ตอนที่ 2: แชโบลกลายเป็นมังกร (2)

"…เฮ้ย"

ยองอูยืนนิ่งมองดูบงฮีที่หายตัวไปอย่างกะทันหัน ความกลัวและความตกใจทำให้เขาตัวแข็ง

'นี่มันอะไรกัน?'

แม้ว่านิ้วมือของเขาจะสั่นเทา แต่มันไม่ใช่เพราะบงฮีตาย สิ่งที่ครอบงำยองอูอยู่คือการที่เขาได้เห็นพลังเหนือธรรมชาติที่สามารถกระทำได้จริง การรีเซ็ตหรือการกวาดล้างครั้งใหญ่กำลังเกิดขึ้นจริงๆ

ความตกใจและความขยะแขยงที่คนที่เขาเคยแชร์ห้องด้วยกันเกือบปีเป็นคนข่มขืนเกิดขึ้นในใจของยองอู

"ฮ้า"

ในที่สุดเขาก็กลับมาสู่ความเป็นจริง ยองอูกลืนน้ำลายแห้งๆ และจ้องมองไปที่ที่บงฮีเคยยืนอยู่

ทันใดนั้น ข้อความแจ้งเตือนใหม่ก็ปรากฏขึ้น

“เหลือเวลาอีก 1 นาทีในการคัดกรองเฉพาะบุคคล”

“คะแนนกรรมที่เหลือของจองยองอู: 3 คะแนน”

เขามีคะแนนกรรม 3 คะแนน ซึ่งเป็นโอกาสในการฆ่าคนได้สามครั้ง แต่ยองอูไม่มีความคิดที่จะใช้โอกาสนี้

เหตุผลแรกคือ เขาไม่มีความตั้งใจจะฆ่าใครโดยใช้พลังเหนือธรรมชาติ และเหตุผลที่สองคือ

'เขารู้สึกไม่ดี การโหวตให้กำจัดนั้นก็เหมือนกับ เหมือนกับว่าจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำ'

ดูได้จากบงฮีที่ตอนนี้กลายเป็นคนตายไปแล้ว ถ้าเขาไม่โหวตอย่างไร้เหตุผลในรอบแรก เขาก็คงไม่ถูกฆ่าในรอบที่สอง

ในตอนแรกเริ่ม บงฮีมีคะแนนถึง 20 คะแนน

'อย่าทำอะไรที่ไม่จำเป็น ถึงแม้ว่าจะเสียคะแนนทั้งหมดไป ก็ไม่มีเหตุผลที่จะใช้มัน'

ยองอูตัดสินใจและรอเวลาที่นับถอยหลัง

“การคัดกรองเฉพาะบุคคลใกล้จะสิ้นสุดลงใน”

…3 วินาที

…2 วินาที

…1 วินาที

“การคัดกรองเฉพาะบุคคลสิ้นสุดลงแล้ว”

เสียงเตือนดังขึ้นจากที่ไกลๆ ว่าการคัดกรองได้สิ้นสุดแล้ว

จากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยองอูยืนอยู่ตรงกลางห้อง มองดูเพดาน

การคัดกรองในขั้นตอนแรกยังไม่ได้ประกาศผล ดังนั้นการรีเซ็ตก็คงยังไม่สิ้นสุด

'อาจมีเวลาพักจนกว่าจะนับคะแนนเสร็จ?'

ยองอูคิดแล้วเปิดประตูออกอย่างระมัดระวัง

เขาเห็นคนอื่นๆ ในหอพักเริ่มเปิดประตูออกมาทีละคน

“ทุกคนปลอดภัยดีไหม?”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

ยองอูเห็นได้จากสายตาของคนที่เปิดประตูออกมา ว่าพวกเขาผ่านการรีเซ็ตแบบไหนมา

บางคนดูเหมือนจะมีความโกรธในสายตา คงเป็นเพราะพวกเขาโดนศรสังหาร

คนพวกนี้ไม่ถามถึงความปลอดภัยของคนอื่น แต่ปิดประตูเสียงดังลั่นหรือออกไปข้างนอก

บางคนมีใบหน้าที่แสดงถึงความสนุกสนาน ยองอูคิดว่าพวกเขาน่าจะเป็นพวกที่โหวตในรอบแรก เพราะบงฮีก็มีสีหน้าแบบนั้น

บางคนก็ยังคงมึนงง ยองอูคิดว่าคนพวกนี้คงยังไม่รู้ว่ามันเป็นความฝันหรือความจริง

'แล้วฉันล่ะ?'

