CD บทที่ 533 กล่องมหัศจรรย์ของแพนโดร่า
แม้ว่าอุปกรณ์ระบบที่เพิ่งได้รับมาใหม่จะยอดเยี่ยม แต่ไม่มีอุปกรณ์ใดเลยที่จะช่วยให้จ้าวหยู่ตามหาเหมี่ยวอิงได้ เมื่อกวาดมองแถบอุปกรณ์ทั้งหมด จ้าวหยู่คิดว่ามีเพียงสองอุปกรณ์เท่านั้นที่อาจมีประโยชน์ หนึ่งคือเครื่องติดตามล่องหน และอีกอย่างหนึ่งก็คือชุดคำสั่งแฮ็กเกอร์
ตัวเครื่องตามกลิ่นล่องหนนั้นคล้ายกับจมูกของสุนัข หลังจากเปิดใช้งานแล้ว จ้าวหยู่อาจติดตามกลิ่นของเหมี่ยวอิงได้ ถึงจะไม่เจอตัว แต่อย่างน้อย ๆ เขาก็อาจจะพบเบาะแสจากเส้นทางที่เธอไปได้
ส่วนชุดคำสั่งแฮ็กเกอร์ จ้าวหยู่สันนิษฐานว่าอุปกรณ์นี้สามารถค้นหาข้อมูลของเหมี่ยวอิงทางออนไลน์ได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาอ่านคำแนะนำอย่างละเอียด เขาก็พบว่าอุปกรณ์ล่องหนนี้สามารถทำงานได้เฉพาะข้อมูลที่ถูกบันทึกอยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์ ซึ่งไม่เหมาะกับการใช้การข้อมูลบนอินเทอร์เน็ต
นอกจากนี้ แม้ว่าชุดคำสั่งแฮ็กเกอร์จะมีประสิทธิภาพสำหรับวัตถุประสงค์ทางออนไลน์ แต่จ้าวหยู่ไม่กล้าใช้มันโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง เพราะท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่เขาทำอาจทำให้ครอบครัวของเหมี่ยวอิงตกอยู่ในอันตราย การบุกรุกของแฮกเกอร์อาจเปิดเผยความลับของพวกเขา ทำให้พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายยิ่งขึ้น ดังนั้น ดูเหมือนว่าอุปกรณ์ของระบบจะไม่ช่วยอะไรมากนัก
อย่างไรก็ตาม จ้าวหยู่ก็ยังไม่ท้อถอย แม้ว่าอุปกรณ์จะใช้งานไม่ได้ แต่ระบบของเขาก็ยังคงอยู่ ตราบใดที่ระบบปาฏิหาริย์นำพาสิ่งมหัศจรรย์มาหาเขาอยู่เสมอ เขาก็เชื่อว่ามันยังมีโอกาสที่จะพบเหมี่ยวอิงอีกครั้ง
จากนั้น จ้าวหยู่ก็ตระหนักทันทีว่าเขามัวแต่ตามหาเหมี่ยวอิงจนลืมไปเลยว่ายังไม่ได้เปิดคำทำนายชุดใหม่ ดังนั้น เขาจึงเปลี่ยนจุดสนใจอย่างรวดเร็วเพื่อกดรับคำทำนายจากอินเทอร์เฟซของระบบ อย่างไรก็ดี ระบบได้ให้คำว่า ‘Zhen-Li’ แก่เขา
โดยทั่วไปแล้ว ทุกครั้งที่จ้าวหยู่ไขคดีได้ เขาจะได้รับคำว่า ‘Zhen’ มา ซึ่งแสดงถึงสถานะ อย่างไรก็ตาม คำทำนายที่เขาอยากได้มากที่สุดคือ ‘Kan’ ซึ่งแสดงถึงความรักและผู้หญิง มีเพียง ‘Kan’ เท่านั้นที่จะทำให้เขาสามารถตามหาเหมี่ยวอิงได้
ด้วยความผิดหวังอย่างรุนแรง จ้าวหยู่จึงฝากความหวังทั้งหมดของเขาไว้ที่ภารกิจรอง อย่างไรก็ตาม เมื่อจ้าวหยู่ถอดรหัสชุดคำทำนายแล้ว เขาก็พบว่าเวลาของภารกิจรองคือเก้าโมงเช้า ซึ่งมันผ่านไปนานแล้ว!
*ตึง!*
“โธ้เว้ย!”
จ้าวหยู่ทุบกำปั้นลงบนพวงมาลัย
‘ฉันไม่คิดเลยว่าภารกิจรองจะไม่สนใจว่าฉันจะได้คำทำนายมาตอนไหน เห็นได้ชัดว่ามันเป็นที่สิ่งจัดเตรียมไว้ล่วงหน้า ดังนั้น ฉันจึงไม่สามารถไปทันเวลาได้ เพราะฉันได้ชุดคำทำนายมาช้า!’
