ตอนที่ 11 เฉินเซิ่งและอู่กวง บุตรแห่งชะตากรรม แผนการของมนุษย์!
"ท่านไม่รู้สึกว่าบุคคลในวังเสียนหยางนั้นผิดปกติและแปลกประหลาดอย่างยิ่งหรือ?" หลี่ซื่อถามกลับ
เหตุการณ์วันนั้นในท้องพระโรง ที่อิ่งเสวียนสั่งลงโทษเขาด้วยการเฆี่ยนต่อหน้าธารกำนัล ยังคงทำให้หลี่ซื่อรู้สึกขุ่นเคืองใจ
เพียงแค่มนุษย์ธรรมดาที่ไม่มีพลังอำนาจใดๆ... เพียงแค่ฉวยโอกาสขึ้นครองบัลลังก์ได้โดยบังเอิญ ทำไมถึงกล้าลงมือกับเขาผู้เป็นถึงจอมเวทย์ระดับสูงสุดของจินเซียนได้?
"เรื่องนี้มันแปลกประหลาดจริงๆ ท่านคิดว่าอาจจะเป็นเพราะ...?" จ้าวเกาขมวดคิ้ว ชี้นิ้วขึ้นบนโดยไม่พูดอะไร
"เป็นไปไม่ได้ ต้าฉินมีเพียงจักรพรรดิ ไม่ใช่บุตรแห่งสวรรค์!"
หลี่ซื่อส่ายหน้า เขามาจากสำนักขงจื๊อ และรู้ดีว่าสำนักปรัชญาต่างๆ นั้นมีความเกี่ยวพันลึกซึ้งกับเทพเจ้าบนสวรรค์
ดังนั้น เขาจึงกล้าฟันธงว่าอิ่งเสวียนไม่มีทางได้รับความช่วยเหลือจากเทพเจ้าบนสวรรค์แน่นอน
"แล้วจะเป็นไปได้ไหมว่าจักรพรรดิองค์ก่อนได้ทิ้งอะไรไว้เป็นแผนสำรอง?" จ้าวเกาถามต่อ
เมื่อได้ยินดังนั้น หลี่ซื่อก็ขมวดคิ้วครุ่นคิด
นั่นเป็นไปได้!
ต้าฉินสืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์อิน และเป็นราชวงศ์เดียวในรอบหลายพันปีที่ประกาศตนเป็นจักรพรรดิ อีกทั้งยังรวบรวมชะตากรรมของมนุษยชาติที่กระจัดกระจายไปทั่วโลกมนุษย์ตั้งแต่สงครามเทพเจ้าครั้งใหญ่
และในวันนี้ หลังผ่านไปหลายพันปี มนุษยชาติก็ได้ต้อนรับโอกาสแห่งการลุกขึ้นสู่ความรุ่งเรืองอีกครั้ง
จักรพรรดิผู้ก่อตั้งราชวงศ์อันรุ่งโรจน์เช่นนี้ อาจทิ้งบางสิ่งไว้ให้ผู้สืบทอดในอนาคต เพื่อเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุไม่คาดฝัน!
"ในคลังสมบัติของวังหลวงมีของมากมาย บางทีจักรพรรดิองค์ก่อนอาจทิ้งวัตถุวิเศษบางอย่างไว้ ทำให้อิ่งเสวียนมีความมั่นใจขึ้นมา!"
หลี่ซื่อครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนพูดเสียงเข้ม: "ตอนนี้ การกลับมาขององค์ชายใหญ่ฟู่ซูได้ทำให้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว!"
"เราต้องหยุดฟู่ซูให้ได้!"
