงน้ำตัวนี้ ใครเป็นคนเลี้ยงมันกันแน่”
