ตอนที่ 7: ยอดดาบแห่งกูมี (3)

ยองอูเผลอกลืนน้ำลายหนักๆ โดยไม่รู้ตัว เขาสัมผัสได้ทันทีว่านี่เป็นโอกาสหรือวิกฤติครั้งสำคัญในชีวิต

‘ยอดดาบแห่งกูมี... ทันทีที่ได้ตำแหน่งนี้ ฉันจะกลายเป็นเป้าหมายของผู้แข็งแกร่งทุกคน’

ดังนั้นถ้าคิดอย่างมีเหตุผล การปฏิเสธโอกาสนี้น่าจะเป็นทางเลือกที่ถูกต้องกว่า เพราะในไม่ช้าก็ต้องเจอศัตรูที่มีอาวุธคล้ายๆกันแต่มีความสามารถทางกายที่เหนือกว่าแน่นอน

‘แต่นี่ไม่ใช่แค่ตำแหน่งธรรมดา’

ยองอูรู้ดีว่าข้อความตรงหน้านี้ไม่ใช่แค่ 'ตำแหน่ง' เท่านั้น

「ยอดดาบแห่งกูมี」 - ตำแหน่งพิเศษ

【อำนาจของยอดดาบ】

【วิชาดาบกูมี】

เขาเคยมีไอเท็มที่มีรูปแบบเดียวกันอยู่แล้ว

「นกตื่นเช้า」 - ดาบมือเดียวระดับฮีโร่

【เบามาก】

นั่นหมายความว่า

‘ตำแหน่งนี้ก็เป็นเหมือนไอเท็มชนิดหนึ่ง บรรทัดสองบรรทัดด้านล่างคือคุณสมบัติพิเศษ’

อำนาจของยอดดาบ วิชาดาบกูมี ถึงแม้จะไม่รู้แน่ชัดว่ามีผลอย่างไร แต่แน่นอนว่าจะส่งผลต่อพลังการต่อสู้อย่างมาก

โดยเฉพาะ ‘วิชาดาบกูมี’ แค่คำว่า ‘เบามาก’ ของดาบนกตื่นเช้าก็ยังทำให้รู้สึกแตกต่างมากแล้ว แล้วถ้าเป็น ‘วิชาดาบ’ จะขนาดไหน

ยองอูกำลังคิด ขณะที่การนับถอยหลังกำลังเริ่มขึ้น

-คุณต้องการขึ้นเป็นยอดดาบแห่งกูมีหรือไม่?

 

...สิทธิ์ในการรับตำแหน่งจะหายไปใน 5 วินาที

...4

...3

‘บ้าเอ๊ย ไม่ให้เวลาคิดเลย’

ยองอูคิดทบทวนทรัพย์สินที่มีอยู่ เขาต้องได้รับเงินค่าจ้างจากยอชานรวมกับของตัวเองเป็น 133,000 คาร์มา และยังมีเหรียญจากกระเป๋าของพวกที่เข้ามาโจมตีอีกมาก นอกจากนี้ยังมีอาวุธที่พวกโจมตีทิ้งเอาไว้ ทั้งหอก ขวาน และค้อน

ดังนั้นทางเลือกที่ฉลาดคืออะไร ระหว่างแข็งแกร่งขึ้นและมีศัตรูมากขึ้น หรือจะหลบหลีกสายตาผู้คน

‘ไม่สิ ฉันไม่สามารถหลบหลีกสายตาผู้คนได้ตั้งแต่แรกแล้ว’ ยองอูมองดาบนกตื่นเช้า สีเงินของเขา

แล้วการนับถอยหลังก็เหลือเพียง 1 วินาที

ยองอูรีบตัดสินใจรับตำแหน่งยอดดาบแห่งกูมีทันที

‘ฉันยอมรับ ยอดดาบแห่งกูมี...!’