หลี่ซื่อมองจ้าวเกา ดวงตาทอดไกลราวกับมีนัยบางอย่างแอบแฝง
"ท่านหมายถึง... ให้คนทางตะวันตกลงมือ?" จ้าวเกาเข้าใจทันที
ตะวันตก หมายถึงสำนักพุทธทางตะวันตก
ทั้งในและนอกราชสำนักต่างรู้ดีว่า จ้าวเกาเคยบวชเป็นพระที่วัดพุทธแห่งหนึ่ง ทำให้ได้รับวิชาบำเพ็ญเพียรของพุทธศาสนา และก้าวเข้าสู่หนทางแห่งการบำเพ็ญ
นี่ทำให้จ้าวเกามีความเชื่อมโยงกับสำนักพุทธอยู่บ้าง
"การให้สำนักพุทธลงมือไม่ใช่เรื่องยาก พวกเขาต้องการเผยแผ่ศาสนาในต้าฉิน ด้วยการแลกเปลี่ยนนี้ สำนักพุทธจะไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือเรา!" จ้าวเกากล่าวหลังจากครุ่นคิด
ในตอนนี้ สำนักพุทธก็กำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่ลำบากเช่นกัน
หลังสงครามเทพเจ้าครั้งใหญ่ เหล่าเซียนจากสำนักเจี๋ยเจี้ยวแทบทั้งหมดได้ขึ้นไปอยู่บนป้ายเทพ กลายเป็นเทพเจ้าแห่งสรวงสวรรค์
ส่วนในโลกมนุษย์ ราชวงศ์อินล่มสลาย โอรสสวรรค์แห่งราชวงศ์โจวผงาดขึ้น นับถือเทพสวรรค์เป็นบิดา ชะตากรรมและธูปเทียนของมนุษย์ล้วนถวายแด่เหล่าเทพเจ้า
สิ่งนี้ทำให้อำนาจของสวรรค์เพิ่มขึ้นอย่างมาก จนเกือบจะผูกขาดอำนาจไว้แต่เพียงผู้เดียว
เหลือเพียงลัทธิเต๋าที่สามารถถ่วงดุลกับสวรรค์ได้
เนื่องจากสงครามเทพเจ้า ทำให้สามมหาเทพแตกแยกกัน สำนักเจี๋ยเจี้ยวล่มสลาย สำนักเซียนเจี้ยวหลบซ่อนอยู่เบื้องหลัง
ส่วนสำนักเหรินเจี้ยวนั้นปฏิบัติตามหลักการปกครองแบบไม่แทรกแซงของไท่ชิงเล่าจื๊อ แทบไม่ยุ่งเกี่ยวกับกิจการของสามภพ
นี่เท่ากับเป็นช่วงเวลาว่างเปล่า เป็นโอกาสดีที่สำนักพุทธจะฉวยโอกาสผงาดขึ้นมา
แต่การปรากฏตัวอย่างฉับพลันของต้าฉินทำให้แผนการเผยแผ่ศาสนาของสำนักพุทธต้องหยุดชะงัก พวกเขากำลังเร่งหาทางออกอย่างร้อนรน!
"การเผยแผ่ศาสนานั้นได้ แต่เรื่องสำนักปรัชญาต่างๆ นั้น ให้สำนักพุทธคิดหาทางเอาเอง!" หลี่ซื่อกล่าวหลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง
การเผยแผ่ศาสนาในโลกมนุษย์ไม่ใช่เรื่องยาก ปัญหาเดียวคือ หลังผ่านการเปลี่ยนแปลงมาหลายพันปี โลกมนุษย์ได้กลายเป็นที่ที่แนวคิดต่างๆ เบ่งบานอย่างหลากหลายแล้ว
ในบรรดาสำนักปรัชญาต่างๆ นั้น มีหลายสำนักที่วิวัฒนาการมาจากคำสอนที่เทพเจ้าทิ้งไว้ในโลกมนุษย์ บางสำนักยังมีปรมาจารย์คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง
เช่น สำนักขงจื๊อมีสำนักเหรินเจี้ยวหนุนหลังอยู่ นี่เป็นสิ่งที่ทุกฝ่ายรู้กันดี
และหากสำนักพุทธต้องการเผยแผ่ศาสนาจากตะวันตกเข้ามา ก็จำเป็นต้องผ่านด่านของสำนักปรัชญาต่างๆ เหล่านี้ก่อน
มิฉะนั้น สำนักปรัชญาเหล่านี้ที่มีอิทธิพลกว้างขวางและพื้นเพลึกซึ้ง อาจทำให้สำนักพุทธต้องกลับไปมือเปล่า
"ตกลง!"
รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของจ้าวเกา เขากล่าวเบาๆ: "ถ้าเช่นนั้นก็ต้องรบกวนท่านอัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายแล้ว!"
เมื่อได้ยินดังนั้น หลี่ซื่อไม่ได้แสดงสีหน้าดีใดๆ กับจ้าวเกา เขาเพียงจ้องมองอีกฝ่ายเย็นชา ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป
......
เมืองหยางเฉิง
เสียงฟ้าร้องคำรามกึกก้อง เมฆดำทะมึนปกคลุมเมือง!
บรรยากาศอึมครึมปกคลุมทั่วทั้งเมือง!
