บทที่ 10 ครั้งหนึ่งเคยเป็นตัวประกอบระดับ 4 (3)
"...หะ!"
ยอชานที่กำลังมองยองอูอยู่เกือบจะล้มไปข้างหลังจากเห็นการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของยองอูหลังจากที่เขาใส่เหรียญเข้าไปในปาก
"อะ...อะไรน่ะครับ?"
ยอชานถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ขณะที่เขากระพริบตาด้วยความตกใจ
เห็นได้ชัดว่าร่างกายของยองอูถูกล้อมรอบด้วยเส้นประ โปร่งแสง ซึ่งเส้นประนี้เคลื่อนที่ไปตามทิศทางเหมือนกับการไหลเวียนของเลือด
ยองอูเอาเหรียญออกจากปากและมองดูร่างกายของตัวเอง
"เหมือนเป็นโหมดปรับแต่งอะไรสักอย่าง…"
"โหมดปรับแต่งเหรอครับ?"
"แบบที่มีในเกม ที่สามารถปรับแต่งลักษณะของตัวละครได้ไง"
"จริงเหรอครับ? งั้นตอนนี้..."
ขณะที่ยอชานกำลังพูด ยองอูก็เห็นหน้าจออินเตอร์เฟซใหม่ปรากฏขึ้นในสายตาเขา
「การตั้งค่าตัวละคร」
|รูปร่าง
|สเตตัส
"ใช่เลย เหรียญจะเปิดฟังก์ชันนี้เมื่อใส่มันเข้าไปในปาก"
ยองอูกล่าวขึ้น และยอชานก็รีบหยิบเหรียญขึ้นมาแตะที่ริมฝีปาก
"อ๊ะ แค่แตะริมฝีปากก็ทำงานแล้วครับ"
"ริมฝีปากเหรอ?" ยองอูมองเหรียญที่เปื้อนน้ำลายอย่างขบขัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดีที่ได้รู้วิธีใช้
‘ดูเหมือนจะยังไม่มีใครมา’
ยองอูมองขึ้นไปดูเวลาบนหน้าจอที่เหลือเพียง 11 นาที ก่อนจะกลับไปสนใจอินเตอร์เฟซอีกครั้ง
|รูปร่าง
|สเตตัส
มีเมนูเพียงสองอย่างเท่านั้นคือ รูปร่าง และ สเตตัส
‘อยากรู้จริง ๆ ว่าปรับรูปร่างยังไง แต่ว่าตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว’
ยองอูข้ามเมนูรูปร่างไปและเลือก ‘สเตตัส’
จากนั้นก็มีหน้าจอแนะนำปรากฏขึ้น
「จากนี้คุณสามารถใช้คาร์มาเพื่อเพิ่มความสามารถทางกายภาพได้ กรุณาทำความเข้าใจรายละเอียดแต่ละรายการก่อนเลือกอย่างรอบคอบ」
[กำลัง]
|มีผลต่อความแข็งแรงและความเร็วของร่างกาย
[ความทนทาน]
|มีผลต่อความสามารถในการทำงานอย่างต่อเนื่องและทำซ้ำๆ
[ความแข็งแกร่ง]
|มีผลต่อความแข็งแกร่งของผิวหนัง กระดูก และกล้ามเนื้อ
[การรับรู้]
|มีผลต่อการตอบสนองและการทรงตัว รวมถึงการควบคุมร่างกายโดยรวม
ความสามารถทางกายภาพที่สามารถพัฒนาได้โดยการใช้คาร์มามีอยู่ 4 อย่างคือ กำลัง ความทนทาน ความแข็งแกร่ง และ การรับรู้
‘แนวคิดของความแข็งแกร่งค่อนข้างแปลกแฮะ แล้วต่อไปคืออะไร?’
เมื่อยองอูกำลังคิดอยู่ ข้อความแนะนำก็หายไปและหน้าการตั้งค่าหลักก็ปรากฏขึ้น
『ตัวละคร: จองยองอู07』
[กำลัง] 19
[ความทนทาน] 21
[ความแข็งแกร่ง] 13
[การรับรู้] 24
*การเพิ่มแต่ละสเตตัสจะใช้คาร์มา 1,000 ต่อ 1 แต้ม
*คาร์มาที่สามารถใช้ได้: 153,000
‘ใช้คาร์มา 1,000 ต่อ 1 แต้มเหรอ? งั้นฉันจะเพิ่มสเตตัสได้อีก 153 แต้มเลยสินะ?’