เขาลืมตากว้างเพื่อไม่ให้เวลาผิดพลาด แล้วทันใดนั้นก็มีข้อความปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคนในกูมี รวมถึงยองอูด้วย

「ยอดดาบแห่งกูมีได้รับเลือกแล้ว!」

「ยอดดาบแห่งกูมีคนปัจจุบันคือ ‘ยองอู07’ คนที่ 1, ป้องกัน 0 ครั้ง」

「การเป็นยอดดาบจะช่วยให้เติบโตได้อย่างรวดเร็ว」

「ทุกคนสามารถท้าดวลเพื่อชิงตำแหน่งยอดดาบได้ วิธีการสืบทอดคือการสังหาร」

 

‘วิธีการสืบทอดคือการสังหาร...’ ยองอูรู้สึกเย็นสันหลังวาบทันที และมีแสงสีแดงสว่างขึ้นบนหัวเขา

จากนั้น เสียงที่แหลมคมตามด้วยข้อความใหม่ปรากฏขึ้น

『ยอดดาบแห่งกูมี』

 

มันคือตำแหน่งที่เขาคาดไว้ว่ามันจะปรากฏให้ทุกคนเห็น

“คุณลุง...”

ยอชานที่เฝ้าดูฉากนี้เรียกยองอู ยองอูหันไปมองยอชานและรู้สึกแปลกใจ

‘นี่มัน...’ เขาเห็นข้อความที่มุมขวาบนของสายตาตัวเอง

|สถานที่ที่คุณอยู่ปัจจุบันคือ 'กูมี'

|ยอดดาบแห่งกูมีคือ 'ยองอู07' คนที่ 1, ป้องกัน 0 ครั้ง

 

ข้อความนี้จะไม่หายไป ซึ่งหมายความว่าทุกคนสามารถตรวจสอบชื่อและสถิติของยอดดาบแห่งกูมีได้ตลอดเวลา

‘การป้องกัน 0 ครั้งหมายความว่ายังไม่เคยมีคนท้าดวลและชนะ ดังนั้นอีกไม่นานคงมีคนมาท้าดวลแน่’

ตอนนี้เป็นช่วงที่อันตรายเพราะยังไม่มีสถิติการป้องกัน ถ้าป้องกันตำแหน่งได้มากพอ ศัตรูคงไม่กล้าเข้ามาท้าทาย

“......”

ยองอูรู้สึกกังวลกับตำแหน่งที่มีแสงสว่างอยู่บนหัว แต่ยอชานกลับเข้ามาใกล้และถามด้วยท่าทีเคารพ

“คุณลุง แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี?”

ยอชานถืออาวุธสามอย่างในมือ

“แล้วเหรียญล่ะ?”

“…อะไรนะครับ?”

ยอชานดูไม่เข้าใจ ยองอูค้นศพและเจอเหรียญเพิ่ม 7,000 คาร์มา, 4,000 คาร์มา, และ 5,000 คาร์มาตามลำดับ

‘พวกนี้ต้องเป็นโจรแน่ๆ’ เขาคิดว่าโจรพวกนี้คงได้เหรียญจากการปล้นคนอื่นๆ มา

ยองอูเก็บเหรียญลงกระเป๋าและพูดกับยอชาน

“เราจะคุยเรื่องเงินกันอีกทีเมื่อไปถึงที่ปลอดภัย”

ยอชานยิ้มกว้าง

“ดีครับ”

ยอชานรู้ว่าการอยู่กับยองอูปลอดภัยกว่า และตอนนี้ยองอูก็เป็นยอดดาบแห่งกูมี

แต่ยองอูเองไม่มีความสบายใจเลย

“เธอเคยบอกว่าอยากใช้หอกใช่ไหม?” ยองอูถามพลางเอาขวานใส่กระเป๋า

“ไม่มีที่ใส่ดาบ ดังนั้นเธอถือไว้ แล้วใช้ในกรณีฉุกเฉิน”

“จริงเหรอ?” ยองอูไม่ตอบ แต่หันมองคนที่มองดูอยู่จากไกลๆ

เขาตบไหล่ยอชานและพูดเบาๆ

“แน่นอน ตอนนี้เธอต้องทำหน้าที่ของตัวเองแล้ว”

ไปทางตะวันตก ตะวันตกตลอด

ยองอูและยอชานเคลื่อนที่ตามลูกศรโดยไม่หยุดพัก พวกเขาได้พบกับผู้ท้าชิงมากมาย เพราะตำแหน่ง 'ยอดดาบแห่งกูมี' ที่เห็นได้ชัดเจนจากระยะไกล

แต่ส่วนใหญ่เมื่อเข้ามาใกล้ก็จะเห็นสภาพการติดอาวุธของยองอูและถอยหลังกลับไป เพราะถึงแม้คู่ต่อสู้จะไม่ใช่นักดาบก็ตาม แต่การต่อสู้กับคนที่ติดอาวุธเต็มที่ด้วยดาบและโล่ก็ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขามั่นใจ

แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะยอมแพ้ง่ายๆ

"คุณคือยอดดาบจริงๆ หรอ? ไม่อยากจะเชื่อ"

เสียงที่แหลมคมพุ่งตรงมายังยองอู ชายร่างใหญ่ตามเขามาเว้นระยะประมาณสิบเมตรมาตลอด มือของเขามีแค่ขวาน

"ถ้างั้นก็ลองดูสิ จะมัวรออะไรอยู่อีกล่ะ"

ยองอูหันหลังมองและพูดท้าทาย แม้ว่าเขาไม่ได้เป็นนักสู้โดยธรรมชาติก็ตาม แต่นี่คือการข่มขู่โดยสมบูรณ์แบบ

ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ อาจจะมีผู้ท้าชิงคนอื่นๆ มาเพิ่ม และจะทำให้เขาเผชิญกับสถานการณ์ 2 ต่อ 1 หรือถูกโจมตีจากด้านหลังโดยไม่ทันระวัง ชายร่างใหญ่ก็รู้ดีและกำลังใช้กลยุทธ์ที่ดีที่สุดของเขาอยู่

‘ถ้าเข้าไปโจมตีเขาก็จะหนีไป...ไม่มีวิธีอื่นที่ได้ผลเลยหรือไงนะ’ นี่คือชีวิตของยอดดาบมือใหม่

"คนอย่างฉันแค่ดูตาก็รู้ว่าใครอ่อนแอหรือไม่"

ชายร่างใหญ่พูดท้าทายพร้อมมองดูปฏิกิริยาของยองอู ถ้ายองอูจะพุ่งเข้าโจมตี เขาก็จะวิ่งหนีไปด้านหลัง

แล้วในที่สุด

"โอ้ นี่มันอะไรกัน มีคนเพิ่มมาอีกแล้วสินะ"

ผู้ท้าชิงใหม่ที่ดูไม่ธรรมดาปรากฏตัวขึ้นด้านข้างของยองอู แถมยังมาเป็นคู่ พวกเขาอาจจะไม่ตัวใหญ่โตเท่าชายร่างใหญ่ แต่มีแววตาที่แข็งแกร่งและอาวุธที่มีปัญหา

พวกเขาถือดาบและโล่ คนที่ถือโล่มีร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและขอบโล่ของเขายังเปื้อนเลือดอีกด้วย ซึ่งแสดงว่าเขาใช้มันเป็นอาวุธมาก่อน

‘แปลว่าพวกเขาได้เคยโจมตีคนอื่นมาก่อนหน้านี้แล้ว’ ยองอูรับรู้ว่าสถานการณ์เริ่มแย่แล้ว

"พวกนายคิดอะไรอยู่? พวกนายไม่น่าจะเป็นอาชญากรกันทุกคนนะ" ยองอูถามอย่างไม่เข้าใจ ชายกล้ามใหญ่หันหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและตอบกลับ

"พวกผู้นำก็ตายหมดแล้ว ทุกอย่างก็กลายเป็นหินแล้วใช่มั้ยล่ะ? มันเหมือนโลกนี้ได้ล่มสลายลงแล้ว เราก็แค่ใช้โอกาสนี้เก็บอะไรเพิ่มเติมก็แค่นั้นเอง"

"พวกเราไม่ฆ่าคนมั่วๆ หรอก เพียงแต่ว่านายเป็นถึงยอดดาบและก็ดูเหมือนจะมีของเยอะดี นายเลยตกเป็นเป้าหมายของพวกเราก็แค่นั้น"

ชายที่ถือดาบซึ่งเป็นคู่หูของชายกล้ามใหญ่กล่าวพลางชี้ไปที่กระเป๋าของยองอู

ทันใดนั้น ชายร่างใหญ่ก็รีบเข้ามาร่วมการสนทนา

"นี่ พวกนายร่วมมือกันไหม? ถ้าลากยาวไป คู่แข่งก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แบ่งของเท่าๆ กัน และตำแหน่งยอดดาบก็ให้โชคชะตาตัดสิน"

การต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งกับคนอ่อนแอ...น้ำเสียงและท่าทีเปลี่ยนไปจากตอนท้าทายยองอูโดยสิ้นเชิง

"ไม่มีปัญหา"

"งั้นก็เอาแบบนั้น" การตกลงกันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ยองอูหันไปพูดเบาๆ กับลูกค้าของเขา