ขบวนแรงงานมืดฟ้ามัวดินเดินตามทหารฉินที่คุมตัวมา เคลื่อนไปตามถนนหลวงอย่างเงียบงัน ไร้เสียงพูดจา
"เร็วเข้า เดินช้าเกินไปแล้ว!"
"เราต้องไปถึงหลี่ซานให้ได้ภายในสามเดือน นี่เป็นคำสั่งจากราชสำนัก พระบัญชาของฝ่าบาท!"
แม่ทัพฉินที่คุมตัวขบวนดูหนุ่มแน่นมาก หน้าตาขาวเนียนเหมือนคนมีฐานะ เมื่อมองดูขบวนแรงงานที่เดินเงียบๆ อยู่เบื้องหน้า ก็ตวาดเสียงดัง
บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกและรังเกียจ แส้ในมือฟาดลงบนอากาศว่างเปล่า ทันใดนั้นก็เกิดคลื่นระลอกหนึ่ง!
"อ๊าก!"
"เจ็บจัง นี่มันอะไรกัน..."
"เป็นแส้นั่นน่ะ!"
"เร็ว... เร็วเข้า!"
ในชั่วขณะต่อมา เสียงครวญครางก็ดังขึ้นจากในขบวนแรงงาน!
เห็นได้ชัดว่าแส้เส้นนั้นไม่ธรรมดา มันสามารถทะลุผ่านอากาศว่างเปล่าฟาดลงบนร่างของเหล่าแรงงานได้โดยตรง!
แม่ทัพฉินผู้คุมขบวนนี้เป็นบุตรของขุนนางผู้มีอำนาจคนหนึ่งในเมืองเสียนหยาง เขาถูกอิ่งเสวียนย้อนแผนจนต้องมารับหน้าที่คุมขบวนแรงงานไปซ่อมแซมสุสานหลี่ซาน
ในฐานะบุตรขุนนางแห่งเมืองเสียนหยาง เขาย่อมมีวรยุทธ์ไม่ธรรมดา แส้ในมือของเขาก็ไม่ใช่ของธรรมดา มีชื่อว่า 'แส้ปราบเทพ' เป็นอาวุธวิเศษระดับสูงที่สร้างขึ้นโดยเลียนแบบอาวุธเทพ 'แส้ฟาดเทพ' มีพลังอานุภาพไม่น้อย สามารถฟาดวิญญาณได้
หลังจากโดนแส้ฟาดไปหนึ่งรอบ ความเร็วในการเดินของเหล่าแรงงานก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
แต่ดูจากความเร็วในตอนนี้แล้ว ก็ยังคงยากที่จะไปถึงหลี่ซานได้ทันตามเวลาที่กำหนด
"ท่านแม่ทัพ ตอนนี้เราจะทำอย่างไรดีขอรับ?" ทหารใต้บังคับบัญชาเข้ามาถาม
คำสั่งจากราชสำนักคือให้พวกเขาไปถึงหลี่ซานภายในสามเดือน
แต่ตอนนี้ ฝนตกหนักไม่หยุด แรงงานส่วนใหญ่เป็นเพียงร่างกายธรรมดา ไม่มีทางเดินทางทั้งวันทั้งคืนเพื่อไปให้ถึงหลี่ซานภายในสามเดือนได้
"ฝนตกหนักแบบนี้ การเดินทางก็มีปัญหาจริงๆ น่ารำคาญจริง อากาศบ้าอะไรเนี่ย!"
แม่ทัพหนุ่มมองดูสภาพอากาศ เมฆดำทะมึนปกคลุม เขาขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด ยกแส้ขึ้นฟาดลงไป!
ปัง!
ในชั่วพริบตา เมฆบนท้องฟ้าก็แตกกระจาย!
สายฝนที่กระหน่ำลงมาก็หยุดลงในทันที ไร้ร่องรอย!
แสงอาทิตย์แผดเผาส่องลงมา ทำให้เหล่าแรงงานดีใจ ส่งเสียงโห่ร้องขึ้นมา
"โวยวายอะไรกัน? ไอ้พวกไม่เคยเห็นโลก เดินต่อไป!" แม่ทัพหนุ่มเห็นดังนั้นก็ขมวดคิ้ว ตวาดด้วยความรังเกียจ
จากนั้นเขาก็ยกแส้ขึ้นฟาดอีกครั้ง ทำลายเมฆดำเบื้องหน้า เพื่อให้ขบวนแรงงานเร่งความเร็วในการเดินทางได้
ในตอนนี้ ในขบวนแรงงาน มีชายร่างสูงใหญ่สองคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ ต่างตกตะลึง!
