บทที่ 120 ชุดเมด
[แปลโดยแฟนเพจ BamแปลNiyay มาติดตามในแฟนเพจเพื่อติดตามข่าวสารได้นะ]
[Thai-novel ลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ 5 ตอน แต่จะราคาแพงที่สุด]
[หลังแปลจบจะมีการแก้ไขคำอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง ถ้าอ่านแบบเถื่อนจะไม่มีการกลับมาแก้ให้นะครับ]
บทที่ 120 ชุดเมด
หลังจากทุกคนกำชับกู่เฉินหนานซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ระมัดระวังและใส่ใจเรื่องความปลอดภัยในวันพรุ่งนี้ ทุกคนก็ทยอยกันออกจากคฤหาสน์ตระกูลกู่
กู่เฉินหนานนั่งอยู่บนโซฟา ครุ่นคิดถึงเนื้อเรื่องเดิม
ในเนื้อเรื่องเดิม เหลียงปู้ฟานก็ต้องการให้หลินหยู่กินยาพิษ แต่หลินหยู่พระเอกจะตกหลุมพรางง่าย ๆ ได้อย่างไร
หลินหยู่สังเกตเห็นความผิดปกติจากปฏิกิริยาของทุกคน เขาไม่เพียงแต่ไม่กินยาพิษเท่านั้น แต่ยังบังคับให้เหลียงปู้ฟานดื่มยาพิษด้วยการจับศีรษะของเขาด้วย
เหล่าผู้มีฝีมือทั้งหลายพร้อมที่จะล้อมโจมตีหลินหยู่
แต่ในจังหวะนั้นเอง ลูกน้องขององค์กรนกฮูกทมิฬก็มาถึงและช่วยหลินหยู่ออกไปได้
นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หลินหยู่ก็ขัดแย้งกับเหล่าผู้มีฝีมือของซูหังอย่างเปิดเผย
สิ่งที่ตามมาคือเขาฝึกฝนฝีมืออย่างไม่หยุดยั้ง และในที่สุดก็เอาชนะผู้มีฝีมือสุดยอดห้าหกคนของซูหังในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ไม่เพียงแต่ทำให้ทุกคนตกใจเท่านั้น แต่ยังทำให้ทุกคนไม่กล้าหาเรื่องหลินหยู่อีกต่อไป
ส่วนเหลียงปู้ฟาน ในที่สุดเขาก็ถูกคนขององค์กรนกฮูกทมิฬจับตัวได้และแขนขาหัก กลายเป็นคนพิการโดยสมบูรณ์
แต่จากสถานการณ์ปัจจุบัน ผู้มีฝีมือสุดยอดของซูหังส่วนใหญ่อยู่ข้างเขา แม้ว่าเขาจะลงมือกับเหลียงปู้ฟานอย่างรุนแรง ณ จุดเกิดเหตุ เขาก็จะไม่ทำให้ผู้มีฝีมือสุดของของซูโจวทั้งหมดขุ่นเคือง
เรื่องนี้ทำให้อะไรง่ายขึ้นมาก
เมื่อคิดได้ดังนั้น กู่เฉินหนานจึงเรียกหม่าปิงเข้ามา
"คุณชายกู่ มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ"
"พรุ่งนี้ไปทานข้าวกับฉันหน่อย" กู่เฉินหนานกล่าว
"ครับ คุณชายกู่" หม่าปิงพยักหน้ารับ
"อ้อ ใช่ ไปซื้อชุดเมดเซ็กซี่มาให้ฉันด้วย"
กู่เฉินหนานคิดที่จะให้ไป๋หยูเทียนแต่งตัวเป็นสาวใช้เมื่อครู่นี้ ในเมื่อเป็นสาวใช้ จะไม่มีชุดสาวใช้ได้อย่างไร
...
ในเวลาเดียวกัน ที่บ้านของเหลียงปู้ฟาน
เหลียงปู้ฟานค่อย ๆ หยิบกล่องไม้สีดำออกมาจากตู้ที่มีแม่กุญแจขนาดใหญ่อย่างระมัดระวัง
ภายในกล่องไม้นั้นมีขวดกระเบื้องสีขาวขนาดเล็ก เขาเปิดขวดออกมาดูแล้วยิ้มกริ่มก่อนจะใส่ขวดเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ
ในขณะนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เขาตอบและถามขึ้นทันที "ว่าไง กู่เฉินหนานตกลงไหม?"
"เขาบอกว่าจะไปพรุ่งนี้"
"เยี่ยม ยอดเยี่ยมไปเลย!" เหลียงปู้ฟานพูดอย่างตื่นเต้น "พรุ่งนี้ฉันจะทำให้กู่เฉินหนานคุกเข่าลงบนพื้นและขอร้องยาแก้พิษให้ได้!"
หลังจากวางสายโทรศัพท์ เหลียงปู้ฟานเดินไปที่หน้าต่าง มือไขว้หลัง มองไปไกลสุดขอบฟ้า โดยจมอยู่กับความคิด
กู่เฉินหนาน!
ก่อนหน้านี้ตอนที่แกพูดจาหยาบคายใส่ฉันที่บ้านเจ้าตระกูลหลิว ตอนนั้นฉันไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมาเพราะฉันอยู่ในตงไห่
แต่ฉันอยากจะฉีกแกออกเป็นหมื่นชิ้นเหลือเกิน!