ยองอูมองที่ฝ่ามือของตัวเอง แม้ว่าการคัดกรองในขั้นตอนที่สองจะสิ้นสุดแล้ว แต่ตัวเลข 3 ยังอยู่บนฝ่ามือ

'คะแนนกรรมจะถูกใช้ในขั้นตอนต่อไปด้วยหรือเปล่านะ?'

ขณะที่ยองอูกำลังคิด ข้อความแจ้งเตือนใหม่ก็ปรากฏขึ้น

“การนับคะแนนเสร็จสิ้น”

“การกำจัดจะเกิดขึ้นตามคะแนนที่ได้รับ และผู้ที่จะถูกกำจัดสามารถเลือกได้ว่าจะถูกทำลาย เปลี่ยนแปลง หรือแยกย่อย”

'อีกแล้ว การทำลาย การเปลี่ยนแปลง การแยกย่อย... นั่นหมายความว่าอะไร?'

ยองอูยังคงสงสัย แต่ไม่นานเขาก็ได้คำตอบ

“[ผู้บริหารระดับสูง - คังฮงแท] ได้เลือก”

“รู้สึกโกรธมาก”

“เลือกเปลี่ยนแปลง”

“สะท้อนคะแนนกรรม”

“มีมังกรชนิดใหม่ได้เพิ่มเข้ามาในโลก”

“[ผู้บริหารระดับสูง - คังฮงแท] กลายเป็นมังกรเพลิงและเป็นภัยคุกคามต่อทุกคน”

“อะไรนะ?”

แม้ยองอูที่ยอมรับว่าการรีเซ็ตเป็นความจริงยังต้องตะลึงกับข้อความนี้

“มังกร? พูดเรื่องบ้าอะไรอยู่?”

ขณะที่คังฮงแทถูกเปลี่ยนแปลง คนถัดไปก็ได้ก้าวมาอยู่ที่ในทางเลือก

“[ประธานาธิบดี - พัคโดฮวาน] ได้เลือก”

“รู้สึกสับสน”

“เลือกแยกย่อย”

“สะท้อนคะแนนกรรม”

“มีองค์ประกอบใหม่เพิ่มเข้ามาในโลก: เควส”

ต่างจากคังฮงแทที่กลายเป็นมังกร ครั้งนี้ไม่มีข้อความเพิ่มเติม

'เขาเลือกแยกย่อย... แปลว่าเขาหายไปเพื่อเพิ่มเควสเข้ามาในโลก?'

ยองอูพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะมันเป็นโลกที่เขาจะต้องอยู่ต่อไป

โลกที่มีมังกรและเควส

แม้ว่าจะเคยเห็นในเกมหรือในหนังสือ แต่ไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นจริง

แต่ปัญหาจริงๆ คือสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

'เพิ่งมีแค่สองคนที่เลือก ยังมีอีกหลายพันคนที่ต้องเลือก...'

ยองอูรู้สึกมึนงงไปชั่วครู่ และทันใดนั้น คนถัดไปก็ได้รับการเลือก

“[นักแสดง - พัคโซยอง] ได้เลือก”

“รู้สึกเสียใจมาก”

“เลือกทำลาย”

“[นักแสดง - พัคโซยอง] หายไปโดยไม่ส่งผลกระทบต่อโลก”

‘...อะไรนะ?’ ยองอูเบิกตากว้าง

พัคโซยองคงได้รับคำอธิบายก่อนที่จะเลือก แต่สิ่งที่แน่นอนคือ

'การเลือกทำลายคือการหายออกไปโดยไม่ส่งผลกระทบต่อโลก'