ถ้าทุ่มให้กับกำลังอย่างเดียว พลังจะเพิ่มขึ้นถึง 8 เท่าเลย
‘…บ้าไปแล้ว’ ยองอูรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เหมือนเพิ่งเข้าใจถึงพลังของคาร์มาอย่างแท้จริง
‘นี่แหละคือวิธีที่จะสามารถก้าวข้ามข้อจำกัดของสถานะพื้นฐานได้’
ตราบใดที่มีคาร์มาเพียงพอ แม้แต่คนที่มีสถานะพื้นฐานเป็นมนุษย์ระดับ 4 ก็สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างมหาศาล
และเมื่อดูจากเมนูรูปร่างแล้ว ดูเหมือนว่าน่าจะสามารถปรับเปลี่ยนรูปร่างหรือลักษณะภายนอกได้ด้วย
นี่คือโลกที่ทุกสิ่งทุกอย่างสามารถทำได้ ตราบใดที่มีเงิน
“...”
ยองอูกลืนน้ำลายอย่างเงียบ ๆ และมองไปที่นาฬิกาจับเวลาอีกครั้ง
[00:06:22]
เหลือเวลาอีก 6 นาที ก่อนที่พวกมอนสเตอร์และผู้กลายพันธุ์จะปรากฏตัว
‘ถ้าไม่สามารถเอาชนะพวกนั้นได้ ฉันก็จะถูกฆ่าที่นี่ ดังนั้นการทุ่มคาร์มาเพื่อเพิ่มสเตตัสตอนนี้เป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดแล้ว’
แต่ควรเพิ่มสเตตัสอะไรดีล่ะ?
‘ไม่รู้ว่ามอนสเตอร์แบบไหนจะมาและมากี่ตัว... ดังนั้น...’ ต้องกระจายแต้มอย่างสมดุลที่สุด
อย่างไรก็ตามเขาตัดสินใจจะไม่เพิ่มแต้มในความแข็งแกร่งและการรับรู้
‘ต่อให้เพิ่มความแข็งแกร่งไป 50 แต้ม ฉันก็ไม่คิดว่าผิวหนังจะสามารถป้องกันมีดหรือกรงเล็บได้หรอกนะ’
การรับรู้ก็เช่นกัน เขาไม่คิดว่ามันจะมีประโยชน์ในช่วงแรกๆ นี้
จนถึงตอนนี้เขารู้สึกว่ายังขาดกำลังและความทนทานมากที่สุด
‘งั้นก็แบ่งแต้มไปที่กำลังและความทนทานอย่างละเท่าๆ กัน ถ้าพลังเพิ่มขึ้น การใช้โล่ก็จะง่ายขึ้น การเอาตัวรอดก็จะสูงขึ้นด้วย’
เมื่อคิดเช่นนี้ ยองอูก็เริ่มกระจายแต้มทันที
เขาลง 77 แต้มในกำลัง และ 76 แต้มในความทนทาน
เป็นการทุ่มที่ไม่เหลือแม้แต่คาร์มาเพื่อจ่ายภาษีในวันพรุ่งนี้
แล้วทันใดนั้น หน้าจอการตั้งค่าเขาก็เต็มไปด้วยตัวเลขใหม่ ๆ
『ตัวละคร: จองยองอู07』
[กำลัง] 96 (19+77)
[ความทนทาน] 97 (21+76)
[ความแข็งแกร่ง] 13
[การรับรู้] 24
และในขณะเดียวกัน ร่างกายของยองอูก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง
"…!"
ถึงร่างกายจะไม่ได้ใหญ่ขึ้นหรือมีกล้ามเนื้อที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่เขารู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน
พลังและความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก
'...น้ำหนักของดาบไม่รู้สึกเลย'
แม้แต่โล่ในมือซ้ายก็ดูเบามากเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้
ฝึก!
แม้แต่การลุกขึ้นยืนก็รู้สึกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เขาไม่จำเป็นต้องใช้มือดันพื้นอีกต่อไป เพียงแค่ใช้ขาก็เพียงพอแล้ว
‘อะไรกันนี่? มันเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยเหรอ’
กำลังของเขาเพิ่มจาก 19 เป็น 96
แม้จะเป็นเพียงการคำนวณง่ายๆ แต่การที่พลังเพิ่มขึ้นถึง 5 เท่า การเปลี่ยนแปลงที่รู้สึกได้ก็สมเหตุสมผลแล้ว
“ค...คุณโอเคไหมครับ?”