เขาตัดสินใจว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เขาจะค้นหาเมี่ยวอิงผ่านระบบ เขาจะต้องรับคำทำนายในทุก ๆ เช้า และมุ่งหน้าทำภารกิจรองให้เสร็จ แม้ว่าระบบจะไม่สามารถพึ่งพาได้อย่างร้อยเปอเซ็นต์ แต่อย่างน้อย ๆ จ้าวหยู่ก็ไม่คิดจะอยู่เฉย ๆ โดยไม่ทำอะไร
จ้าวหยู่ยังคงมองหาเบาะแสเกี่ยวกับเหมี่ยวอิงต่อไป อันดับแรก เขาโทรหาหัวหน้าแผนกซูหยาง ซึ่งทำงานในสำนักงานประจำจังหวัด เพื่อขอความช่วยเหลือ จากนั้น เขาก็เดินทางไปที่ร้านอาหารหรูที่พวกเขาเคยไปทาน
ภายหลังจากการสอบถาม ผู้จัดการร้านอาหารอธิบายว่าโดยปกติแล้วพวกเขาจะใช้บัตรเพื่อชำระเงิน และระบุตัวตนทางออนไลน์ แทนที่จะติดต่อกับเจ้าของบัตรตัวจริง เนื่องจากเหมี่ยวอิงมีบัตรวีไอพีของร้านอาหาร เธอจึงไม่จำเป็นต้องจองล่วงหน้าเพื่อรับโต๊ะด้วยตนเอง
จ้าวหยู่ยังไม่หมดหวัง เขาให้พวกเขาตรวจสอบข้อมูลจากการลงทะเบียนบัตร อย่างไรก็ตาม ข้อมูลดังกล่าวถูกลบออกไปทั้งหมด
จากนั้น จ้าวหยู่จึงไปที่โรงฝึกศิลปะการป้องกันตัวและร้านเสริมสวยที่เขาเคยไปกับเหมี่ยวอิง เพื่อดูว่ามีข้อมูลอะไรเพิ่มเติมหรือไม่? แต่ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน เขาก็ไม่ได้อะไรกลับมา
เหมี่ยวอิงดูเหมือนจะหายวับไปในอากาศ ไม่เพียงแต่เธอจะหายไปแต่ตัวเท่านั้น แม้แต่ร่องรอยที่เธอทิ้งไว้ในโลกก็ถูกลบออกไปจนหมด
อย่างไรก็ดี คำว่า ‘ยอมแพ้’ ไม่เคยปรากฏในพจนานุกรมชีวิตของจ้าวหยู่ และเขาก็ไม่คิดจะเริ่มต้นใช้มันด้วยซ้ำ
ในที่สุด เขาก็พบกับฮูบิน ซึ่งให้เขาเก็บลายนิ้วมือและตัวอย่างเส้นผมของเหมี่ยวอิงบนรถของเธอ จากนั้น เขาก็สามารถระบุตัวตนของเธอจากฐานข้อมูล DNA ได้
คืนนั้น เขายังบอกให้โจวหยางและแก๊งของเขาไปดูสถานีรถไฟและสนามบินทั้งหมด ในขณะที่ จ้าวหยู่ไปที่ห้องรักษาความปลอดภัยเพื่อตรวจสอบวิดีโอของผู้โดยสารทุกคนในวันนั้น
จ้าวหยู่มีรู้สึกว่าเหมี่ยวอิงคงจะเปลี่ยนตัวตนของเธอ จากนั้นก็ขึ้นเครื่องบินหนี ดังนั้น เขาจึงอยากตรวจสอบผู้โดยสารทุกคนอย่างน้อยสักครั้ง เพื่อดูว่าเหมี่ยวอิงซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มคนเหล่านี้หรือไม่?
เขาทำเช่นนี้จนหลังเที่ยงคืน ถึงเขาจะตรวจสอบวิดีโอกล้องวงจรปิดทั้งหมด เขาก็ยังไม่พบร่องรอยของเหมี่ยวอิงเลย ในท้ายที่สุด จ้าวหยู่ที่เครียดทั้งทางจิตใจและร่างกาย เขาก็ได้นอนหลับในรถแลนโรเวอร์ของเขา
อย่างไรก็ตาม หลังจากไม่ได้นอนหลับเต็มชั่วโมง เขาก็สะดุ้งตื่นขึ้น เขารีบตรวจสอบระบบในหัวของเขาและพบว่าการผจญภัยปาฏิหาริย์ได้สิ้นสุดลงแล้ว ดังนั้น เขาจึงเปิดคำทำนายอีกอันทันที
ในที่สุด คำทำนายที่มีตัวอักษร Kan ก็ปรากฏขึ้น! มันคือคำว่า ‘Kan-Zhen’!