โชคดีนะ ที่ตอนนี้แกอยู่ในซูหัง ด้วยความเคารพต่อความสัมพันธ์อันดีของนายกับหัวหน้าตระกูลเซียว ฉันจะปล่อยแกไปง่าย ๆ ตราบใดที่แกคุกเข่าลงและขอโทษฉัน!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เหลียงปู้ฟานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้าง
...
"คุณชาย ผมซื้อกลับมาแล้วครับ"
ไม่นาน หม่าปิงก็กลับมาพร้อมกับถุงกระดาษ
"ดี เอามาให้ฉัน"
กู่เฉินหนานรับถุงกระดาษแล้วเดินไปที่หน้าห้องของไป๋หยูเทียน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก~
เขาเคาะประตูเบา ๆ
"ใครคะ" เสียงของไป๋หยูเทียนดังมาจากข้างใน
"เปิดประตู" กู่เฉินหนานเร่ง
เมื่อได้ยินเสียงของกู่เฉินหนาน ก็มีเสียงสับเท้ารีบร้อนของรองเท้าแตะดังมาจากในห้อง
ประตูเปิดออก และไป๋หยูเทียนก็ชะโงกหน้าออกมา "คุณชายกู่ มีอะไรหรือคะ?"
กู่เฉินหนานยื่นถุงกระดาษให้ "นี่ ชุดเมด"
ไป๋หยูเทียนเม้มริมฝีปากและรับถุงกระดาษ "ฉ...ฉันจะไปเปลี่ยนตอนนี้เลยค่ะ"
เธอเกือบจะปิดประตู แต่กู่เฉินหนานไม่มีเจตนาจะปล่อยให้เธอปิดเลย เขาเอาเท้าขัดประตูไว้ "ไม่ให้ฉันเข้าไปเหรอ"
ใบหน้าของไป๋หยูเทียนแดงก่ำ เธอพยายามปิดประตู "ไม่... ไม่นะ"
แต่กู่เฉินหนานก็ผลักประตูเข้าไป กลิ่นหอมหวานอ่อน ๆ ลอยมาแตะจมูก
【หอมจัง กลิ่นกายของสาวน้อยนี่มันหอมแบบนี้นี่เอง】
เขาสูดกลิ่นหอมนั้นเข้าปอด เดินตรงไปยังเตียงของไป๋หยูเทียน สายตาเหลือบไปเห็นเก้าอี้ข้างเตียง กองพะเนินด้วยถุงน่องและชุดชั้นในหลากหายแบบ
"เดี๋ยวฉันเก็บให้เรียบร้อยค่ะ!" ไป๋หยูเทียนหน้าแดงก่ำ รีบร้อนไปเก็บข้าวของทันที
แต่มือของเขาเร็วกว่าความคิดของเธอ กู่เฉินหนานคว้าข้อมือเธอไว้แล้วดึงไป๋หยูเทียนเข้ามาแนบอก ก่อนจะโอบมืออีกข้างไปที่สะโพกงอนงามของเธอ
ไป๋หยูเทียนสวมกระโปรงสั้นกับถุงน่องสีขาวเหนือเข่า ตอนนี้เธอนั่งอยู่บนตักของกู่เฉินหนาน
แก้มของไป๋หยูเทียนแดงก่ำ ขณะที่เธอก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตากับกู่เฉินหนาน
กู่เฉินหนานดมที่คอของไป๋หยูเทียนก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ ดื่มด่ำกับกลิ่นหอมหวานนั้น
เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของกู่เฉินหนานแตะต้องผิวแก้ม ไป๋หยูเทียนก็หลับตาลงอย่างเขินอาย
"ไม่ต้องเก็บแล้ว เปลี่ยนก่อน" เสียงทุ้มของกู่เฉินหนานดังขึ้น
"ตอนนี้เลยเหรอคะ" ไป๋หยูเทียนถามอย่างประหลาดใจ
กู่เฉินหนานเลิกคิ้วขึ้น "อายเหรอ?"
"ไม่...ไม่ค่ะ" ไป๋หยูเทียนหลบสายตา
กู่เฉินหนานหัวเราะเบา ๆ มือค่อย ๆ เลื่อนลงไปสัมผัสบั้นท้ายงอนงาม
"กฎข้อแรกของการเป็นสาวใช้คือ ทำตามที่เจ้านายบอก เข้าใจไหม"
ไป๋หยูเทียนพยักหน้าเบา ๆ "เข้าใจแล้วค่ะ"
"ดี เรียกฉันว่านายท่าน ให้ฉันได้ยินหน่อย"
ริมฝีปากสีแดงของไป๋หยูเทียนขยับเล็กน้อย "นาย...นายท่าน"
"เชื่อฟังมาก" กู่เฉินหนานลูบศีรษะเธออย่างเอ็นดู "เอาล่ะ ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว"
"อืม"
ไป๋หยูเทียนส่งเสียงครางเบา ๆ จากนั้นเธอก็หยิบชุดสาวใช้ขึ้นมาจากถุงกระดาษและลังเลก่อนจะถอดกระโปรงออก
เมื่อมองไปที่กางเกงชั้นในสีขาวลายน่ารักของไป๋หยูเทียน หัวใจของกู่เฉินหนานก็เต้นแรง
ในวินาทีต่อมา เขาก็เอื้อมมือไปสัมผัสมันโดยตรง
"คุณชายกู่ ไม่ใช่ว่าบอกให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอคะ" ไป๋หยูเทียนตกตะลึง และร่างกายของเธอก็สั่นเล็กน้อย
กู่เฉินหนานดึงไป๋หยูเทียนเข้ามาในอ้อมแขนของเขาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ "ฉันเปลี่ยนใจแล้วน่ะ"
