บทที่ 189 ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
เหนือทะเลเมฆา เรือสำเภาทั้งห้าลำราวกับสัตว์อสูรยักษ์ที่ล่องลอยอยู่ท่ามกลางท้องนภา ทุกคราที่ใบเรือโบกสะบัด มันจะทะยานไปไกลหลายลี้! หลัวเฉิงยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ มองเกาะชิงอวิ๋นที่ค่อยๆ เรือนหายไปจากสายตา จิตใจเขายามนี้เคล้าไปด้วยความรู้สึกมากมาย ในเวลาเพียงหนึ่งวัน แต่กลับสามารถบันดาลให้เกิดเหตุการณ์ม...