เมื่อมองไปที่คำว่า Kan จ้าวหยู่ก็รู้สึกมีความหวังอีกครั้ง สิ่งที่เขารอคอยก็มาถึง
ส่วนภารกิจรอง มันระบุไว้ว่าเริ่มต้นตอน 20.00 น. จ้าวหยู่ก็เตรียมตัวที่จะกลับไปนอน แต่เนื่องจากเขาคิดถึงเหมี่ยวอิงเป็นอย่างมาก เขาจึงไม่สามารถหลับไปได้ ดังนั้น เขาจึงเปิดบันทึกเสียงที่เหมี่ยวอิงทิ้งไว้ให้เขาและเล่นมันอีกครั้ง...
“แม้นอกหักมันจะขมขื่น…”
เมื่อได้ยินเสียงร้องที่แสนเศร้าของเหมี่ยวอิง หัวใจของจ้าวหยู่ก็ถูกดึงให้จมดิ่งอีกครั้ง เขานึกถึงอดีตของเขาอยู่ร่วมกับเหมี่ยวอิง ทำให้อารมณ์มากมายหลั่งไหลเข้ามา ซึ่งล้วนแต่ทำให้หดหู่ใจทั้งสิ้น
…
เวลา 08.15 น. ณ สำนักงานศูนย์ฝึกอบรมตำรวจฉินซาน
“จิน ดูนี่สิ…” เหลียวจิงซานเขยิบหน้าไปทางจินเจิ้นปัง และชี้ไปที่ตาขวาของเขาแล้วถามว่า “คุณเห็นไหม? บอกได้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
“ไม่… มีผงเข้าตาของคุณงั้นเหรอ?” จินเจิ้นปังจินจิบชาที่เพิ่งชงเสร็จ
“นี่มันอะไรกัน!?” เหลียวจิงซานคำรามด้วยความหงุดหงิด “คุณตาบอดหรือไง!? คุณไม่เห็นเหรอว่าตาขวาของฉันกระตุก จ้าวหยู่ เขาคงกำลังทำอะไรบางอย่างอยู่แน่นอน!”
“ก็ได้ ก็ได้” ผู้กองจินวางถ้วยชาลงแล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจว่าเรื่องของจ้าวหยู่เป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก แต่ถ้าเป็นเรื่องที่รองหัวหน้าสำนักยังแก้ไขไม่ได้ ฉันก็จนปัญญาที่จะช่วยเขาเหมือนกัน”
“เฮ้อ!” เหลียวจิงซานนั่งลงบนโซฟาแล้วกระแทกที่วางแขนอย่างกระวนกระวาย “บอกหน่อยสิว่านี่มันเรื่องอะไรกัน เหมียวอิงเป็นคนมีชีวิต แล้วเธอหายตัวไปราวกับผีได้ยังไง? ลืมเรื่องผู้บังคับการฮงไปได้เลย ฉันถามคนจากเทศบาลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาแล้ว แต่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ ฉันจึงทำได้แค่โทรหาพี่เขย และถามข่าวจากสถานีกลางเท่านั้น! เฮ้อ… มันเกิดเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!?”
“ทำไมคุณไม่ถามผู้การเหลียงจากสถานีรุ่ยหยางล่ะ?” ผู้กองจินเสนอ “จากที่ฉันฟังมา ฉันคิดว่าเขาน่าจะรู้อะไรบางอย่างนะ”
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน!” เหลียวจิงซานจ้องไปที่จินเจิ้นปังแล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันเป็นห่วงจ้าวหยู่มากกว่า! คุณต้องหาวิธีช่วยเขา! จิน เราทั้งคู่เข้าใจดีว่าจ้าวหยู่สำคัญกับเราแค่ไหน! ถ้าเกิดมีเหตุร้ายขึ้นเพราะเขา ความฝันของคุณคงพังทลายลงแน่!”
“แต่… ฉันไม่รู้จะช่วยยังไงจริง ๆ…” ผู้กองจินดื่มชาอีกอึกหนึ่ง
“การหายตัวไปของเหมี่ยวอิงคงจะทำให้เขาเดือดดาลแน่!” เหลียวจิงซานแสดงความกังวลอย่างเห็นได้ชัด “ในร่างกายของเขา เหมือนกับว่ามีกล่องแพนโดร่าซ่อนอยู่ เมื่อมันถูกเปิดออกมา ผลลัพธ์จะร้ายแรงจนไม่อาจจินตนาการได้ ทำไมคุณดูไม่วิตกกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยล่ะ?”
“คุณกล้าเรียกตัวเองว่ารองหัวหน้าสำนักได้ยังไง?” จินเจิ้นปังตอบกลับ “เหลียว ความเจ็บปวดจากความรักต้องรักษาด้วยยาแห่งความรักเท่านั้น ถ้าเขาไม่สามารถควบคุมปีศาจในใจได้ เขาก็จะกลายเป็นนักสืบชั้นนำได้อย่างไร ดังนั้น ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ บางทีทุกอย่างอาจจะไม่ได้แย่อย่างที่เราจินตนาการไว้… ล่ะมั้ง?”