การเลือกทำลายคือการตายโดยไม่ทำร้ายคนอื่นๆ ที่โหวต

จากการเลือกของสามคนแรก ทุกคนได้รู้แล้วว่าแต่ละตัวเลือกหมายถึงอะไร

หากต้องการแก้แค้นโลกนี้ในฐานะสัตว์ประหลาด ให้เลือก <เปลี่ยนแปลง>, หากต้องการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของโลกนี้ ให้เลือก <แยกย่อย>, และหากไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับโลกนี้อีกต่อไป ให้เลือก <ทำลาย>

‘แต่ว่าใครจะอยากตายอย่างไปเฉยๆล่ะ โดยเฉพาะคนที่ตายไปอย่างไม่เป็นธรรม’

ยองอูคิดว่าคนส่วนใหญ่คงจะเลือกเปลี่ยนแปลงหรือแยกย่อยมากกว่า เพราะการหายไปจากโลกนี้อย่างไร้ร่องรอยมันน่าจะทำให้รู้สึกว่างเปล่าและเสียดาย

และความจริงก็เป็นเช่นนั้น นับจากคนที่สี่ ไม่มีใครเลือกทำลายอีกเลย

“มีมอนสเตอร์ประเภทใหม่ ‘ออร์ค’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

“มีมอนสเตอร์ประเภทใหม่ ‘ก็อบลิน’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

“มีองค์ประกอบใหม่ ‘อาวุธ’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

“มีมอนสเตอร์ประเภทใหม่ ‘อาวล์แบร์’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

“มีองค์ประกอบใหม่ ‘เงินตรา’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

มีทั้งสัตว์ประหลาดและองค์ประกอบใหม่ๆ ในโลกนี้เกิดขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน

“...”

ยองอูรีบเก็บของลงกระเป๋าเป้ในทันที เขารู้สึกว่าเขาไม่น่าจะอยู่ที่นี่ต่อไปได้อีกแล้ว

และตอนนั้นเอง

“มีองค์ประกอบใหม่ ‘อาหาร’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

ยองอูตกใจจนทำกระเป๋าเป้หล่นลงเมื่อมีใครบางคนเพิ่ม ‘อาหาร’ เข้ามา

เขาเห็นควันที่ลอยขึ้นมาจากช็อกโกแลตบาร์ที่เพิ่งเก็บลงกระเป๋า

‘เกิดอะไรขึ้น?’ เมื่อดูในกระเป๋า เขาเห็นว่าช็อกโกแลตบาร์ได้กลายเป็นหิน

‘พระเจ้า...’

ยองอูหยิบช็อกโกแลตบาร์ที่กลายเป็นหินขึ้นมา น้ำหนักมันยังคงเดิม แต่มันไม่ใช่อาหารอีกต่อไปแล้ว

นั่นหมายความว่า

‘ไม่เพียงแต่อาหาร แต่สิ่งของอื่นๆ ในโลกนี้ก็สามารถกลายเป็นหินได้เช่นกัน’

ยกตัวอย่างเช่น เงินตราที่ถูกเพิ่มเข้ามา ทำให้ธนบัตร เหรียญ และบัตรเครดิตกลายเป็นหิน

แต่ปัญหาจริงๆไม่ใช่แค่สิ่งเหล่านี้ที่กลายเป็นหิน

‘แล้วเงินตราใหม่คืออะไร? จะหามาจากไหน? ถ้าอาหารเก่ากินไม่ได้แล้ว เราจะกินอะไร?’

ขณะที่ยองอูสงสัย ข้อความใหม่ก็ปรากฏขึ้นที่ด้านบนของสายตาของเขา

“ระบบเควสต์เปิดใช้งานแล้ว”

จากนั้นมีข้อความสีเหลืองปรากฏทางด้านซ้ายของสายตา ซึ่งเป็นเควสต์หลัก

[หลัก] “ชีวิตใหม่”

<ภารกิจ> ตามลูกศรไปยังสถานีแลกเปลี่ยนที่ใกล้ที่สุด

<รางวัล> เงินทุนพื้นฐานสำหรับการดำรงชีวิต

<พิเศษ> รางวัลเพิ่มเติมสำหรับผู้มาถึงก่อน

“...!”