"ฉันจะพยายามเต็มที่ แต่ถ้ามันดูไม่มีทางรอด ให้หาทางหนี อย่าตายโดยไม่จำเป็น"

คำตอบของยอชานกลับไม่คาดคิด "ถ้าหนีไปแล้วเจอคนแบบนี้อีกก็จบเห่แล้วนี่ครับ ตอนนี้ผมมีอาวุธแล้ว จะพยายามช่วยเท่าที่ทำได้ละกันครับ"

ยอชานจับหอกแน่นจนมือของเขาซีดเซียวเหมือนศพ

แล้วในขณะที่ชายร่างใหญ่กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ เสียงฝีเท้าของชายสองคนทางด้านข้างก็ดังขึ้นพร้อมกัน

‘ต้องสู้ให้ถึงที่สุดแล้ว’ ยองอูผลักยอชานออกไปเพื่อสร้างระยะห่าง จากนั้นเตรียมพร้อมป้องกันด้วยโล่ คิดว่าจะต้องทนให้ได้ในรอบแรกและจัดการไปทีละคน

แต่ศัตรูก็ไม่ได้ประมาท พวกเขาแยกตัวออกไปสามทิศทางเพื่อทำให้ยองอูสับสน

แล้วพวกเขาก็โจมตีอย่างรวดเร็ว

‘บ้าเอ๊ย…!’ ยองอูไม่มีเวลาคิดวางแผนอย่างจริงจัง จึงต้องตัดสินใจตามสัญชาตญาณ

"ฮ่า!"

เขาใช้โล่ป้องกันทางซ้ายและเหวี่ยงนกตื่นเช้าไปทางขวา

แสงสีเงินฉีกอากาศ

จากนั้น แสงสีทองพุ่งออกมาจากตัวเขา

"……?"

“เอ๊ะ?”

ผู้ท้าชิงสามคนที่ดูจะโจมตีเขาอย่างรุนแรงก็หยุดกึก หัวใจพวกเขาเจ็บปวดราวกับจะระเบิด

“อะ…!” ยอชานที่จ้องยองอูก็แข็งค้างเช่นกัน

ตาของยองอูกลายเป็นสีทอง

“อะไรกัน….” ยองอูที่ยังไม่เข้าใจเหตุการณ์หันไปดูตัวเอง แสงสีทองจากดวงตาเขาทำให้เกิดเส้นแสงกระจัดกระจาย

“อย่าบอกนะ…” ยองอูเริ่มเข้าใจ เขามองขึ้นไปและเห็นข้อความและข้อมูลที่เหมือนเดิม

「ยอดดาบแห่งกูมี」 - ตำแหน่งพิเศษ

【อำนาจของยอดดาบ】

【วิชาดาบกูมี】

 

‘หรือว่าอำนาจของยอดดาบคือ…’ ยองอูเพิ่งจะลืมตากว้างขึ้น ก็โดนชายร่างใหญ่โจมตีอีกครั้ง

เขาพ้นจากอำนาจที่ทำให้หยุดนิ่งและสามารถเคลื่อนไหวได้

“ตายซะ!” เสียงหนักหน่วงพร้อมขวานพุ่งเข้ามา

แต่ยองอูกลับเห็นสิ่งที่ต่างออกไป

‘นี่มัน…อะไร?’

เขาเห็นภาพโฮโลแกรมตัวเองในท่ายืนป้องกันขวาน และเข้าใจได้ในทันทีว่านี่คือการป้องกัน

ยองอูทำตามโฮโลแกรม ทันใดนั้นขวานก็ปะทะกับดาบของเขาและลื่นออกไปตามแนวเอียง

“......?”

ขวานพลาดเป้าหมาย ชายร่างใหญ่เสียการทรงตัว

ยองอูเห็นโฮโลแกรมแทงไปที่คอชายร่างใหญ่พร้อมกับมีเครื่องหมาย ‘ฆ่า’ ปรากฏขึ้น

‘ฮ่า…!’

ยองอูทำตามโฮโลแกรม ดาบเขาเด้งขึ้นจากการรับน้ำหนักของขวานและแทงทะลุคอชายร่างใหญ่

“เอ๊ะ?”

“เฮ้ย!”

มันเป็นการโจมตีที่เร็วมาก เร็วมากจนผู้แทงและผู้ถูกแทงต่างก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

แล้วชายร่างใหญ่ก็ล้มลง

(จบตอน)