ยอชานที่เห็นใบหน้าตื่นเต้นของยองอูก็ถามอย่างเป็นห่วง
ยองอูไม่ได้ตอบกลับ แต่แทนที่จะพูด เขาเลือกที่จะกระโดดจากที่นั่งอย่างเต็มแรง
ฝึก!
พื้นรองเท้ากระทบกับพื้นอย่างแรงจนเกือบจะขาดจากการเสียดสี และทันทีที่เกิดแรงกระทำต่อฝ่าเท้า ร่างของยองอูก็ถูกดีดขึ้นไปในอากาศ
"อ๊ะ...!"
เงาของยองอูลอยผ่านศีรษะของยอชานที่กำลังเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ยองอูเองก็ตกใจเช่นกันเมื่อพบว่าตัวเองลอยขึ้นสูงกว่าที่คาดเอาไว้
จากการประมาณด้วยสายตา ยองอูลอยขึ้นไปอย่างน้อย 1.5 เมตร ซึ่งทำให้เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันที เพราะปกติแล้วเขาไม่ได้เป็นคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ จึงไม่รู้วิธีการลงจอดหรือเทคนิคการล้มตัวเลย
วืด!
แรงโน้มถ่วงดึงร่างของยองอูกลับสู่พื้นอย่างรุนแรง
"อ๊ะ!"
ในขณะที่ร่างกำลังจะเสียศูนย์ล้มไปข้างหน้า โชคดีที่เท้าทั้งสองสัมผัสกับพื้นก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้น แต่เนื่องจากไม่มีอะไรรับรองน้ำหนักในการลงสู่พื้น จึงเกิดความเจ็บปวดแล่นขึ้นมาจากส้นเท้าไปถึงหัวเข่า
"...อึ่ก!"
ยองอูกุมหัวเข่าด้วยความเจ็บปวด พลางตระหนักว่าเขาทำพลาดแล้ว
‘แบบนี้นี่เองถคงต้องมีความแข็งแกร่งและการรับรู้’
หากเขามีพลังมากขึ้นจนสามารถกระโดดได้สูง 5 เมตร ปัญหาไม่ใช่การพุ่งตัวขึ้นไป แต่เป็นการลงสู่พื้นต่างหาก
ขาของเขาซึ่งมีความแข็งแกร่งเพียง 13 จะสามารถรับน้ำหนักได้หรือไม่? แล้วเมื่อเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ ใช้ดาบฟันหรือใช้โล่ป้องกันการโจมตีที่รุนแรง แล้วจะเป็นอย่างไร?
‘ถ้ารอดจากครั้งนี้ได้ ต้องเพิ่มความแข็งแกร่งและการรับรู้ด้วย’
ขณะที่ยองอูกำลังคิด ยอชานก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวล
"พี่ครับ...! ผมล่ะ? ผมควรจะเพิ่มความสามารถอะไรก่อนดีครับ?"
“อะไรนะ?”
ยองอูซึ่งเพิ่งได้สติหันไปมองเห็นว่ายอชานก็ถูกล้อมด้วยเส้นประโปร่งแสงเช่นกัน
“นายมีแต้มที่ใช้ได้เท่าไหร่?”
“ถ้าใช้ทั้งหมดจะได้ 73 แต้มครับ”
“งั้นเพิ่มกำลังกับความทนทานอย่างละ 30 แล้วเพิ่มความแข็งแกร่ง 10 และการรับรู้ 3”
เนื่องจากเพิ่งเจอปัญหามาหมาด ๆ ยองอูจึงแนะนำสิ่งที่เขาคิดว่าดีที่สุดในตอนนี้
ยอชานทำตามคำแนะนำโดยไม่ลังเล
『ตัวละคร : คังยอชาน306』
[กำลัง] 44 (14+30)
[ความทนทาน] 52 (22+30)
[ความแข็งแกร่ง] 27 (17+10)
[การรับรู้] 22 (19+3)
หลังจากนั้นไม่นาน ยอชานก็แสดงสีหน้าเหมือนกับยองอูเมื่อครู่
"...นี่มัน...”
"ไม่รู้หรอกนะว่าเราจะได้คาร์มาเพิ่มเท่าไหร่ในอนาคต แต่ถ้าเป็นแบบนี้ อีกไม่นานคงมีพวกเหนือมนุษย์โผล่มาเพียบแน่ ๆ"
"แน่นอนเลยครับ"
"ดังนั้นถ้าเป็นไปได้..."