แม้เนื้อหาจะดูแปลก แต่คำว่า ‘แลกเปลี่ยน’ ดึงดูดความสนใจของยองอู เพราะเขาคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับตัวเลข ‘3’ ที่อยู่บนฝ่ามือของเขา

ในโลกเก่าที่กำลังถูกลบออกไป สิ่งเดียวที่สามารถแลกกับเงินตราใหม่ได้ก็คงเป็นคะแนนกรรม

ยองอูหยิบกระเป๋าเป้แล้วเปิดประตูออกวิ่งไปตามทางเดินในหอพัก

คนอื่นๆ ที่ยืนดูข้อความในอากาศก็เริ่มวิ่งตามเขา เพราะพวกเขาเห็นลูกศรและเควสต์หลักเหมือนกัน

“เฮ้!”

“เดี๋ยว! รอก่อน!”

ในขณะเดียวกัน ข้อความที่แสดงผลการเลือกของผู้ถูกกำจัดก็ยังคงปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“มีมอนสเตอร์ประเภทใหม่ ‘โกเลม’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

“มีมอนสเตอร์ประเภทใหม่ ‘แมนอีเทอร์’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

“มีองค์ประกอบใหม่ ‘แผนที่โลก’ ถูกเพิ่มเข้ามาในโลกนี้”

ยองอูวิ่งผ่านที่จอดรถของหอพัก ขณะนั้น ‘แผนที่โลก’ ได้ถูกเพิ่มเข้ามา และรถยนต์ทั้งหมดก็กลายเป็นหิน

‘ทำไมถึงห้ามใช้ยานพาหนะกันล่ะ?’ ยองอูไม่รู้สึกแปลกใจอีกต่อไป

‘แผนที่โลก? องค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวหรือเปล่า? ใครกันที่เลือกแยกย่อยถึงได้เพิ่มสิ่งนี้เข้ามา?’

แม้จะสามารถตรวจสอบผลการเลือกได้ แต่เขานั้นมีเรื่องที่สำคัญกว่า

แม้ว่าเขาจะเป็นคนแรกที่วิ่งออกมาจากหอพัก แต่เขากำลังถูกคนอื่นๆ ไล่ตาม

แม้ว่าเขาจะอายุแค่ 34 ปี แต่ยองอูก็ไม่ใช่คนที่วิ่งเร็ว เขาไม่ได้ฝึกฝนร่างกายมานาน ทำให้ร่างกายเคลื่อนไหวได้ช้า

‘ให้ตายเถอะ...’

ในไม่กี่วินาที คนห้าหกคนก็วิ่งแซงหน้าเขาไป

ทันใดนั้น ลูกศรที่ชี้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือก็เริ่มเอียง นั่นหมายความว่าเขาเข้าใกล้เป้าหมายแล้ว

แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมากจากท้องฟ้า

เสียงดังสนั่นเหมือนเครื่องบินเจ็ททำให้ยองอูเงยหน้าขึ้นและอ้าปากค้าง

มีสิ่งที่เหมือนเสากลมดำพุ่งลงมาจากท้องฟ้าหลายร้อยต้น

‘...?’

เสากลมสีดำสูงประมาณสิบเมตรที่ดูเหมือนจะตกลงมาอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า แต่ความจริงแล้วมันตกลงมาในจุดที่กำหนดไว้

เสากลมแปดต้นตกลงมาในระยะสายตาของยองอู แต่ละต้นมีระยะห่างที่แน่นอน

และเสาที่ใกล้ที่สุดส่องแสงและสั่นเบาๆ

‘อา’

ยองอูเข้าใจได้ในทันที นั่นคงเป็นสถานีแลกเปลี่ยนของเขา เสาที่สั่นและส่องแสงเรียกเขาให้เข้าไปหานั่นเอง

(จบตอน)