บทที่ 392 มันก็เพียงกระบี่หัก
ขณะศิษย์สำนักมังกรกระบี่เร้นลับยังคงโห่ร้องด้วยความปลาบปลื้มจนไม่ลืมหูลืมตา เสียงผู้คนซึ่งเดิมช่วยผสมโรงกลับพลันชะงักกึก ตกตะลึงครั้นเห็นสมบัติที่ลอยออกมามิใช่กระบี่สวรรค์หรือคัมภีร์เกี่ยวกับทักษะกระบี่อันล้ำลึก แต่เป็นเพียงเศษเหล็ก เพียงชิ้นส่วนของเศษเหล็กสีดำมะเมื่อม! “เหล็กบาดาลดำ!” ปรมาจารย์หลอ...