"เฉินเซิ่ง นายเห็นไหม? นี่แหละคือวิชาอาคม!" แรงงานที่มีใบหน้าขาวนวลพูดอย่างตื่นเต้น
"ฉันเห็นแล้ว มีเพียงการครอบครองพลังแบบนี้เท่านั้น... ถึงจะสามารถควบคุมชะตาชีวิตของตัวเองได้จริงๆ" แรงงานที่ถูกเรียกว่าเฉินเซิ่งมีใบหน้าคล้ำ มองดูแม่ทัพหนุ่มที่ฟาดแส้เพียงครั้งเดียวก็สามารถหยุดสายฝนได้ นึกถึงท่าทางโอหังและสีหน้าดูถูกรังเกียจของเขา ในใจก็เริ่มก่อตัวขึ้นเป็นเมล็ดพันธุ์เล็กๆ!
ในขณะนี้ ในใจของเขามีเสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้น...
......
ในเวลาเดียวกัน!
ชะตากรรมจากทั่วทุกมุมโลกกำลังค่อยๆ รวมตัวกัน มุ่งหน้าไปยังที่ไกลแสนไกล!
ภาพนี้ถูกมองเห็นโดยเหล่าผู้วิเศษมากมายในสามภพ ทำให้พวกเขาเกิดความสงสัย!
ราชวงศ์ต้าฉินยังไม่ล่มสลาย...
ทำไมถึงยังมีคนสามารถรวบรวมชะตากรรมได้?
......
โลกตะวันตก
ภูเขาหลิงซาน วัดต้าเหลยอิน
แสงพุทธรัศมีส่องสว่างทั่วพระวิหารทอง ยิ่งใหญ่อลังการ กว้างใหญ่ไพศาล
เสียงสวดมนต์ดังก้องไม่ขาดสาย!
เหล่าภิกษุและพระอรหันต์นั่งประจำที่ ตั้งใจฟังพระพุทธเจ้าขนาดมหึมาที่นั่งขัดสมาธิบนดอกบัวกลางพระวิหาร สวดพระธรรมอันแท้จริง
ทันใดนั้น...
เสียงสวดมนต์ก็หยุดลง!
เหล่าภิกษุและพระอรหันต์ต่างลืมตาขึ้น มองไปยังพระพุทธเจ้าด้วยความสงสัย
"พระพุทธองค์ เกิดเหตุการณ์ใดขึ้นหรือพระเจ้าข้า?" พระอรหันต์ผู้งดงามราวกับเทพบุตร สวมจีวรขาวสะอาด ก้าวออกมาทูลถาม
"โลกมนุษย์เกิดบุตรแห่งชะตากรรมขึ้นผู้หนึ่ง!"
พระพุทธเจ้าตรัสช้าๆ บนบัลลังก์ดอกบัว: "เรารู้สึกได้ว่าเขามีวาสนากับพุทธศาสนา สมควรชักนำเขาเข้าสู่ตะวันตก เพื่อเป็นพุทธบุตรแห่งภูเขาหลิงซานของเรา!"
"ผู้ใดเต็มใจไปชักนำเขา?"
เมื่อเสียงนั้นดังขึ้น!
เหล่าภิกษุและพระอรหันต์ต่างมองหน้ากัน
ในที่สุด พระอรหันต์รูปหนึ่งที่ถือเจดีย์เจ็ดชั้นในมือก็ก้าวออกมา กล่าวอย่างเคารพ: "ทูลฝ่าพระบาท ศิษย์ขอไปเอง!"
นั่นคือพระอรหันต์ถือเจดีย์ หนึ่งในสิบแปดพระอรหันต์แห่งภูเขาหลิงซาน ท่านสุพินธุ
"ดี!" พระพุทธเจ้าพยักหน้าเบาๆ อนุญาตตามคำขอ
จากนั้น พระอรหันต์ผู้ถือเจดีย์เจ็ดชั้นก็ลงจากภูเขาหลิงซาน มุ่งหน้าไปยังเมืองหยางเฉิงโดยตรง
ขอบคุณมากครับที่อ่าน โปรดติดตามและแนะนำด้วยนะครับ
**********************************
(จบตอนที่ 11 เฉินเซิ่งและอู่กวง บุตรแห่งชะตากรรม แผนการของมนุษย์!)