ยองอูหยุดพูดชั่วคราวแล้วหันไปดูเวลาที่เหลือในนาฬิกาจับเวลา
[00:00:49]
เหลืออีก 49 วินาที
"เราควรจะเป็นพวกเหนือมนุษย์พวกนั้นให้ได้ เพราะการแข็งแกร่งไม่เคยเป็นสิ่งที่แย่หรอก"
ในความเป็นจริง มันไม่ใช่แค่ไม่แย่ แต่จำเป็นต้องแข็งแกร่ง
ยองอูยังคงจำได้ดีถึงเหตุการณ์ในสถานี่แลกเปลี่ยน ที่เขาถูกล้อมและถูกทำร้ายจากคนที่ไม่รู้จัก ซึ่งยังคงหลอกหลอนเขาเวลาที่ต้องต่อสู้จนรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว
เพราะอย่างนั้น ยองอูจึงไม่อยากถูกเหยียบย่ำอีกต่อไป
[00:00:21]
เหลือ 21 วินาที
ยอชานหยุดทดลองฟันอาวุธแล้วตั้งท่าเตรียมตัว ส่วนยองอูยังคงสำรวจบริเวณโดยรอบเพื่อหาอันตรายที่อาจเกิดขึ้น
[00:00:10]
ในที่สุดเมื่อเวลาบนหน้าจอนับถอยหลังเหลือ 10 วินาที ทั้งสองคนก็หันไปจ้องมองเสาแสงสีฟ้า
พวกมันจะตกลงมาจากด้านบนหรือเปล่า?
หรือจะปรากฏตัวที่จุดที่เสาแสงสัมผัสกับพื้นดิน?
ขณะที่กำลังคาดเดาและระงับความตื่นเต้น เวลาเหลือ 3 วินาที
…3
…2
…1
จากนั้น...
บูม!
เสียงแตรดังสนั่นไปทั่ว และเสียงแปลก ๆ ก็ดังขึ้นจากปลายเสาแสงที่เชื่อมกับท้องฟ้า
ฟิ้ววววว!
ฟิ้ววววว!
"พี่ครับ...! มีบางอย่างกำลังลงมา!"
“ฉันก็เห็นเหมือนกัน เราถอยออกมาก่อนดีกว่า”
ยองอูมองเห็นแสงเล็ก ๆ หลายจุดภายในเสาแสงด้านบน และดูเหมือนว่าแสงเหล่านั้นจะค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น
ฟิ้ววววว!
'พวกมัน' พุ่งลงมาตามเสาแสงและลงสู่พื้นตรงหน้ายองอูกับยอชานอย่างรวดเร็ว
ตุ้บ! ตุ้บ!
"......"
ทั้งหมด 12 ตัว
พวกมันลงมาพร้อมกับทำลายพื้นดินเป็นวง ยองอูสามารถคาดเดาได้ไม่ยากว่าหากมีคนยืนอยู่ตรงนั้น คงถูกบดขยี้เป็นชิ้น ๆ
‘ดีที่พวกมันมีไม่มาก’
แน่นอนว่าถ้าเสาแสงหนึ่งเสามีพวกมัน 12 ตัว นั่นหมายความว่าในเมืองกูมีจะมีมอนสเตอร์ตกลงมาหลายร้อยตัว
ระหว่างที่พวกมันตกลงมาจากฟ้า มีบางสิ่งบางอย่างได้ปกป้องพวกมันไว้ พวกมันทั้งหมดถูกห่อหุ้มด้วยทรงกลมสีขาวขนาดใหญ่
แต่ปัญหาคือ ขนาดของทรงกลมนั้นใหญ่กว่าที่คาดไว้มาก
"พี่ครับ...?" ยอชานพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือขณะถอยหลังออกมา
ยองอูก็เช่นกัน เขารู้สึกตกใจไม่แพ้กัน
ทรงกลมทั้ง 12 ลูกสูงประมาณ 2 เมตร และกว้าง 1.5 เมตร
'มันมีอะไรอยู่ข้างใน...'
แกร๊ก!
ก่อนที่ยองอูจะคิดจบ ทรงกลมทั้งหมดก็แตกออกพร้อมกัน
จากนั้น
ตูม!
มีก๊อบลินติดอาวุธครบมือจำนวน 12 ตัวเตะออกมาจากกำแพงทรงกลมอย่างองอาจ
"......"
ยองอูกับยอชานจึงได้แต่เงยหน้ามองด้วยความตกตะลึง เพราะสิ่งที่เห็นนั้น พวกมันสูงถึง 2 เมตร
(จบตอน)
